PLEIDOOI VOOR EEN GEZOND CONSERVATISME

DE BEANGSTIGENDE EVOLUTIE VAN DE WOKE-CULTUUR

Vorige maand verspreidde de Maltese eurocommissaris voor Gelijkheid Helena Dalli onder de ambtenaren van de EU een handleiding voor “inclusief taalgebruik”. In het tientallen pagina’s tellende document gaf ze allerlei richtlijnen om voortaan «niemand meer voor het hoofd te stoten». Zo moet men in de toekomst vermijden om nog te spreken over “dames en heren”: beter “geacht publiek” of “beste aanwezigen”. Het Engelse woord chairman (voorzitter) is taboe en policemen (agenten) kan al helemaal niet. Het “koloniseren van de planeet Mars”? Dat roept de vermaledijde kolonisatie op en dus is “menselijke bewoning van Mars” een betere optie. Le ridicule ne tue pas, zegt men in het Frans: belachelijk zijn doet je gelukkig niet doodgaan.

Maar de diepere bedoeling van dit initiatief is ronduit pervers. Dat blijkt uit de suggestie om christelijke termen zoveel mogelijk te bannen, iets waarover onmiddellijk veel ophef ontstond. «Ga er niet van uit dat iedereen christen is. Zeg daarom beter “de wintervakantie is stresserend” dan “de kersttijd is stresserend”. En in plaats van “Maria en John zijn een internationaal koppel”, kan je evengoed “Malika en Julio zijn een internationaal koppel” gebruiken.»

De felle reacties die vooral uit Italië kwamen op deze schandalige poging om “Kerstmis” en “Maria” uit het taalgebruik te weren, deden Helena Dalli terugkrabbelen. Maar voor hoelang? Pikant detail: in december vorig jaar tweette de eurocommissaris naar aanleiding van het joodse Chanoeka of lichtfeest nog een «Happy Hanukkah to all Jewish people around the world!»

De pogingen van de EU om via een taalbeleid het denkkader van de mensen te beïnvloeden doen denken aan de magistrale toekomstroman «1984» van George Orwell. De schrijver heeft het daarin over Newspeak (Nieuwspraak), een taal die door de totalitaire staat wordt gecreëerd en gecontroleerd om de vrijheid van denken te beperken. Kenmerkend voor die taal is de verregaande inkrimping van de woordenschat, waardoor het individu geen werktuigen meer heeft om eigen gedachten en meningen te vormen. Het streefdoel van “Nieuwspraak” is de mensen te verplichten om nog enkel politiek correcte dingen te zeggen, doordat men eenvoudigweg de woorden niet meer heeft om zaken te formuleren of zelfs maar te denken die het regime onwelgevallig zijn. Een gruwelijk toekomstvisioen… dat misschien dichterbij is dan we vermoeden?

Sinds de Black Lives Matter-beweging in de VS heeft geleid tot een regelrechte stormloop tegen alles wat de blanke – pardon: witte – beschaving tot stand heeft gebracht, is deze woke-cultuur (van “awakening”, ontwaken) ook naar ons overgewaaid en wordt ze doelbewust gepropageerd door krachten die daar belang bij hebben. De mainstream-media nemen die propaganda voor hun rekening en zadelen ons op met een schuldcomplex: ben ik nog wel normaal?

Slechts hier en daar sijpelt in de gewone pers nog een kritische stem door: «Mijn buikgevoel zegt dat we naar de verkeerde kant aan het overhellen zijn. Dat onze vrijheid tot denken wordt beknot door een evolutie van extreem moraliserend denken, die leidt tot polarisatie. De moraliserende vinger wijst ons bij elke uitspraak en stap terecht omdat we een groep van mensen zijn vergeten te vermelden, omdat we auteurs lezen die in een verkeerd tijdperk zijn geboren of omdat we in de schoolboeken van het eerste leerjaar nog altijd te veel Jan, Piet en Marie gebruiken. […] Een groep van minderheden past zelf de tolerantie niet meer toe en komt agressief uit de hoek als je niet mee applaudisseert» (Daniëlle Vanwesenbeeck in Trends van 12 augustus 2021).

«OM TE VERHINDEREN DAT WIJ AFGLIJDEN NAAR DE CHAOS»

In het kader van deze problematiek hield Vladimir Poetin een interessante toespraak op de plenaire zitting van de Valdai Club, een discussieforum dat jaarlijks in Rusland georganiseerd wordt en dat doorging in oktober. Het thema dit jaar was: Wereldwijde opschudding in de 21^ste eeuw. Het individu, waarden en de staat.

Poetin verwees naar een Russische denker die hem nauw aan het hart ligt: Nikolaj Berdjajev (1874-1948), die onvermoeibaar de geestelijke vrijheid van de individuele mens verdedigde tegen het materialisme en het collectivisme van de totalitaire Sovjetstaat. De Russische president zei onder meer het volgende:

«Berdjajev was een opmerkelijke Russische filosoof die in 1922 uit de Sovjet-Unie verbannen werd. Hij was zo avantgardistisch als maar kon, maar hij stond ook aan de kant van het conservatisme, waarvan hij zei: “Het conservatisme is geen strekking die elk streven naar omhoog of naar voren belet, maar een stroming die verhindert dat wij afglijden naar de chaos.” Als wij het conservatisme op die manier interpreteren, vormt het een doeltreffende basis voor nieuwe vooruitgang.

«Het belang van een stevig draagvlak op het gebied van moraal, ethiek en waarden neemt in onze moderne, kwetsbare wereld enorm toe. In feite zijn waarden een product, een uniek product van de culturele en historische ontwikkeling van elke natie. De onderlinge verwevenheid van naties verrijkt hen ongetwijfeld, openheid verruimt hun horizon en stelt hen in staat om met een frisse blik naar hun eigen tradities te kijken. Maar het proces moet organisch zijn en het mag nooit overhaast gebeuren. Alle cultuurvreemde elementen zullen hoe dan ook worden afgewezen, mogelijk zelfs botweg. Elke poging om iemands waarden aan anderen op te dringen met een onzekere en onvoorspelbare uitkomst, kan een dramatische situatie enkel verder compliceren. Gewoonlijk volgt dan de tegenovergestelde reactie en het tegendeel van het beoogde resultaat.»  

De boodschap is duidelijk: Rusland zal niet buigen voor pogingen van de globale elite om de subversieve woke-cultuur aan het land op te dringen.

«Wij kijken met verbazing naar de processen die gaande zijn in de landen die van oudsher worden beschouwd als de vaandeldragers van de vooruitgang. Natuurlijk zijn de sociale en culturele schokken die plaatsvinden in de VS en in West-Europa onze zaken niet; wij houden ons daar buiten. Sommige mensen in het Westen geloven dat een agressieve verwijdering van hele bladzijden uit hun eigen geschiedenis, een “omgekeerde discriminatie” van de meerderheid in het belang van een minderheid en de eis om de traditionele begrippen van moeder, vader, gezin en zelfs geslacht op te geven, zij geloven dat dit allemaal mijlpalen zijn op de weg naar sociale vernieuwing…»

Ook in België is dat proces volop bezig. Onlangs raakte bekend dat de vermelding van het geslacht binnenkort volledig zal geschrapt worden op de identiteitskaarten! Met dank aan de excellenties Vincent Van Quickenborne (Open Vld), Sarah Schlitz (Ecolo) en… Annelies Verlinden van de CD&V. «De Vlaamse koepel van LGBTI+-organisaties “çavaria” is tevreden met het voorstel. “Zo wordt het recht op zelfbeschikking gerespecteerd”, zegt woordvoerder Eef Heylighen. “Nu kunnen we evolueren naar een maatschappij waar iedereen zichzelf kan zijn zonder de onnodige, stereotyperende en beperkende onderverdeling op basis van toegewezen [toegewezen!] geslacht”» (Het Laatste Nieuws van 30 november 2021).

In het boek Genesis lezen we: «God schiep de mens als zijn beeld, als het beeld van God schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij hen» (Gn 1, 27). Het geslachtelijke onderscheid en de geslachtelijke complementariteit zijn de fundamentele kenmerken van de mens. De engelen hebben geen geslacht. En dus ook de gevallen engel, Satan, niet… Zijn hele plan bestaat er in het werk van God te vernietigen en meer bepaald de unieke harmonie tussen man en vrouw.

DE DWALINGEN VAN RUSLAND

Poetin gaat verder: «Wij houden ons daarbuiten. Maar wij willen hen vragen om zich ook buiten onze zaken te houden. Wij hebben een ander standpunt, althans de grote meerderheid van de Russische samenleving – het zou correcter zijn om het zo te zeggen – heeft een andere mening over deze kwestie. Wij geloven dat wij moeten vertrouwen op onze eigen spirituele waarden, onze historische traditie en de cultuur van onze multi-etnische natie.

«De voorstanders van zogenaamde “sociale vooruitgang” geloven dat zij de mensheid laten kennismaken met een nieuw en beter bewustzijn. Succes ermee, “hijs de vlaggen!” Ga jullie gang. Het enige wat ik nu wil zeggen is dat hun recepten helemaal niet nieuw zijn. Voor sommigen zal dit misschien als een verrassing komen, maar Rusland is daar allemaal al doorheen gegaan.»

De president verwijst hier, zonder er zich rekenschap van te geven, naar de «dwalingen van Rusland», die hij absoluut afzweert. Maar zij hebben zich verspreid over de wereld, overeenkomstig de profetie van Onze-Lieve-Vrouw van Fatima.

«Na de revolutie van 1917 zeiden ook de bolsjewieken, steunend op de dogma’s van Marx en Engels, dat ze de bestaande gewoonten en gebruiken zouden veranderen. En niet alleen de politieke en economische, maar eveneens het begrip menselijke moraliteit en de fundamenten van een gezonde samenleving. De vernietiging van eeuwenoude waarden, van de godsdienst en van de relaties tussen mensen, tot en met de totale afwijzing van het gezin, de aanmoediging om naaste familie of buren te verklikken: dat alles werd uitgeroepen tot vooruitgang en was overigens destijds breed gedragen in heel de wereld. Het was erg in de mode, net zoals vandaag. Trouwens, de bolsjewieken waren absoluut onverdraagzaam tegenover andere meningen dan die van hen.» Zoals tegenwoordig de westerlingen absoluut onverdraagzaam zijn tegenover Rusland!

«Als we kijken naar wat in een aantal westerse landen aan de gang is», aldus Poetin, «zijn we verbaasd over de binnenlandse praktijken die wij, Russen, gelukkig in het verre verleden hebben achtergelaten. De strijd voor gelijkheid en tegen discriminatie is veranderd in een agressief dogmatisme dat grenst aan absurditeit. De werken van grote schrijvers uit het verleden worden niet langer op scholen of universiteiten onderwezen omdat hun ideeën achterlijk zouden zijn. Men verklaart dat de belangrijke klassieke auteurs voorbijgestreefd zijn en onwetend met betrekking tot het belang van geslacht of ras. In Hollywood worden memo’s verspreid over de verplichte “correctheid” van het scenario en hoeveel karakters van welke kleur of welk geslacht er in een film moeten voorkomen. Dit is nog erger dan de agitpropafdeling [het departement voor Agitatie en Propaganda – nvdr] van het Centraal Comité van de communistische partij in de USSR!»

DE TRANSGENDERWAANZIN

«Het tegengaan van racisme is zeker een noodzakelijke en nobele zaak, maar de nieuwe cancel culture (annuleringscultuur) heeft die strijd veranderd in “omgekeerde discriminatie” oftewel omgekeerd racisme. De obsessieve nadruk op het ras verdeelt de mensen nog meer, terwijl de echte strijders voor de burgerrechten juist droomden over het uitwissen van verschillen en weigerden de mensen in te delen op basis van de huidskleur. Dat laatste is een werkelijke waarde. Maar daar [in het Westen] loopt het anders. De absolute meerderheid van de Russen denkt trouwens niet dat de kleur van iemands huid of zijn geslacht een belangrijke zaak is. Ieder van ons is een mens. Dat is waar het om gaat.

«In een aantal westerse landen is het debat over mannen- en vrouwenrechten een echte fantasmagorie geworden. Kijk, pas op dat jullie niet gaan waar de bolsjewieken ooit heen wilden: niet alleen de kippen, maar ook de vrouwen gemeenschappelijk maken. Nog een stap verder en jullie belanden daar!

«IJveraars van deze nieuwe benadering gaan zelfs zo ver dat zij deze concepten helemaal willen afschaffen. Iedereen die durft te zeggen dat mannen en vrouwen echt bestaan, wat nochtans een biologisch feit is, loopt het risico in de ban geslagen te worden. Men spreekt over “ouder nummer één” en ouder nummer twee”, over “bevallende ouder” in plaats van “moeder” en over “menselijke melk” ter vervanging van “moedermelk”, omdat het personen die onzeker zijn over hun eigen geslacht anders van streek zou kunnen maken. In de jaren 1920 hadden wij bij ons al zogenaamde Sovjet-Kulturträger, boodschappers van culturele idealen, die een “nieuwspraak” uitvonden in de overtuiging dat ze op die manier een nieuw bewustzijn konden scheppen en de bestaande waarden veranderen. En zoals ik al zei, ze hebben er zo’n puinhoop van gemaakt dat je er nog altijd van huivert.

«Om nog maar te zwijgen van de werkelijk monsterachtige dingen wanneer kinderen van jongs af aan wordt geleerd dat een jongen gemakkelijk een meisje kan worden en omgekeerd. Dat wil zeggen, de leraars leggen hun eigenlijk een keuze op die we allemaal zogezegd hebben. Ze doen dit terwijl ze de ouders buiten het proces houden en dwingen het kind om beslissingen te nemen die hun hele leven op zijn kop zetten. Ze nemen niet eens de moeite om kinderpsychologen te raadplegen: is een kind van deze leeftijd wel in staat om een dergelijke beslissing te nemen? Laten we een kat een kat noemen: zoiets grenst aan een misdaad tegen de menselijkheid! En het wordt allemaal gedaan in naam en onder de vlag van de vooruitgang.»

De opgeklopte aandacht van de media voor wat vroeger een randfenomeen was, namelijk mensen die zich als man of als vrouw “niet goed in hun vel voelen” en zover gaan om een geslachtsoperatie te overwegen, is bij ons in West-Europa iets van recente datum, maar in de VS is het al langer bezig. Daar heeft het al geleid tot wat nu bij ons voor de deur staat: een ware explosie van problemen bij jongeren, die massaal aan hun identiteit beginnen te twijfelen. Men verkoopt iets dat abnormaal is als normaal en verleidt kinderen op hun meest kwetsbare leeftijd, die van de puberteit, tot onherroepelijke beslissingen. Het gaat om kindermisbruik van de afschuwelijkste soort! En geen enkele bisschop die zijn stem durft te verheffen tegen dit satanische plan? 

EEN STRUCTURELE ONTWRICHTING

«Ik heb al gezegd dat we ons bij het vormgeven van onze benaderingen zullen laten leiden door een gezond conservatisme. Nu de wereld een structurele ontwrichting doormaakt, is het belang van een rationeel conservatisme als basis voor een politieke koers plots in een stroomversnelling gekomen, juist vanwege de toenemende risico’s en gevaren en de kwetsbaarheid van de realiteit om ons heen. Deze conservatieve benadering heeft niets te maken met een onwetend traditionalisme, een angst voor verandering  of een strategische terughoudendheid, laat staan met een terugplooien op zichzelf. Het gaat in de eerste plaats om het steunen op een beproefde traditie, het behoud en de groei van de bevolking, een realistische inschatting van zichzelf en anderen, een nauwkeurige afstemming van prioriteiten, het zoeken van de juiste samenhang tussen wat wenselijk en mogelijk is, een verstandige formulering van de doelstellingen en de fundamentele afwijzing van extremisme als methode. 

«En eerlijk gezegd, in de naderende periode van wereldwijde heropbouw, die behoorlijk lang kan duren en waarvan het uiteindelijke ontwerp onzeker is, vormt het gematigde conservatisme de meest redelijke gedragslijn, voor zover ik het zie.

«Nogmaals, voor ons in Rusland zijn dit allemaal geen speculatieve veronderstellingen, maar lessen uit onze moeilijke en soms tragische geschiedenis. De kosten van ondoordachte sociale experimenten zijn soms niet te schatten. Dergelijke acties kunnen niet alleen de materiële, maar ook de geestelijke fundamenten van het menselijke bestaan vernietigen. Wat zij dan achterlaten is een moreel wrak, waarop gedurende lange tijd niets kan gebouwd worden om het te vervangen.»

Wat kan men anders zeggen dan dat hier een wijs staatsman aan het woord is? Rusland heeft een troef die weinig andere landen hebben: een bekwame leider die ondertussen 21 jaar aan de macht is, die een visie op de lange termijn ontwikkeld heeft, die een enorme ervaring heeft opgebouwd en die zich omringt met loyale en doorgewinterde medewerkers van eerste rang. En die, anders dan de media ons proberen wijs te maken, door de grote meerderheid van zijn volk op handen gedragen wordt, zoals keer op keer uit de verkiezingsresultaten blijkt!

Plaats daar de VS tegenover: elke vier jaar een andere president die, als hij van de andere partij is, systematisch afbreekt wat zijn voorganger gerealiseerd heeft; elke vier jaar een verkiezingscircus dat al het noodzakelijke regeerwerk stillegt; en een natie die hopeloos verdeeld is tussen twee kampen die tegenovergestelde overtuigingen huldigen, zodat wat het ene kamp goed vindt automatisch door het andere in de grond geboord wordt.  Lavrov, de Russische minister van Buitenlandse Zaken, heeft in de periode dat hij verantwoordelijk is voor het buitenlandse beleid van zijn land al zeven Amerikaanse ministers van afwisselend de Democraten en de Republikeinen “versleten”!

EEN STERKE STAAT EN EEN PERSOONLIJK GEZAG

Rusland is een democratie, maar het verschil met onze westerse democratieën waar het gezag verdrinkt in het onsamenhangende partijpolitieke gekibbel en getouwtrek is reuzengroot.

«De democratie in Rusland betekent dat de Russen zelf de macht hebben op basis van hun eigen tradities van zelfregulering», aldus Poetin in een vroeger interview. «Het gaat bij ons niet om de uitvoering van normen die ons door het buitenland worden opgelegd.» Dat wil zeggen dat «de eenheid, de integriteit en de soevereiniteit van Rusland onvoorwaardelijk zijn» en dat «elke rechtstreekse of onrechtstreekse inmenging van het buitenland in onze binnenlandse politieke procedures onaanvaardbaar is.» Zoals ook Hongarije en Polen onlangs duidelijk hebben gemaakt aan de Europese Commissie in Brussel… maar door hun toetreding tot de EU hebben zij zich hoe dan ook aan handen en voeten gebonden. «Gelijk wie die geld van het buitenland ontvangt voor zijn politieke activiteiten en voor het dienen van bepaalde buitenlandse belangen kan in de Russische Federatie niet aan politiek doen.»

Onder democratie verstaat Poetin niets anders dan de instelling van een sterke staat ten dienste van het algemeen belang. Al bij het begin van zijn presidentschap, op 9 juni 2000, zei hij: «Als ik het heb over een sterke staat, dan begint het westerse publiek al ongemakkelijk op zijn stoel te schuiven, want een sterke staat wordt onmiddellijk geassocieerd met een dictatuur… Maar wij bedoelen iets anders: wij denken aan deregulering, aan het beperken van de bemoeienis van de overheid in de aangelegenheden van de burgers of in de economie, aan het scheppen van gemeenschappelijke regels inzake de sociale relaties. En nadat die regels zijn vastgesteld, moet de staat ervoor zorgen dat ze worden nageleefd. […] In plaats van over een sterke staat zouden we evengoed kunnen spreken over een efficiënte en goed werkende staat.»

Om dat te bereiken is aan de top een persoonlijk gezag noodzakelijk, een gezag dat waarborgt dat de wet voor iedereen geldt: «Een staat veronderstelt altijd een persoonlijk gezag. Er bestaat geen ander doeltreffend, zichtbaar en gerespecteerd gezag dan een persoonlijk gezag, een gezag ook dat absoluut moet zijn, dat wil zeggen: een gezag dat in regeringszaken het laatste woord heeft, zonder dat anderen het schaakmat kunnen zetten» (abbé Georges de Nantes).

EEN CHRISTELIJKE NATIE

De echte wedergeboorte van Rusland is begonnen toen de Russen, na hun bevrijding van het atheïstische juk van het communisme, opnieuw de weg naar de Kerk gevonden hebben. Poetin zei daarover:

«De Russen zijn teruggekeerd naar het christelijke geloof zonder enige druk vanwege de staat en zelfs niet van de Kerk. Hoe komt dat? De mensen van mijn generatie herinneren zich de Code die de bouwers van het communisme hadden opgesteld en die eigenlijk een simplistische samenvatting was van de ethische en religieuze principes van alle moderne religies. Toen die Codex ophield te bestaan, ontstond een morele leegte die alleen maar kon opgevuld worden door terug te keren naar de authentieke waarden.»

De Russische president doet alles om de orthodoxe Kerk te begunstigen en onderhoudt uitstekende relaties met de patriarchen van Moskou, eerst Aleksi II en sinds 2009 Kirill. Binnen het bestek van een kwarteeuw werden vijfentwintigduizend orthodoxe kerken opgetrokken. Op 19 november 2010 diende Poetin een wet in aangaande de teruggave van de kerkgoederen die door de bolsjewistische revolutie geroofd waren; de wet werd aangenomen met 345 stemmen tegen 42. Twee jaar later beloofde hij aan de orthodoxe Kerk een goedkope lening van omgerekend bijna 80 miljoen euro en engageerde zich ertoe om de zichtbaarheid van de Kerk in de media te vergroten. Want «de Russisch-orthodoxe Kerk is een natuurlijke partner van de staat».

Van zoiets kunnen wij in ons volledig geseculariseerde en ronduit geloofsvijandige regime alleen maar dromen…

De wereldwijde haat tegenover Rusland en zijn president is daarom niet verwonderlijk: zij verzetten zich met succes tegen de alliantie van de liberale democratieën die er op uit zijn om de christelijke volkeren hun ziel te ontnemen.

Slechts één zaak ontbreekt nog en dat is de bekering van Rusland tot het katholieke geloof. Onmogelijk? Helemaal niet, want Onze-Lieve-Vrouw heeft het aangekondigd in Fatima: «Tenslotte zal mijn Onbevlekte Hart triomferen. De H. Vader zal Rusland aan mij toewijden dat zich zal bekeren» (tweede Geheim). «Dat zal een geweldige gebeurtenis zijn», aldus abbé de Nantes, «want door zijn spectaculaire bekering zal Rusland alom verbazing wekken en het werktuig worden voor de redding van alle andere volkeren, die vervallen zijn in anarchie, immoraliteit en geloofsafval.» En dan zal heel de wereld «een zekere tijd van vrede kennen».

broeder Bruno van Jezus-Maria & redactie KCR