Kruistochten
De graven van Vlaanderen op kruistocht
Onze Vlaamse graven, die in de 11de eeuw hun domein gevoelig konden uitbreiden en een eeuw later van Vlaanderen een van de machtigste gewesten van Europa maakten, speelden een toonaangevende rol tijdens de kruistochten. Het loont de moeite dat epos te verhalen en het te bevrijden van de negatieve visie die de afgelopen decennia de geesten vertroebeld heeft. Onze leidraad daarbij is het oude, maar degelijke werk van Dr. Theo Luykx: De graven van Vlaanderen en de kruisvaarten (Leuven, Davidsfonds, 1947). We leggen het naast het lijvige boek van de hedendaagse historicus Edward De Maesschalck: De graven van Vlaanderen (861-1384), eveneens uitgegeven door het Davidsfonds (tweede uitgave 2019).
De graven van Vlaanderen op kruistocht:
Robrecht II en de Eerste Kruistocht
De Eerste Kruisvaart zal in de geschiedenis blijven voortleven als een van de grootste verwezenlijkingen van menselijke krachtdadigheid en durf. Alleen het mystieke enthousiasme voor een hoog verheven ideaal kon de kruisvaarders de fysieke en morele kracht verlenen om een dergelijke onderneming tot een goed einde te brengen.
De graven van Vlaanderen op kruistocht:
Diederik van de Elzas en de Tweede Kruistocht
Tijdens de Tweede Kruistocht (1145-1149) was het opnieuw een Vlaamse graaf die een belangrijke rol speelde: Diederik van de Elzas, die van zijn tocht de kostbare relikwie van het H. Bloed meebracht. Voor de beschrijving van dit exploot baseren we ons opnieuw op het werk van twee Nederlandstalige historici, een van vroeger en een van vandaag: Theo Luykx en Edward De Maesschalck.