Het bezoek aan Elizabeth,
volmaakt voorbeeld van het 
middelaarschap van Maria

HET bezoek aan Elizabeth is een uiting van het Hart van de H. Maagd. Het is het volmaakte voorbeeld van het middelaarschap van Maria.

«In die dagen reisde Maria met spoed naar het bergland, naar een stad in Juda» (Lc 1, 39).

Het bezoek aan Elizabeth is een uiting van het Hart van de H. Maagd. Ze is vol van de liefdesvlam van de H. Geest, ze vormt één Hart met de Zoon van God die in haar mens geworden is. Ze is vol van Gods kracht, vol van vreugde ook en al snel spoort de naastenliefde haar aan om zich over de bergen van Juda te spoeden en haar oude nicht te gaan helpen. Haar voorbeeld zou ons moeten inspireren!

Bij haar aankomst kan Maria niet snel genoeg haar bejaarde nicht begroeten en omhelzen. Haar schoot raakt die van Elizabeth en alleen al door dit contact wordt Johannes de Doper geheiligd en springt hij van vreugde op in de schoot van zijn moeder! De Zoon van God die in Maria woont, verborgen en stil, straalt niettemin zijn genade uit door de aanwezigheid en de stem van zijn Moeder. Dit is het volmaakte voorbeeld van Maria’s bemiddeling.

Deze bemiddeling gaat door tot op de dag van vandaag, in elke van onze heilige communies, die telkens een bezoek zijn van Jezus en Maria aan onze zielen. Broeder Bruno herinnert ons er overigens graag aan dat Onze-Lieve-Vrouw, door haar kleine verzoek in Fatima om de communie van eerherstel, het werk van haar Bezoek wil voortzetten in de harten van al wie de devotie tot haar Onbevlekte Hart omhelst. Zo maakt zij ons tot haar volgzame werktuigen, net zoals de H. Johannes de Doper, die de Voorloper van Christus werd.

Wat de H. Elizabeth betreft, zij is zelf vervuld van de H. Geest die haar het mysterie openbaart dat in haar jonge nichtje gestalte kreeg. Ze «slaakte een luide kreet» of, preciezer gezegd, zij hief een liturgische acclamatie aan: de acclamatie die de Hebreeën aanhieven om de Ark van het Verbond te verwelkomen, zoals we bv. lezen in het verhaal van koning David (2 Sm 6,15).

Dan antwoordt ze op de begroeting van Maria: «Gij zijt gezegend onder de vrouwen en gezegend is de vrucht van uw schoot!» Dat is het vervolg van ons Weesgegroet. En: «Waaraan heb ik het te danken dat de moeder van mijn Heer naar mij toe komt?»

Laten we deze verbazingwekkende omkering bewonderen! Het is  Elizabeth, eerbiedwaardig door haar leeftijd, door haar heiligheid, door de priesterlijke waardigheid van haar man, die zich vernedert voor dit vijftienjarige meisje.

 «Ja, zalig zij die geloofd heeft dat tot vervulling zal komen wat haar vanwege de Heer gezegd is» … in tegenstelling tot haar arme man, Zacharias!

Hoe reageert Maria op deze lof? Ze zingt haar Magnificat. Ze had de hele weg de tijd gehad om het te overwegen. Toen de engel haar verliet, dacht ze meteen aan Hanna, de onvruchtbare vrouw uit het Oude Testament die op wonderbaarlijke wijze de kleine Samuël ontving – vooral omdat haar eigen moeder Anna heette, zoals de overlevering vertelt. Dus begon Maria met het zingen van het Lied van Hanna (1 Sm 2). Maar omdat het een oorlogslied is, maakte ze het zich beetje bij beetje eigen en componeerde uiteindelijk het prachtige Magnificat.

Het Magnificat is het lied van de ziel van de Maagd Maria, vertelde onze vader, abbé de Nantes, ons steeds weer. Het is het lied van dankbaarheid van de Moeder, van de Bruid van God voor de grote dingen die de Almachtige in haar heeft gedaan.

Het wonder van de Menswording, dat haar intieme vreugde is, explodeert in een wereldwijde triomf, omdat het de vervulling is van het hele Oude Verbond, vanaf de beloften aan haar vader Abraham. De Maagd Maria was één van Jahweh’s anawim, de verachte en vervolgde armen van Israël. Ze deelde in het ongeduld van Gods volk en wachtte op de Messias die Israël zou bevrijden van zijn slechte herders en het zou terugbrengen naar de ware godsdienst. En nu was dat uur aangebroken, het uur van de grote Messiaanse ommekeer: «Hij heeft de machtigen van hun troon gestoten en de nederigen verheven.»

Hier ontdekken we dat onze kleine H. Maagd polemiek combineert met mystiek! Ze kondigt een ware revolutie aan, niet in aardse zin, maar in geestelijke zin, de genadeslag voor Satan! De eerste episode van de Evangeliën van Jezus’ Kindsheid sluit af met deze immense hoop. De teleurstellende grootsheid van het Oude Verbond buigt voor de goddelijke kleinheid van het Evangelie;  Elizabeth en Zacharias zijn geheiligd door Jezus en Maria.

Sint-Franciscus van Sales begreep dit mysterie zo goed dat hij zijn geestelijke dochters onder de hoede ervan plaatste toen hij samen met de H. Johanna van Chantal de Visitatie stichtte: «Ik laat het aan u over om te bedenken, mijn dochter, wat een zoete geur deze prachtige lelie verspreidde in het huis van Zacharias. Gedurende de drie maanden dat ze daar woonde, werd iedereen erdoor gebalsemd! Hoezeer verspreidden haar heilige lippen met weinige, maar uitstekende woorden honing en kostbare balsem! Want wat kon ze anders uitstorten dan waar ze vol van was?»

Wel, ze was vol van Jezus. Lieve Jezus, wees door de H. Communie ook het kind van onze schoot, zodat we niets anders meer kunnen ademen of voelen dan U.

Broeder Guy van de Barmhartigheid
Uittreksels uit Il est ressuscité! nr. 249 van november 2023