Één Goede Herder voor één Kerk!

DE Kerk laat ons deze ochtend mediteren over de welbekende evangelietekst van de Goede Herder, een tekst die vandaag ronduit mishandeld wordt. We zijn bij hoofdstuk 10 van het Johannesevangelie aanbeland: Jezus is heftig in aanvaring gekomen met de Farizeeën. Hij moet nu een nieuw volk scheppen, het zijne, en zal dus zijn Kerk halen uit het oude volk van Israël dat zich zal schuldig maken aan Godsmoord en bijgevolg door God afgewezen wordt. Voor deze Kerk is het ogenblik gekomen om het vijandige volk te verlaten en zich als volk van God te vestigen: als katholieke Kerk die openstaat voor iedereen, maar die een en dezelfde leider volgt.

Wanneer Hij al zijn schapen naar buiten gebracht heeft «trekt Jezus voor hen uit en ze volgen hem omdat ze zijn stem kennen.» Het zijn geen ketenen of dwang die ons aan Jezus Christus binden! Het is omdat zijn stem ons dierbaar is; door het levende Woord dat Christus is worden onze harten geraakt, bekoord en aangezet om in zijn voetspoor te treden.

«Ik ben de Goede Herder. Ik ken mijn schapen en mijn schapen kennen Mij, zoals de Vader Mij kent en Ik de Vader ken.» Dit is werkelijk de aankondiging van de zo innige banden die Jezus door de eeuwen heen en in eeuwigheid zal onderhouden met miljarden mensen, omdat Hij de oneindig verstandige, wijze en machtige God is! Hij heeft dus echt de macht om met ieder van ons een persoonlijke relatie, een intieme dialoog aan te gaan.

«En Ik geef mijn leven voor mijn schapen.»  Je kan de vergelijking maken met alle politiekers, alle godsdienstige leiders op aarde en dan zal je zien dat ze allemaal op elkaar gelijken… Jezus echter is verschillend: Hij geeft zijn leven voor zijn schapen. Dat is onredelijk! «Hoezo?» zal je me vragen. Denk na: als men gewoon geworden is te zeggen dat de Goede Herder zijn leven geeft voor zijn schapen, riskeert men op de lange duur dat alles heel natuurlijk te vinden… Wanneer we in ons leven als ouders onze kinderen moeten verdedigen tegen wolven die hen willen roven, tegen kwaadwillige gezagsdragers: wat doen we dan? Niet verroeren? Of onze kinderen onttrekken aan die slechte autoriteiten om hun ziel te redden? Jezus toont ons de weg door de bovennatuurlijke les die Hij geeft met het offer van zijn leven, als Verlosser, op het kruis.

En hier volgt de slechtst begrepen tekst: «Ik heb nog andere schapen, die niet uit deze schaapsstal zijn. Ook die moet ik leiden.» Jezus verkondigt aan de Joden dat Hij veel van hen houdt, dat Hij niet alleen voor hen zijn leven zal geven, maar voor alle volkeren. Dat is een geweldige nieuwigheid! De Joden wilden dat de Messias voor hen alleen was. Wanneer de Farizeeën zullen beseffen dat Jezus ook ten gunste van de heidenen spreekt, zullen ze verkiezen Hem te kruisigen eerder dan Hem als Messias te erkennen.

«Ook die moet Ik leiden en zij zullen naar mijn stem luisteren en het zal worden: één kudde, één herder.» Het is de katholieke Kerk die de nieuwe kudde zal worden, samengesteld uit de besten van de oude kudde en de talrijke bekeerde heidenen. Die twee zullen nog slechts één geheel vormen. De Kerk zal geen onderscheid meer maken tussen rassen en naties. Ze is één enkele familie die voor allen openstaat, Joden of heidenen. In deze Kerk zullen in de loop der eeuwen ketterijen en schisma’s opduiken die haar zullen beconcurreren. Of ze nu protestanten, orthodoxen, anglicanen, lutheranen enz. heten: al die mensen behoren niet tot de kudde, omdat ze die verlaten hebben.

Helaas is op een dag het Tweede Vaticaans Concilie gekomen om Christus’ woorden: «Mogen zij EEN zijn», te hernemen en te interpreteren tegen elke katholieke en apostolische traditie in! Vanaf dan wordt de Kerk niet langer beschouwd als de enige bruid van Christus, maar ziet ze zich verplicht één grote kudde te vormen met de protestanten, de anglicanen, alle soorten ketters en schismatieken… en dit zogezegd in naam van Christus die één enkele kudde wil!? Neen! De enige kudde is de Kerk die de bruid van Christus is.

Zou Jezus dan de deur sluiten voor de aanhangers van andere godsdiensten? Neen, maar ze moeten zich bekeren. Dat noopt ons, katholieken, tot de liefdadigheid van een integrale prediking van de waarheid, in plaats van met hen te onderhandelen en een interreligieuze dialoog aan te gaan: allemaal dingen die Christus onwaardig zijn. Er is slechts één enkele Herder, Christus, en één enkele kudde: de heilige Rooms-katholieke Kerk.

«Hierom heeft de Vader Mij lief, omdat Ik mijn leven geef, om het later weer terug te nemen.  Niemand neemt het Mij af, maar Ik geef het uit Mijzelf. Macht heb Ik om het te geven en macht om het terug te nemen: dat is de opdracht die Ik van mijn Vader heb ontvangen.» Dit is het laatste geheim van deze parabel. Deze kudde leeft de eeuwen door tot aan het einde der tijden door het leven van Christus, dat Hij gegeven heeft om ons te verlossen – een offer dat onophoudelijk herhaald wordt tijdens de H. Mis.

Abbé Georges de Nantes
Uittreksels uit een preek van 13 april 1997