De zoete ontmoeting 
in de Tempel van Jeruzalem

HET korte verslag van Sint-Lucas over de pelgrimstocht van de H. Familie naar Jeruzalem, toen Jezus twaalf jaar oud was, dient als epiloog op de kindertijd van Christus en is een voorbode van zijn komende missie. Jeruzalem, dat zijn Messias als kind afwees, lijkt ons al verloren. Jezus moet er nu enkel nog naartoe om zich te openbaren, te sterven en op de derde dag te verrijzen.

Dat is wat het Kind Jezus als voorafbeelding doet wanneer Hij in de stad verblijft «zonder dat zijn ouders het wisten» en zich losrukt uit hun genegenheid. Pas na «drie dagen» van angstig zoeken vinden ze Hem in de Tempel «waar Hij te midden van de leraren zat naar wie Hij luisterde en aan wie Hij vragen stelde. Allen die Hem hoorden, waren verbaasd over zijn begrip en zijn antwoorden.»

Het is een charmante scène! Maar wat vond Jezus van de antwoorden van de leraren? Over zeventien jaar zou Hij terugkeren naar Jeruzalem om de kwaadwilligheid van deze hypocriete Schriftgeleerden en Farizeeën te ontmaskeren, hun hoogmoed aan de kaak te stellen en het volk te bevrijden van hun machtsmisbruik. En zij zullen Hem die hen lang geleden met zijn vroegrijpe wijsheid had bekoord, doden.

De Maagd Maria omhelsde haar kind en vroeg het: «Kind, waarom hebt Ge ons dit aangedaan? Denk toch eens met wat een pijn uw vader en ik naar U hebben gezocht.»

Terwijl Maria naar de H. Jozef als zijn vader wijst, antwoordt Jezus, terwijl Hij de Hemel aanduidt: «Wat hebt ge toch naar Mij gezocht? Wist ge dan niet, dat Ik in het huis van mijn Vader moest zijn?»

Twaalf jaar lang had dit heerlijke kind, dat zo’n wijsheid bezat, nooit iets van zijn goddelijke kennis laten merken en zijn ouders hadden nooit met Hem gesproken over de wonderen van zijn geboorte. En nu bliksemt dit woord door hun geest en hun hart: “Hij is op de hoogte!” Wie heeft Hem dat geleerd?

Hij weet alles. Jezus en Maria geven hun gedachten bloot door een blik uit te wisselen. Alles verandert: vanaf deze dag wordt hun verborgen leven een openlijk leven, van Hart tot Hart, van ziel tot ziel en Jezus verkondigt het hele Evangelie aan zijn ouders, aan hen als eersten.

De Maagd Maria laat zien dat zij en Sint-Jozef de betekenis van het antwoord van hun kind niet meteen begrijpen. Niet dat ze zich niet bewust waren van zijn goddelijke, wonderbaarlijke oorsprong, die hen door de engel van de Heer was geopenbaard. Maar dit woord van Jezus luidde de openbaringen in die Hij hun zou doen over de inwoning van de Zoon in de schoot van de Vader; en zijn verdwijning gedurende drie dagen was de profetische voorafbeelding van het pijnlijke Lijden dat Hij zou moeten doorstaan, van zijn kruisdood tot zijn verrijzenis «op de derde dag», in gehoorzaamheid aan zijn Vader.

De Maagd Maria zal deze gebeurtenissen lange tijd overwegen in haar hart en het hele Johannesevangelie, dat bij uitstek het Evangelie van de Maagd is, draagt de stempel van deze gebeurtenissen die de eerste openbaring van de intimiteit tussen Jezus en zijn Vader illustreren.

«Hij ging met hen mee naar Nazareth en was hun onderdanig. Zijn moeder bewaarde alles wat er gebeurd was in haar hart. En met de jaren nam Jezus toe in wijsheid en welgevalligheid bij God en de mensen» (Lc 2, 51-52).

Meer komen we niet te weten. «Na het begin te hebben verteld, zweeg de evangelist over dit onvergelijkelijke mysterie van drie harten van vlees en bloed die kloppen op het ritme van één enkel Hart; op het ritme van God!», zei onze vader, abbé de Nantes.

Het is aan ons om ons voor te stellen, met behulp van wat we weten over het leven van de heiligen, de familie Martin bv. (het gezin van de H. Teresia van Lisieux), hoe die dertig jaar van intimiteit tussen de drie heiligste mensen die de aarde ooit gedragen heeft er wellicht heeft uitgezien: een leven van gebed, hard werken en stilte.

«Nazareth», schreef onze vader in zijn Brief aan mijn vrienden nr. 82, «is een afgelegen, onopgemerkt huis, waarin een Godgewijde Maagd en een Prins van de Deugd dronken van liefde hun God en Redder aanbidden. Niets lijkt meer op Nazareth dan een huis waar het H. Sacrament dag en nacht wordt aanbeden!»

Maar het stilzwijgen van de evangelist is ook tekenend voor de toestand van vernedering die de Zoon van God omarmde. Vernedering, onbekendheid en vervolging.

De onbekendheid van dertig schijnbaar nutteloze jaren. God oordeelde dat er niet minder nodig was om ons “de onbelangrijkheid van vele dingen” te openbaren en ons te genezen van onze illusies en wereldse ambities.

Vervolging ook, want in de Bijbel wordt de rechtvaardige voortdurend vervolgd, de deugd veracht, de liefde niet bemind. Dertig jaar lang leden Jezus, Maria en Jozef onder de stille vijandigheid en zonden van hun dorpsgenoten.

Voor hen waren deze dertig jaar een lange, stille aanloop naar het drama van de Verlossing. Dat is wat onze vader samenvat in een laatste geestelijk boeket: «Nazareth – en, zoals we gezien hebben, het hele Evangelie van de Kinderjaren – staat niet in tegenstelling tot het drama van het openbare leven en het Kruis, het leidt er naartoe.»

Broeder Guy van de Barmhartigheid
Uittreksels uit Il est ressuscité! nr. 249 van november 2023