De H. Eucharistie: levengevende Hostie,
voedsel voor onze zielen

DE Evangelielezing over het mirakel van de broodvermenigvuldiging, die de Kerk ons op deze 18^de zondag door het jaar laat overwegen, nodigt ons uit tot verdieping van het mysterie van de H. Eucharistie waarvan dit mirakel een voorafbeelding is en dat we tijdens elke H. Mis terug beleven.

«Het is voorbehouden aan de zuiveren van hart om de Eucharistie te smaken in al haar volheid, zoals de apostel Johannes en Maria Magdalena vol waren van de menselijke aanwezigheid van hun Heer. Men moet leren verzaken aan de passies van het vlees, alsof ze niet meer bestaan. Op die manier is het vlees nog slechts het bewonderenswaardige en zekere middel voor de toenadering van de zielen.  Meer nog, verstoken van elk contact, van elke menselijke nabijheid die voldoening geeft, die bedwelmt, zal de kuise mens ervaren welke voelbaar sterke en liefdevolle unieke band de Eucharistie schept tussen de ziel en Jezus Christus, zoon van God, haar Bruidegom en broeder.

Het is het geheim van de heiligheid van pater Charles de Foucauld: zijn vurige, passionele, exclusieve liefde ontsprong en vond al zijn vurigheid in de dagelijkse schittering van de lichamelijke aanwezigheid van Jezus in de Hostie. Hij bracht de tijd door aan de voeten van zijn vlees geworden God om dichtbij Hem, van Hem, in Hem te zijn, « het grootste deel van zijn dagen en nachten neergeknield… Men hoeft niet duidelijk te zien, zei hij, om te spreken tot Hem die de zon der rechtvaardigheid en het licht der wereld is.»

Maar de Eucharistie is een nog veel groter mysterie. Het Lichaam en het Bloed getuigen niet alleen van een goddelijke aanwezigheid, ze geven het leven door dat van de Vader naar de Zoon komt en vanuit Hem naar ieder van ons: «Het brood dat ik zal geven is mijn vlees voor het leven van de wereld… Zoals Ik leef door de Vader die mij gezonden heeft, zo zal hij die mij eet ook leven door mij, op dezelfde wijze». De Joden zullen verbaasd zijn dat een mens zonden kan vergeven, zijn vlees en bloed als offer en voedsel kan geven: «Hoe kan Hij ons zijn vlees te eten geven?» Dat schandaal duurt nog altijd voort…

Maar terwijl het ongeloof nogmaals struikelt over details bevestigt Jezus de plannen van zijn liefde. Offert de soldaat op het slagveld niet zijn leven voor de zijnen? En voedt de moeder niet met haar vlees het kind dat zal geboren worden? Verandert zij gewone voeding niet in haar eigen melk om deze daarna met liefde te geven? Het zijn maar beelden die slechts sprekend zijn voor gelovigen en dat is ook zo voor de profetische symbolen van het Oude Testament, het manna, het Paaslam…

Vanuit zijn grootmoedige plannen zal God voor elke moeilijkheid een eenvoudige en onverwachte oplossing vinden: op het altaar van het Kruis en onder de slagen van de beulen zal het vlees van het nieuwe Paaslam vermorzeld en zijn Bloed vergoten worden. Als instrument van verlossing en waarachtig slachtoffer van liefde worden dat vlees en bloed levenwekkende Hostie. «Mijn vlees is echt voedsel en mijn bloed is echte drank».

Jezus levert zich aan ons over door zich te bekleden met de sprekende beelden van brood en wijn. Verre van ons af te schrikken neemt hij een gedaante aan die ons aanspreekt en aantrekt. Hij is echt het geslachte lam waarmee onze zielen zich voeden, maar dat geofferde vlees, dat vergoten bloed zijn voor onze ogen en onze mond wit brood en zuivere wijn. Ze zijn in hun uiterlijke verschijning wat ze in wezen zijn: de opperste gaven van Jezus aan zijn vrienden.

Het is het uiterste punt van het mysterie van de Menswording, die ultieme benadering en “valstrik” voor onze honger en dorst. Hij is gekomen als onze naaste vriend en meester, door te spreken en te genezen, om in te gaan op onze verwachting van een voelbaar goddelijke aanwezigheid waaraan de zuiverste krachten van ons lichamelijk wezen zich hechten. Hij is gekruisigd om de bloedige tekenen van onze redding zichtbaar te maken en zijn verscheurd lichaam, zijn vergoten bloed te verrijken met de oneindige genaden van onze verlossing. Het was het Lam Gods dat leven geeft aan de wereld door de zonden ervan te dragen.

Daar is Hij dan voor onze ogen om onze blik en onze handen te zuiveren, om aanbeden en geloofd te worden. Hij neemt de kenmerken en het voorkomen van materieel brood en wijn aan, in de grenzeloze macht die Hij heeft om, door een eenvoudig woord, de door hem gewilde gedaante aan te nemen en de tekenen van zijn macht te tonen. Op de dag van de schepping heeft Hij voor de mens brood en wijn voor onze aardse behoeften gemaakt en op de dag van de vereniging van het schepsel met zijn God heeft Hij, door een enkel woord, van zijn lichaam brood en van zijn bloed bedwelmende wijn voor de zielen gemaakt, zoals ze dat reëel maar nu duidelijk zijn in het sacrament van de Eucharistie.

Mochten mijn gebrekkige woorden over zo’n groot mysterie in jullie de eucharistische honger en dorst vergroten die eeuwig leven schenken…

Abbé Georges de Nantes
uittreksels uit de Lettre à mes Amis nr. 35, juni 1958