Het Kruis in ons dagelijks leven

HET Evangelie van deze 23^ste zondag door het jaar herinnert ons eraan dat wij ons kruis moeten dragen: «Wie zijn kruis niet draagt om mij te volgen, kan mijn leerling niet zijn.» Ieder van ons is door God belast met een kruis dat ons vaak verplettert, afschrikt... maar de Kerk herinnert ons eraan dat het in verhouding staat tot onze kracht! Aldus vereenzelvigd met Jezus, verenigd met zijn Kruis door onze eigen boetedoeningen, zijn wij op de goede weg naar het eeuwige leven, waar wij Jezus en Maria zullen terugvinden.

Het behaagt onze hemelse Vader om ons beproevingen te kunnen zenden. Als wij kunnen meeleven met het lijden van Jezus en Maria begrijpen wij dat Jezus zelf ons aan het Kruis met Hem wil verenigen. Daarom zijn beproevingen goed voor ons en heiligmakend. Maar er zijn verschillende kruisen: allereerst is er het kruis van Jezus, met zijn vorm, zijn gewicht, zijn maat, gedragen tijdens zijn pijnlijke lijdensweg, vergezeld van zoveel schaamte, hoon, beledigingen en bespuwingen, en zoveel lichamelijk lijden, geseling, doornenkroning, slagen, enz. Wat is het onze in vergelijking met het zijne, met zijn Kruis?

Mijn eigen kleine kruis kan er misschien in bestaan vastgeklonken te zijn aan een veeleisend werk, ziek te zijn en verplicht te werken... Zo word ik uitgenodigd, in geloof, om dezelfde beschikbaarheid te hebben als Jezus voor de wil van zijn Vader. Wanneer de Kerk vandaag in haar geheel vlucht voor de minste vervolging, vijandschap, oprisping van de vrijmetselaars aan de andere kant, is dat een teken dat zij haar kruis weigert!

Welnu, er zal geen redding zijn voor hen die Jezus die zijn Kruis draagt niet willen volgen. Allen die godvruchtig in Christus willen leven, zullen vervolging ondergaan. Daarom is het passend dat wij allemaal verlangen naar vroomheid, tederheid, barmhartige liefde voor Jezus en zijn gezegende Moeder en naar belangstelling en toewijding voor onze naaste. In ons eigen leven, zoals in het leven van Jezus Christus, leidt alles ons naar de Passie, het lijden en de dood, die de essentie zijn van het leven op aarde. Daarom is het goed dat al onze aandacht uitgaat naar het mysterie van Christus en zijn Heilige Moeder, de Maagd van Smarten, aan de voet van het Kruis.

Dit mysterie van het Lijden, dat de Kerk ons elk jaar in de Goede Week laat herbeleven, moeten wij over tien, twintig, veertig jaar zelf beleven, totdat God ons van dit sterfelijk lichaam bevrijdt en ons uit dit tranendal wegvoert. Ons hele leven moet dus verlopen in het teken van het Lijden van Christus en zijn Kruis. Gedurende deze twee weken moeten wij onszelf voorzien van licht en kracht, opdat ons leven werkelijk een sterven met Jezus Christus zou zijn: «Wie mijn leerling wil zijn, moet dagelijks zijn kruis dragen en Mij volgen.»

Als we denken dat ons leven een zeer korte opeenvolging is van dagen die voorbij razen en ons naar de dood leiden, dan zullen deze dagen slechts belangrijk zijn in de mate waarin wij enkele offers hebben gebracht. Laten wij ons opofferen om beter door te dringen tot de gedachte, de deelname, de navolging van het Lijden van Christus.

Laten wij de Heilige Wonden van Christus aanroepen, laten we zijn beschimpt Gelaat aanschouwen en mediteren over de smarten van de H. Maagd Maria. Laten wij naderen tot Jezus-Hostie om deelachtig te zijn aan zijn voor ons overgeleverd Lichaam en vergoten Bloed, opdat wij worden meegenomen in de grote beweging die Christus en de Kerk vanaf de aarde naar de Hemel voert, zodat wij voor eeuwig en altijd bij God, onze allerliefste Hemelse Vader, kunnen zijn.

Abbé Georges de Nantes
Uittreksels uit de preken van 23 maart 1980 en 2 april 1995