2021
Het is waar, we zijn veel te klein om grote dingen te doen. We zijn geen reuzen, noch wat kennis, noch wat macht, noch wat deugd betreft. Maar U behoorde evenmin tot het ras van Goliath, U stamde af van de herder David die op het platteland van Juda vreedzaam waakte over zijn schapen. In de “ Oproepen van de boodschap van Fatima ” schrijft zuster Lucia dat we « de vrede met ons eigen geweten, de vrede met God, de vrede in het gezin, de vrede tussen buren en volkeren » slechts zullen bekomen dankzij een vurige devotie tot het Onbevlekte Hart van Maria. Nadat de Kerk ons liet mediteren over de eeuwenlange verwachting, wil ze ons op deze derde zondag van de Advent als het ware een dageraad van die wonderlijke dag van Kerstmis tonen. Het evangelie van deze zondag is historisch gezien erg precies. We moeten ons echter niet verbeelden dat we alles al weten en ons niet moeten verdiepen in de psychologie van de personages. Laten we daarom mediteren over de buitengewone persoonlijkheid van de Voorloper. Nu het liturgische jaar herbegint, zullen we de stem van onze hemelse Vader levendiger horen. Ze zal ons aansporen ons aan te sluiten bij de gemeenschap van de heiligen, het mystieke lichaam dat onophoudelijk naar de Hemel trekt terwijl het de grote gebeurtenissen van de heilsgeschiedenis herbeleeft doorheen het liturgische jaar. Zuster Lucia, de zieneres van Fatima, vertelde aan pater Fuentes dat Onze-Lieve-Vrouw haar had doen inzien dat wij ons in de laatste tijden van de wereld bevinden: «Zij heeft het mij niet gezegd, maar zij heeft het mij doen inzien» en vooral ook «dat de duivel zijn laatste strijd tegen Onze-Lieve-Vrouw voert». In dit eschatologische betoog over de Wederkomst van de Heer kondigt Jezus de val van het ontrouwe Jeruzalem aan en de ondergang van de afvallige wereld. Dit evangelische drama is brandend actueel. Laten we enkele scènes hernemen uit het Evangelie van Marcus en laat ons zo aandachtig luisteren dat we het kloppen van Jezus’ H. Hart in de tekst gewaarworden. Waarom denken we niet de hele tijd aan de Hemel? Waarom is het niet de grootste aantrekkingskracht in ons leven? Want in de Hemel is het ware, blijvende, definitieve leven, waarvan het aardse bestaan slechts de proloog vormt. «Het Evangelie leerde mij dat het eerste gebod erin bestaat God lief te hebben met heel je hart en dat alles in de liefde besloten moet zijn. Iedereen weet dat de eerste uitwerking van liefde de navolging is; ik moest dus wel binnentreden in de Orde waar ik de meest zorgvuldige navolging van Christus zou vinden.» Deze heldere en compromisloze woorden drukken het vaste voornemen uit dat Charles de Foucauld begeesterde vanaf zijn bekering. Het liturgische jaar loopt ten einde en de Kerk geeft ons de Brief aan de Hebreeën ter overweging, waarin Jezus wordt geprezen als de Hogepriester, door God uitverkoren om het nieuwe en eeuwige offer te brengen: het H. Misoffer. Het vierde Lied van de Dienaar van Isaïas dat de Kerk ons vanmorgen ter meditatie aanbiedt, is een profetisch verslag van de Passie van Christus, niet minder dan zes eeuwen voordien neergeschreven! Deze verzen uit het Oude Testament zijn zo duidelijk geïnspireerd door de Hemel dat de getuigen zelf van de dood en Verrijzenis van onze Verlosser nooit iets diepzinnigers zullen schrijven. Laten we luisteren naar het commentaar van abbé de Nantes, die Jezus zelf aanspreekt in een gesprek van hart tot Hart. Het Hart van Jezus liep over van tederheid en vriendschap, van bewondering en bemoediging. Soms volstond één blik van Hem om iemand te bekeren. Maar in het Evangelie van vandaag zien we in een pijnlijke scène hoe Jezus’ liefde niet beantwoord wordt. Verwarring stichten, dat is wat de duivel graag en tegenwoordig met veel succes doet. In het Evangelie van Sint-Marcus van deze zondag verkondigt Jezus de onontbindbaarheid van het huwelijk. In het spoor van abbé de Nantes hernemen we de traditionele leer van de Kerk over “dit grote sacrament”. Deze passage uit het Evangelie van Sint-Marcus laat ons zien dat Jezus geen volgeling is van Tolstoj, noch een man van het geweldloze verzet. Onze-Lieve-Heer sprak in de naam van zijn hemelse Vader en doorgrondt alle dingen. Hij spreekt kalm en vastberaden, zonder de minste afzwakking, want het is de waarheid – een tragische waarheid. De apostelen zitten nog opgesloten in de hoogmoed van het Oude Testament. Jezus wil hun een geest van spirituele kinderlijkheid leren, de nieuwe evangelische moraal! Dit derde Lied van de Dienaar dat de Kerk ons vandaag ter meditatie aanbiedt, voorspelt dat de Messias een lijdende dienaar zal zijn en dat Hij zal worden verworpen door zijn volk. Deze overweldigende profetie van Isaïas kondigt zeshonderd jaar van tevoren gebeurtenissen aan die zullen plaatsvinden tijdens de Passie van Jezus. Het is met wijsheid dat de Kerk ons eraan herinnert dat het beter is om gebrekkig te zijn en naar de Hemel te gaan dan om al je zintuigen te hebben, te zondigen en uiteindelijk naar de hel te gaan. Er zijn bisschoppen die catechismussen schrijven waarin ze de Farizeeërs neerzetten als «zeer vroom, zuiver en voorbeeldig». Ze beweren zelfs dat Jezus een leerling van hen was. Dit onderricht staat haaks op de Evangelies en de Traditie, maar ligt helemaal in lijn met Vaticanum II. Op deze 18de zondag door het jaar laat de Kerk ons mediteren over hoofdstuk 6 van Johannes, waarin Jezus aankondigt dat Hij het brood des levens is, het levende brood dat uit de Hemel komt om leven te geven in de wereld. De H. Pierre-Julien Eymard wijst ons erop dat niemand zichzelf zo zou kunnen noemen, tenzij de Zoon van God Zelf, die zich als voedsel aan ons wil geven. «We bevinden ons in een tijd van duivelse verwarring», zei zuster Lucia. We leven midden in een wereld waar er letterlijk alles aan gedaan wordt opdat we ons geloof zouden verliezen. Om gered te worden en naar de Hemel te gaan moeten we ons hier dan ook tegen verzetten en beloven het katholieke geloof te behouden ondanks alle snode plannen van de duivel, de vorst van deze wereld. Het Evangelie van deze zondag openbaart ons het medelijden van Jezus voor de «schapen zonder herder». Onze ware en goede Herder begint ze «uitgebreid te onderwijzen», zo vertelt ons Sint-Marcus. De Kerk laat ons verschillende zondagen na elkaar nadenken over de brief van de heilige apostel Paulus aan de christenen van Efeze. Op de weg naar Damascus had Sint-Paulus Christus gezien als het begin en fundament van alles. Laten we kijken hoe hij ertoe kwam om na deze beslissende gebeurtenis een mystieke moraal te prediken. Commentatoren merken op dat Onze-Lieve-Heer in Nazareth zijn eerste mislukking kent. Ondanks het feit dat zij Hem dertig jaar gekend hebben, zijn de dorpsgenoten van Jezus niet in staat om een daad van geloof te stellen. Daarom zal Jezus onder hen geen wonderen kunnen verrichten. Op deze 13de zondag door het jaar laat de Kerk ons mediteren over de wonderbaarlijke gebeurtenis van de opwekking van het dochtertje van Jaïrus. De diepere betekenis ervan vinden we bij zuster Lucia van Fatima. Nadat Jezus aan zijn apostelen de betekenis van verschillende parabels heeft uitgelegd, krijgen ze van Hem nog een parabel, maar deze keer is het een gebeurtenis, een profetisch gebaar dat hun geloof opeist: het stillen van de storm. In deze passage uit de tweede brief aan de Korinthiërs waarover de Kerk ons vandaag laat mediteren spreekt Sint-Paulus over de dood, het oordeel en de eeuwigheid. In het spoor van onze Vader Abbé de Nantes overwegen we het einde van ons aardse bestaan en hoe we van onze dood een daad van volmaakte liefde kunnen maken. Heilig Hart van Jezus, is het wel nodig dat de aarde op haar grondvesten beeft, dat de Kerk zo goed als in puin ligt en de troon van Petrus wankelt? Is het nodig dat ons vaderland zich op de rand van de afgrond bevindt en dreigt te verzinken in corruptie vooraleer we ons met berouw en oprechte liefde tot U keren? De kroon op het werk van de goddelijke vergeving door de H. Communie is dat ze een ononderbroken eenheid tussen God en ons tot stand brengt. God heeft ons zo lief dat Hij zichzelf aan ons geeft en Hij wil dat we op zijn liefde reageren met een eenheid van leven. De mysteries van onze godsdienst zijn de zeer verheven werkelijkheden die God zelf aan de mensen heeft bekendgemaakt, door ze te openbaren door zijn profeten en zijn apostelen, maar vooral door zijn Zoon Jezus Christus, die ze ons allemaal heeft geleerd tijdens zijn aardse leven. Op deze Pinksterdag in een tijd waarin de Kerk van alle kanten wordt aangevallen, willen we mediteren over ons lidmaatschap van de Kerk, «waarnaar al onze gebeden en onze grote bewondering uitgaan». De realiteit van de Hemelvaart van Onze-Lieve-Heer wordt tegenwoordig algemeen ontkend. Mensen doen haar af als een fabeltje, alsof de evangelisten zouden liegen om een dom volk ervan te overtuigen dat Jezus nog steeds leeft. Overweging over het Evangelie van Johannes waarin Jezus zijn laatste richtlijnen meegeeft aan zijn apostelen: Jezus heeft zoveel van ons gehouden dat Hij zijn leven voor ons gaf. Net als Hij moeten wij elkaar liefhebben en in Zijn liefde blijven om vrucht te kunnen dragen. Op de vijfde zondag na Pasen geeft de Kerk ons ter overweging de prachtige allegorie van de wijnstok en de ranken. Sint-Jan heeft ze ingepast in de afscheidsrede van Jezus tijdens het Laatste Avondmaal, maar chronologisch gezien sprak Jezus deze woorden op de dag van de Hemelvaart... Op deze derde zondag na Pasen laat de Kerk ons mediteren over de eerste brief van Sint-Jan. De door Jezus beminde apostel leert ons dat als we het ongeluk hebben een zonde te begaan, we dan toch «een voorspreker bij de Vader hebben, Jezus Christus, die geheel zondeloos is en die al onze zonden goed maakt.» In de paastijd bezingt de Kerk onafgebroken, in een heilige vreugde, de definitieve overwinning van haar Bruidegom op de eeuwenoude Vijand. Door het Kruis heeft Jezus Satan gedwongen zijn prooi te lossen. De grote bedrieger kwam bedrogen uit... Vandaag wil ik met jullie de vreugde van de Kerk delen om de Verrijzenis. De Verrijzenis is een feit. Jezus leeft. Hij verschijnt aan de apostelen, stelt hen gerust met de woorden die ze van Hem gewoon zijn: «Vrede zij met u.» In deze beangstigende tijden moeten we proberen het geloof te hebben van het Onbevlekt Hart van Maria dat wachtte op Jezus’ Verrijzenis. Zij was de enige die de hoop behield op Goede Vrijdag en Stille Zaterdag, achtenveertig uur lang en zonder de minste aarzeling... Het kruis van Christus is niet enkel een wijsheid. Naast de menselijke en goddelijke wijsheid vinden we er ook een liefde in terug. Het kruis zelf is een oproep tot liefde. Kunnen wij dan onberoerd blijven op deze Goede Vrijdag? De twee Harten van Jezus en Maria zijn op zichzelf voldoende: het geluk van de één maakt het geluk van de ander. En toch staan ze op het punt van elkaar gescheiden te worden om onzentwil. Ik ben overweldigd door dankbaarheid, omdat jullie er de voorkeur aan gaven, Jezus en Maria, om jullie liefde hier op aarde op te offeren om ons deel te laten hebben aan jullie Harten. Laat ons bij de start van de Goede Week mediteren over een instructie van de Z. Maria van het Goddelijk Hart. Zij schreef deze neer op Palmzondag 1895 en ze betekende veel voor onze vader, abbé de Nantes, die helemaal opging in de gevoelens van deze heilige zuster vanaf de dag dat hij haar ontdekte. Terwijl de Joden Jezus ter dood veroordelen, verschijnen er heidenen op het toneel. Net zoals de apostelen Jezus’ woorden pas begrepen toen ze de profetieën in vervulling hadden zien gaan, herinnerden deze Grieken zich dat Jezus hen op voorhand had aangekondigd hoe Hij een vernederende dood zou kennen en daardoor zou zegevieren over zijn tegenstanders en rijkelijk vrucht dragen. We zagen afgelopen zondag hoe Jezus een indrukwekkende intocht in Jeruzalem maakte door de kooplieden uit de Tempel te verdrijven. Hij maakt zich echter geen illusies over de religieuze autoriteiten, die Hem ondervroegen zonder de betekenis van zijn antwoord te begrijpen. Nikodemus begrijpt het ook niet, maar in het hart van deze eerlijke Farizeeër laten Jezus’ woorden een zaadje achter van leven en waarheid. Jezus trekt op naar Jeruzalem en we vinden Hem terug in het hart van de heilige stad: de Tempel. Verteerd door ijver voor het huis van zijn Vader drijft hij de mensen uit die schandaal verwekken. Tegelijk onthult Hij op raadselachtige wijze het mysterie van zijn lichaam. De Kerk geeft ons op deze tweede zondag van de Vasten de gelegenheid om te mediteren over de evangelische scène van de Gedaanteverandering. Vandaag wil ik jullie de harmonische overeenkomsten onthullen tussen deze theofanie van Onze-Lieve-Heer en het derde Geheim van Fatima. We leven in een wereld die helemaal verstrikt zit in het kwaad. We kunnen deze Vastentijd niet volhouden zonder aan God de kracht te vragen om niet te worden meegesleept door de tendens van de wereld. We liggen als het ware constant onder vuur... Marcus vertelt ons over de eerste apostolische reis van Jezus. De gebeurtenissen worden verhaald zoals ze zich voordeden voor de ogen van Sint-Petrus. Niet alleen door Jezus’ kracht, maar ook en vooral door zijn medelijdende Hart werden de apostelen compleet overweldigd. We hernemen het leven van Jezus volgens Marcus. Het evangelie van deze zondag toont ons dat Jezus, de sterke man die de synagoge verlaat om naar het huis van Petrus te gaan, ook een vrome man is met een teder hart. Op deze vierde zondag door het jaar laat de Kerk ons nadenken over de leer van Sint-Paulus die aan de christenen van Korinthe de maagdelijkheid aanbeveelt. In onze tijd van duivelse verwarring is het goed om ons nog eens over de traditionele leer van de Kerk te buigen, die een godgewijd leven altijd boven het huwelijk heeft gesteld. Het avontuur van Jona die God verwijt dat Hij barmhartigheid heeft betoond aan de stad Ninive nodigt ons uit om om binnen te treden in het mysterie van Gods bovennatuurlijke wijsheid. Het is geweldig om een volgeling te zijn, om je door een meester geraakt en meegesleept te voelen tot God... De apostelen en vooral de H. Johannes hadden deze uitmuntende ervaring met Jezus in eigen persoon. Maar ook vandaag nog strooit de Kerk een vergelijkbare genade rijkelijk over haar kinderen uit door de sacramenten die haar priesters toedienen. De evangelist Marcus waarschuwt ons vanaf de eerste regels van zijn Evangelie: we moeten ons bekeren, onze zonden belijden en spijt hebben. Dat alles is nodig om het nieuwe koninkrijk binnen te gaan dat wij vandaag aangeboden krijgen. Elk gezin ervaart op deze kerstavond een heilige vreugde. Terwijl de gezinsleden voor de kribbe verzameld zijn, voelen ze hoe hun onderlinge liefde groeit en op een hoger niveau wordt getild, omdat ze een afbeelding is van de liefde van de H. Familie. Het gezin is de eerste leerschool van de goddelijke liefde.
«U bent te klein om dat alles te doen»
De aankondiging openbaart ons het mysterie van de H. Drie-eenheid
De vreugde van het geloof behouden in de beproevingen
De persoonlijkheid van Sint-Jan de Doper
Inleiding op het liturgische jaar
«De gruwel der verwoesting»
De Wederkomst van Jezus
Het Hart van Jezus in het Evangelie
Sterven om naar de Hemel te gaan
Pater de Foucauld, een model van Gods liefde
Het H. Misoffer, de enige hoop op onze verlossing
Het vierde Lied van de dienaar van Jahweh
Onbeantwoorde liefde
«Dit geheim heeft een diepe zin»
Tederheid en strengheid van Jezus in het Evangelie
Lessen in de moraal van de blijde boodschap
Het derde lied van de Dienaar van Jahweh
«Hij heeft alles wel gedaan»
De Farizeeërs: heiligen of moordenaars?
Het brood des levens
De drie gouden spijkers van ons katholieke geloof
Jezus, model van de barmhartige, goede herder
De mystieke moraal van Sint-Paulus
Jezus in Nazareth: de eerste mislukking
Een tijd van barmhartigheid is ons gegeven
Jezus bedwingt de storm
De best mogelijke dood
Onze toewijding aan het Heilig Hart (1973) blijft actueel
De H. Communie, bekroning van het goddelijke werk
Het prachtige mysterie van de Drie-eenheid
Hoe goed is het in de Kerk te zijn !
De vreugde van de Hemelvaart
De H. Drie-Eenheid is liefde
«Ik ben de wijnstok, gij de ranken»
Jezus, onze goede samaritaan, geneest al onze ellende
De overwinning van het Kruis
De vreugde van de kerk om de Verrijzenis van haar Redder
Het geloof van Maria’s Onbevlekte Hart
Binnengaan in het lijdend Hart van Jezus
Offer om te heiligen
Intrede in de goede week met de z. Maria van het Goddelijk Hart
Jezus, overwinnaar van Satan en redder van de wereld
Nikodemus : het joodse onbegrip
Jezus toont zich meester in Jeruzalem
De gedaanteverandering en het derde geheim van Fatima
Hoe Vasten in een tijd van geloofsafval?
Openbaring van het medelevende hart van Jezus
De kracht en de goedheid van Jezus
Lof van de maagdelijkheid en het godgewijde leven
De onzichtbare en wonderlijke vruchten van de beproeving
De vreugde volgeling te zijn
Jezus ontdekken in het spoor van Sint-Marcus
Kerstmis, leerschool van Gods liefde