Hij is verrezen !
N° 95 – September-Oktober 2018
Hoofdredacteur : Frère Bruno Bonnet-Eymard
Precies honderd jaar geleden werden de laatste Russische tsaar, zijn gezin en zijn trouwste bedienden omgebracht. «Men is ertoe gerechtigd te besluiten dat zij werden vermoord door personen die van de duivel bezeten waren, uit haat tegen het christelijk geloof en het Russische vaderland. Volkomen terecht werden de Romanovs door de Russisch-orthodoxe Kerk heilig verklaard: de eerste contrarevolutionaire daad in het kader van de verrijzenis van het Heilige Rusland» (abbé de Nantes). Het gevaar van de islam zal blijven toenemen zolang wij ontrouw zijn aan onze eigen godsdienst. Toen in 1870 de Pruisen de Fransen versloegen bij Sedan waren veel mensen dodelijk beangstigd. Sommigen trokken naar het klooster in Nevers waar de H. Bernadette Soubirous verbleef en vroegen haar om raad. « Ben je niet bang voor de Pruisen?» vroegen zij. Waarop de heilige antwoordde: « Neen, ik ben enkel bang voor de slechte katholieken.» Het bezoek van de paus aan Ierland en de nasleep ervan maken duidelijk dat we niet ver meer verwijderd zijn van het visioen dat de H. Jacinta van Fatima had: « Ik heb de H. Vader gezien, in een groot huis, op zijn knieën voor een tafel. Hij verborg zijn hoofd in zijn handen en weende. Buiten was er veel volk. Sommigen gooiden stenen, anderen scholden hem uit en riepen hem lelijke woorden toe. Arme Heilige Vader! We moeten veel voor hem bidden.» Als wij geen boete doen, dat wil zeggen als we ons niet bekeren, dan zullen we allen vergaan. Als we niet opkijken naar de gekruisigde Jezus, als we ons laten vangen door de bekoringen van de wereld, zullen we allen vergaan. De grote apostasie betekent dat de hel haar muil openspert om massa’s mensen op te slokken. Als we zeggen dat God toch zo goed is en iedereen redt, misleiden we onszelf. Geloven in Jezus Christus en zich tot Hem bekeren om gered te worden, zijn de twee luiken van eenzelfde diptiek. Het leven dat Christus aan de wereld geeft, wordt geschonken door het doopsel; dat laatste vormt het eerste engagement van de gelovige op de weg van de bekering. De betekenis van het doopsel wordt ons onderwezen door Jezus en verder ontwikkeld door Sint-Paulus in zijn Brieven; de Handelingen tonen ons er de algemene praktijk van vanaf de stichting van de Kerk. In zijn boeiende studie over Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe, patrones van Mexico, onderstreept broeder Bruno hoezeer wij nog altijd beïnvloed worden door de theorie van de «goede wilde», le bon sauvage van Jean-Jacques Rousseau. Vooringenomen wetenschappers met een afkeer van het christendom willen ons doen geloven dat de prechristelijke beschavingen van de Azteken, de Kelten of de Germanen van grote waarde waren... Wij, gewone mensen, zijn geen grote mystici. Toch kunnen ook wij heilig worden en tot de volmaaktheid komen, maar dan wel langs de gewone, lage weg die door veel heiligen gevolgd is. Daarom is het heel nuttig voor ons om te kijken naar de weg die de H. Teresia van Lisieux, de H. Bernadette Soubirous en de Z. Pater Charles de Foucauld bewandeld hebben. Deze heiligen staan dichter bij ons dan we denken. 
Martelaren en demonen
De islam, de roede van God
« Deze ziekte loopt niet uit op de dood »
De aanschouwing van de gekruisigde Jezus
4. Het doopsel, geboorte tot een nieuw leven
Congo vóór de Belgen: een volk in de schaduw van de dood
12. De lage weg naar de volmaaktheid