Wanneer Jezus ziet dat de Farizeeën zich naar de beste plaatsen haasten, wil Hij ons allen een lesje in nederigheid geven. Laten we Jezus bewonderen! Hij is voor niemand bang. Hij heerst over de gebeurtenissen en over de mensen met een indrukwekkende sereniteit. “Denkt gij dat ik gekomen ben om de vrede op de aarde te brengen? Neen!” (Lc 12, 51). Dit woord klinkt nog radicaler bij Mattheüs: “Geloof niet dat ik de vrede op aarde ben komen brengen; ik ben de vrede niet komen brengen, maar het zwaard” (Mt 10, 34). Op dit feest van Maria-Tenhemelopneming zijn we samengekomen om de lof van de H. Maagd te zingen, om haar te eren, haar nog meer lief te hebben en om ons voor te nemen haar van dichterbij te volgen, zoals kinderen altijd hun moeder zouden moeten volgen. Jezus geeft zijn leerlingen duidelijke richtlijnen voor de tijden van vervolging die zij omwille van Hem zullen moeten ondergaan. Bij het bestuderen van de H. Schrift ben ik vaak getroffen door een verblindende evidentie: Hij die zo spreekt, kan slechts de Zoon van God zijn, God zelf. Geen mens heeft ooit zulke dingen kunnen uitvinden. Wij leven in de dagen van Sodom… En toch, o Jezus, hebt Gij ons, door ons het “Onze Vader” te leren, uitgenodigd om onophoudelijk te bidden en het geloof te bewaren. Het is beter om in aanbidding, gebed en stille contemplatie te verkeren dan om voortdurend bezig te zijn, zelfs als dat werk gedaan wordt voor de Meester... De parabel van de barmhartige Samaritaan, zoals opgetekend door Sint-Lucas, onthult ons het Hart van God. De boodschap van Sint-Paulus, vandaag dringender en vuriger dan ooit tevoren in de geschiedenis, is dat het Kruis van Jezus onze enige hoop is. De apostelen zijn de opvolgers van de Zoon van God die mens is geworden. Jezus bereidt hen dan ook voor op hun wonderbaarlijke zending. Waarom wil Jezus, die ons bemint en ons door zijn heilig Lijden en zijn heilig Kruis heeft verlost, nu nog bemind, omringd en getroost worden door zijn Kerk en door de hele mensheid, generatie na generatie, door alle eeuwen heen? De eucharistische theologie van abbé de Nantes is een leer die de Kerk, op het uur van haar wedergeboorte, een vuriger devotie tot de Eucharistie kan schenken dan ooit tevoren. Laten we mediteren over het mysterie van de H. Drie-eenheid, het mysterie van het innerlijke wezen van de ene levende God in drie Personen: de Vader, de Zoon en de H. Geest. De H. Geest is zwaar miskend. Toch maakt Hij zich elke dag en onophoudelijk met zachtheid kenbaar aan de aandachtige ziel... Als wij onze eigen hemelvaart in het spoor van Christus willen voorbereiden, moeten we eerst aan zijn Hemelvaart denken met dezelfde huivering, hetzelfde enthousiasme, met dezelfde immense en verbaasde bewondering als de Maagd Maria had toen Zij Jezus naar de Hemel zag opstijgen. Na zovele eeuwen stoten we nog altijd op deze dramatische werkelijkheid, op dit grote medelijden met de menigten die zonder liefde leven, die niet weten, niet begrepen hebben, die zelfs niet hebben ervaren – zelfs de christelijke menigten niet – wat de liefde Gods is. Jezus zegt: «Gij zult de Heer uw God beminnen en de naaste gelijk uzelf; en dat is slechts één gebod.» Hoe moeten we de liefde tot God verzoenen met de liefde tot de naaste? In de vorm van twee gelijkenissen verklaart Jezus zijn liefde voor zijn schapen: de joodse, die Hij moet weghalen uit de verloren Tempel, en de heidense, die Hij moet zoeken, bijeenbrengen en opnemen in een nieuwe kudde. De verschijning van de Verrezen Jezus aan het meer van Tiberias, die de Kerk ons op deze derde zondag van Pasen ter overweging geeft, heeft iets nostalgisch. De verrezen Heer toonde zich aan zijn apostelen om hun zending te funderen op een ooggetuigenverslag, waarin wij allen worden opgeroepen te geloven, zodat ook wij tot de zaligen behoren die niet hebben gezien, maar toch geloven. Het is Pasen! Maar wat is de diepste betekenis van Christus’ Verrijzenis? Wat is het grootste belang ervan voor ons? We weten heel goed uit de profetieën van Fatima dat we in de eindtijd leven. Laten we nu zien hoe Sint-Jan ons leert trouw te blijven aan onze goddelijke Meester in zijn Lijden. O mijn Jezus, hier zijn wij, verenigd om een uur bij U te waken en te denken aan uw doodsangst op de Olijfberg, terwijl uw leerlingen sliepen. Jezus trekt met zijn apostelen en de mensen die in Bethanië bij Hem waren op naar Jeruzalem. Ze worden verwelkomd door de menigte uit Jeruzalem die hen tegemoetkomt. Het doet ons goed om de tekst over de overspelige vrouw te overwegen met veel godsvrucht tot het zeer unieke Hart van Jezus en Maria, dat overloopt van barmhartigheid. In de parabel van de verloren zoon openbaart Jezus zich opnieuw als een onvergelijkelijke leraar. Op deze derde zondag van de Vasten nodigt de Kerk ons uit om te mediteren over het relaas van de brandende braamstruik in het boek Exodus. Laten we op deze tweede zondag van de Vasten mediteren over de Gedaanteverandering van Onze Heer Jezus Christus. Er zijn drie verslagen van deze gebeurtenis, in de Evangelies van Mattheüs, Marcus en Lucas, en een zeer nauwkeurige verwijzing ernaar in de tweede brief van de H. Petrus. De Vastentijd luidt het grote mysterie in van de bekering van onze zielen en van de mensheid. De Kerk leidt ons binnen in de ascetische strijd die ons moet voorbereiden op de zeer intieme vereniging met Jezus in zijn dood en Verrijzenis. «Pas op voor de slechte herders», zei Jezus. «Ge zult hen herkennen aan hun vruchten.» In afwachting van de wederkomst van de Heer moeten de apostelen alle volkeren tot zijn leerlingen maken en hun een sublieme leer verkondigen in opdracht van een soevereine liefde van God. De zaligsprekingen vormen de inleiding tot de inaugurale rede van Onze-Lieve-Heer, het “manifest” van zijn nieuwe Koninkrijk. Dit Evangelieverhaal over de wonderbaarlijke visvangst helpt ons om de tederheid, zachtheid en vriendelijkheid van Onze-Lieve-Heer te ontdekken te midden van zijn leerlingen. Wij mediteren vandaag over de opdracht van het Kind Jezus in de Tempel. Vanaf die dag heeft de Maagd Maria geen ogenblik rust meer gekend op aarde. De gedachte aan de dood van haar Zoon verliet haar nooit en zij zou zich er mee verenigen als Medeverlosseres. Tijdens dit nieuwe liturgische jaar geeft de Kerk ons het Evangelie van Sint-Lucas ter overweging. Laten we lezen wat broeder Bruno over deze evangelist en zijn bijzondere roeping te vertellen heeft. Het Evangelie van Johannes spreekt slechts twee keer over de Maagd Maria: aan het begin van Jezus’ openbare optreden in Kana en aan het einde, aan de voet van het Kruis. In beide scènes speelt Onze-Lieve-Vrouw een heel bijzondere rol, of men dat nu graag heeft of niet. In de theofanie bij het doopsel van Onze Heer Jezus Christus manifesteren de drie goddelijke Personen zich aan Sint-Jan de Doper. De Wijzen gaan naar Jeruzalem geleid door een ster. Ze komen aan in die stad die in de ogen van de evangelist een kwaadaardige stad is en als het ware het centrum van de Antichrist.
De laatste plaats
Jezus: streng, barmhartig en veeleisend
Is de christen vredelievend of pacifistisch?
Het geheim van het Hart van Maria
Richtlijnen voor tijden van vervolging
Een les van bovennatuurlijke wijsheid
Vurig smeken met het “Onze Vader”
De superioriteit van het contemplatieve leven boven het actieve leven
Het Hart van God
Vergeet het Kruis van Christus niet, christenen!
Grootheid en kleinheid van de HH. Apostelen Petrus en Paulus
Waarom heeft het Hart van Jezus onze liefde nodig?
De Eucharistische leer van abbe de Nantes
Het heerlijke mysterie van de H. Drie-eenheid
De Geest van Liefde, totaal miskend
De Gelukzalige Maagd Maria, moeder van de schone liefde
De liefde wordt niet bemind
Hoe de liefde tot God verzoenen met de liefde tot de naaste?
De liefde van de goede herder voor zijn schapen
“Nostalgische” verschijning van de Verrezen Jezus aan het meer van Tiberias
De verschijning van de verrezen Jezus aan zijn apostelen
De diepe betekenis van de Verrijzenis
Hoe trouw blijven aan onze Goddelijke Meester in zijn lijden?
Witte donderdag: Liefde tot Jezus, doodsangst van de kerk
Jezus, Koning van de Waarheid, wordt in Jeruzalem toegejuicht
Jezus toont barmhartigheid aan de overspelige vrouw
De parabel van de verloren zoon
De brandende braamstruik, beeld van Maria’s eeuwigdurende maagdelijkheid
De Gedaanteverandering is een historisch feit
Waarom Vasten?
Aan hun vruchten zal je hen kennen!
De sublieme leer van het christendom
De bergrede, inaugurale rede
De zachtmoedigheid van Jezus tegenover zijn eerste leerlingen
De opdracht van Jezus in de Tempel
Het Evangelie van Lucas: een strikt historisch verslag
De bruiloft van Kana, prelude van het grote mysterie van de Verlossing
Het doopsel van de Heiland
Jezus erkend door de heidenen, maar verworpen door Jeruzalem