Het eucharistische Hart van Jezus-Maria

GOD leeft, Hij is een levende en die levende is drie Personen. In zijn apostolische brief Desiderio desideravi over de liturgische vorming van het volk Gods (29 juni 2022) schrijft paus Franciscus over « een smalle spleet waardoor ons de verrassende mogelijkheid wordt geboden om te ontdekken wat de diepte is van de liefde die de drie Personen van de H. Drie-eenheid voor ons koesteren » (nr. 2). Laat ons hierover verder mediteren.

Wij kunnen ons voorstellen dat de Vader zich naar de Zoon en de H. Geest keert om met medelijden over de mensen te spreken. Hoe kan het dat deze drie zo zuivere, zo heilige, zo glorierijke Personen uit hun Paradijs treden, bij wijze van spreken het “ venster ” van de Hemel openen en naar die ontzaglijke mensenmassa kijken die op weg is naar de hel, als gevolg van de afgrijselijke zonde van Adam en Eva (waarvan de appel slechts een onschuldig beeld is) ?

Omdat er daar beneden Iemand verschijnt. Zij verschijnt op een uitzonderlijke plek, niet ten opzichte van God, maar ten opzichte van de mensheid die zich verdoemt. Het is zoals een klein licht dat men vanuit het vliegtuig waarneemt, oplichtend binnen de sombere massa van een land dat nog slaapt. De Maagd Maria, door God in alle eeuwigheid geconcipieerd, is zo stralend dat Hij in haar zijn welbehagen vindt. De Vader bekijkt haar als zijn dochter, de Zoon weet dat zij Hem beloofd is als bruid en de H. Geest verheugt er zich over dat zij zijn tempel, zijn heiligdom en zijn intieme vriendin zal zijn...

Dit mysterie van « de Vrouw » (Gn 3, 15) verschijnt op de eerste bladzijden van het boek Genesis en keert terug op de laatste pagina’s van het boek Apocalyps. Zij ontroert het Hart van God, de drie Harten van de drie goddelijke Personen die er slechts één vormen. Zij is de Middelares die de brug vormt over de afgrond die de oneindige heiligheid van God scheidt van het ellendige verval van de mensheid waartoe wij allemaal behoren. Door te kijken naar haar die alles voor Hen betekent, komen de Vader, de Zoon en de H. Geest van gramschap tot medelijden en zeggen : « Laat ons het menselijke ras redden. »

Abbé de Nantes, onze vader, zei ons : « Twee zeer mysterieuze wezens zullen ons nooit meer verlaten, hoop ik : de H. Maagd, die onze Middelares is, en Jezus-Eucharistie. » Zij zijn ons als onafscheidelijk van elkaar verschenen in een mariale en eucharistische epiphanie of openbaring waarmee de eerbiedwaardige zuster Lucia dos Santos begunstigd werd in Tui, op 13 juni 1929. Wat zag Lucia ? De Vader in de Hemel, de H. Geest onder de gedaante van een duif, de gekruisigde Christus op een groot kruis van licht. Uit de wonden van de Heer vloeit bloed. Het bloed uit de linkerhand druppelt tot op de grond in de vorm van een stroom van letters die ons de woorden « Genade en Medelijden » tonen. Aan de andere kant valt het Bloed uit het met doornen gekroonde hoofd en uit de wonde in de zijde in een kelk, waarboven onbeweeglijk de Hostie hangt. Dit betekent dat het H. Misoffer niets anders is dan de herhaling van het H. Kruisoffer.

Aan de voet van dat lichtende kruis staat de Maagd Maria, zoals zij op Goede Vrijdag aan de voet van het Kruis van Jezus op Golgotha stond. In de ene hand houdt zij de rozenkrans die ze ons toont, op de andere hand draagt zij haar Onbevlekte Hart ; zij wil namelijk dat wij weten dat het via haar is, onze Middelares, dat wij alle genaden ontvangen en dat zij de Hulp is van alle menselijke wezens : van allemaal, allemaal, allemaal opdat wij zo mogelijk allemaal naar de Hemel zouden gaan.

Zij is het die meer nog dan de engelen de treden van de ladder van Jacob bestijgt om, door haar Zoon, onze gebeden en offers tot bij de Vader te brengen. Zij is het die aan ons de genaden uitdeelt die door Christus op het Kruis verworven zijn. Tijdens het H. Misoffer brengt Onze-Lieve-Vrouw ons opnieuw ter wereld, nadat ze ons al in het lijden gebaard had aan de voet van het Kruis. Tijdens elke Mis beleeft ze dat baren opnieuw en komt ze voor ons tussenbeide, zoals eertijds in Kana. Paus Franciscus bracht dat in herinnering in de toewijding aan het Onbevlekte Hart van Maria die hij op 25 maart 2022 uitsprak :

« Wij wenden ons tot U en kloppen aan de deur van uw hart, wij, uw geliefde kinderen. In elke tijd maakt Gij u aan ons bekend en roept Gij ons op tot bekering. Help ons en schenk ons uw troost in dit donkere uur. Zeg opnieuw tot ons : “ Ben Ik niet hier, Ik die uw Moeder ben ? ” Gij zijt in staat de knopen van ons hart en van onze tijd te ontwarren. In U stellen wij ons vertrouwen. Wij vertrouwen erop dat Gij, vooral in ogenblikken van beproeving, niet doof zult zijn voor onze smeekbede en ons te hulp zult komen. Dat hebt Gij gedaan te Kana in Galilea, toen Gij voorspreekster waart bij Jezus en Hij het eerste van zijn tekenen verrichtte. Om de vreugde van het bruiloftsfeest te bewaren, hebt Gij tot Hem gezegd : “ Zij hebben geen wijn meer ” (Jo 2, 3). O Moeder, herhaal nu die woorden en dat gebed, want in onze dagen is de wijn van de hoop op, de vreugde is gevlucht, de broederlijkheid vervaagd. »

Abbé de Nantes schreef over het eerste wonder van Jezus : « In het Evangelie van Sint-Jan, wanneer het gaat over de bruiloft van Kana, ontmoeten wij de Vrouw die macht heeft over het Hart van God. Het is de nederige en bij de mensen onbekende dienares van God die Maria heet, die bevriend is met het jonge koppel en die aan God vraagt een groots mirakel te verrichten. Dit mirakel is reeds het symbool van het echte mirakel : dat van de Eucharistie, waarin het Bloed van Christus drank voor heel de wereld zal worden. » Het wonder van Kana kondigt met andere woorden het Nieuwe en Eeuwige Verbond aan dat zal bezegeld worden door dat Kostbaar Bloed. Jezus vervolmaakt de godsdienst na de eeuwen van het Oude Verbond.

De H. Maagd had Jezus gevraagd om aan alle aanwezigen wijn te geven. Hij nam water en veranderde dat in wijn. Het water, aldus nog abbé de Nantes, is het middel om de lichamen te reinigen. Alleen de lichamen : het zuivert de zielen niet. Het water dat in wijn veranderd wordt, is echter het teken van het doopwater dat omgevormd wordt tot het Bloed van Christus. Het is nodig dat Christus zijn Bloed geeft om de volmaakte godsdienst te kunnen instellen.

« Toen al die mensen van Kana de wijn dronken en zeiden dat hij uitzonderlijk was, kreeg de Maagd Maria een dolkstoot in haar Hart : ze besefte dat zij het was die de oorzaak van het wonder was, dat zij Hem dit mirakel gevraagd had... en dat zij dus aan de basis lag van het feit dat Hij op een dag al zijn Bloed zou vergieten opdat de mensen er zich aan zouden kunnen verzadigen. » Het Nieuwe Verbond zal inderdaad een bruiloftsmaal zijn waarin Jezus zijn Bloed zal schenken aan de ongelukkige mensheid. Hij zal ons een mystieke wijn geven die in de heilige communie zijn eigen Bloed wordt.

De grote mysteries van onze godsdienst zijn met elkaar verbonden op vraag van de Maagd Maria. Het is door haar dat Jezus ter wereld kwam en gevoed werd. Zij gaf Hem haar moedermelk waardoor Hij de Verlosser van het menselijke ras kon worden en zijn Bloed voor ons kon vergieten. Het H. Hart van Jezus en het Onbevlekte Hart van Maria zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zij is alles voor Hem zoals Hij alles voor Haar is. « Doet alles wat Hij u zeggen zal. »

Dat is de basis van ons volkomen vertrouwen in Onze-Lieve-Vrouw. Zij kent onze noden, zij vraagt niet anders dan eraan te kunnen voldoen. Ze hoeft het slechts tegen Jezus te zeggen, zonder zelfs een vraag te stellen, want zij is er zeker van te ontvangen en ons de genade te schenken die wij nodig hebben.

broeder Bruno van Jezus-Maria
Hij is verrezen ! nr. 127, januari-februari 2024