HET PACT MET DE DUIVEL

OP 22 september 2018 ondertekende paus Franciscus het pact dat de Chinese katholieken uitlevert aan het communistisch regime.

Het Vaticaan spreekt over een «historisch akkoord» tussen China en de H. Stoel. « Voor de eerste keer sinds vele decennia», aldus staatssecretaris kardinaal Pietro Parolin, « zijn alle bisschoppen van China in gemeenschap met de bisschop van Rome.» Op voorwaarde dan wel dat die laatste, de paus, niet zelf de gemeenschap verbroken heeft door een schandalig verraad!

EEN KNIEVAL VOOR DE NIEUWE MAO

Het als « voorlopig» bestempelde akkoord bezegelt een terugkeer naar het tijdperk van Mao, in de persoon van president Xi Jinping, en bijgevolg naar de «dwalingen van Rusland» die China geërfd heeft.

Op 4 mei jl., ter gelegenheid van de vieringen voor de tweehonderdste verjaardag van de geboorte van Karl Marx, herinnerde Xi Jinping aan het belang van de marxistische “godsdienst”:

« Het marxisme zal altijd de stichtingstheorie blijven van China en de communistische partij. Het is een cruciale ideologie om ons te helpen de samenleving te begrijpen, de wet te interpreteren, de waarheid te vinden en de wereld te veranderen.» Men kan niet beter het antichristelijk karakter van de marxistische doctrine formuleren. Xi Jinping nodigde de kaders van de Partij uit om deze leer een nieuw elan te geven door het Communistisch manifest van Marx opnieuw te bestuderen.

De Japans-Amerikaanse hoogleraar Sean Kenji Starrs van de universiteit van Hong Kong merkt op: « Als de Chinezen de tijd zouden nemen om de ideeën die aan de basis van het marxisme liggen grondig te bestuderen, zouden ze beseffen dat het huidige China niets nog gemeenschappelijk heeft met die theorie.» Hoe dan ook, het is een feit dat de Chinese staat een steeds strengere controle uitoefent op het individueel en sociaal gedrag van haar burgers, meer bepaald op godsdienstig vlak.

De afkondiging op 1 februari 2018 van het nieuwe reglement met betrekking tot «de godsdiensten» heeft de vervolging van het katholicisme alleen maar verergerd. Dat reglement voorziet in een resem straffen voor alle “illegale” religieuze activiteiten, zoals het vieren van ceremoniën op plaatsen of in gebouwen die niet geregistreerd zijn, het deelnemen aan bedevaarten, het volgen van een vorming in het buitenland zonder toelating van de regering enz. In maart van dit jaar werden alle godsdienstige zaken rechtstreeks onder de macht van de Partij gebracht in het kader van een zgn. Bureau van het Verenigd Front. Dat lanceerde nieuwe campagnes van restricties, in het bijzonder de scheiding tussen opvoeding en religie en het concrete verbod voor jongeren onder de achttien jaar om naar de Mis te gaan of aan godsdienstige activiteiten deel te nemen. Het enige geloof dat in China mag blijven bestaan is het geloof in de Chinese vorm van het marxisme!

Sinds begin april wordt deze campagne in de provincie Henan zeer strikt ten uitvoer gebracht, met de sluiting van kleuterscholen die in handen zijn van de Kerk en met de aanwezigheid van functionarissen bij de ingang van de kerken om zeker te zijn dat geen enkel kind de H. Mis bijwoont. Veel gelovigen vragen zich ongerust af of deze campagne veralgemeend gaat worden over heel het land. Daar lijkt het wel op… met de zegen van de paus! Wat gaat er gebeuren met alle vormingsactiviteiten voor de jeugd? Hoe zal het geloof doorgegeven worden aan de kinderen? Als enig antwoord heft paus Franciscus de excommunicaties op die rustten op zeven Chinese bisschoppen van de patriottische Kerk. Zij waren gewijd zonder pauselijk mandaat en dus onderworpen aan het communistisch regime, maar nu neemt de Opperherder hen terug op in de volledige gemeenschap van de katholieke Kerk...

In twee van de betrokken bisdommen zijn er echter al Romegetrouwe bisschoppen die vroeger werden aangesteld en die dus lid zijn van de vervolgde ondergrondse Kerk, want het regime erkende hen niet. In de pers raakte bekend dat het Vaticaan al begin 2018 aan beiden vroeg om ontslag te nemen en zo plaats te maken voor de kandidaten van de communistische regering, die weldra door de paus erkend zouden worden! Dat nieuws sloeg in als een bom in de Kerk, in China en in heel de wereld. De H. Stoel werd ertoe gedwongen uitleg te geven. Het Franse dagblad La Croix titelde: « De katholieken van de ondergrondse Chinese Kerk voelen zich vergeten.»

Vergeten? Het woord verraden is hier beter op zijn plaats!

De moedige kardinaal Joseph Zen Ze-kiun, emeritus aartsbisschop van Hong Kong, schuwde eens te meer de harde woorden niet: hij sprak over « een uitverkoop van de katholieken» en « een onvoorstelbaar verraad van Jezus, een verraad van het volk van de katholieke Kerk in China» ten voordele van de patriottische Kerk, een pseudokerk onder de controle van de Staat! Vooral voor kardinaal Parolin, het brein achter het akkoord, was hij niet mals: « Ik denk echt dat hij geen geloof heeft. Hij is slechts een goede diplomaat in een erg seculiere, wereldlijke zin. Ze leveren de kudde uit aan de wolven» (interview met Reuters, 20 september 2018).

Kardinaal Parolin van zijn kant probeerde sussende woorden te spreken. Hij riep alle Chinese katholieken op « een authentieke geest van verzoening onder broeders te beleven, door concrete gebaren te stellen die helpen het onbegrip uit het verleden, zelfs uit het recente verleden, te overstijgen.» Van lichtvoetigheid gesproken…

HOE RUSLAND IN DE ARMEN VAN CHINA GEDREVEN WORDT

Van 11 tot 17 september hield Rusland reusachtige militaire manoeuvres onder de naam Vostok 2018 (“Oosten 2018”). Er namen zomaar eventjes driehonderdduizend militairen aan deel, met gebruik van 36.000 voertuigen, 1000 vliegtuigen en 80 schepen. Plaats van het gebeuren was Siberië en het Russische Verre Oosten.

Tijdens de oefeningen ontplooide China 900 tanks en meer dan drieduizend manschappen op Russisch grondgebied, in het verlengde van de gezamenlijke maritieme manoeuvres die in 2012 opgestart werden. Alle waarnemers zijn het erover eens: onder de benaming “strategisch partnerschap” beleven beide landen vandaag echte wittebroodsweken...

De relaties tussen beide grootmachten zijn steeds sterker geworden sinds 1999, toen de eerste akkoorden ondertekend werden over de afbakening van de wederzijdse grenzen langs de rivier de Amoer in Mantsjoerije. We zijn een heel eind weg van de «strategische driehoek» die uitgedacht werd door Henry Kissinger in de jaren 1970, toen hij de Amerikaanse buitenlandse politiek leidde. Hij streefde toen naar een toenadering van de VS tot zowel de Sovjetunie als China, om te vermijden dat Moskou en Beijing naar elkaar zouden toegroeien.

In 1972 kreeg Kissinger gedaan dat Nixon in februari een historisch bezoek bracht aan Mao Zedong in Beijing, om er diplomatieke relaties aan te knopen, en in mei aan de Sovjetleiders in Moskou, om er een eerste verdrag tot inperking van de strategische kernwapens (Strategic Arms Limitation Treaty, SALT I) te ondertekenen.

Donald Trump volgt de omgekeerde weg. Op 27 augustus 2018 werden nieuwe Amerikaanse sancties tegen Rusland van kracht; tegelijkertijd beschuldigt Washington China van laksheid in de toepassing van de VN-sancties tegen Noord-Korea. Met andere woorden: door deze bestraffende “diplomatie” verstevigen de VS voortdurend een Russisch-Chinese as die tegen hen gericht is. De twee grootmachten zijn op weg om opnieuw bondgenoten te worden zoals in de jaren 1950-1959, in de tijd dat Rusland zijn dwalingen in de wereld verspreidde… Dat vertaalt zich in identieke stemmingen in de Veiligheidsraad, om in te gaan tegen de pretentie van de Amerikanen die hun agressief leiderschap willen opleggen aan heel de planeet.

In die context stelt het akkoord met de H. Stoel China in staat te ontsnappen aan het isolement waartoe Washington het land wil dwingen. De ondertekening van een pact met paus Franciscus – die daardoor als het ware een bondgenoot van Xi Jinping tegen Trump wordt – geeft aan de 12 miljoen Chinese katholieken een veel groter gewicht dan men op het eerste gezicht zou vermoeden. Dat hij zich tegenover de Amerikaanse president kan opwerpen als kampioen van een multipolaire wereld en van de dialoog is voor Xi Jinping… wel een mis waard!

In de kwesties van Syrië en Oekraïne heeft China zich gehouden aan een neutraliteit die in de praktijk neerkomt op steun aan Rusland (al heeft Beijing de annexatie van de Krim niet erkend). Omgekeerd heeft Moskou de expansionistische politiek van Beijing in de Zuid-Chinese zee nooit veroordeeld – integendeel zelfs.

Vanaf het begin van de jaren 2000 heeft Rusland bijgedragen tot de modernisering van de Chinese industrie en defensie door de verkoop van straaljagers Soechoj Soe-27, inclusief de overdracht van hun technologie; zij lagen aan de basis van de Chinese Shenyang J-11-toestellen. Vladimir Poetin, die op het internationale vlak geïsoleerd geraakte en verzwakt werd door de westerse sancties, besloot tot een zwenking naar het Oosten. Hij gaf toestemming voor de levering aan China van straaljagers Soechoj Soe-35 en luchtafweergeschut van het type S-400 (waarmee binnen een straal van 400 km elk gevechtsvliegtuig uit de lucht kan geschoten worden).

Wanneer zullen de VS inzien dat ze er geen enkel belang bij hebben de Russen in de armen van de Chinezen te drijven?

Vandaag spreken Moskou en Beijing zich steeds uitdrukkelijker uit voor het gebruik van de nationale deviezen in de handelsbetrekkingen. « Om het hoofd te bieden aan de risico’s die de wereldeconomie blijft kennen», zei Poetin aan het slot van zijn onderhandelingen met Xi tijdens het economisch forum van Vladivostok, in september van dit jaar. De Russische president liet optekenen dat de bilaterale uitwisselingen tussen zijn land en China tijdens het eerste semester van dit jaar met meer dan een derde toegenomen zijn en nu een totaal bedrag van 50 miljard dollar bereikt hebben. « Alles lijkt er op te wijzen dat wij op het einde van dit jaar op een record-zakencijfer van 100 miljard dollar zullen uitkomen», besloot Poetin.

Deze evolutie betekent dat de positie van de dollar als dominante munt in de wereldhandel aan het wankelen wordt gebracht. De bijl ligt aan de wortels van de boom…

broeder Bruno van Jezus-Maria