5. Kruisen en beproevingen

VANAF 1988 volgen de slechte tijdingen elkaar op.

In de lente van dat jaar doen zich twee gebeurtenissen voor met een catastrofaal karakter. Bij de Franse presidentsverkiezingen stemt een groot deel van de traditionalistische rechterzijde, ondanks de waarschuwingen van Abbé de Nantes, voor Front National-leider Le Pen, waardoor Chirac het moet afleggen tegen de socialist Mitterrrand, die opnieuw verkozen wordt. En op 30 juni 1988 wijdt Mgr. Lefebvre vier bisschoppen, ondanks het verbod van de Paus, en voltrekt zo zijn schisma.

In de nasleep van deze dubbele opstandigheid die door Abbé de Nantes in scherpe bewoordingen veroordeeld was, verliest de CRC veel aanhang. In de schoot zelf van de Communion Phalangiste, die nochtans gegrondvest is op een eed van trouw en loyauteit, steekt kritiek de kop op, zodanig zelfs dat de stichter genoodzaakt is de beweging te ontbinden. Ze wordt opnieuw opgericht in oktober 1988. Het jaar daarop zijn het de communauteiten die met onenigheid te maken krijgen: in september verlaten tien zusters en één broeder de gemeenschap; een andere broeder doet hetzelfde in 1992. Telkens keren ook een aantal vrienden Abbé de Nantes de rug toe.

Het zijn zware beproevingen, maar de trouw gebleven kudde begrijpt dat ze haar herder nu moet volgen op de weg van het kruis.

Ook zuster Lucia, die sedert 1957 tot stilzwijgen veroordeeld is, kent pijnlijke momenten. Om de lastigaards af te schudden die onophoudelijk om de toewijding van Rusland vragen, besluit de hiërarchie om vervalste brieven van Lucia te verspreiden, waarin onderstreept wordt dat de toewijding gebeurd is. Bewijzen daarvoor zouden de ineenstorting van het communistisch blok en de erkenning van de vrijheid van eredienst in Rusland zijn...

Onder de leiding van Abbé de Nantes voert broeder François een onderzoek uit dat zuster Lucia recht doet wedervaren. Het is overigens een grote troost dat de CRC, naast de opgesomde beproevingen, een steeds groter aantal beslissende gevechten voor de waarheid levert. We denken hier bv. aan de ware toedracht over het martelaarschap van de H. Jeanne d’Arc en over dat van de kleine koning Lodewijk XVII (1785-1795), alsook aan de uiterst vruchtbare “gewijde geschiedenis” van Frankrijk, waarvan Abbé de Nantes de orthodromie aantoont. Verder zijn er natuurlijk de verdediging van de H. Lijkwade en van de waarheid van de boodschap van Fatima. Maar ook op tal van andere vlakken wordt er beslissend werk verzet: de studies inzake Bijbelse archeologie bepalen de juiste chronologie van Jezus’ Lijden, de datering van de Evangelies, de geschiedenis van de eerste christelijke generaties in Jeruzalem, de authenticiteit van de Transitus van Maria (het document dat haar Tenhemelopneming verhaalt), enzovoort. En we mogen natuurlijk de nieuwe vertaling van de Koran niet vergeten, die op wetenschappelijke basis de oorsprong van de Islam aantoont en zo de toekomstige bekering van de mohammedanen voorbereidt.

De jeugdkampen en de kampen van de Phalange zijn telkens de gelegenheid tot diepgravende studies.

Al deze werkzaamheden worden begeleid door een geestelijk onderricht, dat in de loop van het liturgisch jaar aan de communauteiten gegeven wordt en waarvan ook de vrienden de vruchten kunnen plukken vanaf 1991, dank zij de logia ¹.

Het eigenlijke werk van de Contrareformatie gaat ondertussen onafgebroken verder: de CRC verzorgt een heuse kroniek van de afvallige tijden waarin wij leven door de meest opvallende voorbeelden van de “duivelse desoriëntering” onder de aandacht te brengen. Verder worden alle encyclieken van de Paus en zijn voornaamste toespraken geanalyseerd. Zo is de studie van de nieuwe Catechismus van de katholieke Kerk aanleiding voor het samenstellen van een derde Liber, die op 13 mei 1993 overhandigd wordt aan de Congregatie voor de Geloofsleer. Maar ook dit Aanklachtenboek brengt er de Heilige Stoel niet toe een officieel oordeel uit te spreken.

We moeten ook een woord zeggen over de meer recente evolutie van de politieke opvattingen van Abbé de Nantes. Hij is nog altijd een overtuigd anti-democraat, eerst en vooral omdat de democratie een uiting van goddeloosheid is en verder omdat zij onze katholieke naties de dood indrijft. Maar zijn analyse van de mislukking van de Action française doet hem de verantwoordelijkheid van het agnosticisme van Charles Maurras erkennen. Wanneer hij dan het vergeten werk van de Elzasser Mgr. Freppel ontdekt, sticht hij het Mouvement Freppel, als een nieuwe maar openlijk en integraal katholieke Action française. Ook daarin vindt hij aansluiting bij de boodschap van Fatima: er is geen heil tenzij in het Onbevlekt Hart van Maria. Alleen wat integraal katholiek is, en dus mariaal, zal tot een goed einde voeren. Deze gedachte overheerst heel het oeuvre van onze geestelijke vader, vooral de afgelopen jaren. De toewijding aan de Onbevlekte, op 8 december 1997, is de bekroning van deze sterke opwelling.

Geconfronteerd met de dijkbreuk teweeggebracht door de geloofsafval en de immoraliteit, met de politieke, economische en sociale situatie die steeds onrustbarender wordt en met alle moeilijkheden waarmee de CRC te kampen heeft, besluit Abbé de Nantes zich volledig toe te vertrouwen aan het Onbevlekt Hart van Maria. Zijn vrienden leert hij hetzelfde te doen. Daarom ook nodigt hij hen uit om op 13 oktober 1996 op bedevaart te gaan naar Onze-Lieve-Vrouw van Fatima.

Deze bedevaart wordt lang van tevoren voorbereid door een eucharistische en mariale kruistocht en door een reeks van meditaties over de grote mariale verschijningen in de loop van de negentiende eeuw: Notre-Dame des Victoires (Parijs), Pontmain, Lourdes, La Salette.

De bedevaart heeft inderdaad plaats op 13 oktober 1996 en groepeert 700 personen. Het is een buitengewone bedevaart, helemaal in overeenstemming met de veertig jaren van strijd die de CRC gevoerd heeft. De communauteiten en veel van onze vrienden zijn aanwezig, met de hooggeheven banieren van het Onbevlekt Hart van Maria, de Heilige Lijkwade en Paus Joannes-Paulus I, vóór een hiërarchie die (letterlijk!) het gelaat afwendt. Wij zijn gelukkig dat we onze gebeden kunnen doen aansluiten bij die van de gewone Portugese gelovigen, want « in Portugal zal het dogma van het geloof altijd bewaard blijven. »

In Coimbra houdt zuster Lucia ondertussen eens te meer stand tegenover een kerkleiding die opstandig blijft tegenover de Heilige Maagd, in de persoon van kardinaal Ratzinger.

Onze prachtige bedevaart wordt helaas overschaduwd door een zwaar kruis: Abbé de Nantes is niet bij ons...

Inderdaad heeft de bisschop van Troyes in juli 1996, na dertig jaren van statu quo, de stichter van de CRC ertoe gedwongen zijn communauteiten te verlaten. Hij moet in ballingschap gaan naar een Zwitsers klooster, waar hij drie maanden verblijft: drie maanden van eenzaamheid, in beslag genomen door gebed en de studie van de conciliaire Acten, maar ook door de strijd tegen de bekoring van de wanhoop, waarover men alleen kan triomferen door zich aan zijn rozenkrans vast te klampen.

Op 3 januari 1997 keert hij terug naar huis op vraag van zijn communauteiten, omdat de bisschop van Troyes hen op hun beurt wil vernietigen. Hij neemt zijn plaats weer in. Een reeks van canonieke rechtsvorderingen leidt ertoe dat de drie Libri accusationis officieel worden neergelegd bij de Roomse tribunalen. De wegen van de Voorzienigheid zijn ondoorgrondelijk!

Na deze verschrikkelijke beproeving is alles evenwel veranderd. De stichter van de CRC staat nu klaar om ons doorheen de laatste fase van de ultieme strijd tussen Satan en het Onbevlekt Hart van Maria te leiden, aan het hoofd van de Falanx van de Onbevlekte. Want van de Onbevlekte Ontvangenis is gezegd dat Zij de kop van de slang zal verpletteren en dat Zij alleen de ketterijen over de hele wereld kan overwinnen.

Aan de vooravond van zijn priesterwijding, terwijl hij in gebed verzonken was in de kapel van het Institut Catholique in Parijs, kreeg Abbé de Nantes een bijzonder inzicht dat hem de parabel van de wijnstok deed begrijpen: de wijnstok moet gesnoeid worden om vrucht in overvloed te dragen... Hij kreeg toen de verzekering dat hij veel vrucht zou dragen. Hij werd in die belofte niet teleurgesteld.

Vijftig jaar priesterschap, vijftig jaar CRC-strijd, vijftig jaar trouw en overvloedige oogst. En toch, er is nog zoveel te doen... En we hebben nog niets gezien...

Want er zal een dag komen waarop het Onbevlekt Hart van Maria zal zegevieren. De Heilige Vader zal haar Rusland toewijden en de wereld zal een tijd van vrede kennen.

Dan zullen de rijpe vruchten van dit vijftigjarig priesterschap werkelijk zichtbaar worden, door de genade van de Onbevlekte, aan wie onze geestelijke vader zich providentieel toegewijd heeft en samen met hem allen over wie zijn hart zich ontfermt als dat van een goede vader.

1. Met de logia worden de op audio-cassette geregistreerde geestelijke lezingen aangeduid, die op regelmatige tijdstippen ook verzonden worden aan wie hierop geabonneerd is.