Het Tweede Vaticaans Concilie had de triomf van Fatima kunnen betekenen: de toewijding van Rusland aan het Onbevlekt Hart van Maria door de paus en de met hem verenigde bisschoppen en de proclamatie van het dogma van Maria Middelares van alle genaden. Maar Joannes XXIII en na hem Paulus VI hadden met het Concilie heel andere plannen... 

Het avontuur van Jona die God verwijt dat Hij barmhartigheid heeft betoond aan de stad Ninive nodigt ons uit om om binnen te treden in het mysterie van Gods bovennatuurlijke wijsheid.

Het is geweldig om een volgeling te zijn, om je door een meester geraakt en meegesleept te voelen tot God... De apostelen en vooral de H. Johannes hadden deze uitmuntende ervaring met Jezus in eigen persoon. Maar ook vandaag nog strooit de Kerk een vergelijkbare genade rijkelijk over haar kinderen uit door de sacramenten die haar priesters toedienen.

De evangelist Marcus waarschuwt ons vanaf de eerste regels van zijn Evangelie: we moeten ons bekeren, onze zonden belijden en spijt hebben. Dat alles is nodig om het nieuwe koninkrijk binnen te gaan dat wij vandaag aangeboden krijgen.

Turkije is niet langer het nogal rudimentaire land met de onzekere identiteit aan de oostelijke uithoek van Europa. Met 83 miljoen inwoners steekt het Duitsland voorbij. Het is de zelfzekere zestiende economische macht van de planeet. Onder Erdoğan bedelt Turkije niet om een plaats in het Westen die louter voor de eer zou zijn; het wil erkend worden voor wat het is: een opkomende mogendheid.

Het Sanhedrin zal Jezus in de gaten houden en voortdurend volgen. Op een dag zullen zijn vijanden zich van Hem meester maken dankzij de diensten van een of andere betaalde verrader. Dan zullen ze een groot openbaar proces organiseren, waarin Hij tegenover heel Jeruzalem zal voorgesteld worden als een Godslasteraar die de dood verdient om de eer van Jahweh te wreken. En iedereen die Hem durft volgen zal eveneens de dood verdienen, om dezelfde reden.

Annibale Bugnini (1912-1982) is een van de meest controversiële figuren uit de hedendaagse geschiedenis van de Kerk. Voor de progressisten is hij de architect van de meest stoutmoedige liturgische hervorming die ooit ondernomen werd, voor de traditionalisten is hij de vernietiger van de eeuwenoude H. Mis en de hoofdverantwoordelijke voor de algemene ontwijding. De Franse historicus Yves Chiron schreef over hem de eerste, op alle beschikbare bronnen gebaseerde biografie.

Het verbazingwekkend succes van Međugorje lijkt op het eerste gezicht de algemene conciliaire geloofsafval tegen te spreken. Paradoxaal genoeg is het omdat het modernisme en het progressisme hen de strot uitkomen dat zoveel bisschoppen, priesters en leken zo massaal aan de voeten van de Gospa gaan knielen. De gelovigen stromen toe daar waar ze nog tekenen van een vurige vroomheid vinden en waar ze (vreemde uitzondering!) aanmoediging van de hiërarchie krijgen...

Een katholieke geestelijke en een orthodoxe iconenschilder realiseerden samen een prachtige icoon van Onze-Lieve-Vrouw van Fatima. De H. Maagd houdt een met doornen omgeven medaillon vast dat haar Onbevlekt Hart verbeeldt en waarin Serdtse, «Hart», geschreven staat; omdat iconenschilders zeer terughoudend zijn om een echt hart weer te geven, werd voor deze oplossing gekozen. Links lezen we in grote letters: Toboju edinstvo, «In u de eenheid».