Jezus bedwingt de storm

Nadat Jezus aan zijn apostelen de betekenis van verschillende parabels heeft uitgelegd, krijgen ze van Hem nog een parabel, maar deze keer is het een gebeurtenis, een profetisch gebaar dat hun geloof opeist: het stillen van de storm.  

«Op een dag, tegen het vallen van de avond, sprak Jezus tot zijn leerlingen: “Laten we oversteken.” Zij stuurden het volk weg...»

Ik blijf het herhalen: dit is een ooggetuigenverslag. Marcus schrijft de ervaring van Petrus neer die het zich nog levendig kan herinneren, door de grote emoties van die dag. Jezus bevond zich op het meer van Tiberias en onderrichte de menigte vanuit een boot, op enige afstand van de kust, zodat de mensen die zich op het strand verzameld hadden zijn stem beter konden horen. 's Avonds kreeg Jezus een onverwacht idee: Laten we naar de overkant varen! De apostelen schrikken enigszins, maar ze gehoorzamen en hier begint het relaas: ze zijn de menigte ontvlucht met Jezus «en [ze] namen Hem mee, zoals Hij daar in de boot zat» – dit is als het ware een screenshot van dat moment. 

«Andere boten begeleidden Hem.» Marcus had kunnen zeggen dat er andere boten bij waren, dat het niet alleen Jezus was, maar ook zijn apostelen. Maar nee: je voelt hoe Petrus het gebeurde verhaalt, bijna ademloos, en alleen maar denkt aan Jezus.

«Er stak een hevige storm op» zoals dat gebeurt in alle gesloten zeeën en op meren. In nautische termen heet het een wervelwind. Die is erg gevaarlijk voor boten omdat de golven niet parallel lopen, maar elkaar kruisen en overlappen zonder dat de opvarenden weten tegen welke kant ze zich moeten verweren. «En de golven sloegen over de boot, zodat hij al vol liep.» De boot schepte water bij elke golfslag en zou heel snel gezonken zijn, net als de andere boten, waarvan we het lot niet kennen.

«Intussen lag Hij aan de achtersteven op het kussen te slapen.» Jezus slaapt op een kussen. Hij ligt heerlijk te slapen. Het is een les die Hij zijn apostelen wil en zal geven. Zoals een parabel.

«Ze maakten Hem wakker en zeiden Hem: “Meester, raakt het U niet dat wij vergaan?” Hij stond op, richtte zich met dwingend woord tot de wind en sprak tot het water: “Zwijg stil!” De wind ging liggen en het werd volmaakt stil.» Hier is duidelijk een parabel in actie.

«Hij sprak tot hen: “Waarom zijt gij zo bang? Hoe is het mogelijk dat ge nog geen geloof bezit?”» Met deze woorden besluit Jezus een reeks toespraken en introduceert Hij een nieuwe manier van prediken. Wat Jezus wil, is dat zijn apostelen geloof hebben. Je zou op het eerste gezicht denken dat het gaat om geloof in Hem, maar dat is het nog niet. Het is het geloof in het Woord. Vanaf het begin van zijn openbare leven heeft Jezus hen geleerd dat het Koninkrijk van God gekomen is: het is het Woord dat in de harten groeit naar gelang van ieders gezindheid, dag en nacht, wat er ook gebeurt.

Hier ontbrak het de apostelen aan geloof in het Woord. Ze hadden niet bang moeten zijn voor de storm. Want zelfs als Jezus en de apostelen zouden verdrinken, zou de heerschappij van God in de zielen blijven groeien.

En inderdaad, als Jezus teruggekeerd zal zijn naar de Hemel, zal het Rijk Gods blijven groeien, ondanks alle moeilijkheden. En na de dood van de apostelen zal het op dezelfde manier doorgaan. Ondertussen geeft Jezus zijn apostelen een goede les: «Kleingelovigen!»

«Zij werden door een grote vrees bevangen en vroegen elkaar: “Wie is Hij toch, dat zelfs wind en water Hem gehoorzamen?”»

Dan richten ze hun blik op Hem; deze meester die hen onderwijst in de goddelijke mysteries staat nu voor hen met een bijna onbeperkte macht, omdat niet alleen de demonen Hem vrezen en ziektes wijken, maar ook de wind en de zee Hem blijken te gehoorzamen. Hij is de meester van de natuur! Na talloze wonderen te hebben verricht met een grote discretie, wil Jezus nu dat zijn wonderen de aandacht op Hem vestigen om geloof in Hem op te wekken: «Wie is Hij toch, dat zelfs wind en water Hem gehoorzamen?»

Deze passage van Jezus en de apostelen aan de andere kant van het meer van Tiberias markeert het einde van de eerste evangelisatie van Galilea en bereidt ons voor op de tweede evangelisatieronde die Jezus zal starten bij zijn terugkeer naar deze streek.

Abbé Georges de Nantes
uittreksels uit de retraite over het Evangelie volgens Marcus (1986)