HET ANTICHRISTELIJKE PROGRAMMA VAN KAMALA HARRIS

Alvorens in te gaan op wat het tweede presidentschap van Donald Trump zou kunnen inhouden, is het belangrijk om terug te komen op wat er tijdens de Amerikaanse verkiezingen van 5 november 2024 op het spel stond.

Om te beginnen moeten we ons goed realiseren dat het bij verkiezingen niet zou mogen gaan over het voorkomen, het karakter of de uitstraling van een politicus, maar over het beleid dat hij of zij wil voeren. Dat Kamala Harris zwart of een vrouw is, mag niet de doorslag geven, net zomin als het feit dat Donald Trump een groot ego heeft of brutaal uit de hoek kan komen. Bij ons moet men ook niet voor de N-VA stemmen omdat Bart De Wever een briljante debater is of op Vooruit omdat Conner Rousseau zo sympathiek «mateke» kan zeggen. Het gaat bij verkiezingen om het gedachtegoed dat iemand wil verwezenlijken als hij/zij gekozen wordt. Toegegeven, in België met zijn coalitiecultuur zijn de ideeën van politici haast inwisselbaar en lijkt alles even grijs. Maar in de VS ging het in november om de keuze tussen twee diametraal tegengestelde visies.

Waarvoor stond de Democrate Kamala Harris? De Amerikaanse katholieke publiciste Leila Miller schreef daarover op 3 september jl. een interessante bijdrage op haar blog, onder de titel: There are only four reasons why anyone votes for Kamala Harris. We citeren haar:

«Na wekenlang de campagne van Harris te hebben gevolgd en de vele Amerikanen te hebben geobserveerd die op haar willen stemmen, is het duidelijk dat er in wezen vier redenen zijn voor hun stem – en geen van die redenen kan vanuit katholiek standpunt goed genoemd worden:

«1. Abortus. Het doden van kinderen gedurende elk van de negen maanden van de zwangerschap, dus tot het verbrijzelen van hun botjes en het verscheuren van hun lichaampje toe. Dit is de eerste en meest heftig gepromote “passie” van de Democraten. Niets anders komt ook maar in de buurt.

«2. LGBTQIA2S++++. Alles wat “gay”, “queer” en “trans” is, tot en met het klaarstomen van schoolkinderen voor aanvaarding van,  bewondering voor en zelfs deelname aan deze nieuwe kruistocht. 

«3. Marxisme/Communisme/Socialisme. Ze kunnen het noemen met elk eufemisme dat ze willen, maar de cultus van de “gelijkheid” die de overheid afdwingt, is communisme. En het communisme is goddeloos en uiteindelijk onvermijdelijk moorddadig.

«4. “Ze is een (zwarte) vrouw!” Dit is de meest inhoudsloze reden om een stem op te baseren, maar Amerikanen hebben geleerd om te denken in termen van ras en geslacht, niet van verdienste en beleid.

«Deze vier redenen zijn de enige die je vrienden, buren en familieleden hebben om Democraat te stemmen. De eerste drie redenen zijn op zichzelf al zondig en de eerste twee (moedwillige moord en sodomie) zijn wat de Kerk noemt “wraakroepende zonden”, zonden “die naar de Hemel schreeuwen om vergelding”, zonden die zo ernstig zijn dat ze Gods goddelijke gerechtigheid oproepen. De implicaties zijn te angstaanjagend om over na te denken.»

Krasse taal? In elk geval compromisloze taal, van een katholieke duidelijkheid die hier in West-Europa helaas al veel te lang ondergesneeuwd is geraakt… 

EEN RADICALE OMMEKEER

De links-liberale media – bij ons zijn dat alle toonaangevende kranten en tijdschriften, in de VS de meeste – stellen Trump graag voor als een zelfingenomen navelstaarder en een idioot die de VS in dwaze avonturen wil storten. Men hoeft maar een blik te werpen op de karikaturen die over hem verschijnen! Maar dat is een bewuste en door diepe afkeer ingegeven vervalsing van de werkelijkheid.

Om te beginnen is Donald Trump een zeer succesvolle zakenman met een feilloos instinct voor doing business. Een “idioot” zou niet bereikt hebben wat hij als vastgoedmagnaat gerealiseerd heeft!

Het succes van Trump is allereerst het effect van “de juiste man op de juiste plaats op het juiste ogenblik”. Zoals overal in het Westen heeft ook de Amerikaanse publieke opinie de buik vol van politici die niet opkomen voor wat de gewone mensen zorgen baart: de inflatie en de levensduurte, onbetaalbare woningen, open grenzen en ongecontroleerde immigratie, toenemende criminaliteit. Wie steeds meer moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen en ondertussen onder zijn venster illegalen ongestraft drugs ziet dealen, is niet gediend met “volksvertegenwoordigers” die enkel gefocust lijken te zijn op het doordrukken van de woke agenda van schimmige figuren achter de schermen.

Trump belichaamt een radicale ommekeer: The Great Turning. Bovendien straalt hij gezag uit en is hij vastbesloten om de koe bij de horens te vatten. Voor de meerderheid van de Amerikanen is een autoritaire aanpak veruit te verkiezen boven het gerommel in de marge van zogezegde leiders die vooral veel praatjes verkopen, maar als puntje bij paaltje komt bang zijn van hun eigen schaduw. Politieke correctheid zal Trump worst wezen – en dat geldt ook voor zijn aanhang. Hij is als een rots in de branding, recht voor de raap en zonder huichelarij. Niemand verpersoonlijkt zoals hij het verlangen van een overgroot deel van zijn landgenoten: een einde maken aan een onrechtvaardig, corrupt en van het volk vervreemd systeem.

Zelfs het ultra-liberale CNN moest het toegeven: «Teveel Amerikanen voelen zich buiten gegooid uit de American Dream» (6 november 2024).

Het verkiezingsresultaat geeft de nieuwe president een uitgelezen kans om zijn beleid uit te voeren zonder dat zijn tegenstanders veel obstructie kunnen voeren. De Republikeinen veroverden de meerderheid in de Senaat en behielden hun meerderheid in het Huis van Afgevaardigden. Deze zgn. trifecta (de president en de beide kamers van het Congres in handen van dezelfde partij) wordt nog versterkt door het feit dat het huidige Hooggerechtshof van duidelijk conservatieve signatuur is: met de benoeming, door Trump in zijn eerste termijn, van de rechters Gorsuch, Kavanaugh en Barrett kwamen de links-liberalen in de minderheid (3 tegenover 6) in het hoogste rechtscollege, waarvan de leden benoemd zijn voor het leven.    

Om een idee te hebben waarvoor de links-liberalen staan: tijdens de hoorzitting n.a.v. haar benoeming weigerde rechter Ketanji Brown Jackson, voorgedragen door Biden, te antwoorden op de simpele vraag: «Wat is een vrouw?», omdat aanhangers van de gender-ideologie zoals zijzelf abstractie willen maken van de fysieke kenmerken van een vrouw… Begin december ontketende ze nog een storm van verontwaardiging toen ze het verbod van de staat Tennessee op (onomkeerbare!) medische procedures voor geslachtsverandering bij minderjarigen vergeleek met het verbod op interraciale huwelijken in Virginia in de jaren 1950: alles evolueert, was haar redenering… Het is dat voortdurende promoten van alles wat tegennatuurlijk is dat de doorsnee Amerikaan de strot uitkomt en hem doet snakken naar de terugkeer van moraal en gezond verstand waarvoor Trump staat.

Daar komt bij dat Donald Trump, anders dan in 2016 tegen Hillary Clinton, deze keer ook de popular vote won, het aantal effectieve stemmen op een kandidaat uitgebracht: 77.129.742 stemmen, bijna 3 miljoen meer dan Harris. De Democraten kunnen dus niet meer het argument uitspelen van een president die zijn ambt alleen dankt aan het kiescollege en niet aan de meerderheid van de Amerikanen.

TRUMP EN DE “GRAND OLD PARTY”

Waarom was de eerste ambtstermijn van Trump geen onverdeeld succes? Niet omdat hij onbekwaam was, maar omdat zijn gebrek aan politieke ervaring handig uitgebuit werd door Republikeinse “medestanders” die hem eigenlijk niet lustten.

De Republikeinse partij, de Grand Old Party (GOP), is op ethisch en sociaal gebied een conservatieve partij, maar zij maakt sinds haar stichting in 1854 ook wezenlijk deel uit van het establishment (net als de Democratische partij). Haar politieke elite verzette zich tegen outsider Trump toen die deelnam aan de primaries voor de presidentsverkiezingen van 2016. Toen de zakenman de voorverkiezingen overtuigend won, kon de GOP niet anders dan hem te omarmen, maar het was niet van harte. Dat Trump met de regelmaat van een klok “Drain the Swamp” (“Leg het moeras droog”) getweet had met betrekking tot het wereldje van Washington D.C., hielp uiteraard niet om de ongerustheid weg te nemen.   

«Toen Donald Trump in januari 2017 de ambtseed aflegde, was zijn partij verdeeld. Trump had in 2016 de Republikeinse nominatie gewonnen met een meerderheid van de stemmen. Zijn eigen vicepresident had zich tegen hem gekeerd in de voorverkiezing. Zowel de Republikeinse voorzitter van het Huis als de Republikeinse meerderheidsleider van de Senaat waren critici van Trump.

«Acht jaar later […] is het niet langer de vraag waar Trump staat ten opzichte van zijn partij. Hij is de onbetwiste leider van de GOP. De meeste Republikeinen die zich in het verleden tegen hem verzetten of hem tegenwerkten, hebben zich verzoend en zich bij zijn beweging aangesloten. Ofwel zijn ze met pensioen gegaan, of zijn ze verslagen in voorverkiezingen, of hebben ze de partij verlaten om Democraat of onafhankelijke te worden. Vicepresident J.D. Vance maakt geen geheim van zijn loyaliteit aan Trump. Voormalig voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Paul Ryan verliet het Congres in 2018; in zijn plaats kwam ondertussen Mike Johnson, een Trump-getrouwe. Wie de volgende GOP-meerderheidsleider van de Senaat wordt, zal Trump meer steunen dan Mitch McConnell deed. Het verhaal van de afgelopen acht jaar is dus hoe Donald Trump de GOP volledig naar zijn beeld herschapen heeft» (Matthew Continetti, Donald Trump Broke the GOP – and Put It Back Together, The Free Press, 7 november 2024).

In feite is Trump van overtuiging geen echte Republikein, maar een “Jacksonian”. Andrew Jackson, president van 1829 tot 1837, wilde de voorrang geven aan handel boven oorlog. Zijn hoofddoel was om van zijn land de toonaangevende economische macht te maken. Verder was hij een groot voorstander van patronage, het benoemen van loyale medestanders en aanverwanten in topfuncties.

De nieuwe president en zijn aanhangers zijn ervan overtuigd dat zijn eerste ambtstermijn voor een groot deel gefnuikt werd door figuren uit het establishment van Washington die slechts in schijn aan zijn kant stonden. Om dat scenario in 2025-2028 te vermijden, zet Trump deze keer volop in op onvoorwaardelijke getrouwen om zijn kabinet samen te stellen. Daar komt nog een belangrijk gegeven bij: deze tweede termijn is zijn laatste, dus over een herverkiezing hoeft hij zich geen zorgen te maken. Hij kan zijn beleid uitvoeren zonder zich te moeten inhouden.

EEN VASTBESLOTEN “BORDER CZAR”

Op binnenlands vlak is de Border Crisis het eerste grote probleem dat moet aangepakt worden. Onder de regering-Biden was er een geweldige toename van het aantal illegale immigranten – we hebben het dus niet over legale inwijkelingen die in orde zijn met hun papieren – dat de Mexicaans-Amerikaanse grens overstak: tot meer dan 7,2 miljoen op 3 jaar tijd (Jordan Liles, 7,2M Migrants Have Illegally Crossed US Border Under Biden, 22 februari 2024)! Ze betalen duizenden dollars aan mensensmokkelaars voor een veilige oversteek. «Het is een lucratief handeltje. Vaak maken die mensensmokkelaars deel uit van een drugskartel. Migranten die drugs meesmokkelen over de grens, krijgen een serieuze korting» (vrtnws, 8 oktober 2024).

In april van dit jaar legden de Republikeinen de “End The Border Catastrophe Act” op tafel in het Huis van Afgevaardigden, met de bedoeling de asielprocedure drastisch te beperken, werkgevers in de VS onder dreiging van gevangenisstraf te verplichten om te controleren of werknemers geen mensen zonder papieren zijn, voort te bouwen aan de grensmuur en het Department of Homeland Security toe te staan om de grens helemaal te sluiten als het dat nodig acht. Omdat er een tweederdemeerderheid nodig was en alle Democraten op 5 na tegenstemden, werd de wet niet aangenomen. 

Vermits Washington onvoldoende maatregelen nam, gingen sommige zuidelijke staten zelf tot actie over. De (Republikeinse) gouverneur van Texas lanceerde met succes operatie Lone Star: «Sinds de start van de operatie heeft de samenwerking tussen verschillende instanties geleid tot meer dan 525.800 arrestaties van illegale immigranten en meer dan 48.500 van criminelen, met meer dan 41.800 aanklachten wegens misdrijf. In de strijd tegen de fentanylcrisis heeft de Texaanse politie tijdens deze grensmissie meer dan 552 miljoen dodelijke doses fentanyl in beslag genomen – genoeg om elke man, vrouw en kind in de VS en Mexico samen te doden. In totaal heeft Texas het aantal illegale grensoverschrijdingen met meer dan 86% kunnen verminderen» (Office of the Texas Governor, 8 november 2024).

Fentanyl is een verdovingsmiddel zoals morfine, maar 80 keer krachtiger. Het misbruik ervan als drug piekt enorm in de VS, met als gevolg vandaag per jaar meer dan 80.000 drugsdoden gelinkt aan fentanyl.  

Trump stelde als nieuwe “grens-tsaar” (een geijkte term in de VS) Tom Homan aan, die het klappen van de zweep kent als voormalig lid van de grenspolitie en later hoofd van het Immigration and Customs Enforcement. De rustige, maar kordate Homan – door de links-liberale media natuurlijk steevast “controversieel” genoemd – zei op de Republikeinse conventie in juli: «Ik ben vereerd dat de verkozen president mij gevraagd heeft om deze nationale veiligheidscrisis op te lossen. Ik ben boos over wat de regering-Biden heeft gedaan met de veiligste grens die ik ooit gekend heb, dus ik ga terug en doe wat ik kan om dat opnieuw te herstellen.» En aan het adres van de illegalen: «Ik heb een boodschap voor de miljoenen illegale vreemdelingen die Joe Biden in strijd met de federale wetgeving in ons land heeft losgelaten: begin maar al met inpakken.»

Zullen de Mexicaanse kartels hem laten begaan? Homan gaf toe dat hij al doodsbedreigingen heeft gekregen: «Dat is iets waar we mee om zullen moeten gaan. Ze zullen me niet het zwijgen opleggen.»

DE BROODNODIGE ONTVETTING VAN DE STAAT

De VS hebben de grootste absolute staatsschuld ter wereld. In december 2023 bedroeg ze zomaar eventjes 33 triljoen dollar… Tussen januari 2009 en januari 2017, de regeerperiode van Barack Obama, is de staatsschuld verdubbeld: onder zijn leiding is er meer aan de schuld toegevoegd dan door alle voorgaande presidenten gezamenlijk. De jaarlijkse staatsuitgaven liggen gevoelig hoger dan de inkomsten (zie de grafiek hieronder). De te betalen intresten op de staatsschuld rijzen de pan uit en zijn op 5 jaar tijd dubbel zo hoog geworden.

Tijdens zijn campagne kondigde Trump de oprichting aan van een Department of Government Efficiency (DOGE), een presidentiële adviescommissie die aanbevelingen zal doen over het stroomlijnen van de Amerikaanse federale overheid en het verminderen van inefficiëntie. Dit orgaan zal geleid worden door miljardair-zakenman Elon Musk en politicus-topondernemer Vivek Ramaswamy.

Musk heeft gesuggereerd dat de commissie zou kunnen helpen om het Amerikaanse federale budget drastisch te verlagen door middel van maatregelen zoals het terugdringen van allerlei vormen van verspilling, het afschaffen van overbodige agentschappen en het inkrimpen van het federale personeelsbestand. Ramaswamy preciseerde dat het aantal federale werknemers met wel 75 % naar beneden kan.

«Hun doelen voor uitgavenvermindering omvatten verschillende specifieke kredieten of federale subsidies die zij als verspillend beschouwen, zoals kredieten voor tal van ngo’s, DEI-opleidingsprogramma’s [“Diversity, Equity and Inclusion”, de slogan van links-liberaal Amerika], Planned Parenthood [de beheerder van een netwerk van abortusklinieken] en aanverwante organisaties en allerlei subsidies voor internationale instellingen. […] Musk vertelde wetgevers dat hij voorstander is van “het afschaffen van alle kredieten voor elektrische voertuigen” – waarvan hij zei dat “dit Tesla alleen maar zal helpen” – en heeft eerder gepleit voor het schrappen van subsidies voor alle industrieën. […] DOGE heeft ook de uitgaven van het Pentagon geïdentificeerd als een potentieel gebied waarop kan worden bezuinigd, hoewel president Trump heeft gezegd dat hij niet zou bezuinigen op defensie-uitgaven» (Gibson Dunn, DOGE Details: The Knowns and Unknowns of Trump’s Cost-Cutting Board, 6 december 2024).

Musk en Ramaswamy hebben zich al van de hulp verzekerd van een hele reeks CEO’s van grote bedrijven, zoals Bill Ackman van Pershing Square Capital Management en Travis Kalanick van Uber. Op X werd volgende oproep gelanceerd tot kandidaat-stafleden: «Voor de revolutionaire inkrimping van het overheidsapparaat hebben we mensen met een super-hoog IQ nodig die bereid zijn om 80+ uur per week te werken aan kostenbesparingen die hun weinig applaus zullen opleveren.» Tenslotte zal DOGE ook openstaan voor suggesties van het grote publiek. 

TEGEN DE GELDVERSLINDENDE STEUN AAN KIEV

De keuzes die de president-elect gemaakt heeft voor het team dat zijn buitenlands beleid moet vorm geven, duiden op de vaste wil om een einde te maken aan het conflict in Oekraïne. Als rasechte zakenman heeft Trump de rekening gemaakt: de astronomische bedragen die de VS toegestopt hebben aan het regime van Zelensky verdwijnen in een bodemloze put en brengen niets op; het is geld dat beter kan besteed worden.

We citeren uit een artikel op de blog van Simplicius, verschenen op Substack: 

«Voor de post van minister van Buitenlandse Zaken: Marco Rubio. Hij is een tegenstander van militaire hulp aan Oekraïne en staat bekend om zijn anti-Castro- en anti-Russische uitspraken. Rubio heeft herhaaldelijk gepleit voor het starten van vredesbesprekingen en het opgeven van pogingen om de verloren gebieden van Oekraïne terug te winnen.

«Voor de post van adviseur voor nationale veiligheid: Mike Waltz. Hij pleitte vroeger voor het opheffen van beperkingen voor de aanvallen door Kiev met westerse langeafstandswapens op Russisch grondgebied. Nu stelt hij echter voor om met economische druk op Moskou het Oekraïense conflict op te lossen.

«Voor de post van minister van Defensie: Pete Hegseth. Hij bekritiseerde het sturen van geld naar Kiev te midden van binnenlandse economische problemen. Hij gelooft dat Rusland in het Oekraïense conflict zijn zin zal krijgen.

«Voor de post van directeur van de nationale inlichtingendienst: Tulsi Gabbard. Gabbard zat in het kamp van de Democraten, aan het begin van de Speciale Militaire Operatie steunde ze zelfs Oekraïne. Daarna stapte ze over naar de kant van Trump en begon ze Zelensky te bekritiseren, beschuldigde ze Biden ervan de VS in een nucleaire oorlog te storten en gaf ze toe dat haar land onder leiding van de Democraten met Rusland een “oorlog bij volmacht” voert [proxy war: een grootmacht laat een ander land een oorlog voeren en zorgt daarbij voor dekking].

«Voor de post van permanent vertegenwoordiger van de VS bij de Verenigde Naties: Elise Stefanik. In 2022 pleitte ze voor de toetreding van Kiev tot de NAVO, maar nu denkt ze er anders over en is ze tegen financiële steun voor Oekraïne en de toetreding van Kiev tot het militaire bondgenootschap» (Diving Into Trump’s Nominations: Hope, or Neocon Nightmare?, 16 november 2024).

De conclusie dringt zich op: deze ploeg is niet meer zinnens Oekraïne nog verder te steunen in een oorlog die verloren is. Het zijn, net als hun baas, in dit opzicht Realpolitiker. Maar dat maakt van deze bewindvoerders nog geen Russofielen, wel integendeel.

«MAKE ISRAËL GREAT AGAIN»?

In de VS is het de gewone procedure om bekend te maken wie de voornaamste sponsors waren van een presidentscampagne en wat hun bijdrage was. Op de website van OpenSecrets kan men nalezen dat de grootste donor van Trump de zakenman Timothy Mellon is, een felle voorstander van de bouw van de muur aan de grens met Mexico, gevolgd door – hoe kan het anders – SpaceX van Elon Musk. Op de derde plaats komt Miriam Adelson-Farbstein, de weduwe van casinomagnaat Sheldon Adelson en de rijkste Jood ter wereld (zie The Jerusalem Post, 3 april 2024). Zij gaf Trump het kolossale bedrag van 100 miljoen dollar. Aan die schenking verbond zij echter wel een voorwaarde.

«Miljardair Miriam Adelson heeft de “enorme overwinning” van Donald Trump in zijn succesvolle presidentiële campagne gefinancierd met één duidelijke voorwaarde: steun voor de annexatie van de Westelijke Jordaanoever» (Robert Inlakesh, The state-backed settler war to annex the West Bank, in The Cradle, 13 november 2024). Dat wordt ook bevestigd door de Israëlische krant Haaretz (Trump is desperate for Miriam Adelson’s Cash. What will she expect in return?, 3 juni 2024). 

Terwijl de bloedige oorlogsoperaties van het Israëlische leger in Gaza en Libanon voortdurend media-aandacht kregen, bleef wat er op de Westelijke Jordaanoever aan de gang is grotendeels buiten beeld. De extremistische joodse kolonisten die er wonen, zijn hun eigen oorlog begonnen tegen de plaatselijke Palestijnen. «De escalatie is al begonnen. Op 4 november [2024] lanceerden gewapende kolonisten een brutale aanval op de Palestijnse stad Al-Bireh, waarmee ze een piek markeerden in het geweld dat de Westelijke Jordaanoever in zijn greep houdt. Alleen al in oktober voerden kolonisten minstens 1490 aanvallen uit op Palestijnen, hun bezittingen en hun land, vaak onder toezicht en bescherming van Israëlische bezettingssoldaten» (R. Inlakesh, art. cit.).

Vroeger werden de aanvallen gekenmerkt door hun spontane aard en ongecoördineerde gewelddadigheid, maar dat begint te veranderen: «Tel Aviv bereidt zich voor om zijn fanatieke joodse kolonisten los te laten in een gecoördineerde oorlog tegen de Palestijnen op de bezette Westoever, met als doel om wat er nog over is van het Palestijnse grondgebied etnisch te zuiveren en de weg vrij te maken voor verdere annexatie» (ibid.). Het gaat dan concreet over Gebied C, dat 62 % van het grondgebied uitmaakt, vol illegale joodse nederzettingen staat en zich volledig onder militair toezicht van Israël bevindt. Elke Palestijn die daar nog woont, moet weg.

Donald Trump toonde zich in zijn eerste ambtstermijn al Israëls beste vriend: tegen alle VN-resoluties in, maar op aandringen van de Adelsons (die in 2016 zijn grootste sponsors waren) erkende hij Jeruzalem als onverdeelde hoofdstad van Israël en de bezette Golanhoogten als deel van de joodse staat. Geen wonder dus dat alle zionisten ter wereld nu hopen op groen licht voor nog meer annexaties – en daar veel geld voor over hebben.

IRAN IN HET VIZIER

In zijn overwinningsspeech na zijn recente verkiezingstriomf zei de president-elect: «Ze zeiden dat ik een oorlog zou beginnen. Ik ga geen oorlog beginnen, ik ga oorlogen stoppen.»

Dat kan waar zijn voor Oekraïne, maar geldt het ook voor Iran? Tijdens zijn eerste termijn «vernietigde Trump persoonlijk de JCPOA of “Iran nuclear deal”, die op punt gesteld was door de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad plus Duitsland. Moskou én Beijing weten perfect hoe dit leidde tot de verdere destabilisering van heel West-Azië [het Midden-Oosten]. Daar kwam nog bovenop de door Trump bevolen moord op generaal Soleimani», de Iraanse topgeneraal die in 2020 in Bagdad om het leven werd gebracht (Pepe Escobar, Trumpquake, 7 november 2024).

Met een Amerikaanse president die helemaal aan haar kant staat, kan de Israëlische regering haar ultieme droom realiseren: de totale vernietiging van alle Iraanse nucleaire sites zodat Israël met zijn eigen kernwapenarsenaal de onbetwiste leider van de regio wordt. Iedereen die de suprematie van Israël bedreigt, moet in het stof bijten: vroeger Saddam Hoessein, nu de ayatollahs.

«De prioriteit van het buitenlandse beleid van Trump is het verdedigen en bevorderen van de Israëlische belangen. Benjamin Netanyahu is ervan overtuigd dat een directe aanval op de Iraanse nucleaire installaties haalbaar is zolang de VS hem volledig steunen als daardoor een oorlog uitbreekt. Experts geloven dat Trump eerst zal proberen het Iraanse regime te ondermijnen met maximale sancties om de economie van de Islamitische Republiek te laten instorten. John Ratcliffe, de nieuwe CIA-directeur van Trump, is gefixeerd op regimeverandering in Teheran. Ratcliffe zal elk instrument van de inlichtingendienst gebruiken om een burgeroorlog en terroristische aanslagen op Iraans grondgebied te ontketenen in de hoop de Iraanse staat omver te werpen.

«Een potentieel tegenwicht is het feit dat het landschap in 2024 niet hetzelfde is als in 2016. Als Iran in de hoek geduwd wordt, zal het naar verwachting een kernwapen bouwen en in het openbaar testen en daarvoor diplomatieke steun krijgen van China en Rusland. Hoewel er voor de regering-Trump een kans is om de Russische steun voor Iran te verminderen in ruil voor enorme concessies aangaande Oekraïne, heeft China zich ontpopt tot een belangrijke Iraanse bondgenoot» waarmee Washington terdege rekening zal moeten houden (Eric Striker, Trump’s Second Term: Foreign Policy, 14 november 2024).

De greep van de zionistische lobby op de Amerikaanse politici is onrustbarend groot. Een communiqué uitgegeven door AIPAC (American Israel Public Affairs Committee) vlak na de bekendmaking van de verkiezingsuitslagen voor het Congres maakt dit overduidelijk: de 362 kandidaten die door AIPAC (financieel) gesteund werden, zijn allemaal verkozen. Dit betekent dat 68 % van de nieuwe parlementsleden – een tweederdemeerderheid! – hun plaats danken aan de Israëlische lobby.

Alle hierboven opgesomde leden van Trumps buitenlandteam zijn onvoorwaardelijk pro-Israël en anti-Iran. Zo gaf toekomstig BuZA-minister Marco Rubio in een interview met NBC News daags na de moord op Hezbollah-leider Nasrallah (27 september 2024) te kennen: «Israël heeft geen andere keuze dan zichzelf te verdedigen. Het liquideren van niet alleen Nasrallah, maar van heel de top van die duivelse organisatie is in mijn opinie een dienst aan de mensheid.» Mike Waltz, de beoogde adviseur voor nationale veiligheid, zei aan Jewish Insider dat «de VS zouden moeten duidelijk maken dat ze Israël niet willen tegenhouden om Irans nucleair programma te treffen» en dat «de liquidatie van generaal Soleimani een voorbeeld van doeltreffende afschrikking was» (Trump picks Iran critic, hawkish Israel supporter Mike Waltz as national security advisor, 11 november 2024).    

Elise Stefanik, binnenkort VS-ambassadeur bij de VN, staat voor 100 % aan de zijde van de joodse staat. Ze «vergrootte haar naamsbekendheid nadat ze bijzonder agressief was opgetreden tegen verschillende universiteitsvoorzitters tijdens een hoorzitting over antisemitisme, die zich richtte op de pro-Palestijnse protesten die plaatsvonden op Amerikaanse campussen. Deze protesten werden […] door Stefanik als antisemitisch bestempeld omdat ze kritisch waren over Israël. […] Ze beweerde tijdens de hoorzittingen herhaaldelijk dat de Palestijnse leuze “van de rivier tot de zee” neerkwam op een oproep tot genocide» (Trump chooses pro-Israel congresswoman as US ambassador to UN, in Middle East Eye, 11 november 2024).

Met een Amerikaanse president en regering die geen kwaad woord willen horen over Israëls bloedig optreden en de genocide gepleegd in Gaza, is de verleiding voor premier Netanyahu groot om zijn slag tegen Iran te slaan. Neen, ook met Donald Trump is het tijdperk van de Amerikaanse Forever Wars nog niet voorbij.

EEN PLOEG VAN KATHOLIEKEN… EN ANDEREN

«Donald Trump heeft ervoor gekozen om katholieken te benoemen in een aantal belangrijke kabinets- en adviesfuncties. Sommigen beweren dat dit wel eens de “meest katholieke” regering en administratie in de geschiedenis van de Amerikaanse politiek zou kunnen zijn.» Bovendien «betekenen de benoemingen van Trump een overgang van de liberale katholieken uit het tijdperk van Biden naar personen met een meer conservatieve, pro-life-visie» (Catholic Herald, 5 december 2024). We noemen vicepresident J.D. Vance, Marco Rubio, CIA-directeur John Ratcliffe, Elise Stefanik, Tom Homan, minister van Transport Sean Duffy en minister van Volksgezondheid Robert F. Kennedy jr. (die dankzij zijn geloof genas van zijn drugsverslaving). 

Anderzijds zijn er ook verschillende protestanten, zoals Kristi Noem (Homeland Security), een evangelische christen. Howard Lutnick (minister van Handel) is een Jood. Tulsi Gabbard en Vivek Ramaswamy zijn hindoes.

Elon Musk noemt zichzelf een “culturele christen”. Wat dat inhoudt, is niet duidelijk. Musk is tweemaal gescheiden en heeft ook kinderen uit losse relaties, o.a. twee via een draagmoeder.

Voor het kabinet van Financiën benoemde Trump Scott Bessent, een financier die afstamt van een oude hugenotenfamilie uit South Carolina. Hij is een openlijke homoseksueel en begon zijn carrière in het investeringsbedrijf van de beruchte globalist George Soros.

Pete Hegseth (Defensie) werd door het Franse tijdschrift Valeurs actuelles geprezen als «vader van 7 kinderen en fervent katholiek». Dat moet genuanceerd worden. Hegseth heeft 4 kinderen van 3 verschillende vrouwen, van wie de laatste moeder is van 3 kinderen uit een vorig huwelijk. Op zijn borst heeft hij het Jeruzalemkruis (een groot kruis en 4 kleinere) laten tatoeëren en op zijn biceps de leuze “Deus vult”. Dit neemt niet weg dat hij ooit als zijn wens te kennen gaf dat de Tempel van Salomon opnieuw zou verrijzen op de Tempelberg…

De nieuwe Amerikaanse regering zal wel een katholieke stempel dragen, maar ze blijft in de goede Amerikaanse traditie toch in de eerste plaats multireligieus. Trumps bekommernis is vóór alles het aanstellen van patriotten. 

Wat kunnen we samengevat van het tweede presidentschap van Trump verwachten? Op binnenlands vlak een reeks voor de VS heilzame veranderingen en verbeteringen, die het land allicht zullen behoeden voor het verder wegzinken in decadentie en linkse tirannie en die voor onze Europese naties een voorbeeldfunctie kunnen hebben. Op buitenlands vlak waarschijnlijk het spoedige einde van de oorlog in Oekraïne, maar tegelijkertijd het risico van een nieuw conflict in het Midden-Oosten.

De inherente zwakte van de Amerikaanse democratie is dat de leiding ervan om de vier jaar kan wijzigen en dat een nieuwe president alles wat de vorige wilde realiseren kan ongedaan maken. De kans bestaat dat de 40-jarige en traditioneel-katholieke vicepresident J.D. Vance zich ontpopt tot erfgenaam van Trump en de MAGA-beweging, wat voor de broodnodige continuïteit kan zorgen… als hij in 2028 verkozen wordt. Anders maakt de triomferende kandidaat van de Democratische partij alles gewoon weer ongedaan!

Eigenlijk illustreert Amerika perfect wat voor een dwaas systeem de democratie eigenlijk is. Dwaas en in wezen antichristelijk.

«Om de volkeren te verleiden en hen te beletten terug te keren tot de christelijke politieke orde – de christenheid van vóór de Franse Revolutie – werd de democratie ingesteld als een echte religie en een volmaakt ideaal. Vandaag is het een vanzelfsprekendheid voor iedereen: de democratie is HET goed bij uitstek. Men kan zich geen ander legitiem regime meer voorstellen.

«Als nieuwe theorie van de politieke macht definieert de moderne democratie zich als “het bestuur over het volk door het volk”. Het is het soevereine volk dat de personen aanduidt die het als leiders wil. Daartoe delegeert het aan hen bepaalde machten, onder de voorwaarden en binnen de grenzen die het zelf wil, zodat het uiteindelijk nog altijd het volk is dat zichzelf bestuurt. De moderne democratie heeft als basisprincipe de onvervreemdbare volkssoevereiniteit.

«Een dergelijke theorie en de toepassing ervan zijn fundamenteel antigodsdienstig en antinationaal. Zij houden de integrale en permanente revolutie in, vermits ze alle waarheid, alle gezag, heel de openbare orde en gans de persoonlijke vrijheid niet meer laten afhangen van God en zijn Kerk, van politieke en sociale autoriteiten aangesteld volgens het natuurrecht en het goddelijke recht, maar van de Mens. Of liever: van de massa, van de willekeur van het kiesvee. En omdat unanimiteit onmogelijk is, wordt de mening van de meerderheid tegen die van de minderheid in uitgeroepen tot “volkswil”.

«Er is een fundamentele tegenstrijdigheid tussen enerzijds het gezag dat van God komt en dat van boven naar beneden wordt uitgeoefend en anderzijds de democratie die met alle geweld van beneden naar boven wil delegeren, van de soevereine massa naar haar gevolmachtigde bestuurders.

«Elke burger is koning geworden met de Verklaring van de Rechten van de Mens in de hand. Het gevolg is een klimaat van voortdurende onrust: tegengestelde opvattingen, belangenconflicten, persoonlijke ambities, beïnvloeding en druk van buitenaf. Er moet echt wel sprake zijn van duivelse inmenging om een heel volk, en vandaag de hele wereld, gevangen te houden in de cultus van de democratie en haar regime van “opinies”!» (De 150 punten van de Falanx van de Onbevlekte, punt 66).

broeder Michel van de Triomferende Onbevlekte & redactie KCR