De drie redenen voor 
de Gedaanteverandering van de Heer

Waarom wilde Onze-Lieve-Heer van gedaante veranderen?

1. Op het ogenblik dat Jezus in al zijn glorie op de berg Thabor verschijnt, denkt Hij aan de toekomst in het belang van zijn Kerk. Hij zal weldra lijden en sterven. Daarom moeten de apostelen Hem eerst in zijn glorie van Zoon van God hebben gezien om de schok van zo’n beproeving te kunnen doorstaan. Bovenal wilde Jezus de apostelen een bewijs geven van zijn Messiasschap en zijn Goddelijkheid, waarvan zij zullen moeten getuigen en waarin alle generaties christenen in hun spoor zullen geloven.

Daarom geloven wij, tweeduizend jaar later, dat Jezus de mensgeworden Zoon van God is. En als ons recht voor de raap wordt gevraagd: «Maar welk bewijs hebben jullie dan?» Wel, wij hebben het getuigenis van de apostelen, vooral van Petrus. In zijn tweede Brief voert hij zijn christenen terug naar wat als een paal boven water staat en zegt hen: «We hebben u immers de kracht en de komst van onze Heer Jezus Christus verkondigd, niet als napraters van listig verzonnen sprookjes, maar als ooggetuigen van zijn Majesteit.»

En hij voegt eraan toe: «Want toen Hij van God de Vader eer en glorie ontving, klonk tot Hem de stem van de hoogwaardige Heerlijkheid: “Deze is mijn welbeminde Zoon, in wie Ik mijn welbehagen gesteld heb.” En wijzelf hebben deze stem uit de Hemel gehoord, toen wij op de heilige berg waren, tezamen met Hem» (2 P 1, 16-18).

We hebben dus de rechtstreekse echo van een ooggetuige, het getuigenis van iemand die het gezien heeft. Dit zijn geen fabels. Petrus zegt ons: «Ik heb Christus in heerlijkheid gezien! En ik verkondig u wat ik heb gezien.» En hij voegt er op extreem indrukwekkende wijze aan toe: «Bovendien bezitten we het woord van de profeten, dat daardoor nog meer bekrachtigd werd; gij doet dus wel met er acht op te slaan als op een lamp, die schijnt op een donkere plaats, totdat de Dag gaat gloren en de Morgenster opgaat in uw harten» (2 P 1, 19-20).

De Morgenster is Christus. Mozes, Elias, de Schriften van het Oude Testament waren als een lamp in een donkere plaats. De Schriften kondigen daarom Jezus aan en ze zijn prachtig bevestigd door de verschijning van de verheerlijkte Christus aan de apostelen op de berg Thabor. Daarom geloven wij dat Jezus de Zoon van God en de Verlosser is, omdat de apostelen Hem bekleed zagen met de majesteit van God. En ze hebben de woorden van de ontoegankelijke Vader gehoord, die getuigden van zijn liefde voor Christus: «Dit is mijn Zoon, mijn Welbeminde, luister naar Hem.» Daarom geloven wij en zijn we er absoluut zeker van dat Jezus van gedaante is veranderd.

Maar is dat de enige reden voor de Gedaanteverandering?

2. De Kerk leert ons dat Jezus van gedaante wilde veranderen voor de troost van de apostelen. Zij hadden gezien hoe Jezus wonderen deed, onbetwistbaar. Hoe Hij profetische zaken aankondigde, onbetwistbaar. Hoe Hij de mooiste en meest majesteitelijke van de mensenkinderen was. Maar Jezus wist goed dat Hij tijdens zijn lijdensweg zou worden verminkt «als een worm» volgens de profetie van Isaïas: «veracht en door de mensen verstoten, Man van smarten, met lijden bezocht: voor wie wij ons het gelaat bedekken, die wij versmaden en verachten» (Isaïas, 53, 3).

De Heer was er zich goed van bewust dat dit een te grote beproeving zou zijn voor hun prille en zeer menselijke geloof, want ze hadden de H. Geest nog niet ontvangen. Daarom wilde Hij hun een licht geven dat hun geloof zou kunnen ondersteunen of het in ieder geval zou kunnen doen heropflakkeren als het wegkwijnde. Ook voor ons is het goed te mediteren over de Gedaanteverandering en dan terug te keren naar de overweging van het Kruis, waarop onze Verlosser Jezus zo misvormd en lijdend aan ons verschijnt.

3. De laatste reden voor de Gedaanteverandering is mystiek. Jezus wil een bewijs van liefde geven aan hen die van Hem houden. Hij toont zo nog meer wie Hij echt en ten diepste is. Hij openbaart zijn glorieuze gelaat aan de ogen van zijn getrouwen op de heilige berg en dit visioen is al zaligmakend. Deze gebeurtenis kondigt profetisch aan wat wij zullen worden in het eeuwige leven.

En vanaf nu al kunnen we in ons gebed Jezus aanschouwen, de mooiste, de meest stralende, de meest majestueuze van alle mensenkinderen. Want uit zijn eigen Hart komt een goddelijk licht dat zalig maakt en ons verandert. We ontdekken er iets in van de zaligheid en heiligheid die ons beloofd zijn voor het eeuwige leven.

Abbé Georges de Nantes
Uittreksels uit de preek van 6 augustus 1967