Alle recente publicaties
We weten dat Jezus grote vrienden had omdat Hij hun hart trof met veel fijngevoeligheid en hoffelijkheid. Het is goed dat we ons daar bewust van zijn, want soms vergeten we wel eens dat de Heer Jezus een liefdevolle en tedere Verlosser was. Laten we stilstaan bij de ontmoeting van Jezus met de zondaar Zacheüs om verrast te worden door de goedheid van de Heer. Korte inhoud Op 1 november 1846 drukte de toekomstige Franse kardinaal Louis-Edouard Pie zijn grote bezorgdheid uit over de eerste regeringsmaanden van paus Pius IX, die zich in het begin van zijn pontificaat zeer liberaal toonde (maar zich later herpakte): «De zaken van de paus gaan slecht. Ik denk dat hij een grenzeloos vertrouwen heeft in de kracht van de goedheid om de mensen dichter bij elkaar te brengen en dat hij bedrogen zal uitkomen door wrede misrekeningen. Ondertussen ben ik bang dat hij probeert goede maatjes te worden met zijn meest onverzoenlijke vijanden.» Deze analyse is helaas ook van toepassing op onze huidige paus Franciscus... De kolonie Belgisch-Congo heeft slechts iets meer dan een halve eeuw bestaan: van 1908 tot 1960. In die korte tijdsspanne maakten onze landgenoten van Congo de meest geïndustrialiseerde kolonie van Afrika, waar de zwarte loontrekkenden tot de best betaalde van het hele continent behoorden. Het liep niet allemaal van een leien dakje - de impact van beide Wereldoorlogen was erg groot - maar wij hebben geen enkele reden om ons te schamen voor wat we presteerden, integendeel! Enkele maanden geleden ontving broeder Bruno een brief van de voorzitter van de Franse bisschoppenconferentie, Mgr. Georges Pontier, met de vraag om het standpunt van de Katholieke Contrareformatie met betrekking tot het Tweede Vaticaans Concilie toe te lichten. Uit het uitvoerig antwoord van broeder Bruno hebben wij de centrale passage vertaald, die de visie van de CRC op een heldere manier verwoordt. Hoe nefast het akkoord is dat de H. Stoel en het Chinese communistisch regime in september 2018 sloten, wordt duidelijk als men de geschiedenis van de vervolgde Kerk in China bestudeert. Vanaf het moment dat Mao Zedong en zijn volgelingen in 1946 de macht veroverden, besloten zij met alle mogelijke middelen af te rekenen met de katholieken in hun land. Deze tragische geschiedenis is doorspekt met ongelooflijke daden van heldenmoed en heiligheid. Op 28 juni 2019 gaf de Russische president Poetin in het Kremlin een exclusief en uitgebreid interview aan de invloedrijke Britse zakenkrant The Financial Times. Vladimir Poetin is aan de macht sinds het jaar 2000, dus bijna twee decennia. Hij heeft een enorme ervaring en kennis opgebouwd die van hem een gezaghebbend commentator van de internationale politiek maken. Korte inhoud Sint-Antonius, de bekende heilige, heette aanvankelijk Fernando. En hij was helemaal geen Italiaan, maar een Portugees. Hij zag het levenslicht in Lissabon op 15 augustus 1195 in een welgestelde adellijke familie. Dat hij de geschiedenis is ingegaan als "van Padua" komt door zijn werkterrein: hij bestreed met groot succes de ketterij van de katharen in Zuid-Frankrijk en Noord-Italië en werd begraven in Padua. Terwijl op 6 juni in Normandië een grootscheepse herdenking van D-day plaatsvond, waarop Rusland niet welkom was, rolde Poetin in Moskou de rode loper uit voor de Chinese president Xi Jinping, die op staatsbezoek kwam. Op het moment dat de betrekkingen tussen de VS en Rusland op een absoluut dieptepunt zitten, halen de beer en de draak de banden aan en bezegelen een strategisch partnerschap met immense gevolgen voor heel de wereldpolitiek. Vijfentwintig jaar geleden brak in het voormalige Belgische mandaatgebied Rwanda een volkerenmoord uit die het leven kostte aan naar schatting één miljoen zwarten, zowel Tutsi’s als Hutu’s. De aanwezige vredesmacht van de VN nam de verkeerde beslissingen. Tien Waalse blauwhelmen werden gelyncht. Heel veel vragen blijven tot op vandaag onbeantwoord. Dit artikel ontkracht de officiële versie van de feiten en werpt een heel ander licht op de rol van Paul Kagame, de huidige president van Rwanda. Eén enkele paus zou het echt verdienen om tot de eer van de altaren verheven te worden: Joannes-Paulus I, Albino Luciani, die in 1978 slechts 33 dagen Opperherder van de Kerk was. Toen hij patriarch van Venetië was, waakte kardinaal Luciani – zoals een nieuwe H. Pius X zonder dat hij het zelf besefte, dixit abbé de Nantes – zo goed over de geestelijke leiding van zijn seminaristen dat al diegenen die hij wijdde trouw gebleven zijn aan hun engagement. Wij geloven in de goddelijke “ orthodromie ” : God leidt de geschiedenis volgens een rechtlijnig plan ; Hij heeft doorheen alle gebeurtenissen een vast doel voor ogen. Vaak hebben wij het in ons tijdschrift over Rusland en Fatima, over uiteenlopende figuren zoals de H. Maximiliaan Kolbe, Vladimir Solovjov, zuster Lucia, paus Johannes-Paulus I, Poetin... Hoe past dat alles in het grotere geheel van de goddelijke orthodromie ? Dat maakt broeder Bruno duidelijk in een magistrale synthese. Toen de Notre-Dame in Parijs in de nacht van 15 april 2019 in lichterlaaie stond, was een van de pompiers op een heel bijzondere manier actief: abbé Jean-Marc Fournier, katholiek priester en aalmoezenier van het Parijse brandweerkorps, drong met gevaar voor zijn eigen leven binnen in de kathedraal om het H. Sacrament en de Doornenkroon van Christus te redden. Eén vraag blijft nog altijd onbeantwoord: was de brand toeval of ging het om kwaad opzet? Een bewijs te meer van de verkeerde weg die de paus opgaat, is de Open brief die een groep van 20 katholieke geleerden, theologen of universitairen, op 29 april 2019 publiceerde om Franciscus te beschuldigen van ketterij. Dit nieuwe initiatief volgt op de privé-brief die in de zomer van 2016 geschreven werd door 45 geestelijken en katholieke geleerden aangaande Amoris laetitia en op de "Dubia" van vier kardinalen in november van dat jaar. «Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: zo gij het vlees van de Mensenzoon niet eet en zijn bloed niet drinkt, dan hebt gij het leven niet in u.» Het zijn woorden zonder dubbelzinnigheid die getuigen van iets totaal nieuws. Maar de bewoners van Galilea zijn er niet ontvankelijk voor en het komt tot een fatale breuk: zij laten Jezus in de steek... Dan richt Hij zich tot de Twaalf: «En gij, wilt gij mij ook verlaten?» Door haar groot geloof dwingt de Samaritaanse vrouw Jezus als het ware om zich volledig bloot te geven aan haar ziel die Hem zoekt. «IK BEN, Ik die met u spreek.» Door die woorden identificeert Hij zich met YHWH, God zijn Vader, en maakt Hij zich bekend als de Messias aan die doodgewone vrouw, verpersoonlijking van het zondige Samaritaanse ras. En in een verder perspectief staat zij symbool voor de immense heidense wereld, die op mysterieuze wijze opengesteld wordt voor de genade van het heil. <p>Het Evangelie van Sint-Jan is niet zomaar een relaas. Het is het getuigenis van een bevoorrecht persoon, sterker nog, van de kroongetuige in het proces van Jezus, zijn Meester en intieme Vriend. Dat proces werd in een eerste fase gevoerd door de joodse gezagsdragers van Jeruzalem, maar later werd het alle eeuwen door verdergezet door Joden én heidenen. Het werd het belangrijkste proces in de geschiedenis van de mensheid, dat de wereld tot het einde van de tijden zal blijven heropenen om altijd opnieuw tot hetzelfde vonnis te komen : de veroordeling van Jezus Christus en van de zijnen, want tussen Hem en hen wordt terecht geen onderscheid gemaakt.</p> Hoe gaat Jezus zichzelf vrijspreken van het feit dat Hij op de sabbat een man genezen heeft en hem zijn rustbed heeft doen dragen? Genezen betekent werken; en werken tijdens de sabbat komt neer op het schenden van de rust van de zevende dag, de Dag dat God rustte. Voor een vrome Jood is dit niet te verantwoorden. Het sublieme antwoord van Jezus wekt in de donkere harten van de fanatieke verdedigers van Gods rechten een dodelijke verontwaardiging op… «Het christelijk nationalisme is terug! In juli van vorig jaar lanceerde de Hongaarse premier Viktor Orbán zijn nieuwe kruistocht: “Dertig jaar geleden dachten wij nog dat Europa onze toekomst was; vandaag zijn wij ervan overtuigd dat wij het zijn die de toekomst van Europa belichamen”» (broeder Bruno van Jezus-Maria in september 2018). Relaas van de strijd van een klein, maar dapper land tegen machtige tegenstanders in Brussel en Washington. De parabel over de Farizeeër en de tollenaar is tegelijk van een uiterste eenvoud en een sublieme literaire schoonheid. De mens geworden Zoon van God is in staat geweest de meest simpele taal te gebruiken om ons de zo diepzinnige en wezenlijke waarheden voor de volmaaktheid van ons godsdienstig leven te laten begrijpen. Op deze 29ste zondag door het jaar geeft de Kerk ons een zeer ontroerende kleine parabel van Jezus ter overweging. Hij spoort ons aan voortdurend te bidden zonder moedeloos te worden. Maar hoe doen we dat opdat ons gebed het Hart van onze hemelse Vader zou raken? Door van onze godsdienst een vorm van liefde te maken, in navolging van abbé de Nantes en pater de Foucauld. Tien melaatsen werden genezen, maar slechts één keerde terug om Jezus te danken. Vragen we Hem ons te genezen van de melaatsheid van de ondankbaarheid door in te gaan op de kleine vraag van de Engel van de Eucharistie aan de kinderen van Fatima: «Eet en drink het Lichaam en Bloed van Jezus Christus, vreselijk beledigd door de ondankbare mensen. Herstel hun misdaden en troost uw God.» De rechtvaardige, aldus de H. Schrift, leeft van het Geloof en zonder geloof kan niemand God welgevallig zijn. Bekijken we hoe abbé de Nantes, als echte mystieke Kerkleraar, na het bestuderen van de grote crises van het verleden drie heldere principes onderscheidt die hun actualiteit behouden in onze tijden van leerstellige anarchie. In deze parabel openbaart Jezus wat het leven op aarde en het leven in de hemel is. Ons leven bestaat er niet in op aarde te blijven om er de stad van de toekomst te bouwen. De aarde is slechts een overgangsplaats, een periode van beproeving en van voorbereiding op het eeuwig leven. Jezus maakt in deze parabel gebruik van aardse zaken die we goed kennen om ons binnen te leiden in de werkelijkheid van de Hemel, waarheen Hij alle mensen wil voeren. De vraag is of we vastbesloten zijn onze tijdelijke belangen en onze reputatie in de wereld op te offeren om te leven als getuigen van Christus, in afwachting van het eeuwig geluk. Ieder van ons is het verloren schaap van de Heer en Hij, Gods Zoon, is werkelijk diegene die ons het meest van allen gezocht heeft, het vurigst achtervolgd, het tederst in zijn armen gehouden en tegen zijn Hart gedrukt heeft. Wanneer ik mijn godsdienst vergelijk met de cultus van de Mens van vandaag, dan wil ik mijn ziel, mijn verstand, mijn hart losmaken van dat valse humanisme, o mijn God, want «waartoe dient het de wereld te winnen als het is om mijn ziel te verliezen!» Sint-Lucas laat ons mediteren over een korte parabel vol onderricht. Wanneer Hij ziet hoe de Farizeeën zich haasten om de beste plaatsen te bemachtigen, wil Jezus ons allemaal een les in nederigheid geven. Hij is op aarde gekomen om zelf de laatste plaats in te nemen. Op deze 21ste zondag door het jaar laat de Kerk ons mediteren over een streng onderricht van Jezus waaraan dient herinnerd te worden in onze tijd van duivelse desoriëntatie: «Spant u tot het uiterste in om door de nauwe deur binnen te komen; want Ik zeg u, velen zullen het proberen, maar er niet in slagen binnen te komen.» De Tenhemelopneming van de H. Maagd Maria is een historische gebeurtenis, een mirakel waarin de christenen steeds geloofd hebben. Om die reden besliste paus Pius XII op 1 november 1950, instemmend met de wensen van heel de Kerk, om dat voorrecht van de H. Maagd Maria plechtig af te kondigen als een dogma van ons katholiek geloof. Laten we proberen de theologische redenen voor een dergelijke eer te begrijpen. De parabel van de dienaren die de terugkeer van hun meester afwachten, die de Kerk ons vandaag laat overwegen, is van een grote eenvoud. Jezus spoort ons aan een leven van gebed en werk in dienst van God te leiden. Hij vraagt ons om onze lamp aangestoken in de hand te houden zodat we klaar zijn om Hem te ontvangen op het moment van onze dood. We moeten geloven in onze Heer Jezus Christus en zijn woorden overwegen om de fundamentele conditie van ons leven te kennen: we zijn hier op aarde slechts reizigers en we zullen geoordeeld worden op ons gedrag, hetzij om de eeuwige zaligheid van de Hemel binnen te gaan, hetzij om naar het oord van kwelling en vuur te gaan dat hel genoemd wordt. Wanneer je in je gebed om genade vraagt, wanneer je novenen bidt, besef dan goed dat de heiligen in de Hemel in de weer zijn om goed voor je te doen. Ze treden aldus binnen in je plannen, verlangens en liefdes en ze openbaren zo dat ze een hart hebben dat van je houdt. De Martha’s in de Kerk hebben het martelaarschap als roeping: het dagelijks martelaarschap in dienst van de broeders, maar ook het martelaarschap van de voortdurende confrontatie met de kwade machten. Dat wil zeggen dat er geen liefde tegenover God is zonder liefde tegenover zijn broeders, geen liefde tegenover zijn broeders zonder opoffering en dood in hun dienst. Wie is hij dan wel, die Samaritaan? Reeds lang geleden hebben de Kerkvaders, en abbé de Nantes in navolging van hen, die vraag beantwoord. Wie is die man die van ver komt, die zich buigt over de stervende persoon in de gracht om hem terug tot leven te brengen? Het is Jezus zelf. Deze parabel gaat over heel het mysterie van Jezus. O mijn Jezus, ik zal omwille van U geen schaamrood krijgen tegenover de overspelige en zondige generatie van onze tijd. Geef mij de moed om uw woorden te begrijpen en, op het moment waarop ik zal moeten uitkomen voor mijn geloofsovertuiging, uw Kruis en uw Hart hoog te verheffen. U zal zich later niet schamen over mij, zondaar, als ik mij niet over U geschaamd heb tegenover de mensen. Op het patroonsfeest van onze kloostergemeenschappen van kleine broeders en kleine zusters van het H. Hart van Jezus is het goed de kostbare raadgevingen te overwegen van prinses Louise-Adélaïde de Bourbon-Condé, van wie de kloosternaam Moeder Marie-Josèphe van de Barmhartigheid was. Zij helpen ons om een liefdesband te krijgen met het H. Hart van Jezus. Als we ons niet voeden met de H. Communie, zullen wij verstoken blijven van het genadeleven, het bovennatuurlijke leven, dat afhangt van onze vereniging met Christus, door de communie van zijn Lichaam en zijn Bloed. Daarom blijft Hij in de Eucharistie: om ons geestelijk voedsel te zijn, ons Brood van elke dag, dat in ons het bovennatuurlijk leven ondersteunt. O mijn God, mocht deze feestdag van de H. Drie-eenheid die begint met een uiting van lof voor uw goedheid voortduren als dankbaarheid voor uw weldaden. Mocht ik leven in U en voor U, om U goed te dienen op aarde en het eeuwig leven te verdienen voor mijn geluk en dat van hen die ik bemin, tot uw eer, o Vader, o Zoon, o H. Geest. We verlangen dat de Kerk bevrijd wordt van de valse godsdiensten, van de valse mystiek, om de wegen van Geloof, Hoop en Liefde terug te vinden. En we zullen Jezus bidden om ons zijn H. Geest te zenden met zijn gaven opdat ieder van ons zou groeien in de liefde tot Christus, tot het beeld van de volmaakte mens. Op deze zondag na Ons-Heer-Hemelvaart is het goed onze ogen op te slaan naar de Hemel, het enige doel van al onze werken. In de Hemel is de volheid van het geluk waarvan onze aardse vreugden slechts een afspiegeling of voorteken zijn; in de Hemel voltrekt zich het wonderlijke werk van aanschouwing en lofzang waarvoor we geschapen zijn. De essentie van onze godsdienst is de zelfgave van God aan zijn schepsel dat Hij liefheeft. Reeds op de dag van zijn doopsel roept Hij de mens op tot een volmaakt geluk, dat bestendigd wordt gedurende de tijd dat hij kind blijft en blind is voor de zonde. En van zodra het schepsel God zoekt met een oprecht hart, geeft Hij zich voelbaar en met onbetwistbare tekenen van liefde aan hem.
De heilige ontmoeting van Jezus met Zacheüs
NR. 100 – Juli-Augustus 2019
Oktober 2019: «De zaken van de paus gaan slecht»
Het Congolees mirakel
Onze houding tegenover Vaticanum II
Het Vaticaan verraadt het bloed van de martelaren van China
September 2019: Interview met Vladimir Poetin
35. Naar de wereldwijde katholieke Renaissance
32. Tegen het universalisme van Maritain
31. Tegen het progressisme van Lamennais
NR. 101 – September-Oktober 2019
De H. Antonius van Padua... uit Lissabon!
Juli-augustus 2019: De adelaar, de beer en de draak
De Rwandese genocide: waarheid en leugen
Paus Joannes-Paulus I : de heilige die doodgezwegen wordt
Rusland en het Onbevlekt Hart van Maria
De brand van de Notre-Dame: «Ik heb Jezus uit de kathedraal gered»
Juni 2019: Een aanklacht tegen de paus wegens ketterij
30. De voorbeeldige traditie
29. Kerk en christenheid
28. De H. Geest, ziel van de Falanx
27. Tegen het protestants illuminisme
Het Brood des Levens
Ondanks het onbegrip maakt Jezus zich bekend in Jeruzalem, Samaria en Galilea
Commentaar op het Evangelie van Sint-Jan
Jezus haalt het getuigenis van zijn Vader aan in Jeruzalem en in Galilea
April 2019: Hongarije geeft het voorbeeld !
De farizeeër en de tollenaar
De godsvrucht wekt in ons de liefde op: de vreugde te beminnen
De lepra van onze ondankbaarheid
De Wijsheid van het Geloof
Lazarus en de slechte rijke
De eerlijkheid van de onrechtvaardige rentmeester
De Barmhartige Liefde van de Goede God voor de zondaars
Alles achterlaten voor Jezus
De laatste plaats
Span jullie in om door de nauwe deur binnen te komen…
De theologische redenen voor de Tenhemelopneming
De schrikwekkende les van de parabels
Jezus spreekt tot ons in parabels
Vertrouwen en overgave in onze smeekbeden
De Heilige Martha of de naastenliefde
De barmhartige Samaritaan
Ons engagement als falangist in dienst van de Kerk
Kostbare raadgevingen om een liefdesband met het H. Hart van Jezus te bekomen
Ik ben het Levend Brood uit de Hemel neergedaald
Mijn God, ik aanbid U en ik hou van U…
Wat te denken over de charismatische beweging?
Het verlangen naar de Hemel is een gave Gods
De Geest van Wijsheid doet God smaken