Wij moeten erkennen dat deze pandemie een verschrikkelijke straf is, omdat Onze-Lieve-Vrouw van Fatima ons al honderd jaar vruchteloos verwittigt dat God in de wereld de devotie tot haar Onbevlekt Hart wil instellen en dat Hij werkelijk «al te zeer beledigd» is door onze weigeringen, onverschilligheid en beschimpingen. Onze Vader is boos, maar zijn woede verbergt zijn verdriet... 

De Kerk, die ons wil voorbereiden op de gebeurtenissen van de Lijdensweek, laat ons het mirakel van de opwekking van Lazarus overwegen. Dit ongeziene mirakel van Jezus, op een moment waarop Hij geconfronteerd wordt met de haat van de Farizeeën, bewijst niet alleen zijn goddelijkheid, maar is een voorafbeelding van zijn eigen verrijzenis die Hij op paasmorgen zal verwezenlijken.

«Ik zeg u dat er geen probleem is, hoe groot ook, dat we niet kunnen oplossen door het bidden van de rozenkrans. Met de rozenkrans zullen we onszelf redden, onszelf heiligen, Jezus troosten en de redding van vele zielen verkrijgen» (zuster Lucia). En zonder Onze-Lieve-Vrouw… zijn we verloren! 

Jezus zal onder de ogen van de Joden de blindgeborene genezen. Dat tafereel is een levend schilderij van Jeruzalem, buitengewoon actueel en waarachtig. Dat mirakel is zo ongelooflijk dat de Farizeeën zelf verdeeld zijn, maar het is het slechte in hen dat hen meesleurt en ze willen Jezus stenigen… Maar zijn uur is nog niet gekomen.

Korte inhoud

«Nu brachten Schriftgeleerden en Farizeeën een vrouw naar Hem toe die op overspel was betrapt. Ze plaatsten haar in de kring en zeiden tot Hem: “Meester…”» De hypocrieten! Ze beschouwen Jezus helemaal niet als hun meester, want ze willen Hem oordelen en zelfs al veroordelen! De aanspreking alleen al verraadt dat zij boze bedoelingen hebben...

Op het moment van de onafhankelijkheid, in 1960, was Belgisch-Congo op weg om de meest geïndustrialiseerde en op sociaal gebied de meest vooruitstrevende kolonie van Afrika te worden. En plots kwam er aan alles een bruusk einde. Overal leest men vandaag dat de dekolonisatie nu eenmaal «onvermijdelijk» was en dat de breuk met het moederland voortvloeide uit «de gang van de geschiedenis». Niets is echter minder waar.     

In een werk uit 2007 behandelt de Amerikaanse historicus John Tolan de fameuze ontmoeting tussen Sint-Franciscus van Assisi en sultan Malik Al-Kamil in 1219, een ontmoeting waarvan de auteur het belang onderstreept in de geschiedenis van de franciscaanse orde en van de Kerk in haar geheel. Ging het bij de "Poverello" om een poging tot oecumene, met respect voor de islam? Zo luidt de hedendaagse interpretatie, waarop paus Franciscus zich baseerde voor zijn reis naar Abu Dhabi. Maar is die interpretatie ook juist? 

De opening naar de Andere, het verbod op discriminatie en het vrije verkeer – allemaal ideeën die de steun genieten van paus Franciscus – zijn factoren die de huidige gezondheidscrisis duidelijk verergeren. Het paradijs op aarde beloven dankzij de afschaffing van de grenzen en van de naties zelf komt neer op de schepping van een brutale wereld, die overgeleverd wordt aan oneerlijke concurrentie, sociale dumping, multiculturele conflicten en nu ook aan bliksemsnel om zich heen grijpende epidemieën.

In uw onmetelijkheid, Jezus, bent U hier aanwezig in het tabernakel, zoals tijdens uw aardse leven, in uw mensheid, in uw goddelijkheid, zoals U in Samaria, in Judea was, maar verrezen, glorierijk, omgeven met de engelen en de heiligen van het hemelse hof die uw heerlijkheid loven in eeuwigheid.