“Denkt gij dat ik gekomen ben om de vrede op de aarde te brengen? Neen!” (Lc 12, 51). Dit woord klinkt nog radicaler bij Mattheüs: “Geloof niet dat ik de vrede op aarde ben komen brengen; ik ben de vrede niet komen brengen, maar het zwaard” (Mt 10, 34). 

Op dit feest van Maria-Tenhemelopneming zijn we samengekomen om de lof van de H. Maagd te zingen, om haar te eren, haar nog meer lief te hebben en om ons voor te nemen haar van dichterbij te volgen, zoals kinderen altijd hun moeder zouden moeten volgen.

Jezus geeft zijn leerlingen duidelijke richtlijnen voor de tijden van vervolging die zij omwille van Hem zullen moeten ondergaan.

Zoals het Britse en het Russische rijk in de 19^de eeuw streden om de heerschappij over Centraal-Azië, zo lijkt het Noordpoolgebied in de 21^ste eeuw het toneel te worden van een nieuw Groot Spel tussen de VS, Rusland en China.

Bij het bestuderen van de H. Schrift ben ik vaak getroffen door een verblindende evidentie: Hij die zo spreekt, kan slechts de Zoon van God zijn, God zelf. Geen mens heeft ooit zulke dingen kunnen uitvinden. 

Wij leven in de dagen van Sodom… En toch, o Jezus, hebt Gij ons, door ons het “Onze Vader” te leren, uitgenodigd om onophoudelijk te bidden en het geloof te bewaren.

Het is beter om in aanbidding, gebed en stille contemplatie te verkeren dan om voortdurend bezig te zijn, zelfs als dat werk gedaan wordt voor de Meester... 

De parabel van de barmhartige Samaritaan, zoals opgetekend door Sint-Lucas, onthult ons het Hart van God.

Door de bemiddeling van de Onbevlekte Maagd Maria heeft de falangist allereerst zijn moeder de Kerk leren kennen, die hem door het doopsel heeft doen herboren worden en hem in haar mysteries heeft onderricht. Door haar zichtbaar dienstwerk van verkondiging, heiliging en leiding is hij tot kind van God gemaakt, leerling van Christus, tempel van de H. Geest.

Tijdens het zomerkamp van de CRC-jongeren in augustus 2024 bestudeerden zij onder leiding van broeder Bruno en andere broeders het ontstaan en de bloei van de Mariadevotie in Frankrijk: «La France de Marie». Het eerste hoofdstuk, over het prille ontspruiten van de mariale cultus in Gallië, belangt ook ons aan: was “Belgica” immers niet ook een deel van het geromaniseerde Gallië van de eerste eeuwen van onze tijdrekening?