Los uit de wurggreep
DE machthebbers die over ons regeren en de media die aan hun kant staan, maken ons wijs dat de Europese Unie een zegening is. Zonder de EU zouden onze oude naties geen enkele betekenis meer hebben en irrelevant zijn. Het tegendeel is waar : de Europese constructie zet een voortdurende rem op de ontwikkeling en de ontplooiing van de landen van ons continent, die er zonder de EU veel beter aan toe zouden zijn.
« Het verenigd Europa, het Europa zonder de naties heeft nooit bestaan. Het is een dwaze droom, de illusie van de keizers van het Heilig Roomse Rijk, een droom van hegemonie en mateloosheid. Al degenen die in Europa geloofd hebben, zijn als krankzinnigen geëindigd » (abbé Georges de Nantes). Tirannen als Napoleon en Hitler... Wat Europa groot gemaakt heeft, zijn de Europese naties, die in onafhankelijkheid van elkaar geschiedenis geschreven hebben.
DE VACCINOORLOG
De coronacrisis toont voor de zoveelste keer aan wat voor blok aan het been de EU is.
Eind december 2020 kon Ursula von der Leyen, voorzitster van de Europese commissie, haar enthousiasme niet wegsteken. Het groene licht voor een eerste vaccin was « een historisch succes » van de Unie, « een nieuw hoofdstuk » in de reeks briljante (?) verwezenlijkingen van Europa.
« Een maand later is alles veranderd. De woorden “ mislukking ”, “ fiasco ” en zelfs “ schandaal ” weerklinken langs alle kanten, de woede neemt toe en men eist van de voorzitster rekenschap over de vaccinatiecampagne. De vergelijkingen zijn pijnlijk. Vandaag hebben bijna 10 Amerikanen op 100 al minstens één dosis gekregen en 14 in het Verenigd Koninkrijk... dat de EU verlaten heeft » (Le Figaro, 3 februari 2021). De Unie bengelt achteraan : 2,8 ingeënte inwoners op 100. Eenheid maakt geen macht, maar traagheid en bureaucratische rompslomp.
« Op 15 mei 2020 kondigt de Amerikaanse president Trump Operation Warp Speed aan voor de ontwikkeling van vaccins. Twee dagen later kondigt de Britse regering aan dat de Britten als eerste het vaccin van AstraZeneca zullen krijgen, er worden 100 miljoen dosissen besteld. Dat vaccin is ontwikkeld door de universiteit van Oxford, of het echt bescherming zal bieden tegen het coronavirus is op dat moment nog volledig onzeker. Een maand later sluiten Frankrijk, Duitsland, Italië en Nederland een voorlopige deal. De Europese Commissie neemt de onderhandelingen over, en sluit pas op 27 augustus het definitieve akkoord met AstraZeneca, voor de aankoop van 400 miljoen dosissen » (Rob Heirbaut in vrt.news van 3 februari). De VS en het VK half mei, “ Brussel ” pas eind augustus !
EEN FARAONISCHE LENING
De voorbije zomer bereikten de 27 lidstaten na moeizame onderhandelingen een ander “ historisch ” akkoord : een lening van 750 miljard euro op de financiële markten, bedoeld als herstelfonds voor het post-coronatijdperk. De overeenkomst van juli was echter slechts een princiepsakkoord, dat door de staats- en regeringsleiders pas daadwerkelijk werd goedgekeurd in... december. Het schuldmechanisme dat erin vervat zit, moet vervolgens geratificeerd worden door elk van de 27 nationale parlementen. Maar Warschau heeft al laten weten dat het daartoe niet zal kunnen overgaan vóór het einde van het eerste semester van dit jaar. Gevolg : de eerste schijf van 13 % van het herstelfonds zal pas gedeblokkeerd worden op het einde van de zomer.
« Te traag en te gecompliceerd », klaagt de Franse minister van Economie Bruno Le Maire in de Financial Times (27 januari 2021). Hij wijdt het tijdverlies aan « technocratische redenen ». De Spaanse minister van Buitenlandse Zaken Arancha González Laya is directer : « De democratie is soms te traag. »
Cruciaal in verband met de gigantische lening is vooral dat « de Europese ban op schulden is gebroken », schrijft De Tijd (21 juli 2020). « Om de 750 miljard euro terug te betalen komen er eigen middelen, een vorm van Europese belastingen. » Bovenop de nationale belastingen die de burgers al moeten betalen... Maar Brussel sust en spreekt over een heffing op niet-gerecycleerd plastic, een koolstoftaks op de invoer van “ vervuilend ” staal en een digitaks, allemaal zaken die de grote bedrijven zullen moeten ophoesten. Alsof die de bijkomende onkosten niet op de een of andere manier zullen verhalen op Jan-met-de-pet !
EEN WAARACHTIGE NATIONALE POLITIEK
Men kan spotten met het Europees geklungel, was het niet dat de toestand zo dramatisch is. De onvermijdelijke golf van faillissementen, werkloosheid en algemene verarming die op ons afkomt, wordt kunstmatig tegengehouden door ze met behulp van staatssteun gewoon uit te stellen. Door onophoudelijk geld uit te delen aan iedereen die door de opeenvolgende lockdowns of semi-lockdowns is getroffen, is in Frankrijk het deficit in 2020 opgelopen tot 178 miljard euro en de staatsschuld tot 120 % van het bbp. « Het verderzetten van die strategie is onhoudbaar », schrijft Nicolas Baverez in Le Figaro van 31 januari. « Frankrijk kan onmogelijk zijn schuldenberg in 2021 nog doen toenemen met 10 tot 15 % van het bbp, anders ruïneert het zichzelf definitief. »
Om door de EU niet verder meegesleurd te worden in een verwoestende draaikolk, moet elk land opnieuw zichzelf affirmeren en de belangen van zijn eigen burgers voorop stellen. « De natie vormt de volmaakte samenleving ; zij volstaat op zichzelf en kent haar algemeen belang. Buiten de natie zijn er slechts inter-nationale betrekkingen », stelt punt 75 van onze doctrine van de 150 punten.
Het Verenigd Koninkrijk heeft dat perfect begrepen en heeft het juk van Brussel afgeworpen. Dat het Brexit-proces zolang aangesleept heeft, komt enkel en alleen door de verbeten tegenstand van de globalisten en de door hen betaalde politieke marionetten, uit schrik dat het voorbeeld van een natie die haar soevereiniteit herwint andere landen op “ verkeerde ” ideeën zou kunnen brengen.
Zelfs een zo overtuigde Europeaan als de Franse president Macron heeft opdracht gegeven om alle grenzen van Frankrijk zo scherp te bewaken dat ze de facto gesloten zijn, ook voor de buurlanden. Waarom ? In naam van de soevereiniteit van zijn land en het welzijn van de Fransen, om hen efficiënter te beschermen tegen de pandemie. Daarmee offert hij het dogma zelf op dat aan de basis ligt van de EU : het vrije verkeer van personen. Al in maart van vorig jaar, tijdens de eerste lockdown, sloot het ene Europese land na het andere eenzijdig zijn staatsgrenzen, wat een flagrante overtreding betekende van de Europese verdragen.
Het Hongarije van de door de Europese elite zo verafschuwde Viktor Orbán volgde in de vaccinstrategie zijn eigen weg, in het belang van de eigen bevolking : het keurde buiten de EU om het Russische Spoetnikvaccin goed en bestelde er grote hoeveelheden van. Dwaasheid, riepen onze media in koor, want wat voor goeds kan er uit Rusland komen ? Maar het hoongelach verstomde toen het vermaarde medisch tijdschrift The Lancet begin februari de resultaten van de derde en laatste testfase van het Russische vaccin publiceerde : « Spoetnik V is voor 91,6 procent effectief tegen Covid-19. Dat is vergelijkbaar met de resultaten van de coronavaccins van Pfizer/BioNTech en Moderna en een stuk meer dan het vaccin van AstraZeneca » (Sara Van Poucke in vrt.news van 4 februari).
Rusland zelf is het beste voorbeeld van een land dat onder de leiding van een soeverein staatshoofd een zelfbewuste nationale politiek volgt. Het gevolg is dat Moskou al decennialang het mikpunt is van haatcampagnes en desinformatie. Gaat het om een agressief land dat de vrede in de wereld bedreigt ? Neen : met een militair budget van 46 miljard dollar staat Rusland op de zesde plaats in de wereldrangorde, ver achter de VS die beschikken over zomaar eventjes 770 miljard dollar... en die niet aan hun proefstuk toe zijn als het gaat om het starten van bloedige oorlogen ! Rusland vormt ook geen financiële en economische macht die in staat is om te rivaliseren met de VS, dat is zonneklaar.
Waarom dan die haat ? Wat is de onvergeeflijke misdaad van het land van Poetin ? De Franse diplomaat en oud-minister Hubert Védrine gaf er onlangs waarschijnlijk de diepste verklaring voor : « Het feit dat Rusland Russisch is gebleven is vanzelfsprekend de grote frustratie van de westerlingen » (6 januari 2021). De Russen zijn in de eerste plaats Russen en dan pas democraten. Ze passen in alles het principe van een vreedzaam en niet-revolutionair Russisch nationalisme toe. De politiek die zij voeren en die al meer dan twintig jaar belichaamd wordt door Vladimir Poetin is het vrijwaren van hun onafhankelijkheid en soevereiniteit. Met succes en tot grote tevredenheid van de overgrote meerderheid van de bevolking, die – net als overal – niet zit te wachten op partijpolitiek getouwtrek en lichtgewichten die met hun toekomst en hun broodwinning spelen.
Het is dat nationalisme dat vandaag meer dan ooit aan de orde van de dag zou moeten zijn, niet de Europese “ eenmaking ” of de globalisering.
broeder Bruno van Jezus-Maria & redactie KCR
Hij is verrezen ! nr. 110, maart-april 2021