Vlaamse Beweging
De Z. Edward Poppe en de Vlaamse Beweging
Het is bekend dat kardinaal Mercier kort na de dood van Edward Poppe aan Odilo Jacobs, priester en boezemvriend van de overledene, de opdracht gaf om een biografie te schrijven, maar met de restrictie dat hij met geen woord zou reppen over de Vlaamsgezindheid van Poppe. Een latere biograaf, priester én vurig flamingant Fernand Van de Velde, maakte van Edward dan weer als het ware de vaandeldrager van de strijd voor een onafhankelijk Vlaanderen.
In onze zoektocht naar de ware visie van de Z. Edward Poppe willen we om te beginnen ingaan op het ontstaan en de idealen van de Vlaamse Beweging in het onafhankelijke België dat in 1830 tot stand kwam. Die historische context zal het gemakkelijker maken om nadien te focussen op het gedachtegoed van Edward: welke toekomst zag hij voor zijn geliefde Vlaamse volk?
De Z. Edward Poppe en de Vlaamse Beweging
I. Vlaams en katholiek in het onafhankelijke België
België ontstond in 1830 uit een monsterverbond tussen liberaal-katholieken en doctrinaire liberalen van de Loge, onder het motto dat het doel de middelen heiligt. Dit in wezen perverse samengaan, dat abbé de Nantes de «erfzonde» van België noemt, legde de katholieke Kerk in een eerste fase geen windeieren, maar zou zich onvermijdelijk op een dag tegen haar keren.