In memoriam Jean Hamès

OP 18 juli 2025 overleed Jean Hamès, secretaris-generaal van de CRC in België. Hij stamde, net als zijn echtgenote Monique Leblanc trouwens, uit een goede katholieke familie zoals er indertijd zoveel waren zowel in Wallonië als in Vlaanderen. Heel zijn leven lang bleef hij trouw aan de godsdienst van zijn voorvaderen.

Maar dan volgde het grote drama van zijn leven : beetje bij beetje verdwijnt het katholieke België van zijn jeugd. In de nasleep van het Tweede Vaticaans Concilie ontstaat er onrust in de parochies. De mis verandert, de catechismus verandert, de preek van de priester verandert, het geloof verandert, het is niet langer de godsdienst van de voorouders. Er is iets kapotgegaan, maar wat ? Het antwoord komt begin jaren zeventig, wanneer een vriend het echtpaar Hamès laat kennismaken met een zekere abbé Georges de Nantes en zijn kritiek op het Concilie.

Jean Hamès begreep al snel dat, in tegenstelling tot andere traditionalisten die zich alleen richtten op de oppervlakkige symptomen van de crisis in de Kerk, abbé de Nantes de diepere oorzaak van zoveel schandalen verklaarde : het Tweede Vaticaans Concilie. En hij wees ook de verantwoordelijke aan, paus Paulus VI, in plaats van zich te richten op een of andere progressieve pastoor. Bovenal deed de stichter van de CRC een beroep op Rome. Dit beroep op het gezag was doorslaggevend voor Jean en Monique : het ging er niet om in opstand te komen of een eigen “ kapel ” te stichten, maar om gehoorzaam te blijven aan de Kerk, zoals zij dat van hun ouders en opvoeders hadden geleerd. Geen schisma, geen ketterij !

Als secretaris-generaal organiseerde Jean Hamès jaarlijkse bijeenkomsten waaraan ook vele Vlaamse aanhangers van de CRC deelnamen : mis in de plaatselijke kerk, bekijken van een video van abbé de Nantes, picknick in de parochiezaal en na de middag een mooie wandeling naar een kapel in de omgeving waar we de rozenkrans baden.

Na het overlijden van zijn echtgenote in 2023 ging de gezondheid van Jean Hamès geleidelijk achteruit. Hij overleed aan een pneumonie, net geen 96 jaar oud. Op zijn sterfbed maakte hij, volgens het getuigenis van de verpleegsters, op de meest pijnlijke ogenblikken grote kruistekens. Dat was zijn ultieme onderricht aan de zijnen : het voorbeeld van een christelijke dood, rijk aan genaden door het aan God aangeboden lijden.

Graag brengen wij hulde aan deze CRC-er van het eerste uur, een loyaal en onvoorwaardelijk verdediger van de leer en de ideeën van onze geliefde vader, die hem zeer waardeerde. Aan zijn vier kinderen bieden wij onze oprechte christelijke deelneming aan.

Hij is verrezen ! nr. 137, september-oktober 2025