Hoe leerling van Jezus worden ?

DE H. Mattheüs herinnert ons in het 5^de hoofdstuk van zijn Evangelie aan alle vereisten van de evangelische wet, die tegengesteld is aan de vage godsdienst die de mens overgeleverd laat aan de leugens van de slechte, heidense maatschappij rondom hem en slaaf maakt van de tirannie van de duivel. Jezus Christus, die de mens geworden Zoon van God is, toont ons waar het echte geluk is.

Om dat te bereiken moet men elke dag zijn kruis opnemen en dragen; men moet aan zichzelf verzaken. Jezus beveelt de “negatieve zuiverheid” of ascese aan, dat wil zeggen zich afschermen voor dingen die voor ons een gelegenheid tot zonde zijn: « Indien uw rechteroog u aanstoot geeft, ruk het uit en werp het van u weg; want het is beter voor u dat een van uw lichaamsdelen verloren gaat dan dat heel uw lichaam in de hel wordt geworpen. » Dat is moeilijk, maar het is Gods waarheid.

Door deze waarheid van God tot de mijne te maken doe ik God plezier. Niet alleen leef ik dan volgens Gods wil, maar terzelfdertijd ben ik God welgevallig door mijn gehoorzaamheid. Dit in tegenstelling tot de ongelukkige die zich losmaakt van de Kerk door te geloven met eigen kracht het geluk te bereiken: hij misloopt zijn geluk en ten tweede beledigt hij God!

Ik zou toch willen dat Paus en bisschoppen ons nu en dan zeggen dat de zonde een belediging voor God is. Het is een belediging voor de mens, een wonde die de mens zichzelf toebrengt omdat hij, terwijl hij denkt naar zijn geluk toe te gaan, zich in zijn ongeluk stort. Da’s waar ! Maar ten tweede, door zijn geluk te willen bewerken tegen Gods wet in, bewerkt hij niet alleen zijn ongeluk maar beledigt hij God. Zoals Adam en Eva die in het Paradijs, ongehoorzaam aan God, tegen Hem in opstand zijn gekomen en in zonde vervallen zijn. Die zonde is iets anders dan een mislukking, ze is veeleer een onvergeeflijke belediging van God want het Bloed van Christus moest vloeien om de mens vrij te kopen.

Ik verkies daarom de prediking van de evangelisten en van de Kerk van altijd: volg het Evangelie, gehoorzaam aan de voorschriften van Jezus Christus! Dat is de liefde, ja, maar de liefde volgens God en die noemt men naastenliefde. Het is de vergeving van de zonden, de zelfonthechting ten dienste van de anderen. Ja, het is waar, ik realiseer mezelf, ik ontplooi mezelf, maar op voorwaarde dat ik een metafysica heb die overeenstemt met de christelijke metafysica. Ten dienste staan van de anderen is niet de zoektocht naar zijn persoonlijke ontplooiing in het absolute!

Door mijn leven te geven voor de anderen realiseer ik mezelf het beste! Maar zonder Christus en de Kerk zou ik dat nooit geweten hebben. Dus, Christus en de Kerk openbaren mij mijn ware ik en definiëren de ware weg van mijn geluk. Door die definitie te volgen, door me te willen realiseren zoals mijn hemelse Vader dat van mij wil, behaag ik Hem ten zeerste, treed ik in relatie met Hem en zal dat mijn eeuwig geluk betekenen.

Hoe zal ik dat uit eigen kracht kunnen ? We moeten de genade van Christus ontvangen. Jezus is dus niet alleen mens geworden om ons het model van de ware en bovennatuurlijke mensheid te tonen en ons in zijn navolging als leerlingen aan te trekken, maar Hij heeft zijn Bloed vergoten om ons de kracht te geven Hem te volgen.

Ach! Heel het humanisme is op dat moment voorbijgestreefd, er blijft nog slechts de mystiek van het Kruis over. We moeten ten eerste nederig naderen tot de sacramenten om de genade te ontvangen die vanuit Christus naar zijn ledematen stroomt door bemiddeling van de H. Maagd Maria; we moeten schuldenaars worden van Jezus, onze Verlosser, en van de H. Maagd Maria, onze Medeverlosseres.

Zo is onze katholieke godsdienst, de godsdienst waardoor we van God kracht ontvangen en waarbij ik me voed met God in de Eucharistie. Vervolgens moet ik op weg gaan. Op dat ogenblik betekent dat niet enkel de sacramenten ontvangen, maar deelhebben aan Christus’ Kruis door zelf mijn kruis te dragen. Dan wordt het leven ondersteboven gehaald, het leven krijgt een andere zin, het is niet langer een humanisme maar een mystiek. Ik zoek niet meer mezelf te realiseren. Ik krijg de oproep voor een toekomstig leven dat Christus ons eenvoudig openbaart, ons toont door zijn Hemelvaart en verheerlijking, en door de Tenhemelopneming van de Allerheiligste Maagd Maria.

Daarom wil ik alles hier op aarde opofferen, alles hier op aarde verliezen om dat eeuwig geluk te veroveren. Onze godsdienst is bewonderenswaardig, hij is werkelijk goddelijk, werkelijk reëel! Het zijn geen mythes meer. Wijzelf worden ledematen van de Kerk, verbonden met Christus zoals de echtgenote met haar echtgenoot, zoals het lichaam met zijn Hoofd, zegt Sint-Paulus. Wonderlijke gedaanteverandering van de mens reeds hier op aarde. Jullie zien de grootsheid van dat mysterie! En als jullie het begrepen hebben, zullen jullie op de knieën vallen, Jezus Christus aanbidden en zullen jullie nooit meer van Hem gescheiden willen worden!

abbé Georges de Nantes
uittreksels uit de homilie van 2 oktober 1983