IN een uitgebreid artikel verschenen in ons tijdschrift Hij is verrezen! onder de titel Rusland en de geopolitiek van de Maagd Maria (nr. 127 van januari-februari 2024) publiceerden wij een landkaart van het hedendaagse Rusland met als legende: De eeuw van Rusland. In onze visie is het namelijk niet China dat de 21^ste eeuw zal domineren, zoals de meeste commentatoren beweren, maar het aan Onze-Lieve-Vrouw toegewijde en door haar beschermde Rusland, dat haar werktuig is voor de bekering van de wereld.

In dat perspectief loont het de moeite te onderzoeken welke weg Rusland in de nabije en verdere toekomst wil opgaan. Van kapitaal belang is daarbij het recente document dat opgesteld werd op initiatief van patriarch Kirill, het hoofd van de Russisch-orthodoxe Kerk, die nauw samenwerkt met president Poetin en hem steunt in zijn nationalistische politiek. 

EEN BLAUWDRUK VOOR DE TOEKOMST

Het document in kwestie, met als titel De Russische wereld: externe en interne uitdagingen, werd gepubliceerd op 27 maart jl. Het is gebaseerd op het resultaat van besprekingen die eind november 2023 gehouden werden op het Wereldcongres van het Russische volk, een organisme gesticht in 1993 dat religieuzen, militairen, wetenschappers en andere personaliteiten samenbrengt onder auspiciën van het patriarchaat van Moskou. Poetin nam eraan deel via een videoverbinding.

Deze tekst geeft exact de ideeën en de wil weer van zowel de orthodoxe Kerk als de Russische president en de elite van het land. We lichten er de hoofdpunten van toe om te zien welke samenleving de leiders van Rusland nastreven.

Om te beginnen rechtvaardigt Kirill de Speciale Militaire Operatie (SMO) in Oekraïne omdat het een strijd is «tegen het misdadige regime van Kiev en het collectieve Westen dat dit regime ondersteunt». Hij situeert die strijd op een hoger vlak: «Tijdens die operatie verdedigt het Russische volk, met de wapens in de hand, zijn leven, zijn vrijheid, zijn bestaan als staat en zijn religieuze, nationale en culturele identiteit, net als zijn recht om te leven op zijn eigen grond binnen de grenzen van de eengemaakte Russische staat. Vanuit geestelijk en moreel oogpunt is de Speciale Militaire Operatie een heilige oorlog, waarin Rusland en zijn volk de eengemaakte spirituele ruimte van het heilige Roes verdedigen en de zending vervullen van “Hem die tegenhoudt” (2 Th 2, 6-7): zij beschermen de wereld tegen de aanval van de globalisering en de overwinning van het Westen, dat ten onder gaat in satanisme.»

Satanisme? Wat Kirill daarmee bedoelt, vinden we o.m. terug in het oordeel van de ondervoorzitter van de Doema, Pjotr Tolstoj, die in een interview in maart van dit jaar reageerde op de oorlogszuchtige verklaringen van de Franse president Macron: hij noemde de Franse regering «decadent», want geleid door «homoseksuelen» en dus «perverselingen» (premier Gabriel Attal is een pratikerende homo, die zijn ex-vriend Stéphane Séjourné liet benoemen tot minister van Buitenlandse Zaken). Bovendien zagen de Russen hoe Frankrijk op 20 maart tijdens een door en door maçonnieke ceremonie – die een gewilde karikatuur was van de katholieke liturgie (cf. Jeanne Smits, réinformation.tv, 14 maart 2024) – plechtig het recht op abortus in de grondwet opnam, als eerste land ter wereld, en met de bedoeling een voortrekkersrol te vervullen.

Waar de wet van God zo flagrant met de voeten getreden wordt, spreidt men het bed van de duivel.

De Russisch-orthodoxe patriarch verdedigt de SMO door te wijzen op de geestelijke missie van Rusland om «alle pogingen tot vestiging van een alleenheerschappij over de hele wereld» (de Amerikaanse hegemonie die geen rivalen duldt) te doen mislukken en te strijden tegen «het beginsel van het kwaad». We vinden hier het Russische denken terug van Dostojevski en Solzjenitsyn: zij beschouwden Rusland in hun tijd al als een heilige natie die God liefheeft en waarvan de roeping is om de wereld te redden door het christendom, tegen de morele decadentie van het liberale Westen in. De opdracht van Rusland bestaat er in te verhinderen dat het kwaad zich verspreidt, dat Satan overal vrij spel krijgt.

Inzake buitenlandse politiek «moet Rusland een van de voornaamste centra worden van de multipolaire wereld» die vorm zal krijgen na de mislukking van de unipolaire wereld waarnaar de VS streven. Kirill stipt hierbij aan dat Rusland moet terugkeren naar de doctrine van de drie-eenheid van het Russische volk. De natie bestaat namelijk uit drie etnische groepen: Groot-Russen, Klein-Russen (of Oekraïners) en Wit-Russen, «die drie takken zijn van één enkel volk». Hij pleit er voor dat die doctrine in wetten gegoten wordt en deel uitmaakt van het Russische juridische systeem.  

EEN LEVENSKRACHTIGE NATIE        

Kirill onderstreept verder dat «het gezin de basis is van het Russische nationale leven en het binnenlandse bastion van de traditie van de Russische wereld.» Niet de arbeidersklasse zoals in de tijd van de Sovjet-Unie en niet het individu zoals in onze westerse liberale maatschappijen.

Hij blijft stilstaan bij de demografie, die hij «catastrofaal» voor Rusland noemt. En hij heeft gelijk. Er dient absoluut gewerkt te worden aan de wedergeboorte van «het traditionele kroostrijke gezin», dat het fundament van een gezonde en krachtige natie is. «Een sterk gezin met veel kinderen, de bescherming en het welzijn ervan, de toename van het geboortecijfer en de strijd tegen abortus moeten centraal geplaatst worden in heel de politiek van de staat.» De patriarch vindt dat men moet streven naar een Russische bevolking van 600 miljoen zielen (tegenover 144 miljoen vandaag).  

Tijdens de plenaire vergadering van eind november 2023 ging Poetin via de videoverbinding in op dit probleem. Hij wees er op dat de regering besloten had het jaar 2024 uit te roepen tot Jaar van het Gezin, maar onderstreepte vooral dat er nood is aan veel meer dan alleen maar geld:

«We zullen de enorme demografische uitdagingen waar we voor staan niet alleen met geld, sociale uitkeringen, toelagen, privileges of speciale programma's overwinnen. Het is waar dat het bedrag van de demografische uitgaven in de begroting extreem belangrijk is, maar dat is niet alles. Iemands referentiepunten in het leven zijn belangrijker. Liefde, vertrouwen en een solide morele basis: daar zijn het gezin en de geboorte van een kind op gebouwd. Dat mogen we nooit vergeten.

«Gelukkig hebben veel van onze etnische groepen de traditie behouden van sterke families bestaande uit meerdere generaties en gezinnen met vier, vijf of meer kinderen. Laten we niet vergeten dat veel van onze grootmoeders en overgrootmoeders zeven, acht of zelfs meer kinderen hadden. Laten we deze uitstekende tradities behouden en nieuw leven inblazen. Grote gezinnen moeten de norm worden, een manier van leven voor alle volkeren van Rusland. Het gezin is niet alleen het fundament van de staat en de maatschappij, het is een spiritueel fenomeen, een bron van moraliteit.

«Alle overheidsniveaus, ons sociaaleconomisch beleid, het onderwijs, de bewustmaking en de gezondheidszorg moeten zich zonder uitzondering inzetten om gezinnen, moeders en kinderen te ondersteunen. Alle publieke organisaties en onze traditionele religies zouden zich ook moeten richten op het versterken van gezinnen. Het behoud en de groei van de bevolking van Rusland is ons doel voor de komende decennia en zelfs voor de komende generaties. Dit is de toekomst van de Russische wereld, van het duizendjarige, eeuwige Rusland.»

Een princiepsverklaring waarvan wij in het Westen alleen maar kunnen dromen…

GEZONDE IDEEËN

Terug naar de tekst De Russische wereld: externe en interne uitdagingen. Voor het hoofd van de orthodoxe Kerk moet de strijd tegen abortus opgevoerd worden, want het gaat om «een zware zonde» en «moord». De staat dient zoiets te verhinderen. Kirill verzet zich ook met klem tegen de lossere seksuele zeden en wil de bevordering van kuisheid, echtelijke trouw en gezinsleven – allemaal zaken die in het Westen belachelijk gemaakt worden en systematisch ondermijnd.

Het zou verkeerd zijn te denken dat Rusland zich op zichzelf wil terugplooien en afsluiten voor de buitenwereld. Het document van het patriarchaat pleit namelijk ook voor een evenwichtige migratiepolitiek: «Rusland moet als staat een toevluchtsoord worden voor iedereen die lijdt onder de aanvallen van het westerse mondialisme», op voorwaarde dat men mee de traditionele waarden verdedigt, loyaal is tegenover het Moederland, bereid is om de Russische taal te leren en de beschaving van het land te assimileren. Tegelijkertijd zijn maatregelen ter bescherming van de Russische werkende klasse noodzakelijk, om te vermijden dat werkloosheid leidt tot corruptie en criminaliteit.

Wat onderwijs en opvoeding betreft, is het van het grootste belang dat de Russen «de geestelijke en morele waarden van de Russische beschaving in zich opnemen». De onderwijsprogramma’s moeten daarom gezuiverd worden van «ideologische concepten en houdingen, vooral van westerse oorsprong, die vreemd zijn aan het Russische volk.» Zeg maar de hele LGBT-indoctrinatie en de transgenderwaanzin die de opgroeiende jeugd in onze westerse landen probeert kapot te maken.

Een erg interessante denkpiste die in het document staat, is de ruimtelijke omvorming van Rusland: maak een einde aan de verdere uitbouw van reusachtige stedelijke agglomeraties met hun eindeloze rijen appartementsblokken; zorg er daarentegen voor dat wonen, werken en leven in meer landelijke zones aantrekkelijker wordt. «Van een grondgebied bestaande uit zestien megapolissen en uitgestrekte ontvolkte territoria moet Rusland tegen 2050 een gelijkelijk bevolkt en evenwichtig ontwikkeld land worden, met een duizendtal middelgrote en kleinere steden waar opnieuw leven in geblazen is.»

De tekst vervolgt: «Tachtig procent van de Russische bevolking (of meer dan dertig miljoen gezinnen) zou een eigen huis moeten kunnen bewonen op zijn eigen grond. […] Leven op zijn eigen stuk grond, in gunstige en comfortabele ecologische omstandigheden, in een eigen huis waarin men een gezin kan stichten en drie of meer kinderen kan opvoeden, zou de zichtbare incarnatie moeten worden van de ideeën van de Russische wereld.»

EEN ECOLOGIE VOOR DE 21^ste EEUW

Een nationalistische politiek vereist tenslotte dat Rusland «een soevereine en efficiënte economie heeft die gebaseerd is op de volledige controle over zijn eigen monetaire en financiële systeem en over de geavanceerde ontwikkeling van zijn industrie en technologie.» Alleen dwazen leveren hun soevereiniteit op dit gebied uit aan supranationale machten, die hun eigen agenda uitvoeren. «De voornaamste doelstellingen van onze nationale economie moeten zijn: het reële welzijn van de Russische gezinnen doen toenemen, het aantal jobs vermeerderen en het verzekeren van de groei van het geboortecijfer.»

Het project van patriarch Kirill en de Russische elite, dat ook het project van president Poetin is, sluit nauw aan bij wat abbé Georges de Nantes en broeder Bruno van Jezus-Maria uiteenzetten in De 150 punten van de Falanx van de Onbevlekte. In de inleiding op de 50 punten over de ecologie staat:

«Onze op spontaneïteit gebaseerde ecologie heeft tot doel de natuurlijke harmonie te herstellen, wat het geheim was van het vreedzame menselijke geluk dat onze samenlevingen kenden vooraleer de Franse Revolutie en haar nasleep er een einde aan maakten. Als lid van een gezin, waaraan hij alles te danken heeft, wijdt de falangist zich vanzelfsprekend dag in, dag uit aan de welvaart en het welzijn van dat gezin, in het besef dat het lot van de enkeling afhangt van het geheel.

«De wetenschap en de kunst van het gemeenschapsleven, in het gezin, tussen families onderling en binnen het grotere kader van de natie, noemen we de communautaire ecologie en economie. De rode draad in deze doctrine is het relationisme, het inzicht dat de mens geen individu is, maar een netwerk van relaties.» 

Het is duidelijk dat het Rusland van Poetin en Kirill de tegenovergestelde weg op wil van wat wij momenteel doen: onze “samenleving” degradeert meer en meer tot een grote hoop losse atomen, individuen die geen banden meer met elkaar hebben en zwak, onbeschermd en aan hun lot overgelaten in de wereld staan. En die precies daardoor zo gemakkelijk kunnen gemanipuleerd worden door de duistere krachten die de touwtjes in handen hebben.

Dit alles neemt niet weg dat we ook tegenover Rusland voldoende kritisch moeten blijven. Er zijn namelijk enkele ontwikkelingen die niet lijken te sporen met het grote goddelijke plan waarin Rusland de hoofdrol speelt.

DE KWESTIE VAN DE GRIEKS-KATHOLIEKEN

Anno 2024 zijn grote gebieden in het oosten van Oekraïne, in de Donbas, op het regime van Zelensky veroverd en bij het Moederland gevoegd. In die gebieden wonen vooral Russisch-orthodoxen, maar is ook een minderheid van Grieks-katholieken, d.w.z. gelovigen van de oosterse ritus die verbonden zijn met Rome. Het zwaartepunt van deze Grieks-katholieke Kerk, die ongeveer 8 miljoen volgelingen telt in Oekraïne en de diaspora, ligt in het westen van het land; Lviv is altijd de hoofdzetel geweest, tot de officiële overbrenging van de zetel naar Kiev in 2005.

Sinds de Speciale Militaire Operatie in de Donbas zijn er verschillende meldingen geweest van vervolging van deze katholieken door de Russen. Sommige priesters zeggen dat dit op een systematische wijze gebeurt; geestelijken worden naar de gevangenis gestuurd of het land uitgezet, hun goederen worden aangeslagen en er is sprake van mishandeling.

Allicht steunden sommigen van deze geestelijken openlijk de regering in Kiev en werd hun dat niet in dank afgenomen door de etnische Russen in Donetsk en Loehansk, die sinds 2014 de agressie van de troepen van Zelensky moesten ondergaan. Vaak waren ze ook verbonden met westerse caritatieve organisaties zoals de Ridders van Columbus en Caritas. Het is een veeg teken dat we in een artikel van Nadia M. Diuk, ondervoorzitster van de beruchte Amerikaanse ngo National Endowment for Democracy, het volgende lezen:

«De invloed van de Grieks-katholieke Kerk op het sociale en politieke leven van Oekraïne sprong vanaf de onafhankelijkheid [in 1991] in het oog. Studenten van de Oekraïense katholieke universiteit van Lviv waren bij de eersten om in 2004 naar Kiev te komen met de bedoeling de ideeën en verlangens van de Oranjerevolutie tegen een autoritair regime [een democratisch verkozen president die streefde naar een goede verstandhouding met Moskou] te steunen. En in 2013-2014 was de Revolutie van de Waardigheid [de prowesterse Maidanrevolutie] doordrenkt van de morele waarden en tolerante houding die door de Kerk gepromoot werden. Haar geestelijken waren gedurende de drie maanden van strijd dagelijks aanwezig op het Maidanplein» (The Church That Stalin Couldn’t Kill, 8 maart 2016).

Dit betekent dat we die meldingen over vervolging en mishandeling in hun juiste context moeten plaatsen. Maar we willen ze toch niet onder de mat vegen. In wezen gaat het hier niet zozeer om de Russische geest als wel om de schismatieke geest van de orthodoxen. De orthodoxen zijn erg gebeten op de Grieks-katholieken (maar niet op de katholieken van de Latijnse ritus). Dat geldt trouwens evenzeer voor de Oekraïense als voor de Russische orthodoxen. Meteen stoten we hier op een kwestie die voorlopig nog niet opgelost is: «De laatste demonen door wie het volk van Rusland bezeten is, moeten nog uitgeroeid worden: die van  het schisma en de ketterij» (abbé de Nantes). Hoe zal dat gebeuren? «De glorie van een dergelijk mirakel heeft de Maagd Maria voorbehouden aan zichzelf, aan haar Onbevlekte Hart!»

HET VIRUS VAN HET MULTICULTURALISME

In het interview dat Vladimir Poetin op 9 februari jl. aan de Amerikaanse journalist Tucker Carlson gaf, kreeg hij een interessante vraag voorgeschoteld: «Volgens uw eigen beschrijving bent u een christelijke leider. Wat voor effect heeft dat op u?»

Het antwoord van de president stelt gedeeltelijk teleur: «Het oosterse christendom is diep geworteld in het bewustzijn van het Russische volk. Maar Rusland heeft ook andere naties geabsorbeerd die de islam, het boeddhisme of het jodendom beleden. De voornaamste waarden [van al die religies] gelijken heel erg op elkaar, om niet te zeggen dat ze identiek zijn. […] Ongeacht de godsdienst die al deze personen belijden, beschouwen ze Rusland allemaal als hun vaderland; ze hebben geen ander vaderland.»  

Poetin heeft gelijk wanneer hij stelt dat het patriottisme het cement is dat de volkeren van Rusland aaneensmeedt. Dat was ook het geval met het Habsburgse keizerrijk dat het typevoorbeeld was van een multi-etnisch rijk en dat zijn eenheid vond in de persoon van de keizer, tot de volkeren die er deel van uitmaakten het van binnenuit vernietigden door de drijverijen van de internationale vrijmetselarij. Wat Poetin nastreeft, is loyauteit en onderdanigheid van alle volkeren binnen de Russische grenzen aan zijn gezag.

Wanneer hij echter zegt dat de voornaamste waarden van alle godsdiensten identiek zijn, is dat natuurlijk verkeerd (om te beginnen geloven de boeddhisten al niet in een God). Het is erg jammer dat de Russische president zich in het interview niet klaar en duidelijk affirmeert als beschermer van de christelijke beschaving, maar eerder als liberaal verdediger van het multiculturalisme… Nochtans zijn er onder de Russische militairen aan het Oekraïense front heel wat moslims die ongecompliceerd de banier met het H. Aanschijn van Jezus ontplooien!

Het is niet de eerste keer dat het Russische staatshoofd die multiculturele filosofie formuleert. Zo verklaarde hij voor de Valdai-discussieclub op 28 oktober 2022: «Vóór onze ogen tekent zich een nieuwe wereldorde af. In die wereldorde moeten we naar iedereen luisteren, alle opinies in overweging nemen, rekening houden met alle naties, alle samenlevingen, alle culturen, ideeën en religieuze concepten, zonder één enkele waarheid aan wie dan ook op te leggen. Het is alleen op die basis, in het besef van onze verantwoordelijkheid voor het lot van alle naties en van onze planeet, dat wij een symfonie van de menselijke beschaving zullen tot stand brengen.» 

Het ligt voor de hand dat Onze-Lieve-Vrouw onmogelijk haar volledige zegen kan geven aan een leider die droomt van een dergelijke hersenschim in de trant van Joannes-Paulus II en zijn interreligieuze bijeenkomst van Assisi!

ANTI-KOLONIALISME

Het verzet van Poetin tegen het Westen is perfect gerechtvaardigd als het gaat om de Amerikaanse hegemonie en het protestantse en kapitalistische messianisme van de VS. Maar in de geest van Poetin is er blijkbaar geen verschil tussen het moderne Westen en dat van vroegere eeuwen. Hij verwoordde die opvatting op 30 september 2022 toen de toetredingsverdragen van de Donbas-republieken met Rusland ondertekend werden: «Het is goed het Westen eraan te herinneren dat het met zijn koloniale politiek vanaf de middeleeuwen begonnen is. Daarna kwamen de wereldwijde slavenhandel, de volkerenmoord op de indianenstammen in Amerika, de plundering van India en Afrika, de oorlogen van Engeland en Frankrijk tegen China…»

In een speech op 8 oktober 2023 was hij niet minder scherp: «De welvaart van het Westen kwam grotendeels tot stand door het leegroven van hun kolonies.»

Een dergelijke analyse, die regelrecht uit de USSR-denkschool lijkt te komen, maakt geen enkel onderscheid tussen het roofzuchtige kolonialisme van de protestantse mogendheden enerzijds en het missionaire en beschavende kolonialisme van de katholieke naties anderzijds. Onze missionarissen trokken de wijde wereld in om de heidenen te kerstenen, niet om ze te onderdrukken of uit te roeien!

Met zijn onaanvaardbare veralgemening dreigt Poetin een hypotheek te leggen op de toekomstige missionerings- en beschavingsarbeid van Rusland, wanneer het land zijn schisma zal afgezworen hebben.   

In zijn videotussenkomst in november 2023 haalde Poetin een uitspraak aan van de H. Gregorius van Nazianze (329-389): «Het eren van je moeder is een heilige zaak. Maar iedereen heeft zijn eigen moeder, terwijl het Moederland onze gemeenschappelijke moeder is.»

De Russische president gelooft in het nationalisme om zijn land in zijn vroegere glorie te herstellen en beveelt alle naties aan om zijn voorbeeld te volgen. Daarmee heeft hij zich de onverzoenlijke haat op de hals gehaald van de globalisten die zweren bij het mondialisme om van alle landen vazallen te maken van een anonieme “wereldregering”. Op het Oekraïense strijdtoneel zetten die globalisten al hun militaire kracht en hun onmetelijke financiële reserves in om Moskou op de knieën te dwingen.

Maar «Rusland is het voorwerp van een mysterieuze voorbestemming, een onverklaarbare voorkeur van het Hart van God dat deze natie heeft toevertrouwd aan het Onbevlekte Hart van Maria» (broeder Bruno van Jezus-Maria). Rusland zal dus de eindoverwinning behalen en een teken voor de volkeren worden. Eerst moeten echter de laatste obstakels uit de weg geruimd worden: fouten en onvolkomenheden van het huidige Rusland zelf. Of dat veel of weinig tijd zal vragen is een geheim dat enkel God zelf kent.

broeder Michel van de Triomferende Onbevlekte en redactie KCR