Alle recente publicaties
De Kerk is een zeldzaam wonder, een onvoorstelbare utopie, niet te voorspellen en nochtans duizend jaar van tevoren aangekondigd door de joodse profeten, gerealiseerd door de genade en de waarheid van Jezus Christus op het vastgestelde tijdstip, verspreid en meegedeeld van eeuw tot eeuw en over heel de aarde. Vanwaar komt de definitie van de Kerk als Mystiek Lichaam van Christus? Het is de definitie die Sint-Paulus ons geeft in zijn Eerste Brief aan de Corinthiërs. Laten we nagaan waarom deze relationele visie van Sint-Paulus zonder enige twijfel de beste definitie is die men van de Kerk kan geven. De leerlingen wisten niet welk feest en welke beloning de Meester die God hen gegeven had voorbereidde! Maar kijk, ze zijn uitgenodigd in Kana op een bruiloft waarbij «de moeder van Jezus aanwezig was»... Tijdens de Tweede Kruistocht (1145-1149) was het opnieuw een Vlaamse graaf die een belangrijke rol speelde: Diederik van de Elzas, die van zijn tocht de kostbare relikwie van het H. Bloed meebracht. Voor de beschrijving van dit exploot baseren we ons opnieuw op het werk van twee Nederlandstalige historici, een van vroeger en een van vandaag: Theo Luykx en Edward De Maesschalck. «Pilatus had ook een opschrift doen schrijven en aan het kruis laten hechten. Er stond op geschreven: “Jezus van Nazareth, de Koning der Joden”.» Aan de verklaring van Pilatus: “Ziet uw Koning”, beantwoordt deze titulus: “De Koning der Joden”. De hogepriesters protesteren, maar de landvoogd geeft niet toe: “ho guégrapha guégrapha”, luidt zijn antwoord in het Grieks. De drie grootste christelijke mysteries zijn die van de H. Drie-eenheid, de Menswording en de Verlossing. Het mysterie van de Drie-eenheid is het mysterie van God zelf, van zijn innerlijke wezen. Het is het eerste mysterie dat alle andere verklaart en zonder hetwelk de andere onverklaarbaar en onbestaand zouden zijn. Voor Aristoteles is het vaderschap voor de man slechts een accident, een attribuut dat geen invloed heeft op de essentie van het man-zijn. Voor ons daarentegen, die in de lijn van abbé de Nantes aanhangers zijn van het relationisme – de overtuiging dat de mens in wezen bepaald wordt door zijn betrekkingen met God en met de anderen – is het vaderschap een essentiële relatie. De hoge Franse ambtenaar Jean-Marc Sauvé, voorzitter van de Onafhankelijke onderzoekscommissie naar het seksuele misbruik in de Kerk van Frankrijk (CIASE), overhandigde het eindrapport van de commissie op 5 oktober 2021 aan de Franse bisschoppenconferentie. Die aanvaardde alle conclusies in het rapport kritiekloos en ging diep door het stof. Terecht of onterecht? In het verleden werd al te vaak beweerd dat het uiterst moeilijk, zo niet onmogelijk is om de moslims te bekeren tot het christendom. In dit derde interview over de Koran en de islam weerlegt broeder Bruno die bewering met klem. Hij verwijst naar het gedachtegoed van de Z. Charles de Foucauld (1858-1916), die te midden van de mohammedanen leefde en hen door en door kende. Waarom heeft de H. Geest de gedaante van een duif gekozen om zich te openbaren in die theofanie bij het doopsel van Jezus? Wat kon voor Johannes de Doper en de Joden van die tijd de aanblik van een duif betekenen? In de zomer was de paus voor zijn algemene audiënties op woensdag begonnen met een reeks catecheses over de Brief aan de Galaten van Sint-Paulus. Daarin verwoordde hij het traditionele standpunt van de Kerk: de Wet biedt niet de vervulling van de Belofte, dat doet alleen Christus. Maar de joodse wereld reageerde als door een wesp gestoken. De komst van de Wijzen naar Jeruzalem is een openbaring van het hart. De Wijzen vragen koning Herodes waar de pasgeboren koning van de Joden te vinden is. En die heidenen, die mannen van goede wil die geleid door een ster gekomen zijn om hun Verlosser te aanbidden, deze zielen die naderden tot God, kwamen niet alleen in botsing met Herodes, maar met heel zijn omgeving. Het is waar, we zijn veel te klein om grote dingen te doen. We zijn geen reuzen, noch wat kennis, noch wat macht, noch wat deugd betreft. Maar U behoorde evenmin tot het ras van Goliath, U stamde af van de herder David die op het platteland van Juda vreedzaam waakte over zijn schapen. In de “ Oproepen van de boodschap van Fatima ” schrijft zuster Lucia dat we « de vrede met ons eigen geweten, de vrede met God, de vrede in het gezin, de vrede tussen buren en volkeren » slechts zullen bekomen dankzij een vurige devotie tot het Onbevlekte Hart van Maria. «Wij kijken met verbazing naar de processen die gaande zijn in het Westen. Sommigen daar geloven dat een agressieve verwijdering van hele bladzijden uit hun geschiedenis, een “omgekeerde discriminatie” van de meerderheid in het belang van een minderheid en de eis om de traditionele begrippen van moeder, vader, gezin en zelfs geslacht op te geven, dat dit allemaal mijlpalen zijn op de weg naar sociale vernieuwing» (Poetin). Nadat de Kerk ons liet mediteren over de eeuwenlange verwachting, wil ze ons op deze derde zondag van de Advent als het ware een dageraad van die wonderlijke dag van Kerstmis tonen. Het evangelie van deze zondag is historisch gezien erg precies. We moeten ons echter niet verbeelden dat we alles al weten en ons niet moeten verdiepen in de psychologie van de personages. Laten we daarom mediteren over de buitengewone persoonlijkheid van de Voorloper. Nu het liturgische jaar herbegint, zullen we de stem van onze hemelse Vader levendiger horen. Ze zal ons aansporen ons aan te sluiten bij de gemeenschap van de heiligen, het mystieke lichaam dat onophoudelijk naar de Hemel trekt terwijl het de grote gebeurtenissen van de heilsgeschiedenis herbeleeft doorheen het liturgische jaar. De door Christus gestichte Kerk komt vanaf de jaren vijftig – twintig jaar na zijn dood en Verrijzenis – goed op dreef en vindt haar kruissnelheid: ze was in haar baan gebracht, zou men vandaag zeggen. Ze hangt van niets of niemand af, ze is aan geen enkele macht onderworpen. Zuster Lucia, de zieneres van Fatima, vertelde aan pater Fuentes dat Onze-Lieve-Vrouw haar had doen inzien dat wij ons in de laatste tijden van de wereld bevinden: «Zij heeft het mij niet gezegd, maar zij heeft het mij doen inzien» en vooral ook «dat de duivel zijn laatste strijd tegen Onze-Lieve-Vrouw voert». Korte inhoud De Eerste Kruisvaart zal in de geschiedenis blijven voortleven als een van de grootste verwezenlijkingen van menselijke krachtdadigheid en durf. Alleen het mystieke enthousiasme voor een hoog verheven ideaal kon de kruisvaarders de fysieke en morele kracht verlenen om een dergelijke onderneming tot een goed einde te brengen. Onze Vlaamse graven, die in de 11de eeuw hun domein gevoelig konden uitbreiden en een eeuw later van Vlaanderen een van de machtigste gewesten van Europa maakten, speelden een toonaangevende rol tijdens de kruistochten. Het loont de moeite dat epos te verhalen en het te bevrijden van de negatieve visie die de afgelopen decennia de geesten vertroebeld heeft. Onze leidraad daarbij is het oude, maar degelijke werk van Dr. Theo Luykx: De graven van Vlaanderen en de kruisvaarten (Leuven, Davidsfonds, 1947). We leggen het naast het lijvige boek van de hedendaagse historicus Edward De Maesschalck: De graven van Vlaanderen (861-1384), eveneens uitgegeven door het Davidsfonds (tweede uitgave 2019). Pilatus toont de vreselijk toegetakelde Jezus aan de Joden: “Ziet de mens.” Hij denkt dat zij bij het zien van de Man van Smarten hun greep zullen lossen, maar het is heel de kracht van de hel die losbreekt tegen “de mens”, die door zijn gehoorzaamheid aan God zijn Vader werkelijk de “nieuwe mens” is die de ongehoorzaamheid van de oude Adam herstelt. «Het geheim van het geloof» voltrekt zich in het H. Misoffer, wanneer brood en wijn door de consecratiewoorden veranderen in het Lichaam en Bloed van Christus. Dat de mis de hernieuwing van het Kruisoffer op Golgotha is, wordt duidelijk in elk detail van de aloude Romeinse ritus. In de nieuwe misritus van Paulus VI is dat offerkarakter helemaal naar de achtergrond geduwd. Waarom? In ons vorige nummer lieten we broeder Bruno Bonnet-Eymard aan het woord over de Koran, een onderwerp dat hij als geen ander beheerst omdat hij een groot deel van zijn leven bezig is geweest met de wetenschappelijke vertaling van het boek van de moslims. In dit tweede interview beantwoordt hij vragen over de impact van de islam op onze westerse maatschappij. Al in 1971 verklaarde kardinaal Suenens, doodgraver van de Kerk in België, dat het Tweede Vaticaans Concilie in feite «voorbijgestreefd» was en dat er een nieuw concilie nodig was omdat «de historische en culturele context van de wereld» alweer veranderd was! Abbé de Nantes nam de handschoen op en publiceerde een begeesterend artikel: Préparer Vatican III. In dit eschatologische betoog over de Wederkomst van de Heer kondigt Jezus de val van het ontrouwe Jeruzalem aan en de ondergang van de afvallige wereld. Dit evangelische drama is brandend actueel. Nu de prijzen van aardgas, elektriciteit en benzine de pan uitrijzen, is het ogenblik gekomen om kritisch te kijken naar het grote Groene Plan dat boven onze hoofden bedisseld werd en waarin ons een kraaknet aards paradijs zonder fossiele brandstoffen en gevaarlijke uitstoot beloofd wordt. De theorie is één zaak, de realiteit echter steeds duidelijker een heel andere en veel minder rooskleurige zaak. Laten we enkele scènes hernemen uit het Evangelie van Marcus en laat ons zo aandachtig luisteren dat we het kloppen van Jezus’ H. Hart in de tekst gewaarworden. Waarom denken we niet de hele tijd aan de Hemel? Waarom is het niet de grootste aantrekkingskracht in ons leven? Want in de Hemel is het ware, blijvende, definitieve leven, waarvan het aardse bestaan slechts de proloog vormt. «Het Evangelie leerde mij dat het eerste gebod erin bestaat God lief te hebben met heel je hart en dat alles in de liefde besloten moet zijn. Iedereen weet dat de eerste uitwerking van liefde de navolging is; ik moest dus wel binnentreden in de Orde waar ik de meest zorgvuldige navolging van Christus zou vinden.» Deze heldere en compromisloze woorden drukken het vaste voornemen uit dat Charles de Foucauld begeesterde vanaf zijn bekering. De eerste metamorfose van het aardse, zinnelijke Israël in een geestelijk, universeel en eeuwig Koninkrijk Gods is het werk geweest van Jezus van Nazareth en van Hem alleen. Wie had op de avond van Goede Vrijdag of op de dag van Pasen kunnen voorspellen wat er zou voortkomen uit de wil van Christus en hoe, na Hem, het Koninkrijk dat Hij gesticht had zou overleven? Op de vooravond van Pinksteren schijnen de apostelen nog te wachten op een nakende terugkeer van Jezus om «het koninkrijk in Israël te herstellen» (Hd 1, 6); de ochtend daarop, vervuld van de H. Geest, spreken zij door de mond van Petrus over die wondere utopische tijden waarin onderscheid zal gemaakt worden tussen de rechtvaardigen, die een uitverkoren volk en een heilige natie zijn geworden, en de goddelozen, die God zal uiteendrijven en vernietigen (Hd 2, 17-21). De door Jezus Christus gevestigde Kerk is iets anders dan het Koninkrijk Gods van het Evangelie. En toch is het dezelfde realiteit, hetzelfde mysterie in wording, de goddelijke Utopie die in de geschiedenis van de mensheid op gang werd gebracht. Het liturgische jaar loopt ten einde en de Kerk geeft ons de Brief aan de Hebreeën ter overweging, waarin Jezus wordt geprezen als de Hogepriester, door God uitverkoren om het nieuwe en eeuwige offer te brengen: het H. Misoffer. Het vierde Lied van de Dienaar van Isaïas dat de Kerk ons vanmorgen ter meditatie aanbiedt, is een profetisch verslag van de Passie van Christus, niet minder dan zes eeuwen voordien neergeschreven! Deze verzen uit het Oude Testament zijn zo duidelijk geïnspireerd door de Hemel dat de getuigen zelf van de dood en Verrijzenis van onze Verlosser nooit iets diepzinnigers zullen schrijven. Laten we luisteren naar het commentaar van abbé de Nantes, die Jezus zelf aanspreekt in een gesprek van hart tot Hart. Het Hart van Jezus liep over van tederheid en vriendschap, van bewondering en bemoediging. Soms volstond één blik van Hem om iemand te bekeren. Maar in het Evangelie van vandaag zien we in een pijnlijke scène hoe Jezus’ liefde niet beantwoord wordt. Twintig jaar lang voerden de VS in Afghanistan een pretentieuze kruistocht in het teken van «heropbouw, democratisering en ontwikkeling». Maar op 15 augustus jl., feestdag van de Tenhemelopneming van Maria, leden zij voor het oog van heel de wereld een nooit geziene diplomatieke, militaire, politieke en morele nederlaag... Verwarring stichten, dat is wat de duivel graag en tegenwoordig met veel succes doet. In het Evangelie van Sint-Marcus van deze zondag verkondigt Jezus de onontbindbaarheid van het huwelijk. In het spoor van abbé de Nantes hernemen we de traditionele leer van de Kerk over “dit grote sacrament”. Deze passage uit het Evangelie van Sint-Marcus laat ons zien dat Jezus geen volgeling is van Tolstoj, noch een man van het geweldloze verzet. Onze-Lieve-Heer sprak in de naam van zijn hemelse Vader en doorgrondt alle dingen. Hij spreekt kalm en vastberaden, zonder de minste afzwakking, want het is de waarheid – een tragische waarheid. Het Koninkrijk Gods, dat was Jezus alleen. De informele groep rondom Hem, die elke dag opnieuw in Jezus de weg, de waarheid en het leven vond, vertegenwoordigde het Israël van God. Deze kern van volgelingen van Christus was geen parasiet of vijand in de schoot van het joodse volk, maar de «kiem» die door de profeten was aangekondigd. De apostelen zitten nog opgesloten in de hoogmoed van het Oude Testament. Jezus wil hun een geest van spirituele kinderlijkheid leren, de nieuwe evangelische moraal! Dit derde Lied van de Dienaar dat de Kerk ons vandaag ter meditatie aanbiedt, voorspelt dat de Messias een lijdende dienaar zal zijn en dat Hij zal worden verworpen door zijn volk. Deze overweldigende profetie van Isaïas kondigt zeshonderd jaar van tevoren gebeurtenissen aan die zullen plaatsvinden tijdens de Passie van Jezus. Het is met wijsheid dat de Kerk ons eraan herinnert dat het beter is om gebrekkig te zijn en naar de Hemel te gaan dan om al je zintuigen te hebben, te zondigen en uiteindelijk naar de hel te gaan. Kort geleden kwam Canada in het wereldnieuws door de opzienbarende ontdekking van kinderlijkjes in massagraven op het terrein van christelijke internaten. In plaats van al onmiddellijk op de knieën te vallen en "mea culpa" te slaan, zoals de vertegenwoordigers van de Kerk tegenwoordig zo gemakkelijk doen, moeten we deze zaak eerst ten gronde onderzoeken. Petrus heeft niet goed begrepen wat Jezus hem in de hof van Olijven opgedragen heeft, toen Hij hem beval het zwaard terug in de schede te steken. De onstuimige apostel miskende toen totaal de koninklijke weg van het verlossend offer die zijn Meester ging inslaan. Alsof het hem, de leerling, toekwam om Jezus te redden! Hij heeft echter beloofd Hem te volgen tot aan de dood en hij houdt dus woord. Of beter: hij volhardt in zijn aanmatiging. De materialisten verzekeren ons dat de kosmos sinds 15 miljard jaar uit "onvermijdelijkheid" in beweging is en dat sinds 3 miljard jaar op de planeet aarde "toevallig" het leven is verschenen, dat zich vervolgens vermenigvuldigd heeft en uiteindelijk de hele wereld heeft veroverd. Toeval en onvermijdelijkheid domineren volgens de aanhangers van Darwin alles. Geen onderwerp dat de actualiteit al jaren meer beheerst dan de islam. We horen en lezen er eindeloos over, maar die massa aan vaak oppervlakkige informatie die meestal ook nog helemaal tegenstrijdig is, brengt ons geen stap vooruit. Wat we nodig hebben is een wetenschappelijke benadering en een toekomstperspectief waarmee we als christenen iets kunnen doen. 
Bedrog, hersenschim of mysterie?
De Kerk, Lichaam van Christus
De glorie van Kana
2022
De graven van Vlaanderen op kruistocht:
Diederik van de Elzas en de Tweede Kruistocht
Commentaar op het Evangelie van Sint-Jan:
De gekruisigde Jezus trekt alles tot zich
Het prachtige mysterie van de Drie-eenheid
Wat het betekent vader te zijn in het goddelijk Verbond
Het rapport-Sauvé over het kindermisbruik in de Kerk van Frankrijk
We moeten de moslims bekeren
NR. 115 – Januari-Februari 2022
De duif van de Heilige Geest en de Maagd Maria
De actualiteit doorgelicht
Januari 2022: De paus botst met de Joden
De tegenstelling tussen het licht en de duisternis
«U bent te klein om dat alles te doen»
De aankondiging openbaart ons het mysterie van de H. Drie-eenheid
De actualiteit doorgelicht
December 2021: Pleidooi voor een gezond conservatisme
De vreugde van het geloof behouden in de beproevingen
De persoonlijkheid van Sint-Jan de Doper
Inleiding op het liturgische jaar
De Kerk boven alles
«De gruwel der verwoesting»
NR. 114 – November-December 2021
De graven van Vlaanderen op kruistocht:
Robrecht II en de Eerste Kruistocht
De graven van Vlaanderen op kruistocht
Commentaar op het Evangelie van Sint-Jan:
«Ik ben Koning»
Mysterium fidei
De Islam, straf voor onze vrijzinnigheid
Hoog tijd voor Vaticanum III !
De Wederkomst van Jezus
De actualiteit doorgelicht
November 2021: Naar een groene catastrofe
Het Hart van Jezus in het Evangelie
Sterven om naar de Hemel te gaan
Pater de Foucauld, een model van Gods liefde
Van het koninkrijk Gods naar de Kerk van Christus
De Kerk van Christus: heilige utopie, permanent mirakel
Het H. Misoffer, de enige hoop op onze verlossing
Het vierde Lied van de dienaar van Jahweh
Onbeantwoorde liefde
De actualiteit doorgelicht
Oktober 2021: Het Afghaanse debacle
«Dit geheim heeft een diepe zin»
Tederheid en strengheid van Jezus in het Evangelie
Het Koninkrijk Gods op aarde
De triomf van het Rijk Gods
Lessen in de moraal van de blijde boodschap
Het derde lied van de Dienaar van Jahweh
«Hij heeft alles wel gedaan»
De actualiteit doorgelicht
September 2021: De kwestie van de Canadese internaten
Commentaar op het Evangelie van Sint-Jan:
Het verhoor van Jezus
De oorsprong van de mens: afrekening met Teilhard de Chardin
De Koran onder het ontleedmes: interview met broeder Bruno Bonnet-Eymard