2020
Mijn God, op deze vierde zondag van de Advent, wanneer de Kerk ons vraagt om te mediteren over de Boodschap van de Engel Gabriël aan Maria, wil ik in gedachten binnengaan in het huisje van Ons-Lieve-Vrouwke, op het middaguur... In het Evangelie van de derde zondag van de Advent lezen we over de twijfel van Johannes de Doper. De weifeling van de Voorloper van de Heer blijkt verrassend actueel. We kunnen er nuttige lessen uit trekken. Het Evangelie van deze zondag vertelt ons over de raadselachtige en indrukwekkende persoonlijkheid van Johannes de Doper, de Voorloper. Heel het Oude Testament culmineert in Johannes de Doper en Johannes leert ons dat Jezus de langverwachte Messias is. Het is duidelijk te merken dat we zijn aangekomen bij de jaren die voor de Kerk, maar ook voor ons vaderland, hun Goede Vrijdag zullen zijn. Het is een achteruitgang, een vernietiging van de Kerk. Ze denken dat de Kerk hoogtij viert, maar in werkelijkheid verliezen ze publiek over de hele wereld... De man kan niet leven zonder vrouw, dat is juist, maar slechts één enkele vrouw is in staat ons te bevrijden van elke ongepaste, ongeordende liefde en ons te bewaren in haar Hart dat zoveel charme bevat, méér charme dan in de harten van alle vrouwen samen. Zij alleen kan ons naar de Hemel brengen omdat zij van de Hemel is en tegelijkertijd Moeder is van alle kinderen van God, en dat is Maria. De parabel van de wijze en dwaze maagden is een bijzondere tekst van het Evangelie waarin Jezus zich voorstelt als de Bruidegom van de maagden, de Bruidegom van heel de mensheid. Hij openbaart ons op die manier dat we geroepen zijn met Hem een innige, zeer diepe en eeuwige band te onderhouden. De Hemel is het enige doel van al onze werken en toch verlangen mensen er niet naar omdat ze hem niet kennen en er zich geen beeld van vormen. Voor onze vader daarentegen bepaalt de Hemel, die een reële plaats is, heel zijn horizon. Deze mystieke bladzijde toont aan dat hij werkelijk door de Goede God werd aangespoord om het geloof in de Hemel te verkondigen aan een generatie die het slachtoffer is van duivelse verwarring. Op deze 30ste zondag door het jaar laat de Kerk ons mediteren over een passage in het Evangelie van Sint-Lucas waarin Jezus leert dat het grootste gebod erin bestaat God te beminnen met geheel zijn hart, geheel zijn ziel, geheel zijn verstand en zijn naaste zoals zichzelf. Maar wat betekent “God beminnen”? Laten we bekijken hoe de prediking van paus Franciscus over deze passage van het Evangelie symbool staat voor het dubbelzinnig karakter van Vaticanum II, dat alle mensen uitnodigt te bouwen aan de Stad op aarde terwijl de Hemel, «het enige doel van al onze werken», vergeten wordt. Laten we bekijken wat dat mysterieus bruiloftskleed is waarover de parabel spreekt. Natuurlijk kan men zeggen dat het om het doopkleed of de staat van genade gaat. Het is ook het Geloof, de Hoop en vooral de Liefde. Maar zou men ook niet kunnen zeggen dat het om de goede wil, de goede geest gaat? De parabel van de moordzuchtige wijnbouwers is een allegorie van wat zich afgespeeld heeft ten tijde van de profeten uit het Oude Testament en een aankondiging van Jezus’ Lijden. We zullen ook zien hoe deze parabel vandaag buitengewoon actueel blijft. Op deze 26ste zondag door het jaar zien we hoe Sint-Paulus zijn dierbare Filippenzen aanspoort tot vurige naastenliefde voor elkaar, tot niets minder dan dezelfde gevoelens die Jezus Christus bezielen. Dat ideaal van de ware leerling van Jezus Christus is ook dat van de Falangist van de Onbevlekte Maagd. Jezus is een grote leraar, de grootste die de aarde ooit gekend heeft omdat men zich na 2000 jaar blijft voeden van zijn onderricht. De parabel van vandaag is die van de arbeiders die naar de wijngaard gestuurd worden. Deze parabel over de meedogenloze schuldeiser gaat over zo’n wezenlijk punt van ons moreel leven dat men kan spreken over het summum van evangelische naastenliefde. De Kerk laat ons nadenken over een uittreksel uit de Brief aan de Romeinen. Hierin spoort Sint-Paulus zijn christenen aan tot beoefening van de naastenliefde door hen aan te raden «geen andere schulden te hebben dan die van de onderlinge liefde, want wie zijn naaste bemint, heeft de wet vervuld». Laten we zien hoe die verrukkelijke liefde volmaakt beoefend werd door de H. Familie in Nazareth, het ongeëvenaard model voor onze gezinnen en kloostergemeenschappen. Op deze 22ste zondag door het jaar laat de Kerk ons mediteren over een streng onderricht van Jezus waaraan dringend moet herinnerd worden in onze tijd van geloofsafval, waarin aardse dingen alle plaats hebben ingenomen: «Wat voor nut heeft het voor een mens heel de wereld te winnen, als dit ten koste gaat van zijn leven?» In Caesarea werd Petrus door God geïnspireerd om als eerste zijn geloof in de goddelijkheid van Jezus te belijden. Daarom heeft Christus hem aangesteld als hoofd van zijn Kerk, zijn plaatsvervanger op aarde, de Koning-Hogepriester van een nieuwe gemeenschap, de Kerk. Nu we niet meer beseffen wat het betekent deel van haar uit te maken is het goed om te herinneren aan de beginselen van onze Kerk zoals vastgelegd door de H. Petrus en zijn opvolgers. Om gered te worden, om te behoren tot de familie van de heiligen, tot de goddelijke Familie van God de Vader, de Zoon en de H. Geest, de Allerheiligste en Hoogverheven Drie-eenheid, moeten we ons met de spontaneïteit van een kind hechten aan de H. Maagd Maria. We bevinden ons in een storm waaraan Christus gedacht heeft: de storm van het einde der tijden. Van eeuw tot eeuw hebben de kerkvaders, de heiligen – niet de valse profeten die steeds gezegd hebben dat alles goed ging – de gebreken gezien van de maatschappij waarin ze leefden en vaak hebben ze gezegd dat we aan het einde der tijden waren. De Evangelielezing over het mirakel van de broodvermenigvuldiging, die de Kerk ons op deze 18de zondag door het jaar laat overwegen, nodigt ons uit tot verdieping van het mysterie van de H. Eucharistie waarvan dit mirakel een voorafbeelding is en dat we tijdens elke H. Mis terug beleven. Bij het bestuderen van de H. Schrift is vaak een overweldigende evidentie tot me doorgedrongen: Hij die zo gesproken heeft, kan slechts de Zoon van God, God zelf zijn. Geen mens had dergelijke dingen kunnen uitvinden. De parabel van de goede tarwe en het onkruid lijkt gelijk te geven aan het katholiek-liberalisme, dat beweert dat men binnen de Kerk om het even welk gedachtengoed, om het even welke moraal moet tolereren omdat de liefde van Christus vereist dat het juiste, het valse, het goede, het slechte samen opgroeien en men aan God de zorg overlaat te oordelen aan het einde van de tijden. De parabel van de Zaaier... Dit natuurwonder is slechts een beeld dat veraf staat van een heel ander avontuur, dat van het Woord Gods ontvangen in een ziel die daarvoor in mindere of meerdere mate open staat en waarvan de verborgen energie gericht is op het voortbrengen van vruchten met behulp van de hiervoor gunstige elementen: doopwater en adem van de H. Geest. O Jezus, o Maagd Maria, o patriarch Jozef, ik bewonder de Wijsheid en Barmhartigheid van uw en onze Vader die in alle eeuwigheid deze weg van nederigheid voor u en voor ons gekozen heeft. Jezus, in de Eucharistie bent U werkelijk aanwezig, we zien U en als we naar U willen luisteren, openen we het heilig Boek dat U ons nagelaten hebt. En de lessen die U aan uw apostelen en leerlingen gegeven hebt, hoeft U niet te herhalen, U hoeft er niets aan toe te voegen, ze zijn voor eens en voor altijd gegeven, voor elke generatie en dus ook voor onszelf. Hoe zou men op deze feestdag van het H. Hart van Jezus niet gegrepen worden door het verlangen te zien hoe alle schepselen vervagen tegenover de unieke Welbeminde Meester? Vandaag laat God ons zijn goedheid zo nabij en voelbaar ervaren in het Hart van Jezus, dat voor ons geklopt heeft zoals een liefhebbend hart kan kloppen... Laten we op dit feest van Sacramentsdag het onderricht volgen van de H. Pierre-Julien Eymard (1811-1868), de stichter van de congregatie van het Allerheiligste Sacrament, om de verborgen smaak te leren ontdekken van de H. Eucharistie, die niet alleen alle deugden insluit, maar tegelijkertijd een hulpmiddel is voor onze geestelijke zwakheid, een steun voor onze dagelijkse mislukkingen en een bron van vrede, vreugde en geluk. Als we de Drie goddelijke Personen beschouwen dan begrijpen we dat Zij in alle eeuwigheid leven vanuit een diepgaande eensgezindheid. Ze wisselen hun Wezen uit, dat wil zeggen hun gedachten, hun wil, en komen elkaar tegemoet in hun verlangens, in een streven naar wederzijdse welwillendheid. En ze verlangen ernaar ons door het gebed op te nemen in die stroom van onophoudelijke, allesomvattende liefde die hen in alle eeuwigheid verenigt. Laat me inzien dat bidden de beste en de meest onontbeerlijke verdediging voor de Stad betekent; dat het gebed alles verkrijgt, dat ik in die houding van gebed en lofprijzing de vurigste missionaris kan zijn om aan de volkeren uw macht en glorie te verkondigen. Nooit eerder hebben de mensen zoveel belang gehecht aan aardse dingen; zelf lopen we het risico er verstrikt in te geraken en in het dagdagelijks leven van wat onze roeping is gehechtheid, begeerte, ambitie te ervaren, dingen waarvan we dachten er definitief mee gebroken te hebben... O liefdevolle Verlosser, hoe zou men niet door liefde bewogen zijn bij de belofte die U op de dag van uw Hemelvaart deed aan de apostelen om hen te troosten: «Ik zal u niet verweesd achterlaten». Ze zullen niet in de steek gelaten worden in het leven, te midden van uw vijanden, met de verpletterende taak uw Evangelie te verkondigen tot aan de uiteinden van de wereld. In deze passage van het Evangelie duidt Jezus twee vijanden aan: de dief die de schapen steelt en de keel oversnijdt en de huurling die laat begaan en de schapen die hem zijn toevertrouwd niet verdedigt. Sinds het Tweede Vaticaans Concilie kan men zeggen dat alle herders die geloven in en werken voor de ontmoeting, de dialoog en de samenwerking tussen culturen en religies huurlingen zijn. Wat betekent het in onze tijd katholiek te zijn? Het is zeer bemoedigend te weten dat wij de woorden van het eeuwig leven bezitten, zoals de H. Petrus aan Jezus zei, en dat we ons leven lang niets zullen moeten veranderen aan onze overtuiging omdat ze ons van Godswege gegeven is en eeuwig blijft bestaan. Eén ding is zeker: de Hemel bestaat en daar ligt al ons geluk, niet alleen het toekomstige, maar reeds vanaf nu. De gedachte aan de Hemel, de schone Hemel waar God zelf onze eeuwige beloning wil zijn, is reeds hier op aarde onze schat. O Jezus, geliefde Meester, is het om me te troosten dat U op een dag zei tot hem die zijn hand legde op de wonde van uw hart: «Thomas, zalig die geloofd hebben zonder te zien»? Of is voor mij die minder vreugdevolle weg verdienstelijk die van geloof naar zien gaat, is hij zekerder dan die andere, die van de vreugde van het zien naar het geloof voert? Op de grote dag van Pasen, die we vandaag vieren, had de verrezen Jezus zijn dag goed gepland en zorgvuldig het verloop van zijn verschijningen voorbereid. Laten we op deze Goede Vrijdag mediteren over die oceaan van lijden waarin de H. Maagd Maria ondergedompeld werd en begrijpen dat haar leven, zoals ons over Christus gezegd wordt in de Navolging, «een kruis en een langdurig martelaarschap geweest is». Wanneer wij Jezus zien lijden moet in ons edelmoedig hart het verlangen gewekt worden om samen met Hem te lijden, op welke manier ook, opdat zijn Lijden ons niet vreemd zou zijn. Om beter te begrijpen welke de gevoelens van Jezus’ Hart waren gedurende die vreselijke momenten van de Passie en om ons voor te bereiden op het herbeleven van die heilige dagen waarop Jezus de verlossing van de mensheid bewerkt heeft, is het goed de cursus kerygmatische theologie van onze vader, abbé Georges de Nantes, te hernemen... De Kerk, die ons wil voorbereiden op de gebeurtenissen van de Lijdensweek, laat ons het mirakel van de opwekking van Lazarus overwegen. Dit ongeziene mirakel van Jezus, op een moment waarop Hij geconfronteerd wordt met de haat van de Farizeeën, bewijst niet alleen zijn goddelijkheid, maar is een voorafbeelding van zijn eigen verrijzenis die Hij op paasmorgen zal verwezenlijken. Jezus zal onder de ogen van de Joden de blindgeborene genezen. Dat tafereel is een levend schilderij van Jeruzalem, buitengewoon actueel en waarachtig. Dat mirakel is zo ongelooflijk dat de Farizeeën zelf verdeeld zijn, maar het is het slechte in hen dat hen meesleurt en ze willen Jezus stenigen… Maar zijn uur is nog niet gekomen. In uw onmetelijkheid, Jezus, bent U hier aanwezig in het tabernakel, zoals tijdens uw aardse leven, in uw mensheid, in uw goddelijkheid, zoals U in Samaria, in Judea was, maar verrezen, glorierijk, omgeven met de engelen en de heiligen van het hemelse hof die uw heerlijkheid loven in eeuwigheid. Het Evangelie van deze 2de zondag van de Vasten laat ons mediteren over de gebeurtenis van de Gedaanteverandering of Transfiguratie, die een reële gebeurtenis was. De evangelisten zijn geen leugenaars; ze hebben ons drie verhalen over eenzelfde historische gebeurtenis overgeleverd. Als we die verhalen lezen, beseffen we dat het echt de waarheid is. We leven in een wereld die zodanig de weg van het kwaad ingeslagen is dat we deze Vasten niet kunnen houden zonder aan de goede God de kracht te vragen om te weerstaan aan de slechte voorbeelden, aan de algemene trend. Het is duidelijk dat we ons als het ware in de woestijn bevinden, voortdurend aangevallen door invloeden van de wereld, waarbij ons bovennatuurlijk leven onafgebroken bedreigd wordt. We worden allemaal geroepen tot de volmaaktheid in de naastenliefde, vanaf dit aardse leven. Die ultieme vooruitgang, de enige die ons ten volle tot zonen van God maakt, mogen we niet uitstellen tot aan onze dood of tot het vagevuur. De H. Mattheüs herinnert ons in het 5de hoofdstuk van zijn Evangelie aan alle vereisten van de evangelische wet, die tegengesteld is aan de vage godsdienst die de mens overgeleverd laat aan de leugens van de heidense maatschappij rondom hem en slaaf maakt van de tirannie van de duivel. Jezus Christus, die de mens geworden Zoon van God is, toont ons waar het echte geluk is. De les van Sint-Paulus, vandaag dringender dan ooit tevoren tijdens de voorbije tweeduizend jaar, is dat het Kruis van Jezus onze enige hoop is. Zal er op een dag hier op aarde een vredelievende en gelukkige mensheid bestaan? Dat zal slechts kunnen door de triomf van het Kruis in alle harten. Laten we Jezus danken en ons met Hem verenigen voor wat Hij voor ons op dit feest van Lichtmis gedaan heeft. Hij wordt niet zomaar aan zijn Vader opgedragen om zijn leven in handen te nemen als mens: Hij heeft zich aan zijn Vader aangeboden om te sterven voor ons en ons eeuwig heil. De zaligsprekingen zijn allemaal in volmaaktheid beleefd door de H. Familie en de heiligen, opdat we ons op deze weg zouden engageren met het verlangen vordering te maken in de deugd. Laten we, met de armen vol geestelijk goed, ons inspannen te leven volgens de franciscaanse en evangelische geest die Jezus aan de menigten onderricht heeft. De profeten hadden gedroomd van een Rechter die de slechten zou komen uitschakelen en een geluk zonder einde zou schenken aan de rechtvaardigen. Maar ze hadden geen idee van wat die goedheid van het Hart van God zou zijn waarover het Benedictus zal spreken, die zachte goedheid van het Hart van God die bij Jezus zal verschijnen en die de volksmassa in Galilea zal verrukken. Door af te dalen in de wateren van de Jordaan verrijkte Jezus deze met zijn genade. En zo zal het doopsel van Johannes het christelijk doopsel worden. Als we ons laten dopen, onze kinderen laten dopen, dan gebeurt dit voortaan omdat we weten dat Jezus het christelijk doopsel geheiligd heeft. Het feest van Driekoningen dat we vandaag vieren is een schitterend schouwspel dat we moeten aangrijpen om de smaak van het Evangelie te ontdekken en van onze godsdienst een vorm van liefde te maken. In het leven telt slechts één ding en dat is de wederzijdse liefde, die ik de « onophoudelijk omvattende » liefde noem. Vandaag, meer dan ooit, is het Onbevlekt Hart van Maria onze Ark van redding, onze Ark van Noach, onze toevlucht in de ons overspoelende wereldwijde zondvloed van de geloofsafval. Al wie niet de godsvrucht heeft tot het Onbevlekt Hart van Maria zal verdrinken. Maar de H. Maagd Maria is de ladder die ons tot bij God brengt. 
Innerlijke overweging over het mysterie van Maria-Boodschap
Lessen trekken uit de twijfel van Sint-Jan de Doper
De opdracht van Sint-Jan de Doper
Als we nog een jaar krijgen...
Zich naar het Paradijs laten voeren door de onbevlekte Maagd Maria
De parabel van de wijze en de dwaze maagden
De Hemel: de teruggevonden vriendschap
Wat betekent “God beminnen”?
«Geef aan de keizer wat de keizer toekomt en aan God wat God toekomt…»
Wat betekent de parabel van het bruiloftskleed?
De parabel van de moordzuchtige wijnbouwers, nog steeds actueel!
De navolging van Onze Heer Jezus Christus
De parabel van de werklieden in de wijngaard
Vergeven om vergeven te worden
De wederzijdse Liefde in navolging van de H. Familie
Wijze raadgevingen van onze geestelijke vader
Kerk van Petrus, trouwe Kerk
«God wil in de wereld de devotie tot mijn Onbevlekt Hart vestigen»
Het mirakel van de gestilde storm
De H. Eucharistie: levengevende Hostie, voedsel voor onze zielen
Jezus spreekt tot ons in parabels
De ware naastenliefde
De krachtige ontkieming van het Woord in de stilte van de aarde
Jezus, zacht en nederig van Hart
Ons engagement als falangist
Het kloppend Hart van Jezus
De weldaden van de sacramentele communie voor onze ziel
«De Vader en ik, wij zijn één»
Gebed tot de Heilige Geest
De Hemel, enig doel van al onze werken
Ik zal u niet verweesd achterlaten… Maria!
De ware en schone Herder
Eenheid in het geloof, eenheid in de kerk
De verrezen Jezus en Maria tenhemelopgenomen bewijzen dat de hemel bestaat
Jezus, mijn redder en mijn God, ik wil U zien!
Het hart van de verrezen Jezus
Medeleven met de onmetelijke smart van de H. Maagd Maria
Jezus in zijn Lijden niet in de steek laten
Atleet en Slachtoffer
De opwekking van Lazarus, een messiaanse krachttoer
De historische context van het mirakel van de blindgeborene
Jezus en de Samaritaanse vrouw
De les van de Gedaanteverandering
Een vasten van hart tot hart met Onze-Lieve-Vrouw van Fatima
Drie raadgevingen om volmaakt te worden
Hoe leerling van Jezus worden ?
O Heilig Kruis, onze enige Hoop !
De les van de opdracht van Jezus in de Tempel
De zaligsprekingen: het diepste geheim van het Evangelie
Het goede nieuws van de Goddelijke Barmhartigheid
Het getuigenis van Johannes de Doper
Een affectieve meditatie voor Driekoningen
Het Evangelie van Onze-Lieve-Vrouw