Het Evangelie van Onze-Lieve-Vrouw

OP deze 1^ste januari 2020, met de ondergang van de ons omringende wereld voor ogen, dringt de tragische waarheid van de boodschap van Fatima zich aan ons op zoals ze zich heeft opgedrongen aan onze vader, abbé Georges de Nantes, die bij het toelichten van de actualiteit toegaf dat hij « de draad verloren had » in 1995. Deze hemelse openbaring is actueler dan ooit:

« We moeten terugkomen op de meest opzienbarende boodschap van heel de christelijke geschiedenis, bewezen door het zonnewonder, het grootste van gans de wereldgeschiedenis sinds de verrijzenis van Christus, bevestigd door het meest goddelijke en barmhartige schepsel, de H. Maagd Maria. Het geheim van de goddelijke orthodromie gaat, in deze eindtijden, langs de mond en het Onbevlekt Hart van Maria. » Men kan hier niet aan ontkomen!

Eerste openbaring: de hel op aarde

« Jullie hebben de hel gezien waar de zielen van de arme zondaars heengaan. » Abbé de Nantes bracht het visioen dat de herderskinderen beangstigde in verband met de verschrikkingen van onze wereld die we onder ogen hebben en die alleen maar groter worden. « Ik heb onze hedendaagse samenleving durven zien met de ogen van mijn hemelse Moeder. In deze wereld met zijn agressief atheïsme, met een verwoestend laïcisme, tegen elke deugd, ten gunste van alle misdaden, is de hel reeds onder ons, genotzuchtig en onbeschaamd, beledigend, vervolgend, God uitdagend op veel plaatsen en in een massa zielen. En het visioen van Fatima toont ons de gruwel, de onbeschrijflijke straf die deze goddelozen ten deel valt, zonder enig licht of liefde en zonder enige verzachting, terwijl God bedroefd toekijkt. »

De droefheid van God hebben de kinderen met hun eigen ogen gezien. « God kijkt bedroefd naar de reeds veroordeelde wereld waarvoor Christus niet gebeden heeft. Het is juist dat midden onder hen heilige, voorbestemde zielen, opgedragen als slachtoffer van liefde en barmhartigheid, bidden, zich offeren, lijden en nog enkele verloren zielen redden door de vurigheid van hun liefde. » Men kan zeggen dat dit de rol van onze vader geweest is tijdens de tien laatste jaren van zijn leven.

Tweede openbaring: het vagevuur hier beneden

Deze openbaring betreft onze aardse zaken. Dat is nog niet de hel, maar wel op zijn minst onze reeds in een vagevuur veranderde aarde! Op 3 juli 1917 woedt de Grote oorlog in alle hevigheid, Onze-Lieve-Vrouw heeft medelijden met onze soldaten. « De oorlog zal eindigen », kondigt ze aan. Ja, maar als er geen heldhaftige nationale en dus morele reactie komt, zal een andere oorlog voortkomen uit “het slecht verdrag”. Als men niet ophoudt God te beledigen zal er onder de regering van Pius XI een andere oorlog beginnen, erger nog dan de vorige.

« Om dat te voorkomen », had de H. Maagd Maria gezegd, « zal ik de toewijding komen vragen van Rusland aan mijn Onbevlekt Hart en de devotie van de vijf eerste zaterdagen van de maand. » De hiërarchie hield zich hiervoor doof en dus voltrok de voorspelling zich letterlijk: « De goede mensen zullen gemarteld worden, de Heilige Vader zal veel te lijden hebben, verschillende naties zullen vernietigd worden. » En daarna... verstomt de profetie. Alles is gezegd. Het is een verschrikkelijk actueel vagevuur waarvan de Hemel zelf het einde niet lijkt te zien. Hoe moet men dan de actualiteit volgen? Alles ontglipt aan onze greep, met een mensenras zonder God, zonder Christus, zonder evangelische openbaring, zonder spiritualiteit, zonder verleden; alleen maar gestuurd door robots, elektronisch, zonder moreel geweten.

Precies daar situeert zich het belang van ons tweede geheim. Tijdens deze harde momenten wordt ons geenszins door de H. Maagd Maria opgedragen te spreken, te beslissen, te handelen in die chaos van volkeren en religies, maar alleen maar medelijden te hebben en te bidden, eerherstel te brengen en uit te boeten, om de genade van de Hemel te bekomen die ons, als enige, uiteindelijk vrede op aarde zal geven en het heil van de Hemel. Vergeten we al het andere: we weten welke middelen van godsvrucht [dat wil zeggen: de eerherstellende communie van de eerste zaterdagen van de maand, het rozenhoedje, het schapulier, de toewijding van Rusland], op zichzelf zo’n kleine zaken die in wanverhouding staan tot de reusachtige zaken van de wereld, aanleiding zullen zijn tot de goddelijke vergiffenis en de redding van alles en allen.

« Het is het welbehagen van onze hemelse Vader die ze in leven geroepen heeft en het is onze hemelse Moeder die ons eraan herinnert door zuster Lucia, haar boodschapster. Hierdoor zijn wij bewuste acteurs, vastberaden, geduldig en volhardend voor de redding van de wereld. Het is ons vagevuur te lijden onder deze minachting en vervolging, maar we bekijken de actualiteit van hogerop, waar duivels en vervloekten zich inzetten voor hun ondergang, van bij de troon van Maria onze Koningin. »

Dan vindt het leven hier op aarde zijn betekenis, zijn orthodromie terug. In de mystieke koers van onze vader en van zijn Falanx betekende dat voornemen een wending: na de beproeving van 1996 zal ze tot voltooiing leiden van onze absolute toewijding aan de Onbevlekte Maagd, aan wie onze vader de fakkel zal doorgeven.

Derde openbaring: het Paradijs van Maria

Komen we terug op het geheim, echte draad van de Maagd Maria om ons pad op de wereld te verlichten en ons naar aards en eeuwig geluk te leiden. Ondanks de waarschuwingen van zuster Lucia die vroeg dat het geheim vanaf 1960 openbaar gemaakt zou worden. Twee zinnen zijn zeker: « In Portugal zal het dogma van het geloof steeds bewaard blijven  » en « op het einde zal mijn Onbevlekt Hart zegevieren. »

« Tijdens de ontketening van de machten van de hel blijft één gezegend land onaantastbaar: het domein van de H. Maagd. Omdat we weten dat Fatima overal is waar een ziel, gezin, parochie, klooster, land trouw blijft aan de boodschap van de Hemel – wat in zijn geheel een katholieke catechismus is – en de vragen van Onze-Lieve-Vrouw inwilligt, die door haar genade een beoefening van de ware, onveranderde godsdienst betekenen. » Dat is het Portugal waar het dogma van het geloof bewaard blijft. Abbé de Nantes van zijn kant engageerde zich om, alsof hij uit zichzelf niets moest of kon doen, « Maria te aanroepen, steeds meer en meer, en met een groeiende vurigheid. »

Het is dat voornemen dat we het onze willen maken in dit nieuwe genadejaar om het uur van de wedergeboorte van de Kerk en van de triomf van het Onbevlekt Hart van Maria te bespoedigen:

« Vandaag, meer dan ooit, is het Onbevlekt Hart van Maria onze Ark van redding, onze Ark van Noach, onze toevlucht in de ons overspoelende wereldwijde zondvloed van de geloofsafval. Al wie niet de godsvrucht heeft tot het Onbevlekt Hart van Maria zal vergaan, zal verdrinken. De H. Maagd Maria is niet alleen onze Ark van Noach, onze ladder die ons tot bij God brengt: God zelf doet een beroep op Haar om tot ons af te dalen en ons te doen delen in zijn genadegaven. Zij is de noodzakelijke, universele Middelares buiten wie er geen communicatie is tussen Hemel en aarde. »

broeder Bruno van Jezus-Maria
uittreksels uit de homilieën van 4 december 2004 en 28 mei 2012