De berichtgeving over de oorlog in Oekraïne die ons door de westerse liberale media wordt voorgeschoteld, is zo algemeen en eenzijdig anti-Russisch gekleurd dat wij elke kritische zin dreigen te verliezen. Gelukkig zijn er nog verschillende objectieve analisten bij wie we te rade kunnen gaan om de desinformatie te doorprikken.

De Kerk laat ons deze ochtend mediteren over de welbekende evangelietekst van de Goede Herder, een tekst die vandaag ronduit mishandeld wordt.

Wat «zag» Johannes in het Graf? De zorgvuldig opgerolde lijkwade, apart van de windsels. Wat «geloofde» hij? Dat Jezus uit de doden was opgestaan. De lijkwade die eerst het Lichaam van de dode Christus omwikkeld had, is nu verlaten door dat Lichaam dat tot leven gekomen is. Ongetwijfeld heeft Johannes de methodische manier van doen van Jezus herkend, die op dezelfde wijze zijn reisdeken opvouwde!

De Gentenaar Joseph de Hemptinne (1822-1909) was een van de meest markante figuren van het Belgische katholicisme in de 19^de eeuw. Dat hij vandaag totaal onbekend is, komt omdat hij een ultramontaan was, een vurig verdediger van de nauwe samenwerking tussen een door het pausdom beheerste Kerk en de christelijke staat, op een moment dat het liberaal-katholicisme overal de wind in de zeilen had.

Wanneer pater de Foucauld op 22 mei heilig verklaard wordt, rijst de vraag of men bij die gelegenheid de waarheid zal durven zeggen over de dood van deze grote missionaris. Werd hij per ongeluk doodgeschoten door een panikerende Arabier? Of werd hij vermoord uit haat tegenover het katholieke geloof, als martelaar dus, zoals hij het al lang van tevoren vurig verlangde?

Op 25 maart, hoogfeest van Maria-Boodschap, sprak paus Franciscus in de Sint-Pietersbasiliek een Akte van toewijding aan het Onbevlekte Hart van Maria uit. Is dit de toewijding die door Onze-Lieve-Vrouw al zo lang gevraagd wordt? Mogen we ze als geldig beschouwen? Broeder Bruno probeert op deze vragen een eerlijk antwoord te geven. 

Toen de «Katholieke Contrareformatie in de 20ste eeuw» gesticht werd, bekritiseerden sommige volgelingen deze naamkeuze. Abbé de Nantes hield er echter aan vast, om twee redenen. Ten eerste duidt zij onverbloemd de wortel van de kwaal aan waaraan de Kerk lijdt. En ten tweede legt zij de vinger op de onontkoombare voorwaarde voor een wedergeboorte van de Kerk en, via haar, van onze christelijke naties.

Korte inhoud

Ik zal mijn ogen richten op de oevers van het meer van Tiberias waar uw goedheid, Jezus, zo duidelijk tot uiting kwam. Ik stel me teder en vroom de oevers van het meer voor in de mist van die mooie ochtend... 

Het vertrekpunt van de christelijke prediking is de vaststelling van de Verrijzenis van Jezus van Nazareth, de Koning en de Messias van de Joden. Het is een historische gebeurtenis die de apostelen en talrijke leerlingen meegemaakt hebben.