Alle recente publicaties
Het liturgische jaar loopt ten einde en de Kerk geeft ons de Brief aan de Hebreeën ter overweging, waarin Jezus wordt geprezen als de Hogepriester, door God uitverkoren om het nieuwe en eeuwige offer te brengen: het H. Misoffer. Het vierde Lied van de Dienaar van Isaïas dat de Kerk ons vanmorgen ter meditatie aanbiedt, is een profetisch verslag van de Passie van Christus, niet minder dan zes eeuwen voordien neergeschreven! Deze verzen uit het Oude Testament zijn zo duidelijk geïnspireerd door de Hemel dat de getuigen zelf van de dood en Verrijzenis van onze Verlosser nooit iets diepzinnigers zullen schrijven. Laten we luisteren naar het commentaar van abbé de Nantes, die Jezus zelf aanspreekt in een gesprek van hart tot Hart. Het Hart van Jezus liep over van tederheid en vriendschap, van bewondering en bemoediging. Soms volstond één blik van Hem om iemand te bekeren. Maar in het Evangelie van vandaag zien we in een pijnlijke scène hoe Jezus’ liefde niet beantwoord wordt. Twintig jaar lang voerden de VS in Afghanistan een pretentieuze kruistocht in het teken van «heropbouw, democratisering en ontwikkeling». Maar op 15 augustus jl., feestdag van de Tenhemelopneming van Maria, leden zij voor het oog van heel de wereld een nooit geziene diplomatieke, militaire, politieke en morele nederlaag... Verwarring stichten, dat is wat de duivel graag en tegenwoordig met veel succes doet. In het Evangelie van Sint-Marcus van deze zondag verkondigt Jezus de onontbindbaarheid van het huwelijk. In het spoor van abbé de Nantes hernemen we de traditionele leer van de Kerk over “dit grote sacrament”. Deze passage uit het Evangelie van Sint-Marcus laat ons zien dat Jezus geen volgeling is van Tolstoj, noch een man van het geweldloze verzet. Onze-Lieve-Heer sprak in de naam van zijn hemelse Vader en doorgrondt alle dingen. Hij spreekt kalm en vastberaden, zonder de minste afzwakking, want het is de waarheid – een tragische waarheid. Het Koninkrijk Gods, dat was Jezus alleen. De informele groep rondom Hem, die elke dag opnieuw in Jezus de weg, de waarheid en het leven vond, vertegenwoordigde het Israël van God. Deze kern van volgelingen van Christus was geen parasiet of vijand in de schoot van het joodse volk, maar de «kiem» die door de profeten was aangekondigd. De apostelen zitten nog opgesloten in de hoogmoed van het Oude Testament. Jezus wil hun een geest van spirituele kinderlijkheid leren, de nieuwe evangelische moraal! Dit derde Lied van de Dienaar dat de Kerk ons vandaag ter meditatie aanbiedt, voorspelt dat de Messias een lijdende dienaar zal zijn en dat Hij zal worden verworpen door zijn volk. Deze overweldigende profetie van Isaïas kondigt zeshonderd jaar van tevoren gebeurtenissen aan die zullen plaatsvinden tijdens de Passie van Jezus. Het is met wijsheid dat de Kerk ons eraan herinnert dat het beter is om gebrekkig te zijn en naar de Hemel te gaan dan om al je zintuigen te hebben, te zondigen en uiteindelijk naar de hel te gaan. Kort geleden kwam Canada in het wereldnieuws door de opzienbarende ontdekking van kinderlijkjes in massagraven op het terrein van christelijke internaten. In plaats van al onmiddellijk op de knieën te vallen en "mea culpa" te slaan, zoals de vertegenwoordigers van de Kerk tegenwoordig zo gemakkelijk doen, moeten we deze zaak eerst ten gronde onderzoeken. Petrus heeft niet goed begrepen wat Jezus hem in de hof van Olijven opgedragen heeft, toen Hij hem beval het zwaard terug in de schede te steken. De onstuimige apostel miskende toen totaal de koninklijke weg van het verlossend offer die zijn Meester ging inslaan. Alsof het hem, de leerling, toekwam om Jezus te redden! Hij heeft echter beloofd Hem te volgen tot aan de dood en hij houdt dus woord. Of beter: hij volhardt in zijn aanmatiging. De materialisten verzekeren ons dat de kosmos sinds 15 miljard jaar uit "onvermijdelijkheid" in beweging is en dat sinds 3 miljard jaar op de planeet aarde "toevallig" het leven is verschenen, dat zich vervolgens vermenigvuldigd heeft en uiteindelijk de hele wereld heeft veroverd. Toeval en onvermijdelijkheid domineren volgens de aanhangers van Darwin alles. Geen onderwerp dat de actualiteit al jaren meer beheerst dan de islam. We horen en lezen er eindeloos over, maar die massa aan vaak oppervlakkige informatie die meestal ook nog helemaal tegenstrijdig is, brengt ons geen stap vooruit. Wat we nodig hebben is een wetenschappelijke benadering en een toekomstperspectief waarmee we als christenen iets kunnen doen. In het begin van dit jaar, op 30 januari 2021, haalde paus Franciscus ongewoon scherp uit naar de tegenstanders van het Tweede Vaticaans Concilie: «Het Concilie is het leergezag van de Kerk. Ofwel ben je mét de Kerk en dan volg je het Concilie; of anders, als je het Concilie niet volgt en het op je eigen manier interpreteert, dan ben je niet met de Kerk.» Heeft hij gelijk? Met de afkondiging van het motu proprio Traditionis custodes heeft paus Franciscus een einde gemaakt aan de “vrijmaking” van de aloude misritus van voor het Concilie door zijn voorganger Benedictus XVI. Meer dan ooit wordt de huidige Opperherder nu door de traditionalisten van alle strekkingen met de vinger gewezen als een beeldenstormer en een verrader. En omgekeerd prijst men de emeritus paus de wolken in... Er zijn bisschoppen die catechismussen schrijven waarin ze de Farizeeërs neerzetten als «zeer vroom, zuiver en voorbeeldig». Ze beweren zelfs dat Jezus een leerling van hen was. Dit onderricht staat haaks op de Evangelies en de Traditie, maar ligt helemaal in lijn met Vaticanum II. Op deze 18de zondag door het jaar laat de Kerk ons mediteren over hoofdstuk 6 van Johannes, waarin Jezus aankondigt dat Hij het brood des levens is, het levende brood dat uit de Hemel komt om leven te geven in de wereld. De H. Pierre-Julien Eymard wijst ons erop dat niemand zichzelf zo zou kunnen noemen, tenzij de Zoon van God Zelf, die zich als voedsel aan ons wil geven. «We bevinden ons in een tijd van duivelse verwarring», zei zuster Lucia. We leven midden in een wereld waar er letterlijk alles aan gedaan wordt opdat we ons geloof zouden verliezen. Om gered te worden en naar de Hemel te gaan moeten we ons hier dan ook tegen verzetten en beloven het katholieke geloof te behouden ondanks alle snode plannen van de duivel, de vorst van deze wereld. Het Evangelie van deze zondag openbaart ons het medelijden van Jezus voor de «schapen zonder herder». Onze ware en goede Herder begint ze «uitgebreid te onderwijzen», zo vertelt ons Sint-Marcus. De houding van Joe Biden tegenover Rusland en zijn president is vanaf het begin van de ambtstermijn van de Amerikaanse leider opvallend brutaal en agressief. De in januari aangetreden regering laat er geen twijfel over bestaan dat ze een vijandige politiek wil voeren ten opzichte van Moskou, vijandiger nog dan onder Trump die vooral China in het vizier had. De Kerk laat ons verschillende zondagen na elkaar nadenken over de brief van de heilige apostel Paulus aan de christenen van Efeze. Op de weg naar Damascus had Sint-Paulus Christus gezien als het begin en fundament van alles. Laten we kijken hoe hij ertoe kwam om na deze beslissende gebeurtenis een mystieke moraal te prediken. Korte inhoud Na die woorden «stak Jezus met zijn leerlingen de Cedronbeek over». Duizend jaar nadat zijn voorvader David dezelfde waterloop overstak om te vluchten voor zijn rebelse zoon Absalom, doet Jezus, zoon van David en Zoon van God, hetzelfde. «Daar was een tuin, die Hij met zijn leerlingen binnenging.» Die tuin is het beeld van de tuin van Eden waar het allemaal begon. Op 6 april van dit jaar verscheen de modernist Hans Küng vóór God voor zijn eeuwig oordeel, zonder iets teruggetrokken te hebben van alles waarvoor hij berucht was: zijn ontkenning van de goddelijke mysteries, zijn verwerping van de historische realiteit van de Verrijzenis, zijn godslasteringen en beledigingen van de Maagd Maria, zijn contestatie van de christelijke moraal... In nauwelijks vijftig jaar tijd slaagde Spanje er in om het grootste deel van Midden- en Zuid-Amerika te ontdekken, te doorkruisen en er een reusachtig rijk van te maken. De eer daarvoor komt toe aan de “veroveraars”, de conquistadores, die tegenwoordig veroordeeld worden voor hun «wreedheid en uitbuiting». Wij willen aantonen dat die negatieve voorstelling de waarheid geweld aandoet. De islam verkeert in een uitstekende gezondheid. Hij heeft behouden wat het katholicisme had vóór het modernisme, vóór Vaticanum II: de overtuiging de waarheid te bezitten. Wij spotten met hen, niet omdat zij een absurde godsdienst hebben waarin ze toch met volle overtuiging geloven, neen, wij vinden het stupide dat iemand gelooft dat hij de ware godsdienst bezit… De mens bevindt zich in een wereld die langs alle kanten het bestaan van God uitschreeuwt. Wanneer hij dan toch weigert om die God te eren, maakt hij zich schuldig aan goddeloosheid. Sint-Paulus schrijft in zijn Romeinenbrief: «Gods toorn daalt neer uit de Hemel over al de goddeloosheid en ongerechtigheid van de mensen die de waarheid geweld aandoen.» “Geweld aandoen” betekent hier dat ze weigeren om eer aan God te brengen van wie het bestaan zo evident is. Een heiligverklaring (of een zaligverklaring) is geen onfeilbare pauselijke uitspraak, om verschillende redenen. Zeker, er zijn theologen geweest die beweerd hebben dat dit wel zo was; zelfs paus Benedictus XVI heeft het geschreven en er zijn tegenwoordig “traditionele” geestelijken die het verkondigen en zo de gelovigen op een dwaalspoor brengen. Ze hebben ongelijk, ze vergissen zich. Commentatoren merken op dat Onze-Lieve-Heer in Nazareth zijn eerste mislukking kent. Ondanks het feit dat zij Hem dertig jaar gekend hebben, zijn de dorpsgenoten van Jezus niet in staat om een daad van geloof te stellen. Daarom zal Jezus onder hen geen wonderen kunnen verrichten. Op deze 13de zondag door het jaar laat de Kerk ons mediteren over de wonderbaarlijke gebeurtenis van de opwekking van het dochtertje van Jaïrus. De diepere betekenis ervan vinden we bij zuster Lucia van Fatima. Reeds voor het drama zijn beslag kreeg door de dood van Jezus was het duidelijk dat het joodse volk en zijn traditionele leiders de wet van het Koninkrijk Gods niet konden aanvaarden. Al degenen die verknocht zijn aan de oude gang van zaken omwille van de middelmatige en betwistbare elementen ervan, zullen opstaan tegen Jezus en zijn Koninkrijk afwijzen in de naam van Mozes zelf. Nadat Jezus aan zijn apostelen de betekenis van verschillende parabels heeft uitgelegd, krijgen ze van Hem nog een parabel, maar deze keer is het een gebeurtenis, een profetisch gebaar dat hun geloof opeist: het stillen van de storm. In deze passage uit de tweede brief aan de Korinthiërs waarover de Kerk ons vandaag laat mediteren spreekt Sint-Paulus over de dood, het oordeel en de eeuwigheid. In het spoor van onze Vader Abbé de Nantes overwegen we het einde van ons aardse bestaan en hoe we van onze dood een daad van volmaakte liefde kunnen maken. Het was al geruime tijd rustig in Oekraïne, het land dat enkele jaren geleden haast elke dag in het nieuws kwam. Maar medio april van dit jaar sloegen de westerse regeringen en hun media alarm. De teneur is duidelijk: de gevaarlijke Russische beer is weer uit zijn hol tevoorschijn gekomen en dreigt het onschuldige Oekraïne binnen te vallen, tenzij het dappere Westen een vuist maakt... Heilig Hart van Jezus, is het wel nodig dat de aarde op haar grondvesten beeft, dat de Kerk zo goed als in puin ligt en de troon van Petrus wankelt? Is het nodig dat ons vaderland zich op de rand van de afgrond bevindt en dreigt te verzinken in corruptie vooraleer we ons met berouw en oprechte liefde tot U keren? De kroon op het werk van de goddelijke vergeving door de H. Communie is dat ze een ononderbroken eenheid tussen God en ons tot stand brengt. God heeft ons zo lief dat Hij zichzelf aan ons geeft en Hij wil dat we op zijn liefde reageren met een eenheid van leven. De mysteries van onze godsdienst zijn de zeer verheven werkelijkheden die God zelf aan de mensen heeft bekendgemaakt, door ze te openbaren door zijn profeten en zijn apostelen, maar vooral door zijn Zoon Jezus Christus, die ze ons allemaal heeft geleerd tijdens zijn aardse leven. Op deze Pinksterdag in een tijd waarin de Kerk van alle kanten wordt aangevallen, willen we mediteren over ons lidmaatschap van de Kerk, «waarnaar al onze gebeden en onze grote bewondering uitgaan». De realiteit van de Hemelvaart van Onze-Lieve-Heer wordt tegenwoordig algemeen ontkend. Mensen doen haar af als een fabeltje, alsof de evangelisten zouden liegen om een dom volk ervan te overtuigen dat Jezus nog steeds leeft. Van 5 tot 8 maart 2021 bracht paus Franciscus een bezoek aan Irak. Het gebeuren werd in de media “ historisch ” genoemd : het was de eerste keer dat een Roomse Opperherder naar het vroegere Mesopotamië ging, wieg van een zeer oude christenheid die echter op het punt staat volledig ten onder te gaan als gevolg van de gruwel van oorlog en terreur. Overweging over het Evangelie van Johannes waarin Jezus zijn laatste richtlijnen meegeeft aan zijn apostelen: Jezus heeft zoveel van ons gehouden dat Hij zijn leven voor ons gaf. Net als Hij moeten wij elkaar liefhebben en in Zijn liefde blijven om vrucht te kunnen dragen. Op 26 augustus 1978, de tweede dag van het conclaaf, werd Albino Luciani bijna unaniem op de Stoel van Petrus verkozen. Hij nam de naam Joannes-Paulus I aan. De nieuwe Opperherder veroverde van bij zijn eerste verschijnen op de loggia van de Sint-Pietersbasiliek alle harten. «Iedereen herinnert zich zijn glimlach», schreef David Yallop. «Na de zwaarmoedigheid van de getormenteerde Paulus VI leidde het contrast tot een buitengewone schok.» Korte inhoud In haar boek Papa Luciani, cronaca di una morte (2017) is vice-postulator Stefania Falasca zo verblind door haar vooringenomenheid dat zij zich geen rekenschap geeft van de draagwijdte van bepaalde door haar gepubliceerde documenten. Wij zullen aantonen dat die documenten juist bevestigen wat zij beweert te ontkennen, namelijk dat Albino Luciani vergiftigd werd door een misdadige hand. Jezus gaat de dood tegemoet op een buitengewone, goddelijke manier. Maar eerst bereidt hij de zijnen daarop voor, vol goedheid en bekommernis. Net zoals de evangelist Mattheüs heeft Sint-Jan twee “afscheidstoespraken” samengevoegd tot één enkele. We proberen de toespraak die Jezus hield bij de aanvang van de Passie te reconstrueren door ze te scheiden van de woorden die Hij moet uitgesproken hebben aan de vooravond van de Hemelvaart. Tijdens het Pinksterweekeinde van 1992 organiseerde abbé de Nantes een bijeenkomst voor de jeugd onder de titel: Splendor veritatis, «de schittering van de Waarheid». Wat hij toen uiteenzette, is vandaag nog even actueel. Nadat we in het eerste deel van deze studie over de hoogmoed van het vlees gesproken hebben, zullen we het nu hebben over de hoogmoed van het hart. In een derde deel zal het tenslotte gaan over de hoogmoed van de geest. Op 8 december 2020, hoogfeest van de Onbevlekte Ontvangenis, stelde paus Franciscus een nieuwe apostolische brief voor: Patris corde, «Met het hart van een vader». Daarin beveelt hij de H. Jozef aan als een gids in deze moeilijke tijden. Tegelijk wordt een heel jaar, tot 8 december 2021, gewijd aan de voedstervader van Jezus die ook de beschermer is van de Kerk, van de christelijke gezinnen en van ons eigen land. Toen de Congregatie voor de geloofsleer “neen” antwoordde op de vraag of de Kerk gemachtigd is om homoseksuele relaties te zegenen, reageerde de bisschop van Antwerpen - die al langer ijvert voor dergelijke kerkelijke zegeningen van homoparen - op die onderbouwde uitspraak met een publieke afkeuring van zijn eigen Rooms-katholieke Kerk. Sint-Paulus wijst ons nochtans ondubbelzinnig de juiste weg. Op de vijfde zondag na Pasen geeft de Kerk ons ter overweging de prachtige allegorie van de wijnstok en de ranken. Sint-Jan heeft ze ingepast in de afscheidsrede van Jezus tijdens het Laatste Avondmaal, maar chronologisch gezien sprak Jezus deze woorden op de dag van de Hemelvaart...
Het H. Misoffer, de enige hoop op onze verlossing
Het vierde Lied van de dienaar van Jahweh
Onbeantwoorde liefde
De actualiteit doorgelicht
Oktober 2021: Het Afghaanse debacle
«Dit geheim heeft een diepe zin»
Tederheid en strengheid van Jezus in het Evangelie
Het Koninkrijk Gods op aarde
De triomf van het Rijk Gods
Lessen in de moraal van de blijde boodschap
Het derde lied van de Dienaar van Jahweh
«Hij heeft alles wel gedaan»
De actualiteit doorgelicht
September 2021: De kwestie van de Canadese internaten
Commentaar op het Evangelie van Sint-Jan:
Het verhoor van Jezus
De oorsprong van de mens: afrekening met Teilhard de Chardin
De Koran onder het ontleedmes: interview met broeder Bruno Bonnet-Eymard
De katholieke Kerk blijft onfeilbaar
De verkeerde strijd
De Farizeeërs: heiligen of moordenaars?
Het brood des levens
De drie gouden spijkers van ons katholieke geloof
Jezus, model van de barmhartige, goede herder
De actualiteit doorgelicht
Juli-Augustus 2021 : Rusland is en blijft de vijand
De mystieke moraal van Sint-Paulus
NR. 112 – Juli-Augustus 2021
Commentaar op het Evangelie van Sint-Jan:
Naar Getsemane
Bij de dood van Hans Küng
Conquistadores: het ware verhaal van de verovering van Mexico
Fascinatie voor de islam
«Splendor veritatis»: een nieuwe kijk op het leven
3. De aanbeden waarheid
Een heiligverklaring is niet onfeilbaar
Jezus in Nazareth: de eerste mislukking
Een tijd van barmhartigheid is ons gegeven
Het Koninkrijk Gods op aarde
2. Het Koninkrijk Gods wordt afgewezen
Jezus bedwingt de storm
De best mogelijke dood
De actualiteit doorgelicht
Juni 2021: Oekraïne, wapen van het westen
Onze toewijding aan het Heilig Hart (1973) blijft actueel
De H. Communie, bekroning van het goddelijke werk
Het prachtige mysterie van de Drie-eenheid
Hoe goed is het in de Kerk te zijn !
De vreugde van de Hemelvaart
De actualiteit doorgelicht
Mei 2021: Paus Franciscus, profeet voor heel de mensheid
De H. Drie-Eenheid is liefde
Joannes-Paulus I, de heilige die God ons geschonken heeft
NR. 111 – Mei-Juni 2021
Hartaanval of vergif?
Commentaar op het Evangelie van Sint-Jan:
Het laatste getuigenis van Jezus
«Splendor veritatis»: een nieuwe kijk op het leven
2. De opgeofferde goedheid
«Wanhoop niet, ik bid voor jullie»
Plaatsvervangende schaamte
«Ik ben de wijnstok, gij de ranken»