Tederheid en strengheid van Jezus in het Evangelie

DEZE passage uit het Evangelie van Sint-Marcus laat ons zien dat Jezus geen volgeling is van Tolstoj, noch een man van het geweldloze verzet. Onze-Lieve-Heer sprak in de naam van zijn hemelse Vader en doorgrondt alle dingen. Hij spreekt kalm en vastberaden, zonder de minste afzwakking, want het is de waarheid – een tragische waarheid. Maar Hij toont de mensen ook een oneindige goedheid die oplicht in de lezing die de Kerk ons vandaag aanbiedt.

«Wie niet tegen ons is, is voor ons. Als iemand u een beker water te drinken geeft, omdat gij van Christus zijt, voorwaar Ik zeg u: zijn loon zal hem zeker niet ontgaan.»

Dit vers heeft vaak indruk op me gemaakt. Als je aan een dorstige een glas water zou geven omdat hij een volgeling is, of om hem te bekeren, of om Jezus plezier te doen, dan zou je niet naar de eeuwige hel gaan, want Jezus heeft gezegd dat je dan een beloning zal ontvangen.

Het volgende vers is echter niet mis te interpreteren:

«Maar als iemand een van deze kleinen die geloven aanleiding tot zonde geeft, het zou beter voor hem zijn als men hem een molensteen om de hals deed en in zee wierp.»

Jezus is uiterst vriendelijk voor degene die een kind in zijn huis ontvangt uit liefde tot Hem, maar Hij weet wat een ramp een schandaal kan veroorzaken in de ziel van een kind. De straf hiervoor is dan ook gigantisch, naar ons aanvoelen zelfs buitenproportioneel. 

Zo zien we hoe Jezus heel uiteenlopende gevoelens kan hebben. Enerzijds tederheid, barmhartigheid, liefde voor de kleinen: kinderen, eenvoudige mensen, verloren zielen. En in het verlengde daarvan een woede – een heilige woede – tegenover hen die in staat zijn om deze argeloze zielen verloren te laten gaan!

Dit is een passage die in de christelijke pers zou moeten verschijnen, zeker nu we van alle kanten worden geconfronteerd met kindermisbruik! Dat is een gruwel, omdat het onschuldigen betreft. Onze-Lieve-Heer weet dat de onschuldige mensen gemaakt zijn om naar de Hemel te gaan. Het belangrijkste is dat ze in de kudde van Christus blijven en daarom is het noodzakelijk om ze niet te schandaliseren – iets waar iedereen voortdurend op moet letten.

«Geeft uw voet u aanstoot, hak hem af. Het is beter voor u kreupel het leven binnen te gaan dan in het bezit van twee voeten in de hel te worden geworpen.»

Uiteraard is het Jezus’ bedoeling om ons te choqueren. Onze handen en voeten zijn heel nuttig voor ons werk. Maar als we met deze zo nuttige organen misdaden begaan, dan gaan we naar het eeuwige vuur! Sint-Marcus is kristalhelder wat het eeuwige leven betreft. Hij heeft naar Jezus geluisterd en herhaalt:

«Geeft uw oog u aanstoot, ruk het uit. Het is beter voor u met één oog het Rijk Gods binnen te gaan dan in het bezit van twee ogen in de hel te worden geworpen, waar de worm niet sterft en het vuur niet gedoofd wordt.»

Dit doet me denken aan mijn tijd als kapelaan van de Soeurs aveugles in Parijs, die de opvoeding van blinde meisjes ter harte namen. Sommige van deze zusters waren blind van bij de geboorte, anderen waren het geworden en hadden eerst het zicht gekend. Soms vroeg ik hun of ze hun zicht terug wensten. De meningen waren verdeeld. De vroomsten onder hen zeiden dat ze liever blind bleven om het risico niet te lopen hun ziel te verliezen door nieuwsgierigheid. Ze wilden dat hun ogen zich enkel zouden openen voor de Hemel. Dat is precies waar het in deze evangelielezing om draait.

Wie niet van goede wil is, zal tegenwerpen dat het belachelijk is om zoiets te zeggen. Maar wie eerlijk is, zal wel toegeven dat er veel bezittingen zijn en veel mensen met wie we ons omringen die een gevaar betekenen voor ons eeuwige heil. «Leef je samen met een vrouw waar je niet mee getrouwd bent? Wat gaat je dat opleveren op de Dag van het Oordeel? Het belangrijkste is dat zij naar de Hemel gaat, en jij ook!»

Jezus zegt krasse dingen, Hij windt er geen doekjes om. Maar Hij doet dit omdat Hij weet dat het de waarheid is en omdat Hij de tragische gevolgen van de zonde kent. Dit is hoe het Evangelie onze beschaving heeft gered – tot vandaag.

De les van Onze-Lieve-Heer is verontrustend, maar ook uitnodigend. We beginnen maar van iemand te houden als die ons raakt. Als Jezus ons wakkerschudt, is het om ons in een betere staat te brengen en zo het eeuwige geluk te verkrijgen van de Hemel, «het enige doel van al ons streven» (H. Teresia van het Kind Jezus).

Abbé Georges de Nantes
Uittreksel uit de preek van 9 augustus 1998