Jezus erkend door de heidenen,
maar verworpen door Jeruzalem

DE Drie Koningen zijn Wijzen uit het Oosten. Een wonderbare ster waarschuwt hen en Mattheüs legt de nadruk op deze openbaring van Christus aan de wereld. De Wijzen gaan naar Jeruzalem geleid door een ster. Ze komen aan in die stad die in de ogen van de evangelist een kwaadaardige stad is en als het ware het centrum van de Antichrist.

De Wijzen vragen koning Herodes waar de pasgeboren koning van de Joden is. En hier ontstaat een nieuwe tegenstelling. De heidenen, de heidenen van goede wil die, geleid door de ster, hun Verlosser komen aanbidden, botsen niet alleen op Herodes, maar op heel zijn entourage van Schriftgeleerden, Farizeeën, hogepriesters en priesters. Vanaf dit ogenblik lijkt heel Jeruzalem samen te spannen tegen het Kind dat nog maar net geboren is en op wie de mensen van Jeruzalem jaloers zijn.

We weten wat er daarna gebeurt: de Wijzen, de heidenen van goede wil, gaan met hun geschenken het Kind aanbidden en bieden het hun geschenken aan. Maar ze krijgen een waarschuwing uit de Hemel en keren terug langs een andere weg, want ondertussen is de sluwe Herodes vol haat soldaten aan het mobiliseren om het goddelijke Kind te elimineren en samen met Hem de koninklijke dynastie die hij als een bedreiging ziet.

Dit is de tegenstelling tussen het licht en de duisternis. Maar ’s nachts krijgt Jozef een waarschuwing en vlucht met Maria en het Kind naar Egypte. De wrede Herodes en de duivelse geest die hem bezielt, worden voor het eerst verslagen door Jezus, die lacht om de obstakels van mensen. De H. Familie vindt haar toevlucht in Egypte.

De Wijzen kwamen uit het Oosten en nu is het in het Westen, in Egypte, dat het goddelijke Kind een schuilplaats vindt. Hier laten de heidenen de H. Familie toe, terwijl Jeruzalem en Bethlehem hun deuren voor hen sloten.

Wanneer Jozef na enige tijd in een droom te horen krijgt dat Herodes dood is, wil hij terugkeren om het Kindje Jezus opnieuw naar Bethlehem, naar Jeruzalem, te brengen, naar de plaatsen waar de Messias zich moet openbaren. Maar Jozef wordt in een droom gewaarschuwd om daar niet naartoe te gaan, want Herodes’ zoon Archelaüs is net zo wreed als zijn vader. Dus gaat Sint-Jozef naar het noorden, naar Galilea.

Het Oosten kwam het Kindje Jezus aanbidden. Het Westen, met Egypte, verwelkomde het. Het Kindje Jezus maakte zijn uittocht, keerde terug vanuit het Westen naar zijn volk, werd er uit verjaagd en trok opnieuw naar het Galilea van de heidenen – waarvan Isaïas ons vertelt dat het, na vernedering gekend te hebben, als eerste de heerlijkheid zal meemaken.

Zo zie je hoe de gebeurtenissen uit het leven van Christus, overwogen door een aandachtig hart – dat van Onze-Lieve-Vrouw – het onderwerp vormen van een diepgaande meditatie door de evangelisten, van de Jood Mattheüs en de Griek Lucas. Al deze gebeurtenissen leren ons een zeer diepgaande les: de grootsheid van het Oude Testament mag dan bewonderenswaardig zijn geweest, maar nu wordt ze overtroffen door de kleinheid van het Nieuwe Testament. De joodse trots zal, op zijn hoogtepunt, worden gestraft terwijl de nederige heidense naties aan hun verheffing beginnen.

Abbé Georges de Nantes
Uittreksels uit de preek van 20 januari 1985