ISLAM EN KORAN

IN het aangrijpend relaas van zijn bekering vertelt Mohammed al-Moessawi, die sinds zijn doopsel de naam Joseph Fadelle draagt, over een beslissend gesprek dat hij met zijn vriend en wapenbroeder Massoed had, in Irak, onder het regime van Saddam Hoessein. Op een bepaald ogenblik stelt Massoed, een christen, hem de vraag:

– Heb jij de Koran gelezen?

Mohammed, die tot een aanzienlijke sjiitische familie behoort die beweert af te stammen van de Profeet, is geraakt:

– Natuurlijk heb ik de Koran gelezen, denk je misschien dat ik een ongelovige ben, een slechte moslim?

– Maar heb je het boek echt gelezen? dringt Massoed zachtjes aan.

– Ik zeg je dat ik de Koran gelezen heb en ik lees hem zelfs elk jaar helemaal door, tijdens de Ramadan! Er zijn dertig delen in de Koran en de Ramadan duurt dertig dagen...

– En heb je de betekenis van elk woord, van elk vers begrepen?

De vraag treft me als een bijtende angel en brengt me van mijn stuk. Rood van verwarring weet ik niet wat te antwoorden, want ik ben geraakt op een gevoelig punt. De imams hebben me immers altijd onderwezen dat het de lectuur van de Koran van begin tot eind is die op de oordeelsdag zal beloond worden, veel meer dan het begrijpen van de tekst. Als verklaring zeiden ze dat de Koran in ieder geval een zeer ingewikkeld boek is om te interpreteren en dat de imams om die reden erg doorgedreven taalkundige studies ondernemen. In die tijd had deze redenering van de geestelijkheid mijn nieuwsgierigheid bevredigd... en was het ook een wettig excuus geweest voor mijn uiterst oppervlakkig prak­tiseren van de islam. Ik heb dus niet echt verder gezocht naar wat mijn klein godsdienstig comfort had kunnen verstoren.

Massoed maakt gebruik van mijn stilzwijgen en stelt me een deal voor:

– Als je wil dat ik je het Evangelie bezorg, dan ga ik akkoord op één kleine voorwaarde: je moet eerst de Koran herlezen en daarbij echt proberen er de betekenis van te ontcijferen met je verstand. Wees daarbij eerlijk tegenover jezelf en speel niet vals...

Ik verwachtte me zeker niet aan dit voorstel toen ik het onderwerp van de godsdienst met Massoed aansneed. Ik was nu teruggedreven in mijn verschansingen met de verplichting, als ik mijn ambitie wou verder zetten om hem te bekeren [tot de islam], om mijn eigen geloof zonder toegevingen te herbekijken! Maar ik was bereid om de uitdaging aan te gaan... 

 

Joseph Fadelle, Le prix à payer, éditions de l'Œuvre 2010, pp. 24-25