«Omnia instaurare in Christo»:

het opzet van De katholieke Contrareformatie in de 21ste eeuw

DE aanhangers van De katholieke Contrareformatie in de 21ste eeuw willen trouw zijn aan de waarheid. Wij zijn geen sentimentele mensen zoals de charismatici en ook geen heethoofden of subversievelingen zoals de propagandisten van de bevrijdingstheologie. Wij zijn zelfs geen intellectuelen, in tegenstelling tot wat velen denken. Wij zijn gewoon oprechte mensen, wij weten waar de waarheid ligt en zijn eraan gehecht en wij laten niet toe dat men ons onzin op de mouw speldt. Wij zijn gehecht aan de énige waarheid van onze énige God – er zijn er geen tien ! – die is samengevat in ons katholieke Credo.

Maar daar blijft het niet bij. Zoals abbé Georges de Nantes (1924-2010) ons heeft voorgedaan en voorgeleefd moeten wij ook afdalen van de theologie naar de metafysica, van de metafysica naar de moraal, van de moraal naar de politiek en van de politiek naar de ecologie. De 150 punten van de Falanx van de Onbevlekte maken dat duidelijk. Ze zijn opgedeeld in drie grote rubrieken : een katholieke doctrine voor de 21ste eeuw (punten 1 t/m 50) ; een christelijke politieke leer (punten 51 t/m 100) ; een ecologie voor onze tijd (punten 101 t/m 150).

Niets is ons vreemd. Het gaat altijd om de waarheid van God. Wij willen niet dat men ons bestaan in vakjes opdeelt of dat men de godsdienst naar de sacristie of binnenskamers verwijst. Omnia instaurare in Christo, zei de H. Pius X : « Alles herstellen in Christus ». Alles baseren op Christus, omdat « Christus alles in allen is » (Sint-Paulus aan de Kolossenzen). De rijkdom van ons geloof is zo groot dat het op alle domeinen van het leven kan toegepast worden en dat is ook wat wij proberen te doen met De katholieke Contrareformatie in de 21ste eeuw.

« Gelukkig is de mens die geen acht slaat op de bijeenkomst van de goddelozen », zegt psalm 1. Dat spreekt vandaag tot ons ! De goddelozen, de vijanden van God, zijn goed georganiseerd, veel beter dan wij, ze zijn machtig en heersen over de wereld. Zij kennen de wet van God, maar trotseren haar. Met hen willen wij niets te maken hebben, het komt niet in ons op om met hen compromissen te sluiten. Zoals psalm 1 vervolgt : « Hij zet zich niet neer aan de poorten van de stad » om zich te mengen onder het mondaine volk dat spot met heilige en vrome mensen.

Maar hoe moeten wij trouw blijven ? Daar ligt de moeilijkheid in deze tijden van om zich heen grijpende geloofsafval. Het enige middel om trouw te blijven aan de waarheid is groeien in het geloof dat wij bij ons doopsel ontvangen hebben : ons elke dag meer verenigen met Jezus en Maria. De Kerk heeft trouwens altijd aan de katholieken gevraagd om hun geloof te verdiepen door in de leer te gaan bij degelijke leermeesters. Want meer dan ooit wordt ons geloof aangevallen door de duivel, die zich bedient van de wapens die onze vrijzinnige en decadente maatschappij hem levert.

Het is aan ons om in de tegenaanval te gaan. Ieder van ons is verantwoordelijk voor het geloof dat wij bij ons doopsel ontvangen hebben. God zal ons bij het Oordeel rekenschap vragen over de mogelijke nalatigheid die wij betoond hebben in het bewaren en verdedigen van het geloof. Ons eeuwig geluk staat op het spel ! En daarmee staat ook onze liefde tot Jezus en Maria op het spel, van wie wij het portret heel eerbiedig in het diepst van ons hart moeten bewaren, zoals Sint-Jan van het Kruis zegt.

In die zin zijn wij allemaal geroepen om mystiekers te worden, legt abbé de Nantes uit : « Waarin bestaat het mystieke leven ? In het bewaren van het portret van Jezus en Maria in het diepst van mijn hart, het dag en nacht in detail blijven bekijken. Zoals een moeder het nooit moe wordt om naar haar kind te kijken, zo moeten wij dag en nacht het portret van Jezus en Maria beschouwen en de geestelijke schoonheden ervan leren smaken. »

Het werk van de katholieke Contraformatie is broodnodig nu de rotte vruchten van het Tweede Vaticaans Concilie de Kerk meer en meer irrelevant dreigen te maken. Wat paus Franciscus vandaag met zijn synode over de synodaliteit doet, is gewoon het doortrekken tot de uiterste consequenties van wat al in de documenten van Vaticanum II besloten lag, zoals wij al zo vaak bewezen hebben.

« Geen schisma, geen ketterij ! » Nooit zullen wij de Kerk verlaten voor een of andere “ kapel van de zuiveren ”. Maar binnen de Kerk, als leden van de Ene, Heilige, Katholieke en Apostolische Kerk, strijden wij tegen de nieuwlichters en ketters die haar misvormd en ziek gemaakt hebben. Niet wij moeten eruit, maar zij, tenzij ze zich bekeren !

Het is waar dat het aantal van onze volgelingen zeer klein is, maar wij hebben een Beschermvrouwe tegen wie geen enkele vijand opgewassen is : de Onbevlekte Maagd Maria ! Van haar weten wij dat zij de eindoverwinning zal behalen en « de kop van de slang zal verpletteren » (Gn 3, 15).

broeder Bruno van Jezus-Maria
& redactie KCR

Hij is verrezen ! nr. 127, januari-februari 2024