2022
Bij de veertigste verjaardag van mijn priesterschap koos ik een mooi ivoren beeldje uit dat mijn hart verrukte en dat de Maagd Maria voorstelt die haar Kindje Jezus de borst geeft. Dit beeldje roept bij mij de hemelse vreugde op die voortvloeit uit het mysterie van de Menswording. Neen, de profeet heeft niet gelogen door het mooiste van alle wonderen aan te kondigen. Neen, de evangelisten hebben ons niet misleid in hun verrukkelijke verslagen over de Aankondiging en de Geboorte. Neen, de pracht van alle liturgieën van het Oosten en het Westen overschreden de waarheid niet door hun lof aan u te richten... Het Evangelie van deze zondag plaatst ons oog in oog met de raadselachtige en opmerkelijke persoonlijkheid van Johannes de Doper, de Voorloper. Het hele Oude Testament komt samen in hem en de Doper toont in Jezus de langverwachte Messias. Ik zou jullie tijdens deze Advent Johannes de Doper als model willen aanbevelen. Hij is de Voorloper, de kluizenaar in de woestijn, de grootste en de laatste, de geweldigste en de eerste in heiligheid onder de profeten van het Oude Testament. U vraagt mij, God, mij te verheugen in dit nieuwe liturgische jaar dat zal leiden tot het grote feest van Kerstmis, de overwinning van het licht op de duisternis, niet alleen in de geschiedenis, maar ook in mijn eigen leven, als ik trouw ben aan de genade die mij is gegeven. Op dit feest van Christus Koning is het goed om te mediteren over de beloften van Onze-Lieve-Vrouw van Fatima, die een bovennatuurlijk licht werpen op onze huidige trieste situatie. Aan het einde van dit liturgische jaar is het goed om te mediteren over onze eigen dood, die voor ieder van ons het einde van de wereld zal betekenen en ons zal leiden naar het oordeel voor het tribunaal van God. In deze maand november laat de Kerk ons mediteren over het boek van de martelaren van Israël, een van de grote teksten van het Oude Testament. De strijd van abbé de Nantes tegen het liberalisme in de Kerk is erdoor geïnspireerd. Het is de genade van Allerheiligen om je verbonden te voelen met de hemelse wezens door een opwaartse en neerwaartse beweging. Daarom zal ik deze dag beleven als een onafgebroken osmose met de heiligen van de Hemel. Wat een kwaliteit, wat een kracht, wat een grootsheid in uw warme, veroverende, verleidelijke liefde! Het is deze liefde die de mannen en vrouwen die U volgden, zoals Mattheüs, Zacheüs en Maria Magdalena, heeft veranderd. In deze maand oktober laat de Kerk ons mediteren over de parabel van de Farizeeër en de tollenaar. Deze tekst is zo duidelijk dat iedereen hem begrijpt! Jezus nodigt ons uit tot een gewetensonderzoek. Op het eind van de parabel van de rechter en de smekende weduwe zei Jezus: «Hoe zou God, zo goed en zo geduldig met de zijnen, geen gehoor geven aan zijn uitverkorenen die dag en nacht tot Hem roepen? Ik zeg u, Hij zal hun spoedig recht verschaffen.» Het is onthutsend te zeggen dat het heil van de wereld van de kleine devotie van de eerste zaterdagen afhangt... Zijn we niet geneigd een beetje te reageren als Naäman de Syriër, die alleen maar aan Elias hoefde te gehoorzamen en zich in de Jordaan moest baden om van zijn melaatsheid genezen te worden? Op deze 27ste zondag door het jaar nodigt de Kerk ons uit na te denken over de passage uit het Evangelie van Lucas waarin Jezus zijn apostelen een gebrek aan geloof verwijt en hen tegelijkertijd aanmoedigt om de Kerk in alle nederigheid te dienen als «nutteloze knechten». Laten we zien hoe abbé de Nantes deze eisen van Jezus gedurende heel zijn priesterambt ter harte nam. Dankzij de verschijning van de H. Maagd van Fatima, die ons een levendige afschuw van de hel geeft, kunnen wij ons in ruil daarvoor een voorstelling van de Hemel maken die even prachtig is als die van de hel afschuwelijk is. De gelijkenis van de ontrouwe rentmeester, ogenschijnlijk zo onthutsend, geeft ons een bovennatuurlijke lering. Aan hen die een slechte start in het leven hebben gemaakt toont Christus, met een vleugje ironie, de weg om het goed te maken. Hij, de Mensenzoon, is werkelijk degene onder ons die ons het meest heeft gezocht, die ons het vurigst heeft achtervolgd, die ons met de grootste smart heeft teruggevonden, die ons op de meest waanzinnige manier heeft gered, die ons het hardnekkigst heeft verdragen, die ons het tederst in zijn armen heeft gehouden en aan zijn hart heeft gedrukt. Het Evangelie van deze 23ste zondag door het jaar herinnert ons eraan dat wij ons kruis moeten dragen. Aldus vereenzelvigd met Jezus, verenigd met zijn Kruis door onze eigen boetedoeningen, zijn wij op de goede weg naar het eeuwige leven. In het evangelie van deze zondag zien we hoe Jezus inspeelt op de dingen die zich voordoen. Met helder oog ziet Hij de tekortkomingen van de mensen en Hij verbetert ze, zonder echter veel resultaat te verwachten. Deze kleine gebreken hebben hun wortels immers in grote ondeugden. «Iemand vroeg Jezus: "Heer, zijn het er weinig die gered worden?”» Vandaag antwoordt iedereen ronduit dat «er natuurlijk niemand of althans zeer weinigen in de hel zijn» en dat bijgevolg «de overgrote meerderheid van de mensen gered wordt». Is dat wel degelijk wat Christus onderwezen heeft? Wij moeten Maria beschouwen in haar schitterende voorrechten: allereerst intieme voorrechten, voorrechten van oorsprong, omdat zij onbevlekt is vanaf het moment van haar conceptie. Nu vandaag de dag binnen de Kerk zelf de sekten zich vermenigvuldigen, is de vraag: welke zijn van Christus en het voorwerp van de belofte van het Koninkrijk Gods? Christen zijn betekent loskomen van de oppervlakkige beschouwing van de aardse dingen, dankzij de genade die ons geschonken wordt, om een verborgen leven met Christus in God te leiden. Hoe? Door het gebed. Wat was juist de misdaad van Sodom en Gomorra? En wat was hun straf? De geschiedenis van Abraham leert het ons in het Boek Genesis, hoofdstuk 12 tot 25. Waarom heeft de Kerk, getrouw aan de leer van haar goddelijke Meester, altijd geleerd dat Maria Magdalena, de bekeerlinge, het betere deel heeft gekozen en dat het haar niet zal worden ontnomen? Heel de parabel laat, impliciet, het werk van de Verlossing zien, en ook die ongelofelijke vertrouwelijkheid van God tegenover een schuldig en moorddadig mensenras, slachtoffer van duivels en ten onder gegaan door de excessen van de eigen misdaden. Waarom hecht Jezus zo’n groot belang aan de missionering? Hoe hebben missionarissen in de loop van de eeuwen voldaan aan dit verlangen van Jezus’ Hart? In de Brief aan de Galaten legt Sint-Paulus uit dat we ons moeten laten leiden door de geest en niet door de wellust van het vlees en dat zij die Christus toebehoren hun vlees met zijn ondeugden en lusten hebben gekruisigd. Verering hebben voor het eucharistisch Hart van Jezus betekent ontdekken dat er in Hem, en tot het einde van de wereld, een bekommernis is om ons te redden. Die heeft Hij ons geopenbaard door op alle altaren terug te keren en er zijn Offer te hernieuwen om ons de vrucht ervan mee te delen. In de Hemel beminnen Vader, Zoon en H. Geest elkaar met een oneindige Liefde die hen op onuitsprekelijke wijze verenigt. De Drie zijn nog slechts Eén, niet alleen in volmaakte Liefde, maar ook in een identiek volmaakte wijsheid. Op deze Pinksterdag is het goed onze aandacht te richten op de Kerk die Christus op zijn apostelen gebouwd heeft door haar Petrus als hoofd en opvolger te geven. Wat is het doel dat door de eeuwen heen nagestreefd werd door deze gemeenschap? Wat biedt ze haar leden en wat vereist ze van hen? Veertig dagen wachten we nu op die grote gebeurtenis van de Hemelvaart. We verwachten ze vanuit het Evangelie van de H. Johannes dat ons zegt dat gedurende de veertig dagen die volgden op Pasen Jezus niet ophield aan zijn apostelen te verschijnen... «Mocht uw hart niet verontrust worden», sprak Jezus. Op elk ogenblik mogen wij genieten van de zekerheid dat wij door God bemind worden. Op het feest van de Hemelvaart van Jezus is het goed te denken aan de H. Maagd Maria. We moeten proberen door te dringen tot de gevoelens van haar Onbevlekt Hart om met bewondering te beseffen wat er op de dag van de Hemelvaart van haar Zoon in haar omging en om te zien hoe zij ons het voorbeeld van navolging van Jezus geeft, om aldus in haar voetspoor tot het geluk van de Hemel te komen. De Kerk laat ons deze ochtend mediteren over de welbekende evangelietekst van de Goede Herder, een tekst die vandaag ronduit mishandeld wordt. Ik zal mijn ogen richten op de oevers van het meer van Tiberias waar uw goedheid, Jezus, zo duidelijk tot uiting kwam. Ik stel me teder en vroom de oevers van het meer voor in de mist van die mooie ochtend... Het vertrekpunt van de christelijke prediking is de vaststelling van de Verrijzenis van Jezus van Nazareth, de Koning en de Messias van de Joden. Het is een historische gebeurtenis die de apostelen en talrijke leerlingen meegemaakt hebben. Petrus en Johannes hebben Christus niet gezien in het graf, maar als bewijs hebben ze gezien dat Hij niet langer daar was. Dat is het bewijs van het lege graf… dat de modernisten, zeer ten onrechte, negeren! Op deze Goede Vrijdag zijn onze ogen en hart gericht naar het Kruis van Jezus Christus: de unieke, de onvergelijkbare, de centrale gebeurtenis in de geschiedenis van de mensheid. De H. Mis is de herdenking van het Kruis, ze is hiervan het sacrament. Onze eucharistische eredienst voert ons onfeilbaar naar de eredienst van het Kruis, naar de contemplatie van het Kruis. Het feest van Palmzondag viert de triomfantelijke ontvangst die Jeruzalem bood aan Onze Heer Jezus Christus, waarbij Hij als hun redder werd erkend. Heel Jeruzalem was vervuld van enthousiasme, maar enkele dagen later zal de menigte zich van Hem afwenden en de dood van Jezus eisen. Op deze vijfde zondag van de Vasten laat de Kerk ons mediteren over het ontroerend verhaal van de overspelige vrouw, waarin we zien hoe Jezus Schriftgeleerden en Farizeeën, zijn tegenstanders, in verwarring brengt door de weg te openen naar genade en barmhartigheid. De parabels van het Evangelie zijn schitterend door hun tederheid, hun diepgang, hun eenvoud, hun adel. Ze onthullen het morele en verstandelijke onderscheid van Jezus alsook zijn immense goedheid. God, zoals elke morgen aanbid ik U in het besef van uw onmetelijke Heiligheid en toch met een groot geloof in uw goedheid en grootmoedigheid tegenover mij, een zondaar die Gij tot deze morgen in leven hebt gelaten.... Gedurende de Vasten mediteert de Kerk over de grote etappes van Jezus’ leven. Ze vraagt ons dat wij ons zouden engageren in zijn voetspoor, want Hij heeft gezegd: «Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven.» De Vasten zou een tijd moeten worden van bijzondere vriendelijkheid tegenover elkaar. De liefde door de glimlach, door de vriendelijkheid, in de gesprekken, de onderlinge liefdevolle uitwisselingen zijn meer waard dan gelijk welke boetedoening of tuchtiging. Het Evangelie van deze zondag spoort ons aan om te vechten tegen de duivel van de hoogmoed. Hoe kunnen we vechten tegen de bekoringen van de duivel? Door eerst vast te stellen dat de duivel in ons op twee manieren te werk gaat: hij verblindt ons over onszelf en over de anderen. Deze passage van het Evangelie waarin Jezus ons aanbeveelt onze vijanden lief te hebben spoort ons aan te mediteren over de zachtmoedigheid en nederigheid van Jezus’ Hart. Het Evangelie van de Zaligsprekingen is bijzonder beminnelijk. Om de Zaligsprekingen die Jezus ons leert werkelijk te smaken, is niets beter dan iemand in onze omgeving te zien en te bewonderen die ons sticht juist omdat hij of zij die zaligspreking beleeft en beoefent. De Opdracht van het Kind Jezus in de Tempel die we vandaag vieren was een akte van toewijding aan God van een “eerstgeboren” kind, volgens de joodse wet, dat wil zeggen volgens de voorschriften van de Almachtige God. Vorige zondag hebben we gezien hoe Sint-Paulus, door de Kerk te definiëren als mystiek Lichaam van Christus, ons een relationele kijk gaf op de Kerk. Vandaag spreekt hij ons over het mysterie van de liefde dat het Hart van de Kerk in vuur en vlam zet, helemaal zoals bij haar goddelijke Bruidegom. Vanwaar komt de definitie van de Kerk als Mystiek Lichaam van Christus? Het is de definitie die Sint-Paulus ons geeft in zijn Eerste Brief aan de Corinthiërs. Laten we nagaan waarom deze relationele visie van Sint-Paulus zonder enige twijfel de beste definitie is die men van de Kerk kan geven. De leerlingen wisten niet welk feest en welke beloning de Meester die God hen gegeven had voorbereidde! Maar kijk, ze zijn uitgenodigd in Kana op een bruiloft waarbij «de moeder van Jezus aanwezig was»... Waarom heeft de H. Geest de gedaante van een duif gekozen om zich te openbaren in die theofanie bij het doopsel van Jezus? Wat kon voor Johannes de Doper en de Joden van die tijd de aanblik van een duif betekenen? De komst van de Wijzen naar Jeruzalem is een openbaring van het hart. De Wijzen vragen koning Herodes waar de pasgeboren koning van de Joden te vinden is. En die heidenen, die mannen van goede wil die geleid door een ster gekomen zijn om hun Verlosser te aanbidden, deze zielen die naderden tot God, kwamen niet alleen in botsing met Herodes, maar met heel zijn omgeving.
Hoe de Maagd Maria die haar Kindje voedt al Medeverlosseres is
Ter ere van Maria altijd maagd
De persoonlijkheid van johannes de doper
Johannes de Doper: bewonderenswaardig en na te volgen!
Een nieuw liturgisch jaar, een nieuwe genade tot bekering
De onfeilbare beloften van Onze-Lieve-Vrouw van Fatima
Meditatie over het einde van de wereld en onze dood
Gods strijd
De Hemel
De goedheid van Jezus' Hart
Het volk bevrijden van het juk van de farizeeën
De smalle weg
De les van Naäman de Syriër: brandend actueel!
Verdediger van het Geloof als een «onnutte knecht»
De redding van de zondaars en het visioen van de hel op 13 juli 1917
De parabel van de onrechtvaardige rentmeester
Gods barmhartige liefde voor de zondaars
Het Kruis in ons dagelijks leven
Een les in nederigheid
Woorden van Jezus voor de farizeeën van gisteren en vandaag
De voorrechten van de Goddelijke Maria kondigen onze vergoddelijking als zonen van God aan
Hoe herkennen wij de «kleine kudde» van Christus?
Onze toestand als verrezenen
Abraham en de steden Sodom en Gomorra
«Het beste deel»
De barmhartige Samaritaan, dat is Jezus!
De katholieke missie en haar missionarissen
Tijdens elke Mis moet men sterven om te leven
De verering van het Eucharistische Hart van Jezus en Maria
De Heilige Drie-Eenheid, bron en model van onze naastenliefde
Onze Moeder de Kerk wil ons naar de Hemel leiden
Van de Verrijzenis naar de Hemelvaart
Priesterlijke naastenliefde
De H. Maagd Maria, moeder van de schone liefde
Één Goede Herder voor één Kerk!
Verschijning bij het meer van Tiberias: Geloof - Hoop - Liefde
De bewijzen van de Verrijzenis van Christus
Met Sint-Jan het geloof terugvinden op paasmorgen
Christus heerst door het Kruis
De Eucharistie is de herdenking van het Lijden en de dood van Jezus aan het Kruis
Onze bescheiden plechtigheden raken het hart van God
De genade en de barmhartigheid
De parabel van de verloren zoon
Gods grootheid – mijn nietigheid
Jezus van gedaante veranderd
Godvruchtig en vurig zijn vasten houden
De strijd tegen de duivel
Nederigheid en vriendelijkheid
De Zaligsprekingen smaken
Het mysterie van de Opdracht van het Kind Jezus in de Tempel
Hymne over de liefde van Sint-Paulus
De Kerk, Lichaam van Christus
De glorie van Kana
De duif van de Heilige Geest en de Maagd Maria
De tegenstelling tussen het licht en de duisternis