De verering van het Eucharistische Hart
van Jezus en Maria

ONZE heilige godsdienst bestaat uit verschillende mysteries. Het mysterie van de Menswording is de eerste openbaring van het Hart van Jezus: het Hart van God werd bewogen voor de aardwormen die we zijn en heeft de grote reis ondernomen     om tot ons te komen met de bedoeling zijn Hart te tonen dat lief en beminnelijk is, opdat we ervan zouden houden en ertoe aangezet zouden worden het te volgen.

Het mysterie van de Verlossing is de tweede openbaring van Jezus’ Hart: het bestaat hierin dat Jezus, onze broeder die volkomen onschuldig is, ondergedompeld werd in de door vreselijke zonden besmette mensenmassa. Zeker is het zo dat Hij zelf die besmetting niet heeft opgelopen, maar Hij werd ermee bedekt omdat Hij dit graag wilde om zo, door zich voor ons tot zonde te maken, onze rechtvaardiging te zijn.

Het eucharistisch Hart van Jezus is in deze openbaring het mysterie van de liefde die Jezus heeft voor de in zonde vervallen mensen, een liefde die zo groot is dat Hij bereid is lijden en dood te ondergaan om hen hieruit te halen. Maar men moet hieraan toevoegen dat Jezus evenzeer aan het Kruis is willen sterven om elke dag van de wereldgeschiedenis bij alle mensen, van alle tijden en alle landen, te zijn en zijn weldaden uit te delen.

Als Hij door zijn dood aan het Kruis onze redding heeft verworven, dan heeft Hij zich terzelfdertijd in een positie geplaatst om aan ieder van ons elke dag van ons leven die schat te geven, toen Hij de avond voor zijn Lijden het priesterschap en de Eucharistie heeft ingesteld. Zo zijn de twee belangrijkste bekommernissen van Jezus en Maria geweest ons te redden door hun lijden en onder ons te blijven om ons hun weldaden uit te delen. Dat zegt men nooit.

Verering hebben voor het eucharistisch Hart van Jezus betekent dus ontdekken dat er in Hem, en tot het einde van de wereld, een bekommernis is om ons te redden. Die heeft Hij ons geopenbaard door op alle altaren terug te keren en er zijn Offer te hernieuwen om ons de vrucht ervan mee te delen. Dat is wat men de H. Mis noemt.

Godsdienst betekent niet te weten dat Jezus tweeduizend jaar geleden heeft geleden! Maar wel te weten dat Jezus elke morgen op ons wacht om ons het leven door te geven zonder hetwelk wij sterven, de genade zonder dewelke wij in zonde hervallen. Dat is de bekommernis van het eucharistisch Hart van Jezus en Maria. Zoals die van vader en moeder die er zich elke dag om bekommeren hun kinderen te doen eten. Hebben ze een geweldige hoeveelheid voedsel gekocht om vervolgens… te rusten terwijl wij in ons hoekje zitten te eten? Neen! ze zijn elke dag daar, om ons datgene te geven dat we het meest nodig hebben.

Het eucharistisch Hart van Jezus en Maria is aldus dat van een vader en een moeder die erop uit zijn om vanaf de geboorte in alle hulp te voorzien die hun kinderen nodig hebben. Ze zijn erop uit het vervolg te organiseren en zich hiervoor elke dag en overal in te zetten. Zoals jullie kunnen vaststellen is het katholicisme een volledige godsdienst… en volkomen slecht begrepen!

Jezus is op aarde gekomen en terug ten Hemel opgeklommen, maar Hij keert dagelijks op vijftigduizend plaatsen op aarde terug in de H. Mis en komt in miljoenen zielen met zijn Lichaam en zijn Bloed, zijn Ziel en zijn Godheid. Zo vinden het H. Hart van Jezus, de verering en eredienst van het H. Sacrament hun vertrekpunt en fundament in de beweging zelf van het Hart van Jezus en Maria, die naar het unieke offer van het Kruis gaan, en zeer logisch, wijs en noodzakelijk naar dat van onze altaren gisteren en vandaag.

Zo zullen we onthouden dat de verering van het eucharistisch Hart van Jezus en Maria een prachtige aansporing is om zo dikwijls mogelijk de H. Mis bij te wonen opdat wij er vurig het sacrament van het Lichaam en Kostbaar Bloed van Jezus zouden ontvangen en zo zouden genieten van die genade die voor ons onbeperkt wordt vermenigvuldigd. Evenzeer om dank te betuigen aan het Hart van Jezus en Maria die onze redding op het Kruis bekomen hebben als om met aandrang een antwoord te geven op hun bekommernis, hun verlangen en inzet om de verdeler van deze genade te zijn.

Abbé Georges de Nantes
Uittreksels uit de preek van 16 oktober 1994