Als we nog een jaar krijgen...

HET is duidelijk te merken dat we zijn aangekomen bij de jaren die voor de Kerk, maar ook voor ons vaderland, hun Goede Vrijdag zullen zijn. Het is een achteruitgang, een vernietiging van de Kerk. Ze denken dat de Kerk hoogtij viert, maar in werkelijkheid verliezen ze publiek over de hele wereld. Het is een Goede Vrijdag voor de Kerk. De Verenigde Naties en andere vrijmetselaarsgemeenschappen wereldwijd willen dit nieuwe jaar wijden aan de vrede – zij, de goddelozen, de atheïsten ! Ik vrees dat dit een echte provocatie voor God is en dat er in plaats van vrede oorlog zal komen. Wat zeker is, is dat er een ontstellende voortzetting zal zijn van het verval van onze landen, van onze H. Kerk.

Wij hier zitten op ons vredig eilandje en leiden een leven van regelmaat, ver weg van de losgeslagen wereld, met onze liturgische feesten, onze preken, onze ceremonies en met het gemak van een normaal leven. Nu we een nieuw liturgisch jaar beginnen, is het tijd om de zaken ernstig te nemen.

Zoveel mensen worden vervolgd, zoveel mensen lijden onder het leeglopen van de kerken en de beslissingen van regeringen en dit heeft zulke rampzalige, verschrikkelijke gevolgen. Wij die zoveel mogelijkheden tot onze beschikking hebben en zulke bevoorrechte mensen zijn, wij zouden dit liturgisch jaar een heroïsche inspanning moeten leveren ! Wij zouden moeten zeggen : ik mag geen wereldse persoon zijn, ik mag niet lauw blijven, ik lijd zo weinig en breng niet de weinige inspanningen tot bekering of boete die van mij worden gevraagd.

Wel, dat is precies wat de Kerk ons biedt tijdens deze adventstijd. Ze biedt ons een weg van boete aan, maar met vreugde en met de glimlach. Luister goed naar deze liturgie, de antifonen die we de hele dag gaan zingen en die vervuld zijn van blijdschap. Ze kondigen de nakende wederkomst van Christus aan. Eerst zal hij symbolisch komen, sacramenteel, in de kerstnacht. Bereid uw hart voor ! Bekeer u ! En word trouw, wees als de herders en de wijzen, vol geloof, hoop en naastenliefde, want Hij zal terugkeren. Kerstmis is al over vijfentwintig dagen. Laten we opschieten ! « De liefde van Christus spoort ons aan. » Maar tegelijkertijd, tesamen met onze wereldwijde en kerkelijke zorgen, spreekt het Evangelie van vandaag ons over de definitieve terugkeer van Christus die ophanden is.

Als de H. Leo ons bij het begin van de Advent uitlegt dat de wederkomst van Christus nabij is – en dat was in de vierde eeuw, hij zag er toen al de waarschuwingssignalen van – hoeveel te meer dan vandaag ! Talloze keren meer ! De waarschuwingssignalen zijn talrijk, we zijn aan het einde van het verhaal. Bovendien heeft de H. Maagd het in Fatima gezegd : dit is echt het laatste conflict, de grote strijd tussen de duivel en Christus. En wij, wij zijn voorbestemd om in deze woelige tijden te leven. Het is op die manier dat wij Christus onze vereniging met Hem kunnen tonen.

Dus laten we beginnen aan een nieuw jaar ! Het zou heel goed zijn om dit nieuwe liturgisch jaar te beleven tesamen met de H. Marguerite-Marie Alacoque. Of met Charles de Foucauld, martelaar voor Frankrijk, voor zijn God en voor zijn Kerk, in 1916. We hebben helden en heiligen die ons zijn voorgegaan en ons de weg wijzen. De omstandigheden stuwen ons vooruit ; de naastenliefde van Christus geeft ons kracht.

We zullen dit jaar het Magnificat zingen, we zullen het als ons lijflied nemen. Ja, er zullen beproevingen zijn voor ons geloof, misschien zelfs een bedreiging van ons aardse leven. Maar we zullen dit Magnificat zingen met hetzelfde vertrouwen en dezelfde vreugde als de Maagd Maria. Zij stond aan het begin van dit liturgisch jaar dat nu afgelopen is ; laat haar het begin zijn, het midden én het einde van het liturgisch jaar dat komt. En dan zal alles goed komen voor onze ziel, voor ons vaderland en voor onze Kerk.

Abbé Georges de Nantes
Uittreksels uit de preek van 1 december 1985