OORLOGSFRONTEN

DE NEDERLAAG VAN OEKRAÏNE… EN DE NAVO

In de Franse krant Le Figaro verscheen op 20 november jl. een artikel onder de titel: L’Ukraine face au spectre de la défaite militaire (“Oekraïne en het spookbeeld van de militaire nederlaag”). De schrijfster, Isabelle Lasserre, zet in haar naïviteit nog een vraagteken bij wat voor alle militaire analisten al lang duidelijk is: «Wat als Oekraïne de oorlog tegen Rusland verliest?» En ze gaat verder: «Deze vraag is taboe zowel bij de Oekraïners als bij hun westerse bondgenoten, want zij houdt zware gevolgen in. Maar na 21 maanden oorlog, nu sinds de mislukking van het tegenoffensief de militaire fronten bevroren zijn, wordt de vraag discreet gesteld.»

Laten we er maar geen doekjes om winden: het Westen heeft de oorlog verloren en Moskou heeft gewonnen. Over de afloop bestaat geen twijfel meer. Ook Isabelle Lasserre is zich daar blijkbaar van bewust, vermits zij verschillende redenen geeft voor de nederlaag van Zelensky.

De eerste reden, zegt zij, is het feit dat de Europeanen – zeg maar heel de NAVO – «de militaire capaciteiten van Rusland onderschat hebben.» Nochtans wist iedereen vanaf het begin dat het Russische leger talrijker en beter bewapend was. Elke serieuze waarnemer had moeten aanvaarden dat de oorlog een definitief geregelde zaak was vanaf het moment dat de Russische vliegtuigen het luchtruim beheersten en de artillerie van de Russen acht tot tien keer superieur was aan die van de NAVO. Militair gesproken was het onmogelijk dat Poetin de oorlog zou verliezen, het was enkel een kwestie van tijd.

«De Russen», aldus de journaliste, «hebben ook hun vermogen getoond om zich op het militaire terrein aan te passen. Zij hebben hun tactieken gewijzigd in functie van die van de vijand, door bv. meer en meer drones in te zetten. De wapenindustrie draaide 24 uur op 24 en produceerde enorme hoeveelheden munitie. In afwachting dat alles op topsnelheid draaide, kon Rusland rekenen op bevriende landen als Iran en Noord-Korea om de gaten in de militaire uitrusting te vullen.»

De tweede reden voor de nederlaag: «De economische ineenstorting van Rusland, waarop het Westen gehoopt had, heeft niet plaatsgehad.» Onze politici bliezen indertijd van de hoge toren: «We gaan de instorting van de Russische economie uitlokken», verklaarde de Franse minister van Financiën Bruno Le Maire op 1 maart 2022 in Le Point. Inreisverbod uitgevaardigd tegen hooggeplaatste Russen, bevriezing van hun tegoeden en die van Russische ondernemingen, embargo op de invoer van aardolie… De EU en vooral de VS haalden alle mogelijke sancties uit de kast om Moskou op de knieën te krijgen. Op de website van de Europese Raad klonk het uitdagend: «De economische sancties moeten ervoor zorgen dat het militaire optreden Rusland zuur opbreekt en dat zijn aanvalsoorlog [neen: een militair ingrijpen om de Russischsprekende gebieden in Oekraïne van de totale vernietiging te redden!] wordt gefnuikt.»

We kennen het resultaat: de sancties keerden als een boemerang in ons eigen gezicht terug, want we betalen nu véél meer voor onze energiebehoeften omdat we moeten gaan aankloppen bij alternatieve leveranciers die duurder zijn. Achttien procent van de ruwe aardolie die de EU nodig heeft, komt vandaag uit de VS. «Dat is een grote ommekeer. Tot voor kort was Rusland de voornaamste leverancier van ruwe olie aan het blok, verantwoordelijk voor zo’n 31 % van alle import. De VS kwam slechts op een verre tweede plaats, met maximum 13 %» (Anna Cooban, US has replaced Russia as Europe’s top crude oil supplier, 28 maart 2023). Maar de met tankers aangevoerde Amerikaanse olie kost ons wel veel meer geld!

En Rusland van zijn kant stelt het economisch opperbest. Het Franse financiële weekblad La Tribune schreef onlangs: «In 2023 zal de economische groei van Rusland die van de eurozone voorbijsteken, ondanks de westerse sancties. De Europese Investeringsbank is zelfs van mening dat het Russische BBP dit jaar met 1,5 % zal stijgen. De bank verklaart dat door de stijging van de olieprijzen» (27 september 2023).

HET OOG VAN SAURON

Isabelle Lasserre geeft nog een derde reden voor het Oekraïense fiasco: «De oorlog tussen Israël en Hamas heeft Oekraïne volledig doen verdwijnen uit de media en de politieke bijeenkomsten.» Niet toevallig zijn de voornaamste steunpilaren van het regime in Kiev, de VS en de EU, vandaag ook de belangrijkste “bewaarengelen” van de regering-Netanyahu.

Zoals het alziende oog van Sauron in het laatste deel van The Lord of the Rings gericht was op Gondor en dan plots alle aandacht moest verleggen naar de Doemberg, waar een groter gevaar loerde, zo verlegden Washington en Brussel opeens de focus van Oekraïne naar Israël. Eigenlijk kwam die verschuiving hun goed uit: de Amerikaanse en Europese media hoeven nu niet te berichten over hoe het in Oekraïne van kwaad naar erger gaat.

De opperbevelhebber van de Oekraïense strijdkrachten, generaal Valerij Zaloezjny, gaf vorige maand een interview aan The Economist waarin hij verklaarde dat de oorlog volgens hem in «een impasse» verkeert. «Er zal dit jaar hoogstwaarschijnlijk geen grote, mooie doorbraak zijn» (1 november 2023). Zelensky was not amused, want toegeven dat het met veel bazuingeschal aangekondigde Oekraïense offensief op een ramp uitgedraaid is, betekent dat het Westen minder geneigd zal zijn tot militaire en financiële steun.

De positie van president Zelensky zelf begint trouwens te wankelen. Vitali Klytsjko, de burgemeester van Kiev, was in een recent interview met Der Spiegel (1 december 2023) opvallend scherp: «Zelensky wordt alsmaar autocratischer en drijft Oekraïne tot een punt waarop het niet meer zal verschillen van Rusland.» De dag daarop deelde de voormalige bokser in de Zwitserse krant 20 Minuten nog een bijkomende uppercut uit aan de voormalige komiek: «De mensen beginnen in te zien wie effectief is en wie niet. En er waren en er zijn nog altijd veel verwachtingen. Zelensky betaalt voor de fouten die hij heeft gemaakt. […] Aan het einde van deze oorlog zal iedere politicus rekenschap moeten afleggen voor zijn successen of mislukkingen» (2 december 2023).

Volgens de Amerikaanse onderzoeksjournalist Seymour Hersh, die zich baseert op een hooggeplaatste bron in Washington, zijn er ondertussen geheime vredesbesprekingen begonnen tussen generaal Zaloezjny en de Russische stafchef Valeri Gerasimov. In een artikel op Substack onder de titel General to General (“Van generaal tot generaal”) schrijft Hersh:

«De president [Biden] en zijn adviseurs inzake buitenlandse politiek worden in het ongewisse gehouden terwijl serieuze vredesbesprekingen tussen Rusland en Oekraïne snel aan belang winnen. Veteraan in de journalistiek Anatol Lieven schreef deze week dat de situatie op het Oekraïense slagveld en dus “een staakt-het-vuren en onderhandelingen voor een vredesregeling steeds noodzakelijker worden voor Kiev”. Hij zei dat het “uitzonderlijk moeilijk” is voor de Oekraïense regering geleid door Volodymyr Zelensky om in te stemmen met besprekingen, gezien haar herhaalde weigering om te onderhandelen met de Russische president Vladimir Poetin.    

«De drijvende kracht achter die gesprekken is niet Washington en evenmin Moskou, noch Biden of Poetin, maar wel de twee hooggeplaatste generaals die de oorlog in de praktijk voeren: de Rus Valeri Gerasimov en de Oekraïner Valerij Zaloezjny» (1 december 2023). Het Witte Huis is fel gekant tegen een mogelijk vredesakkoord met Moskou, want door de oorlog te laten voortduren kan het demoniseren van Rusland verdergaan. Maar «er zal een akkoord gesloten worden», aldus nog Hersh. «Poetin heeft niet “neen” gezegd.» 

KITCHENER’S ARMY ACHTERNA

Zaloezjny en al degenen die aan zijn kant staan, weten dat de oorlog voorbij is en dat het voortzetten ervan neerkomt op de volkomen vernietiging van een hele generatie jonge Oekraïners.

Het totale aantal gesneuvelden in deze oorlog is in Oekraïne een goed bewaard staatsgeheim, want Kiev verstrekt daarover geen gegevens. Wellicht herinneren sommige lezers zich nog dat EU-baas Ursula von der Leyen op 30 november van vorig jaar een videoboodschap postte waarin zij zei: «Oekraïne verloor tot nu toe 100.000 militairen en 20.000 burgers.» Op de westerse kanselarijen verslikte men zich in zijn koffie; de video werd al na enkele minuten offline gehaald en vervangen door een nieuwe boodschap waarin we Von der Leyen niet meer horen spreken over aantallen slachtoffers. 

The New York Times had het op 18 augustus van dit jaar over 70.000 doden en 10.000 gewonden, maar toen was het Oekraïense tegenoffensief nog volop aan de gang. Ongetwijfeld ligt het werkelijke aantal slachtoffers vele malen hoger. In hetzelfde artikel werd gesproken over 120.000 doden aan Russische kant en 180.000 gewonden, wat enorm is en absoluut ongeloofwaardig.

Hoe betrouwbaar zijn die Amerikaanse cijfers dan? Volgens een onderzoek van de universiteit van Uppsala in Zweden ondernam Kiev van bij het begin een opzettelijke desinformatiecampagne om de moraal van de bevolking op te krikken: de eigen aantallen werden naar beneden bijgesteld, die van de vijand werden buiten proportie aangedikt (Why is it so hard to get accurate death tolls in the Russia-Ukraine war? 15 maart 2022). De westerse media gingen daar vlot in mee, want het hielp om Poetin als de onvermijdelijke verliezer van het conflict af te schilderen.

Mediazona is een onafhankelijk Russisch mediakanaal dat oppositie voert tegen president Poetin. Het werkt samen met BBC News Russian Service en een team van vrijwilligers en heeft zich toegelegd op de registratie van het aantal Russische gesneuvelden. Deze onverdachte bron, die er alleen maar baat zou bij hebben te kunnen uitpakken met een zeer hoog aantal slachtoffers, telde op 1 december jl. “slechts” 38.261 doden aan Russische kant. In januari van dit jaar was er volgens Mediazona een piek, sindsdien deed zich maand na maand een gestage afname voor.

Het verschil met de vermoedelijke hecatombe aan Oekraïense kant stemt overeen met wat er sinds de lente op het terrein gebeurd is: de Russen hadden zich aan het front ingegraven en wachtten tot de Oekraïners zich te pletter liepen tegen hun formidabele verdedigingslinies. Op satellietbeelden is duidelijk te zien dat de troepen van Poetin hun fortificaties in diepte uitbouwden: eerst antitankgrachten, dan betonnen “drakentanden” en vervolgens mijnenvelden en de eigenlijke loopgraven. De Oekraïense soldaten ondergingen hetzelfde lot als de Britten bij de Somme in 1916. Toen verloren op de eerste dag van de grootscheepse aanval op de Duitse linies bijna twintigduizend militairen van Kitchener’s Army het leven, zonder zelfs maar het niemandsland te kunnen inpalmen.

DE HYDRA VAN GAZA

In de Gazastrook zijn de bombardementen van het Israëlische leger na een tijdelijke “humanitaire pauze” hervat op 1 december. Volgens het door Hamas geleide ministerie van Gezondheid zijn er ondertussen meer dan 15.000 Palestijnse slachtoffers gevallen en dat cijfer lijkt betrouwbaar. The Washington Post houdt het op 13.000 doden. Daaronder zijn 6000 kinderen te betreuren en meer dan 4000 vrouwen. We spreken dan nog niet over de gewonden: 36.000 personen, die amper of helemaal niet verzorgd kunnen worden in de voortdurend bestookte klinieken. 

Verschillende analisten hebben er al op gewezen dat het voornemen van Israël om Hamas met wortel en tak uit te roeien wel eens contraproductief zou kunnen zijn. Wat ligt meer voor de hand voor jonge Palestijnen van wie ouders, broers, zussen of andere familieleden door het IDF zijn gedood, die have en goed verloren zijn en tegen een uitzichtloze toekomst aankijken, dan zelf ook de wapens op te nemen en tot Hamas toe te treden? Toen Herakles de veelkoppige Hydra van Lerna moest bestrijden, merkte hij dat elke afgehakte kop van het monster dubbel terug groeide. Zo dreigen er voor elke gedode Hamasstrijder twee, drie of meer nieuwe rekruten in de plaats te komen, allemaal vervuld van haat voor de Joden die hun leven in de Gazastrook tot een hel gemaakt hebben…

Wat de Israëlische doden betreft, waren alle westerse media het er kort na 7 oktober over eens dat Hamas tijdens zijn terroristische aanslag ongeveer 1400 slachtoffers gemaakt had. De Israëlische regering stelde het voor alsof er die dag op grote schaal burgers gedood waren en dan vooral vrouwen, kinderen en baby’s. Dat deed ook bij ons de emoties hoog oplopen en schiep een klimaat waarin de vergeldingsoorlog van Netanyahu gerechtvaardigd werd, inclusief de vernietiging van Gaza en zijn bevolking.

Vandaag krijgen we echter een heel ander beeld op basis van de gedetailleerde statistieken die gepubliceerd worden door de Israëlische krant Haaretz (Israel’s Dead: The Names of Those Killed in Hamas Attacks, Massacres and The Israel-Hamas War). Over elk slachtoffer krijgen we informatie, met hun foto, naam, leeftijd en plaats van overlijden. Wie deze lijst, die dagelijks wordt bijgehouden, aandachtig bestudeert, merkt dat meer dan een derde (35 %) van de op 7 oktober gedode Israëli’s gewapende strijders waren: 368 soldaten en 59 politieagenten. Bovendien is er nog geen enkel overlijden van een kind jonger dan drie jaar geregistreerd, wat de gruwelverhalen over «onthoofde baby’s», «een zuigeling die in een oven gestoken werd» enz. volledig ontkracht. Op de lijst met tot dusver 1220 slachtoffers komen vijf kleuters (4 tot 7 jaar) voor en 26 jongeren (8 tot 17 jaar).

De Amerikaanse president Biden verklaarde op 10 oktober dat hij «voor echt verklaarde foto’s van terroristen die baby’s onthoofden» had gezien, maar later liet het Witte Huis weten dat het staatshoofd zoiets toch niet onder ogen gekregen had… Ondertussen had de correspondente van i24News, Nicole Zedeck, die vanuit kibboets Kfar Aza rechtstreeks gerapporteerd had over «een veertigtal baby’s op brancards», haar versie van de feiten “aangepast”: «Een commandant heeft me dat gezegd.»

Langs de ene kant hebben we te maken met Hamas, die niet gewoon een “Palestijnse gewapende macht” is, maar een onverzoenlijke terreurgroep die de zionistische staat wil vernietigen en op een cynische manier het lijden van de bevolking in de Gazastrook uitbuit. Langs de andere kant staat het IDF, dat zich graag voordoet als “het meest morele leger ter wereld”, maar dat in werkelijkheid over lijken van burgers gaat als dat in het belang van de staat Israël is. De twee gezworen aartsvijanden gedragen zich als barbaren en doden genadeloos onschuldigen, zoals ze dat al decennialang doen.

TUSSEN HAMER EN AAMBEELD

Over één welbepaalde bevolkingsgroep in Gaza wordt nooit gesproken: de ongeveer 900 Palestijnse christenen, van wie er 100 katholiek zijn. De gevolgen van de nieuwe oorlog voor deze kleine gemeenschap zijn verwoestend, zegt Kerk in Nood (website, november 2023). Tien jaar geleden ging het nog om 3000 zielen.

De meerderheid van deze christenen heeft bij het begin van de oorlog een toevlucht gezocht in de Latijnse parochie van de H. Familie en in de Grieks-orthodoxe kerk van de H. Porphyrios. Die laatste is de oudste kerk van Gaza-stad en bevat het graf van de heilige, bisschop van Gaza tussen 395 en 420. Op 19 oktober kwamen Israëlische bommen – volgens een woordvoerder van het IDF bedoeld voor een nabijgelegen commandocentrum van Hamas – terecht op een gebouw op het terrein van de kerk; in de grote zaal van het getroffen gebouw vielen twintig doden en talrijke gewonden onder de mensen die er een schuilplaats hadden gevonden, christenen én moslims.

De katholieke school van de zusters van de H. Rozenkrans werd op 4 november ook geraakt tijdens de militaire operaties van het IDF. Er was heel wat schade, maar gelukkig vielen er geen slachtoffers omdat het hele terrein ontruimd was in de nasleep van 7 oktober. Het instituut werd gesticht in 2000 en verstrekte bij het begin van dit schooljaar onderwijs aan 1250 leerlingen, vooral mohammedanen; er zijn slechts 75 christelijke scholieren. Het gaat om een van de grootste scholen in Gaza-stad en de meest gerenommeerde, waar een zeer degelijke vorming wordt gegeven aan kinderen van arme gezinnen.

Niemand kan inschatten hoe groot de invloed is van de inzet, de zelfvergetelheid en de naastenliefde van deze zusters op de harten van de jonge moslims, die thuis enkel het bikkelharde “oog om oog, tand om tand” horen.

De zusters van de congregatie verblijven momenteel in de parochie van de H. Familie, in een andere wijk. Zo’n 750 ontheemde christenen, onder wie 100 kinderen, hebben er hun toevlucht gezocht. Ondanks het voortdurende gevaar weigeren de zusters te vertrekken, ook al dringt het IDF daar onafgebroken op aan. «Wij gaan hier niet weg», zegt zuster Nabila Saleh. «Wij zijn hier nodig om mensen te verzorgen. De burgers hebben niets meer. Het ontbreekt hun aan het meest elementaire. Zij hebben geen enkele plaats waar zij naartoe kunnen. Wij blijven de oude mensen, mensen met meervoudige beperkingen en hoogbejaarden verzorgen» (Kerknet, 21 oktober).

«Een ander emblematisch christelijk gebouw dat schade heeft opgelopen, is het Orthodox Cultureel Centrum. “Het centrum, dat na twaalf jaar hard werken werd gebouwd, werd volledig verwoest”, zei een projectpartner van Kerk in Nood die verbonden is aan het Latijnse patriarchaat. Er wordt ook gevreesd dat het katholieke centrum St. Thomas Aquinas, dat eveneens in de wijk Tal Al Hawa ligt, beschadigd is door de luchtaanvallen, hoewel dit nog niet bevestigd is. “Het is op dit moment te gevaarlijk om het te gaan controleren”, aldus een lokale bron.

«Volgens een verklaring van het orthodoxe patriarchaat van Jeruzalem zijn er in de eerste drie weken van het conflict 19 gebedshuizen, waaronder moskeeën en kerken, aangevallen in Gaza. “In tijden van crisis en tegenspoed wenden we ons tot de woorden van Psalm 34, 18: “De Heer is dicht bij de gebrokenen van hart en redt hen die verbrijzeld zijn van geest.” We bidden voor vrede, gerechtigheid en een snel einde aan het lijden in Gaza”, zei het patriarchaat in zijn verklaring» (website Kerk in Nood, nov. 2023).

NAAR EGYPTE?

Nauwelijks tien dagen na het uitbreken van Operatie Al-Aqsa-Storm had de regering-Netanyahu al een plan in handen voor de volledige verdrijving van de Palestijnen uit de Gazastrook en hun vestiging in… Egypte.

De Israëlische denktank Misgav (Institute for National Securituy and Zionist Strategy) publiceerde op 17 oktober een paper waarin een radicale oplossing voor “het Palestijnse probleem” wordt uiteengezet. De hoofdauteur, Amir Weitmann, zegt dat Israël de uitgelezen kans niet mag laten voorbijgaan «om heel de Gazastrook te ontruimen» en de bevolking te transporteren naar Egypte, waar voldoende beschikbare huisvesting voorhanden is: «In 2017 werd gemeld dat er ongeveer 10 miljoen leegstaande wooneenheden zijn in Egypte, waarvan ongeveer de helft al is gebouwd en de andere helft in constructie is.» Wat is er dus simpeler dan die woningen aan de vermaledijde Palestijnen te geven en zo voorgoed van hen af te geraken?  

Misgav spreekt daarom over «een realistisch en duurzaam plan voor humanitaire hervestiging en rehabilitatie». Het argument dat Egypte op een dergelijke denkpiste alleen maar woedend zal reageren, wordt weggewuifd: «Het plan sluit goed aan bij de economische en geopolitieke belangen van de staat Israël, Egypte, de VS en Saoedi-Arabië.» Caïro zal de massieve exodus van Palestijnse vluchtelingen gunstig ontvangen als «een stimulus die het regime van al-Sisi enorme en onmiddellijke voordelen zal opleveren.» Hoezo? Omdat Jeruzalem er veel geld zal tegenaan gooien: de «Israëlische investeringen» in Egypte zullen het land aantrekkelijk maken voor zijn voornaamste geldschieters, namelijk Saoedi-Arabië, Duitsland en Frankrijk.

Als generaal al-Sissi maar voldoende corrupt is, zou het volgens Misgav dus kunnen dat hij bereid gevonden wordt om ten koste van zijn eigen land het Palestijnse probleem te importeren. Zo zouden de zionisten de Gazastrook kunnen inpalmen – en zich meester maken van het gasveld Gaza Marine, dat voor de kust van het Palestijnse gebied ligt.

«In 1999 verstrekte de Palestijnse Autoriteit een vergunning met een looptijd van 25 jaar aan BG Group voor het exploreren van het zeegebied voor de kust van de Gazastrook. BG boorde op twee plekken in Gaza Marine, een nieuw ontdekt gasreservaat dat naar schatting 30 miljoen kubieke meter aardgas bevat. De licentie werd in 2001 echter voor de rechtbank betwist door Nobel Energy. De rechtbank gaf geen definitieve uitspraak, maar argumenteerde dat Gaza Marine “niemandswater” zou zijn tot er een definitief vredesakkoord tussen Israël en de Palestijnen is bereikt» (Somo, 10 mei 2017).

Een vredesakkoord komt er nooit en is overbodig als de Palestijnen verdreven zijn.

Dat is de redenering van personen die zelf door en door corrupt en slecht zijn en die, hoeveel boosaardige “humanitaire” plannen zij ook smeden, nooit de vrede zullen vinden, want zij hebben Jezus Christus en zijn Moeder met het Onbevlekte Hart verworpen.

broeder Michel van de Triomferende Onbevlekte
& redactie KCR