ADVENT 2019 MET PIUS IX

INLEIDING

JIJ ZAL DOOR DE GARDE BESCHERMD WORDEN

In 1815 wilde Giovanni Maria graag lid worden van de Nobelgarde (die werd opgericht door Pius VII en samen met de Zwitserse wacht instaat voor de bescherming van de paus). Helaas leed Giovanni Maria al jarenlang aan een ernstige ziekte...

Op een novemberavond moest het rijtuig van kardinaal Fontana abrupt stoppen voor een lichaam op straat. Het was de jonge Mastai, die een epilepsie-aanval had gehad. Op deze manier werd de zwakheid van de jongeman algemeen bekend. Hij kon de ziekte niet langer verborgen houden en zou niet worden toegelaten tot de Nobelgarde. Ontmoedigd ging hij naar paus Pius VII, en wierp zich aan zijn voeten. Die troostte hem: "Rustig, mijn zoon. Wie weet of God al je plannen niet heeft gedwarsboomd om je voor eens en voor al tot Hem te trekken. Vertrouw op Zijn goedheid. Vertrouw jezelf ook toe aan het Hart van de zeer liefhebbende Moeder wiens naam je draagt en beveel jezelf aan haar krachtige hulp aan. "

Na afloop van deze ontmoeting sprak Vincenzo Pallotti deze profetische woorden: "Rustig maar... In plaats van zelf Nobelgarde te worden, zul jij erdoor beschermd worden."

Laten we in onze beproevingen vertrouwen blijven houden, net als Pius IX: "Waarom bang zijn? Onze Lieve Heer staat niet toe dat we een gewicht moeten dragen dat onze krachten te boven gaat. In alle dingen, o mijn God: Uw heilige wil geschiede!"

Kleur Paus Pius VII.

*
*       *

DONDERDAG 5 DECEMBER

DE WEGEN VAN DE VOORZIENIGHEID

Enkele weken later ging Giovanni Maria naar Loreto om zijn ziel uit te storten in het hart van zijn Hemelse Moeder. In de Santa Casa, aan de voeten van Onze-Lieve-Vrouw van Loreto, legde hij de gelofte af de priesterlijke staat te zullen omhelzen. Vanaf de dag van deze bedevaart was hij volledig en definitief genezen.

In het licht van dit wonder begreep hij de lange jaren van beproeving als een bewijs van de welwillende aandacht van de Goddelijke Voorzienigheid. Want de ziekte had hem, door hem ‘uit de wereld’ te houden tot zijn zesentwintig jaar, behouden voor de gevaren ervan. Hij zou schrijven:

"Mijn gezondheid heeft me er duidelijker van bewustgemaakt dat het geluk niet van deze wereld is en dat deze wereld dan ook de plaats is waar de mens zijn geluk moet voorbereiden. "

“Zie hoe God in zijn Voorzienigheid de levens van degenen van wie hij houdt, weet in te richten, zoals Hij het ook gedaan heeft voor zijn moeder en zijn voedstervader. Niet altijd in vreugde, noch altijd in verdriet. Laten we dicht bij Maria en Jozef blijven: het is de beste manier om altijd bij Jezus te zijn!”
(Pius IX)

Kleur Onze Lieve Vrouw van Loreto.

*
*       *

VRIJDAG 6 DECEMBER - EERSTE VRIJDAG VAN DE MAAND
APOSTEL VAN MARIA-VOORSPREEKSTER

Tijdens zijn voorbereiding op het priesterschap in Rome zorgde Giovanni Maria voor de wezen, scholieren en kinderarbeiders van het hospitium Tata Giovanni. Met heel zijn hart, dat zo goed was, boog hij zich over de ellende van deze kinderen, in volkomen zelfvergetelheid.

Na zijn priesterwijding op 10 april 1819 legde hij zoveel ijver aan de dag in allerlei werken van vroomheid en liefdadigheid dat hij de bijnaam ‘de verrezen Sint Filip [Neri]’ kreeg. Wat een pijnlijk afscheid van zijn dierbare armen was het toen hij een pontificale missie kreeg in Chili!

Als heilige bisschop van Spoleto in april 1827 beroerde hij de zielen met zijn onuitputtelijke prediking waarin hij de voorrechten en de macht van Maria-Voorspreekster hoogprees: "In feite is alles in Maria glorievol. Haar ontvangenis, haar geboorte, haar leven, haar dood en uiteindelijk haar graf. In dit graf lag ze zonder bederf en ze zou daar kort nadien triomfantelijk uit tevoorschijn komen. Geliefde zonen, willen we sterven als de Maagd, zonder angst? Laten we leven als de Maagd, die
de zonde haatte en verafschuwde... Onthoud dat Maria in de hemel de machtige Bemiddelaarster is, de barmhartige advocaat, uw moeder."

O Maria, Onbevlekte schenker van de genaden van God, bid voor ons!

Kleur Giovanni Maria aan de voeten van Pius VII.

*
*       *

ZATERDAG 7 DECEMBER – EERSTE ZATERDAG VAN DE MAAND
HULP VAN DE ARMEN

Veel gezinnen plukten de vruchten van zijn gulheid. "Hij heeft een gat in beide handen", zeiden de mensen. Op een dag kreeg Giovanni Maria bezoek van een man die diep in de schulden zat en voor wie de vrijgevigheid van zijn bisschop de laatste hoop was.

- Hoeveel heb je nodig?
- Eminentie, ik heb veertig kronen nodig.
- Mijn arme vriend, ik heb geen baiok [vijf cent]! Maar neem deze zilveren kandelaars en verkoop ze; ze
leveren het geld op dat je nodig hebt. "
De zilversmid herkende echter het wapenschild van de bisschop en rende naar het bisschoppelijk paleis.
- Uw eminentie is bestolen!
- Neen!
- Men heeft me voorwerpen gebracht die van u zijn.
- Bedankt voor je goede zorgen, mijn vriend, maar deze dingen zijn niet meer van mij. Je kan ze met een gerust hart van die mensen kopen, als je er interesse in hebt. Maak je geen zorgen, er is niets gestolen. De zilversmid begreep hoe de vork aan de steel zat, gaf veertig kronen aan de behoeftige... en bracht de kandelaars terug naar monseigneur.

O Maria, Onbevlekte Maagd in uw conceptie, bid voor ons!

Moge de Allerheiligste Drievuldigheid gezegend, geprezen en aanbeden worden voor alle genaden die Zij aan de Maagd Maria heeft verleend.

Kleur een deel van het fries.

*
*       *

ZONDAG 8 DECEMBER - TWEEDE ZONDAG VAN DE ADVENT
DE PAUS VAN DE DUIF

Gregorius XVI, die zijn deugden en verdiensten opgemerkt had, vertrouwde hem het bisdom van Imola toe en verleende hem vervolgens het purper der kardinalen. De staatssecretaris was verrast:

- Bij de familie Mastai is iedereen liberaal, zelfs de katten.
- Die man, onderbrak de paus hem, dát is nu eens een goede bisschop.

In 1841 wijdde Giovanni Maria zijn bisdom toe aan het Heilig Hart van Jezus en breidde hij de "Vrome Unie" uit naar alle parochies in het bisdom.

"Haast u om uzelf volledig te wijden aan de liefde en glorie van Jezus Christus, onder de vlag van Zijn Allerheiligste Hart. Met dit teken zal je overwinnen, en de vijand van het heil zal ervoor op de vlucht slaan."

Om na de dood van Gregorius XVI in het conclaaf te geraken, moest de aartsbisschop van Imola, volkomen blut door zijn buitensporige aalmoezen, driehonderd kronen lenen.

Onderweg reden ze door Fossombrone in De Marken en er kwam een witte duif op zijn koets zitten, tot grote vreugde van de inwoners van het stadje. De duif bleek helemaal niet te schrikken van hun geroep. Als ze voorzichtig werd aangeraakt met een rietstengel, vloog ze op, maar even later keerde ze terug naar dezelfde plaats op de wagen. Het enthousiasme steeg ten top:

- Ja, hier is de paus! De paus van de duif!
Allen volgden de wagen en liepen in stoet naar de poorten van de stad. Pas daar vloog de vogel weer weg.

In Cantiono landde er opnieuw een duif op zijn koets. Op hetzelfde moment riep een klein kind, dat nog niet praatte, bij het zien van de voorbijrijdende kardinaal: "De paus! De paus!"

Laten we, net als paus Pius IX, altijd vertrouwen op de Onbevlekte: "Men moet nooit vrezen, nooit wanhopen, onder de leiding, de hoede, de bescherming van Haar die voor ons een echt moederhart heeft! "

Kleur de duiven (in het fries).

*
*       *

MAANDAG 9 DECEMBER
PIUS IX

Het conclaaf kwam samen op zondag 14 juni 1846. Kardinaal Mastai kreeg de opdracht om hardop de stemmen te tellen. Op 16 juni las hij zijn eigen naam op het eerste stembriefje, dan op het tweede, het derde, enzovoort tot en met het zeventiende, zonder onderbreking! Zwaar aangedaan smeekte hij de kardinalen:

- Mijn broeders, heb medelijden met mijn zwakheid; ik ben het niet waard ...
- Ga door met tellen, antwoordden ze.
- Dat kan ik niet. Geef een ander de rest van de briefjes.

Zijne Eminentie Kardinaal Mastai vergat dat een onderbroken stemming de uitverkiezing nietig verklaarde; het Heilig College herinnerde hem hieraan. Aan het einde van de telling had hij zijn eigen naam zesendertig keer voorgelezen. Meteen daarop stonden de kardinalen recht en bevestigden met luide stem de uitslag van de stemming.

- Aanvaardt u de waardigheid van Soevereine Pontifex waartoe de verkiezing u roept?
- Ik aanvaard ze, antwoordde hij, de ogen troebel van droefheid.
- Welke naam wilt u nemen?
- Aangezien mijn voorganger op de bisschopsstoel van Imola Pius VII was, zal ik me Pius IX noemen.

O Maria, onberispelijke steun van de belijders, bid voor ons!

Kleur een deel van het fries.

*
*       *

DINSDAG 10 DECEMBER
EEN LIBERALE PAUS

Al gauw bleek het begin van Pius’ IX pontificaat dramatisch te zijn. Al op 1 november 1846 schreef de toekomstige kardinaal Pius aan graaf de l'Estoile: "De zaken van de paus staan er slecht voor. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Ik geloof dat de paus een extreem vertrouwen baseert op het rijk van goedheid om mensen samen te brengen, en dat hij pas gedesillusioneerd zal zijn na wrede misstanden. Ik ben bang dat hij voor het zover is een hartelijke overeenkomst zal proberen te bereiken met zijn meest onverzoenlijke vijanden..."

Onze Vader preciseert de misvatting van de Heilige Vader: 'Pius IX dacht dat mensen van hun revolutionaire leiders moesten worden gescheiden. Hij dacht mensen te kunnen verzamelen door de criminele plannen van deze laatsten te ontmaskeren, door een brede en spontane toegeving aan de universele verlangens van modernisering van het politieke regime van staten."

1848. De revolutie verspreidt zich in Italië. In Rome verslechtert de situatie. Pius IX heeft gekozen voor een liberaal politiek systeem en kiest als hoofd van zijn staf graaf Rossi, die strenge maatregelen neemt voor de handhaving van de openbare orde. Maar Rossi wordt op 15 november vermoord! De opstandelingen eisen van de paus dat hij afstand doet van zijn tijdelijke macht en de Republiek afkondigt.
Zonder verdere aarzeling antwoordt hij: "Dat zou aftreden betekenen. Daartoe heb ik niet het recht."

Acht dagen later moet hij noodgedwongen Rome verlaten en vluchten naar het koninkrijk Napels te vluchten. Hij spoort zijn metgezellen aan: "Moed! Ik draag het Allerheiligste Sacrament bij me, in hetzelfde ciborium dat Pius VI bij zich droeg toen hij naar Frankrijk werd gevoerd. Christus is met ons; hij zal ons schild en onze Redder zijn!” Op 25 november arriveert de paus in Gaeta, waar hij twee jaar zal blijven.

Laat ons op dit feest van Onze-Lieve-Vrouw van Loreto in gedachten gaan naar dit 'gezegende huis waar de Allerheiligste Maagd, voorbestemd voor alle eeuwen en volkomen vrij van erfzonde, verwekt en geboren werd en opgroeide; waar de hemelse boodschapper haar begroette ‘vol van genade en gezegend onder de vrouwen’; waar zij, vervuld van God en onder de vruchtbare werking van de Heilige Geest, de Moeder werd van de eniggeboren Zoon van God, zonder iets van haar onschendbare maagdelijkheid te verliezen" (Pius IX).

Kleur de Heilige Maagd (in het stalletje).

*
*       *

WOENSDAG 11 DECEMBER
BEKERING VAN DE PAUS

Aldus verlicht door de gebeurtenissen verwierp Pius IX het politieke liberalisme. Nog in ballingschap wijdde hij zichzelf volledig toe aan de Heilige Maagd, opdat zij de fouten van de eerste jaren van zijn pontificaat zou herstellen.

Op 9 september 1849 liet hij in een kleine kapel in Napels een briefje achter gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw met deze paar woorden: "Pius IX verklaart zich onder de Bescherming van de Onbevlekte Maagd te plaatsen. "

Vanaf dat moment liet hij de procedure versnellen om het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis te definiëren.

In de encycliek Ubi Primum verkondigde hij zijn complete vertrouwen in de bescherming van Haar die de Kerk altijd van de grootste gevaren heeft gered en die haar zal blijven redden:

"We wijden ons vooral toe in deze hoop dat de Heilige Maagd medelijden met ons zal hebben, met die immense tederheid die de altijd uit haar moederlijke hart stroomt. Zij zal zich verwaardigen om , door haar onmiddellijke en machtige voorspraak bij God, de droevige en betreurenswaardige tegenslagen van ons weg te nemen, de wrede angsten, de pijn en de noden waaraan we lijden. Zij zal de plagen van goddelijke toorn afwenden die ons kwellen vanwege onze zonden. Ze zal de vreselijke stormen van het kwaad ie de Kerk aan alle kanten bedreigen kalmeren en verdrijven. En uiteindelijk zal zij onze rouw omzetten in vreugde. "

O Maria, Onbevlekte krijger, schrik van de ketters, bid voor ons!

Kleur een deel van het fries.

*
*       *

DONDERDAG 12 DECEMBER
ZIJ OVERWINT DE KETTERIJEN

Na zijn terugkeer in Rome voelde Pius IX het verlangen groeien om in één enkel document zowel de definitie van de Onbevlekte Ontvangenis op te nemen als de veroordeling van de moderne dwalingen. Hij moest van dit idee afzien, maar ze toont ons zijn bezorgdheid en zijn streven: om de vele dwalingen en krachten te overwinnen die tegen de Kerk samenwerken, moet men beroep doen op de Onbevlekte.

De paus kondigde het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis af op 8 december 1854 in de Sint-Pietersbasiliek:

"Wij verklaren, formuleren en definiëren dat de doctrine die leert dat de Heilige Maagd Maria, op het eerste moment van haar Conceptie, door een speciale genade en voorrecht van de Almachtige God, in het licht van de verdiensten van Jezus Christus, de Verlosser van de mensheid, bewaard en gevrijwaard werd van elke vlek van de erfzonde, door God geopenbaard is en dat ze daarom door alle gelovigen standvastig
en ononderbroken moet worden geloofd."

In elke strijd die Pius IX voerde met de vijanden van de Kerk, nam hij zijn toevlucht tot de Onbevlekte en hij bevestigde: "Het is een ware genade van God, deze vastberadenheid die Hij mij heeft willen geven temidden van zoveel tegenstrijdigheden, zoveel kwaden, en vooral temidden van de voortdurende pogingen om mij te overhalen tot een verzoening die door haar aard onmogelijk is, want de leugen kan nooit worden verward met de waarheid."

Laten we vandaag ons rozenhoedje bidden opdat paus Franciscus zijn voorbeeld volgt, zijn toevlucht neemt tot de Onbevlekte en eindelijk gehoor geeft aan haar verzoeken!

Kleur Pius IX die het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis afkondigt.

*
*       *

VRIJDAG 13 DECEMBER
ONUITSPREKELIJKE HEERLIJKHEDEN

Tijdens de afkondiging van het dogma stroomde de regen overvloedig. Maar net op het moment dat de Heilige Vader de woorden van de definitie uitsprak, klaarde de hemel helemaal op en een lichtstraal viel op de paus. Het was middag. De Soevereine Pontifex en de bisschoppen baden het Angelus, op hun knieën.

Alle klokken van Rome luidden een uur lang en de kanonnen van Castel Sant'Angelo vuurden honderd en één schoten af ter ere van de Onbevlekte Ontvangenis, Koningin van Hemel en de Aarde.

Aangedaan door de grootsheid van de handeling die hij uitvoerde, moest Pius IX even stoppen met lezen, niet in staat om te spreken: "Ik was toen niet in extase, ik had ook geen visioen," bekende hij achteraf, “maar toen ik het dogmatische decreet begon voor te lezen, voelde ik hoe machteloos mijn stem was, te zwak om gehoord te worden door de menigte mensen (vijftigduizend mensen) die zich in de basiliek verdrongen, maar toen ik bij de woorden van de definitie kwam, gaf God aan de de stem van zijn Plaatsvervanger zoveel kracht en bovennatuurlijke sterkte dat de hele basiliek ervan weergalmde.”

"En ik was zo onder de indruk van deze goddelijke hulp dat ik een ogenblik moest pauzeren om mijn tranen de vrije loop te laten.”

"Terwijl God het dogma afkondigde door de mond van Zijn Plaatsvervanger, gaf Hijzelf aan mij een zo helder en breed inzicht in de onvergelijkbare zuiverheid van de Heilige Maagd dat, verzwolgen in de diepte van dit inzicht dat door geen taal beschreven had kunnen worden, mijn ziel overspoeld bleef met onuitsprekelijke heerlijkheden, heerlijkheden die niet van de aarde zijn en die men alleen in de Hemel kan
ervaren.”

"Geen enkel welslagen, geen enkele vreugde in deze wereld zou het minste idee kunnen geven van deze heerlijkheden; en ik aarzel niet om te bevestigen dat de Plaatsvervanger van Christus een speciale genade nodig had om niet van zoetheid te sterven onder de indruk van deze kennis en het gevoel van de onvergelijkbare schoonheid van Maria de Onbevlekte."

O Maria, Onbevlekt ontvangen, vreugde van degenen die op u hopen, bid voor ons!

Kleur de lichtstraal die Pius IX verlicht.

*
*       *

ZATERDAG 14 DECEMBER
IK BEN DE ONBEVLEKTE ONTVANGENIS

Vier jaar later zal de Maagd Maria in Lourdes het dogma van de paus bevestigen. Op 25 maart 1858 immers, op het feest van Maria-Boodschap, toen Bernadette opnieuw naar de grot van Massabielle ging, stond er al een kleine menigte en... tot haar verwarring wachtte ook de Dame al op haar.

"Terwijl ik aan het bidden was, bedacht ik dat ik eraan moest denken haar naam te vragen; het zat zo vast in mijn hoofd dat het me elke andere gedachte deed vergeten.

Ik was bang om lastig te zijn door een verzoek te herhalen dat tot dan toe was gebleven, en toch was er iets in mij dat me aanzette tot spreken, zodat ik door een aandrang die ik niet kon tegenhouden tegen haar zei: 'Mevrouw, wilt u zo vriendelijk zijn me te vertellen wie u bent?’

Maar net als de andere keren dat ik het haar had gevraagd, knikte ze, glimlachte met grote minzaamheid en gaf geen antwoord. Ik weet niet waarom ik me moediger voelde en ik sprak haar terug aan: ‘Mevrouw, wilt u zo vriendelijk jn me te vertellen wie u bent?’

Ze hernieuwde haar glimlach en gracieuze hoofdbeweging, maar bleef stil. Een derde keer, met de handen ineen en me bewust van de volledige onwaardigheid van de gunst die ik afsmeekte, hervatte ik mijn gebed: 'Mevrouw, wilt u zo vriendelijk zijn me te vertellen wie u bent?’

De Dame, staande op een rozenstruik, strekte op mijn derde verzoek haar armen uit naar de grond, zoals te zien is op de Wonderbare Medaille, nam een ernstige houding aan en leek zichzelf te vernederen; ze sloeg haar ogen op naar de hemel, en tegelijkertijd hief ze haar handen op en ze samenvoegend ter hoogte van de borst, zei ze: ‘Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis.’”

‘Hoe goed is de Maagd!’ zal Bernadette een paar jaar later schrijven aan Pius IX. Het lijkt wel dat ze de uitspraak van onze Heilige Vader kwam bevestigen."

O Maria, zonder zonde ontvangen, bid voor ons die onze toevlucht tot u nemen!

Kleur Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes (in de Vaticaanse tuinen).

*
*       *

ZONDAG 15 DECEMBER
WONDERBAARLIJKE BESCHERMING

Na de afkondiging van het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis beschermde Onze Lieve Vrouw op wonderbaarlijke wijze haar geliefde zoon, Pius IX, in diverse dramatische omstandigheden.

Op 12 april 1855 ontving Pius IX in het klooster van de kanunniken van Lateranen het eerbetoon van honderd-en-tien seminaristen. Hij stond op het punt hun de pauselijke zegen geven toen de vloer van de kamer waar ze zich bevonden instortte!

'Onbevlekte Maagd, kom hen te hulp!’ riep de paus, terwijl de hoofdbalk in tweeën brak en in haar val de overige balken en muren meesleurde. Alle aanwezigen werden bedolven onder de puinhoop, maar de paus en de drie kardinalen kwamen
ongeschonden tevoorschijn. Men verwachtte veel doden en ernstig gewonden onder het puin te zullen vinden, maar de Heilige Vader zei vol vertrouwen: ‘Ik vertrouw op de Onbevlekte: niemand zal sterven.’

En inderdaad: niemand stierf!

‘Onze val leek in eerste instantie een catastrofe’, aldus Pius IX, ‘het maakte ons allemaal enorm bang; maar in feite was het enige resultaat een levendiger impuls voor het herstellings- en verfraaiingswerk van de oude basiliek.’

‘Het zal hetzelfde zijn,’ voegde hij eraan toe, ‘met het morele puinn dat de hel aan alle kanten ophoopt, op ons en om ons heen. De Kerk zal meer verjongd, krachtiger en mooier dan ooit tevoorschijn komen."

Laten we ons rozenhoedje bidden voor de wedergeboorte van de Kerk. ‘De glorie van de Kerk in deze wereld zal er niet in bestaan om met een kroon op het hoofd het Capitool te beklimmen: het is de bekering van de zondaars, de verspreiding van het katholieke geloof, de heiligheid van de geestelijkheid, het goede voorbeeld van alle gelovigen.’ (Pius IX)

Kleur een deel van het fries.

*
*       *

MAANDAG 16 DECEMBER
DE SYLLABUS

Pius IX had het plan opgevat om een lijst op te stellen van de meest voorkomende moderne dwalingen om ze plechtig te veroordelen. Dit werk leidde tot de tachtig voorstellen van de zogenaamde Syllabus, een synthese van de leerstellige leer van Pius IX, verdediger van het geloof.

Hij publiceerde de Syllabus op 8 december 1864, op de tiende verjaardag van de afkondiging van het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis, om hem onder de bescherming te plaatsen van ‘de Onbevlekte en zeer Heilige Moeder van God, de Maagd Maria die alle ketterijen in de hele wereld heeft vernietigd’.

‘Onze zeer liefhebbende moeder is heel lief en vol genade. Ze laat zich vermurwen door de gebeden van iedereen. Ze is zeer mild tegenover iedereen en leeft mee met alle miserie, met uiterst gulle genegenheid. Zij staat als Koningin, volledig in het goud gekleed aan de rechterhand van haar Eniggeboren Zoon, Onze Heer Jezus Christus en er is niets dat zij niet van Hem kan verkrijgen.’

De tekst van de dwalingen is scherp, duidelijk en kort en daarom voor iedereen begrijpelijk. Pius IX legde het belang ervan uit: ‘De wereld is verloren in duisternis; ik publiceerde de Syllabus zodat die als een vuurtoren kon dienen en de wereld terug op de weg naar de waarheid kon zetten.’

O Onbevlekte Maagd Maria, pijler van ons geloof, bid voor ons!

Kleur de Vaticaanse tuinen.

*
*       *

DINSDAG 17 DECEMBER
ONZE LIEVE VROUW VAN DE HEILIGE HOOP

Onze heilige deed niet enkel veel aan de afvalligheid die hij zag aankomen, hij werkte ook hard aan de vernieuwing van de Kerk. Hij gaf een universele groeistoot aan de missies door meer dan tweehonderd bisdommen of apostolische vicariaten op te richten. Geleidelijk aan legde hij in de hele Latijnse Kerk de Romeinse liturgie en het gregoriaans op. Hij keurde nieuwe devoties goed en beval ze aan.

Op 5 juli 1852 werd pater André, de toekomstige pater Emmanuel, in privé-audiëntie door de paus ontvangen. De pater zat op zijn knieën aan de voeten van Pius IX, samen met een vriend en vroeg:

"Allerheiligste Vader, wilt u de Allerheiligste Maagd die we in onze kerk (dat is in Mesnil-Saint-Loup bij Troyes) eren de naam toekennen van Onze-Lieve-Vrouw van de Heilige Hoop?"

Bij deze woorden hief de Paus het hoofd op, leek na te denken en antwoordde toen, vol vreugde en met een uitgesproken blijk van voldoening: "Onze Lieve Vrouw van de Heilige Hoop, ja!"

Nu de naam was goedgekeurd, was het pleit gewonnen. Onmiddellijk werd ook het liturgische feest van OLV van de Heilige Hoop ingesteld. Nederig vroeg de vrome pater of er misschien ook een volle aflaat aan het feest gekoppeld kon worden, en niet eenmalig (in 1854) maar voor altijd. "Ja, voor altijd, ter ere van het feest van Onze-Lieve-Vrouw van Goede Hoop," antwoordde Pius IX stralend.

Onze-Lieve-Vrouw van de Goede Hoop, bekeer ons!

Kleur een deel van het fries.

*
*       *

WOENSDAG 18 DECEMBER
PROTESTANTSE ARTS

Pius IX bezocht vaak het ziekenhuis van Sint Johannes De Deo. Op een dag, toen iedereen neerknielde om de pauselijke zegen te ontvangen, bleef er een man rechtstaan wiens houding een diep respect weergaf vermengd met een zeker ongemak:

- Waarom komt u niet dichterbij, zoals de anderen? vroeg Pius IX hem.

- Heilige Vader, ik ben een protestantse arts.

- Dokter..., zei Pius IX, en wat zou dat? Ik hou van artsen; Ik ben hun erkenning verschuldigd voor de zorg die ze me meer dan eens hebben gegeven. Maar je voegt eraan toe dat je protestant bent. Goed! mijn zoon, laten we eens kijken: waar protesteer je tegen? En waar protesteer je voor?

Bij deze woorden zegende hij hem en liep weg zonder op zijn antwoord te wachten. De arts was diep onder de indruk van wat hij zojuist had gehoord.

Deze vraag "tegen wat en waarvoor?" liet hem niet los. Hij wilde ze eerlijk beantwoorden, maar hij beantwoordde haar zo goed dat hij enkele dagen later zijn protestantse geloof afzwoer.

O Onbevlekt Hart van Maria, brandend van het meest vurige verlangen naar de redding van zielen, ontsteek in mijn hart de Goddelijke Liefde waarvan u brandt!

Kleur de stal in Bethlehem.

*
*       *

DONDERDAG 19 DECEMBER
WONDERBAARLIJKE GENEZING

Dagelijks kon je de naastenliefde van Pius IX op een nieuwe manier bewezen zien. Op en dag viel er een arbeider van een dak af. Hij lag op een draagberrie, op weg naar het ziekenhuis, bewusteloos. De paus kwam dichterbij, nam het laken weg dat al over zijn gezicht gegooid was, zegende de ongelukkige en vroeg: ‘Kun je me horen, mijn zoon?’ Maar de arme man sprak noch bewoog. ‘Maak het kruisteken’, vervolgde de Heilige Vader. Onmiddellijk gehoorzaamde de stervende, waarbij hij de woorden van het kruisteken hardop uitsprak.

‘Hier, mijn zoon’, zei Pius IX nog terwijl hij hem een grote aalmoes gaf. ‘Dit zal in je levensonderhoud voorzien tot je volledig hersteld bent.’ De volgende dag mocht de arbeider al naar huis! Er is geen beginnen aan het tellen van alle wonderen die plaatsvonden tijdens het leven van de heilige paus.

Telkens iemand hem kwam bedanken, onderbrak hij hem met een gezellige kwinkslag. Zo zei hij eens tegen een jonge Parijzenaar die de paus vertelde dat hij genezen was alleen al door zijn kousen aan te raken: ‘Dat is inderdaad straf; ik draag ze de hele dag en krijg er alleen maar zere benen van!’

O Onbevlekte Maria, zeker teken van onze redding, bid voor ons!

Kleur een deel van het fries.

*
*       *

VRIJDAG 20 DECEMBER

GEVANGENE VAN HET VATICAAN

Van bij de officiële aankondiging van het Eerste Vaticaans Concilie plaatste Pius IX het ‘onder de bescherming van Haar die met haar voet aan het begin van de wereld de kop van de slang verpletterde en die sindsdien, alleen, alle ketterijen heeft vernietigd’.

De manoeuvres van de liberalen tegen dit project stuitten op de onwrikbare vastberadenheid van de ‘Paus van de Onbevlekte’ die nochtans goed wist dat hij, zelfs in Rome, zwaar bedreigd werd door de Piëmontese legers:

‘Het concilie zal doorgaan, als God het wil, al moeten we Europa verlaten, al moeten we ervoor naar Peking!’

Hij wilde een resolute oplossing voor de 'immense kwaden' van de samenleving: goddeloosheid, zedenbederf, schending van goddelijke en menselijke wetten.

Het concilie werd helaas in de herfst geschorst vanwege de Frans-Pruisische oorlog. Op 20 september 1870 viel het Piëmontese leger de Eeuwige Stad binnen en bezondigde zich aan allerlei wreedheden. Victor Emmanuel beval vervolgens de afschaffing van de pauselijke staten en nam Rome op in het koninkrijk Italië. De paus werd ‘de gevangene van het Vaticaan’.

Onbevlekte Maagd die de kop van de slang verpletterde, bid voor ons!

Kleur de woorden van de Heilige Maagd in Lourdes (Je suis l’Immaculée Conception/ Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis).

*
*       *

ZATERDAG 21 DECEMBER
SOLDATENVAN DE ONBEVLEKTE

In de meest tragische uren smeekte de paus de Onbevlekte Maagd om redding in de Lourdesgrot die hij in de Vaticaanse tuinen had laten bouwen. 
In februari 1874 bood bisschop Langénieux hem een kunstwerk aan dat de verschijning en de basiliek van Lourdes voorstelde. Terwijl hij naar Onze Lieve Vrouw keek, vertrouwde Pius IX de bisschop toe:

‘Zij is heel mijn hoop, want menselijke hoop bestaat eigenlijk niet. Daarom dus, gegroet sterre der zee, gegroet Moeder van onze God, Maria altijd Maagd, gegroet Maria, gelukkige poort der hemelen!’ ‘Ik zal dit werk in mijn kapel plaatsen,’ voegde de paus eraan toe, ‘waar ik meerdere keren per dag heen ga om het Goddelijk Sacrament te aanbidden. En als mijn ziel teleurgesteld is, als het lijkt of God doof is voor onze stem, dan zal ik mijn ogen opheffen naar de Onbevlekte. Zij zal met ons meebidden, zij zal
voor ons bidden.’

Toen de bisschop het bisdom van Tarbes verliet voor dat van Reims, moedigde de Heilige Vader hem aan met de woorden: ‘Mijn zoon, wij zijn soldaten, en we moeten naar de posten gaan waar er het hardst gevochten moet worden. U houdt van onze goede moeder, de maagd Maria. Dus heb vertrouwen. Mij steunt zij. Ze zal ook u niet in de steek laten.’

Tijdens zijn dagelijkse wandeling bezocht Pius IX getrouw zijn dierbare grot: ‘Ja, wat wil je’, zei hij eens, ‘dit is mijn klein hoekje Frankrijk.’

Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes, Gij die uw verschijningen aan Bernadette onderbrak, geef ons de genade om als een goede christen de zorgen en beproevingen van dit leven te dragen.

Kleur de grot van Lourdes in de Vaticaanse tuinen.

*
*       *

ZONDAG 22 DECEMBER - VIERDE ZONDAG VAN DE ADVENT
DE WAPENS NIET NEERLEGGEN

In deze tijden van beproeving verloor Pius IX zijn charmante goede humeur niet. Toen pater Chocarne hem vertelde over een werk voor berouwvolle gevangenen, vertrok hij: 'Ik ben er des te meer in geïnteresseerd omdat ik zelf een gevangene ben, hoewel niet voldoende berouwvol. "

Aan een bezoeker die zich zorgen maakte over zijn gezondheid, antwoordde hij opgewekt:

‘Maar ja, mijn zoon, ja, het gaat goed met mij, op enkele kleine kwalen na; tachtiger ben je niet straffeloos. Ik moet u echter niet verbergen dat ik gisteravond tijdens het lezen van de krant nogal verontrustend nieuws over mezelf heb gelezen... Ik ben blijkbaar erg ziek, de artsen zijn vreselijk bezorgd en gisteren leed ik naar het schijnt aan een vreselijke twee uur durende bewusteloosheid door een hartkwaal – het hele Vaticaan wa in rep en roer! En dan te denken dat ik me van geen kwaad bewust
was!’

‘Twintig jaar lang heb ik bijna elke week gelezen dat de ‘Oude man van het Vaticaan’ in doodspijnen uitstaat, op sterven ligt of zelfs dood is... Ik ben in de handen van God. Dat mijn uur mag komen, ik zal

het zegenen. Maar, beste zoon, als ik tegenwoordig wat kranten doorneem en ik geen nieuws vind van mijn laatste ziekte en mijn nakend einde, dan lijkt het me wel dat ze iets zijn vergeten.’ Maar op een andere keer zei hij ernstig: ‘De mensen zeggen dat ik moe ben. En ja, k ben moe, van al die zorgen en dingen die mislopen. Ik ben moe van elke dag ons geloof beledigd te zien. Ik ben moe van de bedorven jeugd te zien op scholen zonder God. Maar dat ik moe ben, betekent nog niet dat ik klaar ben om de wapens neer te leggen. Nee, godzijdank, daarvoor ben ik niet te moe en ik hoop het nooit te worden.’

Kleur een deel van het fries.

*
*       *

MAANDAG 23 DECEMBER
MIJN DIERBAAR FRANKRIJK!

De heilige Vader hield veel van Frankrijk en keek erg uit naar zijn herstel. ‘Frankrijk heeft me altijd en in alle omstandigheden tekens van liefde gegeven, ook nu nog.’

Hij was bezorgd om 'de valse doctrines, mensen die behoren tot de helse sekte, bedorven zeden die alle delen van dit nobele land binnendringen. Ik ben ervan overtuigd dat mijn redding verbonden is met die van Frankrijk en dat Frankrijk opnieuw het uitverkoren instrument van God zal zijn om de Heilige Stoel op te richten. In katholiek Europa doen we veel voor mijn zaak; maar deze inspanningen zullen niets
opleveren voordat Frankrijk wordt heropgericht.’

Toen hij hoorde dat de Nationale Vergadering in 1873 voor de bouw van de basiliek van Montmartre had gestemd en publieke gebeden had aanbevolen, riep hij uit, zijn handen naar de hemel opheffend: ‘Nu, oh mijn God, zult u eindelijk medelijden hebben met mijn dierbaar Frankrijk. Frankrijk bidt, Frankrijk is gered!’

Aan Franse pelgrims sprak Pius IX deze woorden: 'Ik zegen allen die meewerken aan de opstanding van Frankrijk. Het algemene kiesrecht dat de hedendaagse samenleving treft, verdient eerder de naam algemene waanzin; en wanneer geheime genootschappen zich er meester van maken dan verdient het de naam algemene leugen.’

Bid voor het herstel van Frankrijk, oudste dochter van de Kerk.

Kleur de os en de ezel.

*
*       *

24 DECEMBER
SINT-JOZEF, PATROON VAN DE KERK

In dezelfde geest van toewijding aan de Onbevlekte eerde Pius IX ook Sint-Jozef vurig. Op 8 december 1870 riep hij officieel het hoofd van de Heilige Familie uit tot ‘beschermheer van de katholieke Kerk'.

'In de trieste tijden die we meemaken en waarin de Kerk zelf, aan alle kanten achtervolgd door haar vijanden [onder andere door de inlijving van de pauselijke eigendommen in het koninkrijk Italië], wordt overspoeld door zulke grote rampen dat de goddelozen al denken dat de poorten van de hel de Kerk uiteindelijk toch zullen overweldigen, hebben de eerbiedwaardige Herders van het Katholieke universum,
in hun naam en in naam van de gelovigen die aan hun zorg zijn toevertrouwd, de Soevereine Pontifex nederig gevraagd om Sint-Jozef uit te roepen tot patroon van de Universele Kerk...’

'Onze Heilige Vader Pius IX, diep bewogen door de betreurenswaardige toestand in die dagen en die zichzelf en alle gelovigen onder de uiterst krachtige bescherming wilde plaatsen van de heilige patriarch Jozef, verwaardigde zich om te voldoen aan de wensen van zoveel eerbiedwaardige pausen. Daarom verklaart hij plechtig Sint-Jozef patroon van de katholieke Kerk.’ Een Franse schilder die een schilderij moest maken van de Onbevlekte Ontvangenis, liet de paus zijn schets zien. ‘Het is goed,’ zei Pius IX na zorgvuldig onderzoek, ‘maar ik zie Sint-Jozef niet.’ De kunstenaar antwoordde dat hij hem in een groep zou plaatsen, temidden van wolken van glorie. ‘Nee,’ antwoordde de paus, terwijl hij zijn vinger naast Jezus Christus plaatste, ‘het is daar, en alleen daar
dat u hem moet laten verschijnen, omdat het in de hemel niet anders is.’

Sint-Jozef, beschermer van alle trouwe christenen, bid voor ons!

Kleur Sint-Jozef.

*
*       *

25 DECEMBER
KERSTMIS!

Op 2 februari 1878 vertrouwde Pius IX, die heel ziek was en al verschillende maanden het bed hield, een geestelijke toe die verbaasd was over zijn sereniteit: ‘Wel, dat is omdat tegenwoordig Sint-Jozef beter bekend is.’

En hij uitte zijn vertrouwen in de komende triomf van de Kerk, omdat zij officieel onder zijn hoge en krachtige bescherming werd geplaatst. De paus van de Onbevlekte stierf vijf dagen later, op de avond van 7 februari, terwijl de klokken van de Angelus de eerste tonen van de Ave Maria luidden. Op zijn sterfbed zei hij tegen de mensen om hem heen: 'De rozenkrans is een samenvatting van het evangelie en ze zal degenen die haar bidden de rivieren van vrede geven waarover de Schrift ons vertelt; het is de mooiste devotie, die de meeste genaden voortbrengt en die het aangenaamst is voor het Hart van Maria. Dit is mijn getuigenis, mijn kinderen, zodat jullie me je op aarde zullen herinneren.’ 

Laten we naar de kribbe gaan en ons rozenhoedje bidden om de triomf van het Onbevlekte Hart van Maria te bespoedigen, op voorspraak van Sint-Jozef en de Heilige Pius IX.

Kleur kindje Jezus.

*
*       *