Het geloof van Maria’s Onbevlekte Hart

Een grote vreugde kondig ik u aan, alleluja!

Deze vreugde is die van de twee Harten van Jezus en Maria, die één Hart zijn geworden tijdens de wrede Passie, een hart dat doorboord werd door de speer van de honderdman, maar dat vandaag in alle heerlijkheid weer tot leven wordt gewekt.

In deze beangstigende dagen moeten we proberen het geloof te hebben van het Onbevlekt Hart van Maria dat wachtte op Jezus’ Verrijzenis. Zij was de enige die de hoop behield op Goede Vrijdag en Stille Zaterdag, achtenveertig uur lang en zonder de minste aarzeling, terwijl alle anderen de moed verloren hadden, van Maria Magdalena tot Petrus en Johannes toe. 

Zo wachten ook wij op de wederopstanding van de H. Kerk, met dezelfde onoverwinnelijke zekerheid van het Onbevlekt Hart van Maria, die er sinds het eerste Pasen de Koningin van is. Regina Cæli lætare, alleluia!

Toegegeven, het lijkt wel of de H. Maagd afwezig is tijdens de gebeurtenissen van Pasen. Nochtans is zij er Koningin van en is zij de Middelares. Zij is misschien niet de boodschapster die de Verrijzenis aankondigt, maar haar rol als Middelares is veel groter. Alleen al haar gelaat, zacht en blij, geeft hoop. Denken we maar aan het beeld Onze-Lieve-Vrouw van Villemaur, de parochie van onze vader abbé de Nantes, waarover hij eens schreef: «Haar gezicht drukt geluk, gratie en schoonheid uit; het is een gezicht dat gemaakt is om haar getrouwen vreugde en troost te brengen.»

«Haar gezicht is nog mooier omdat het een geheim uitstraalt. Dat geheim wordt niet zomaar onthuld voor de kleine kinderen van de aarde die ernaar opkijken, maar we vermoeden toch welke vreugden en verdriet zij heeft gekend, welke ongelooflijke uitwisseling van kuise liefde er moet geweest zijn tussen de Harten van Jezus en Maria. Alle genaden die wij kennen, zijn slechts afspiegeling en gevolg van die verrukkelijke uitwisseling tussen hen twee, de Verlosser en de Middelares.» Natuurlijk komt de genade van haar uit, zij is immers de Middelares van alle genaden!

Van haar verwachten wij de redding, de wederopstanding van de Kerk en van onze oude christelijke beschaving. Toen haar Bruidegom terugkeerde naar de Vader liet Hij ons zijn moeder na. Zonder haar was er niets gekomen van het werk van de arme apostelen in de vroege Kerk. Zij is ook nu nog bij ons gebleven, Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans, om de eindstrijd te steunen die zal uitmonden in haar glorierijke overwinning. Het is wanneer alles verloren zal lijken, dat het wonder zal plaatsvinden. Wij kunnen niet rusten, zei zuster Lucia, vooraleer we de genade hebben afgesmeekt dat de H. Vader zich bekeert tot het Hart van God, door de bemiddeling van het Onbevlekte Hart van Maria, Onze-Lieve-Vrouw van Fatima, ons aller koningin, Regina Cæli in eeuwigheid, amen!

broeder Bruno van Jezus-Maria
uittreksels uit een brief aan de kloostergemeenschap (12 april 2020)