Bisschoppen voor Europa... 
en tegen het nationalisme

IN april van dit jaar verscheen « een pastorale brief ondertekend door acht bisschoppen van de Euregio (Frankrijk, Duitsland, België, Luxemburg) die de uitdagingen uiteenzet waarmee de Europese Unie geconfronteerd wordt. Twee maanden vóór de Europese verkiezingen predikt deze brief de eenheid in de verscheidenheid en de keuze voor de persoon in de solidariteit » (Vatican News, 9 april 2024).

De Euregio groepeert acht aan elkaar grenzende bisdommen. Voor ons land zijn dat Luik en Namen, voor Duitsland Trier, voor Frankrijk Metz, Verdun, Toul en Troyes-Nancy ; tenslotte is er het aartsbisdom Luxembourg, geleid door de progressistische kardinaal Hollerich, de grote pleitbezorger van « een fundamentele herziening » van de kerkelijke leer over homoseksualiteit.

De pastorale brief heeft als titel « Een nieuwe adem voor Europa ». Het document werd voorgesteld in Scy-Chazelles, een dorp in de Franse Moezelstreek, en wel in het huis van Robert Schuman (1886-1963), die samen met Jean Monnet (1888-1979) wordt beschouwd als de grondlegger van de Europese integratie. Schuman was een vrome katholiek, die in 2021 door paus Franciscus “ eerbiedwaardig ” werd verklaard. Voor de EU is een mogelijke toekomstige heiligverklaring van een van de Founding Fathers uiteraard een godsgeschenk : de hele Europese constructie, doelbewust door de VS opgezet om het oude continent in zijn greep te houden (cf. Philippe de Villiers, J’ai tiré sur le fil du mensonge et tout est venu, 2019), wordt erdoor in een wolk van wierook gehuld...

EEN SUPRANATIONALE CONSTRUCTIE

De EU begon als een los economisch samenwerkingsverbond (de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, EGKS), maar vanaf het prille begin hadden de drijvende krachten het einddoel voor ogen : het ondergeschikt maken van de nationale staten aan een overkoepelende supranationale staat. Het verdrag van Maastricht (1992) gaf daartoe de beslissende stoot :

« Het liet toe, dankzij een subtiel en leugenachtig onderscheid, dat niet de soevereiniteit van de afzonderlijke landen werd overgeheveld – wat op zich ongrondwettelijk is – maar wel hun competenties, wat in de feiten op hetzelfde neerkwam : de Europese naties gaven hun soevereiniteit op.

« In zijn nummer van juni-juli 1992 hernam en verduidelijkte abbé de Nantes de analyse van Marie-France Garaud en Philippe Séguin, die aantoonden dat de Europese Unie “ een manoeuvre was om de naties te verstikken ”. Garaud schreef : “ Het meest duistere punt van het verdrag ligt in zijn fundamentele bedoeling, die half verborgen wordt en half vermomd : het politieke opzet om een federale staat te scheppen op de puinhopen van de huidige naties. ”

« Dat federalisme is dus ingeschreven in het verdrag van de EU. Ons doen geloven, zoals de Franse rechtse partijen doen [en in feite alle “ rechtse ” partijen in de EU-landen] dat het mogelijk is om tot een “ Europa van de naties ” te komen, is niet meer dan een illusie. Wij zijn tegen Europa, eerst en vooral tegen het federale Europa natuurlijk dat neerkomt op de dood van Frankrijk [en niet alleen van Frankrijk !], maar ook tegen het Europa van de naties dat enkel een niet te realiseren wensdroom is » (broeder Michel van de triomferende Onbevlekte, Conférence d’actualités, mei 2024).

De Britten, met hun ingeworteld wantrouwen tegenover de machten op “ het continent ”, hadden snel door dat Brussel hun onafhankelijkheid wilde fnuiken en kozen voor de Brexit. Dat dit proces zo moeizaam verliep, was vooral te wijten aan de hardnekkige tegenstand en de drijverijen van de pro-Europeanen, óók binnen het Britse establish­ment ! Het Hongarije van Orbán wil een eigen koers varen, maar men gunt het land het licht in de ogen niet en doet al het mogelijke om het de eenheidsworst van Europese “ standpunten ” en “ waarden ” op te dringen. Want de EU is in de eerste plaats een propagandamachine voor een liberale, maçonnieke en antichristelijke ideologie, die ons allemaal met schijnbaar onuitputtelijke financiële middelen door de strot geduwd wordt.

Als het Eurovisiesongfestival een uithangbord van het zo verheerlijkte Europa moet zijn, dan zou iedereen moeten beseffen hoe laat het is. Het gebeuren is één grote smeerlapperij geworden, met dit jaar als meest decadente uitschieter de inzending van Ierland (Ierland !) : een satanistische act van Bambie Thug, een non-binair wezen dat optrad boven op een enorm pentagram en met een als duivel verklede kompaan.

En zijn wij dan verwonderd dat Rusland, dat zijn godsdienst de centrale plaats geeft in de samenleving, niets meer te maken wil hebben met het Westen ?

MEDEPLICHTIGE BISSCHOPPEN

Met hun pastorale brief spelen de acht prelaten van de Euregio in hun naïviteit (?) het spel mee. « Eenheid in de verscheidenheid en keuze voor de persoon in de solidariteit » : daar worden we enthousiast van ! Met dergelijke platitudes, waarin de kerkelijke hiërarchie tegenwoordig uitblinkt, probeert men zo weinig mogelijk potten te breken... om vervolgens vast te stellen dat iedereen zo’n lauwe Kerk van slippendragers de rug toekeert.

Uiteraard doet de Kerk niet aan politiek, dat is bekend ! Maar toch roepen de bisschoppen ons allemaal op om « de kandidaten te kiezen die het Europese project steunen ». Geen stem voor de zgn. eurosceptici dus, politici of partijen die zich kritisch uitlaten over de Europese eenmaking. Voor de vertegenwoordigers van de Euregio zijn dat namelijk egoïsten : « Wat vandaag het Europese samenleven verlamt, is de vrees van de naties dat zij de controle over hun lot verliezen. Een vrees die leidt tot het terugplooien op zichzelf en spanningen met de anderen » (citaat uit de brief).

De Europese instellingen zijn zo machtig geworden dat zij ons op alle vlakken de wet dicteren en ons verplichten tot zaken waarvan wij niet willen weten. Moeten wij ons daar slaafs bij neerleggen of mogen wij opkomen voor onze eigen belangen ? Dat laatste heet nationalisme en dat is precies iets waarvan de acht prelaten gruwelen.

Zij houden een stevig pleidooi voor « de Europese waarden ». Die kunnen samengevat worden als « Europees humanisme », gebaseerd op vier zuilen : het principe dat de mens centraal moet staan in de gemeenschappelijke belangen ; de verscheidenheid van de naties, maar zonder in nationalisme te vervallen ; het streven naar vrede, wat uiteraard botst met het nationalisme (!) ; rechtvaardigheid en solidariteit.

Als christenen, besluiten de bisschoppen, « zijn wij de behoeders van de grote verworvenheden van Europa : de vrijheid van geweten, de vrijheid van meningsuiting, de godsdienstvrijheid, het respect voor de mensenrechten, de universele broederschap. Europa moet verdergaan met die diepe waarden te doen beleven » (uit de brief).

Zijn dat echte christelijke waarden of zijn het de beginselen van de Loge ?

« Kortom, deze brief is echt vervuld van een niet-katholieke geest, met zijn anti-nationalistische component enerzijds en zijn democratische, socialistische en humanistische component anderzijds, voor de opbouw van een “ wereldwijde solidariteit ” en een “ mensengemeenschap ”. De bisschoppen hebben besloten zich ten dienste daarvan te stellen. Dat wordt in niet mis te verstane bewoordingen gezegd. Aan het einde van de brief herhalen zij de woorden die paus Franciscus in 2016 heeft gesproken : “ Ja, Europa heeft christelijke wortels. Het christendom heeft de plicht deze water te geven, maar in een geest van dienstbaarheid, zoals bij de voetwassing. De toekomst van het christendom voor Europa is dienstbaarheid ” » (broeder Michel).

Dat klinkt heel mooi, maar waar komt het in de praktijk op neer ? Dat de Kerk zich totaal ondergeschikt maakt aan een Europese machinerie die alleen maar minachting en afkeer voor haar koestert en die maar al te blij is dat haar plannen op die manier niet gedwarsboomd worden.

« En het na te volgen model is de eerbiedwaardige Robert Schuman, vader van Europa, die zei dat via Europa “ ons doel moet zijn om een spirituele gemeenschap tussen mensen en tussen naties tot stand te brengen ” » (broeder Michel). En wat dan met de Kerk, onze Moeder ? Zij is binnen afzienbare tijd volkomen overbodig en dus « mag er een groot kruis over haar gemaakt worden » (ibid.).

redactie KCR
Hij is verrezen ! nr. 130, juli-augustus 2024