GERMANIA DELENDA EST

EEN DOOFPOTOPERATIE

Hoe staat het eigenlijk met het onderzoek naar de spectaculaire sabotage die eind september gepleegd werd op de onderzeese gaspijpleidingen van Nord Stream 1 en Nord Stream 2? Zou men niet mogen verwachten dat een dergelijke terreurdaad grondig uitgespit wordt en dat elke steen wordt omgekeerd om de dader te ontmaskeren? Maar twee maanden na de feiten heerst rond de hele zaak een oorverdovende stilte.

De ontploffingen deden zich voor in de economische wateren van Denemarken en Zweden. Volgens de Duitse omroep ARD waren Kopenhagen, Stockholm en Berlijn oorspronkelijk van plan gezamenlijk een onderzoek in te stellen naar de schuldige voor de explosies. Maar eerst trokken de Zweden zich terug en vervolgens ook de Denen. Al snel stelde Stockholm een blokkade in rond de zone van de sabotage en voerden de Zweden een eigen onderzoek uit. Er werden bewijsstukken bovengehaald die voor analyse naar de eigen labo’s gingen. Stockholm deelde de verzamelde informatie niet met Kopenhagen, niet met Berlijn en al zeker niet met Moskou. Waarom? 

Het lijdt weinig twijfel dat Zweden van de VS het bevel kreeg om elk bewijs van de Amerikaans-Britse betrokkenheid bij deze misdadige operatie te elimineren. De gaspijpleidingen werden vernietigd in opdracht van Washington, dat nu voor de ogen van de hele wereld de sporen van de misdaad via Stockholm laat verdwijnen. Het motief van de Amerikanen ligt voor de hand, hoe schokkend het op het eerste gezicht ook lijkt: het voornaamste slachtoffer van het opblazen van Nord Stream is niet zozeer Rusland als wel Duitsland, een land dat de VS blijkbaar bewust onherstelbaar willen beschadigen en in de rol van machteloze vazal duwen. En mét Duitsland ligt heel de Europese Unie in het vizier.  

HOREN, ZIEN EN ZWIJGEN

Vlak voor de sabotage van de gaspijpleidingen grepen in het oosten van de Bondsrepubliek de eerste grote manifestaties plaats tegen de regeringspolitiek die erin bestond om zélf de energiebevoorrading vanuit Rusland op te schorten en het Oekraïense regime volop te steunen tegen Moskou. De betogers eisten dat de regering haar burgers letterlijk niet in de kou zou laten staan en met Poetin zou onderhandelen over een normalisering van de betrekkingen. Net toen het “reële land” van zich begon te laten horen, explodeerde Nord Stream.   

Men kan zich moeilijk voorstellen dat de machthebbers in Berlijn niet beseffen wat nu zonneklaar is: dat hun Amerikaanse “bondgenoot” in feite hun vijand is. Maar zij durven niets zeggen, niet tegen de terreurdaad en evenmin tegen andere maatregelen die Washington al sinds geruime tijd tegen Duitsland genomen heeft.

Hoewel de Tweede Wereldoorlog al meer dan 75 jaar voorbij is, beschikken de Amerikanen nog altijd over verschillende militaire bases in de Bondsrepubliek, meer bepaald in Kaiserslautern (met de befaamde luchtmachtbasis Ramstein), Mannheim, Pirmasens, Ansbach en Wiesbaden. In het totaal gaat het om 35.000 militairen. De terugtrekking van Amerikaanse troepen die Trump in 2020 aankondigde, is ongedaan gemaakt wegens «groeiende behoeften», aldus het Pentagon. Feit is dat Berlijn het zich door de Amerikaanse aanwezigheid moeilijk kan permitteren om een afwijkende buitenlandse politiek te voeren.

Vervolgens is er de goudkwestie. Duitsland beschikt over een indrukwekkende voorraad goud, maar meer dan een derde daarvan – zo’n 1500 ton – lag tot voor kort opgeslagen in de kluizen van de Federal Reserve in New York. Dat heeft een historische reden: tijdens de Koude Oorlog oordeelde de regering in Bonn dat haar goud veiliger zat in de VS. Tussen 2013 en 2016 slaagde de Bundesbank er in om een kleine 300 ton uit de VS te repatriëren, maar de Amerikanen bewaren al de rest en spelen het argument uit van de Russische boeman die zich wel eens van het in Duitsland zelf gestockeerde goud zou kunnen meester maken… 

In oktober 2013 kwam aan het licht dat de mobiele telefoon van kanselier Angela Merkel jarenlang was afgetapt door de Amerikaanse geheime dienst NSA. Merkel werd sinds 2002 afgeluisterd vanuit de Amerikaanse ambassade, die op loopafstand van haar kantoor in Berlijn lag. Duitsland stond in rep en roer want «vrienden afluisteren dat doe je simpelweg niet», maar het Witte Huis legde iedereen het zwijgen op: amper twee jaar later klasseerde het Duitse federale parket de affaire zonder gevolg. 

Het is maar al te duidelijk dat de VS Duitsland niet vertrouwen en dat zij de oude vijand uit twee Wereldoorlogen nog altijd onder de knoet willen houden. En dat is begrijpelijk, want de Duitse belangen druisen wezenlijk in tegen de Amerikaanse.

EEN KRITISCHE STEM

Op 20 augustus 2022 publiceerde de Duitse oud-politicus Oskar Lafontaine een vrije tribune in de Berliner Zeitung waarin hij ongemeen scherp afrekende met de Ruslandpolitiek van de huidige generatie machthebbers. Mikpunt waren vooral de leiders van de Ampelkoalition, de “Verkeerslichtcoalitie” van socialisten, liberalen (die in Duitsland geel als traditionele partijkleur hebben) en Groenen onder leiding van kanselier Olaf Scholz. Maar ook de christendemocraten van Friedrich Merz konden niet op enig begrip rekenen.

Lafontaine is niet de eerste de beste. Hij was jarenlang premier van het Saarland, in 1990 SPD-kandidaat voor het kanselierschap en van 1995 tot 1999 voorzitter van de socialistische partij en vervolgens minister van Financiën in het kabinet-Schröder. Vanaf 2005 werkte hij in leidende posities in de partij Die Linke. Op 17 maart 2022 kondigde hij zijn ontslag aan en sindsdien is de 79-jarige Lafontaine partijloos: een éminence grise met een scherp intellect die niets meer te verliezen heeft en die zich nu kan permitteren te zeggen wat hij vroeger niet kon of durfde.  

«Voor de overgrote meerderheid van Duitse politici en journalisten», aldus de oud-politicus, «begon de oorlog in Oekraïne op 24 februari 2022. Met deze visie, die voorbijgaat aan de volledige geschiedenis van de invasie van het Russische leger in Oekraïne, kan Duitsland geen enkele bijdrage leveren aan de vrede. Volgende zin wordt toegeschreven aan de dichter Aeschylus: “In de oorlog is de waarheid het eerste slachtoffer.” Hieruit volgt dat men om vrede te vinden moet terugkeren naar de waarheid. Elke oorlog heeft zijn geschiedenis. En de voorgeschiedenis van de oorlog in Oekraïne begint met het zelfbeeld van de VS als een uitverkoren natie met de claim de enige wereldmacht te zijn en te blijven.»

Dit is het meedogenloze hegemonisme van Washington, door Poetin al zo vaak aan de kaak gesteld.

«Daarom moeten de VS al het mogelijke doen om de opkomst van een andere wereldmacht te voorkomen. Dat geldt niet alleen voor China en Rusland, maar ook voor de EU en in de toekomst wellicht voor India of andere landen. Als je dat standpunt accepteert en tegelijkertijd weet dat de VS verreweg het grootste militaire apparaat ter wereld hebben, dan kan je tot de conclusie komen dat je het beste kan schuilen onder de vleugels van deze enige wereldmacht.

«Deze overweging is echter alleen correct als de beschermende macht een vreedzaam buitenlands beleid voert en opkomende rivalen niet militair omsingelt, hen voortdurend provoceert en daarmee het risico van oorlog aanvaardt. Als de beschermende macht op het grondgebied van haar bondgenoten militaire faciliteiten heeft van waaruit zij haar oorlogen voert, dan brengt zij niet alleen zichzelf maar ook de bondgenoten in gevaar met agressieve geopolitiek. Vliegbasis Ramstein was en is bijvoorbeeld onmisbaar voor de Amerikaanse oorlogvoering in het Midden-Oosten, in Afrika en in Oekraïne. Daarom is Duitsland, wanneer de Amerikanen in oorlog zijn, altijd betrokken bij die oorlog, of het dat nu leuk vindt of niet. 

«Dat Duitsland geen soeverein land is, werd opnieuw duidelijk toen de Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin de NAVO-lidstaten uitnodigde voor een conferentie in Ramstein waar de vazallanden hun bijdrage moesten leveren aan de oorlog in Oekraïne. Natuurlijk claimen de VS ook de beslissing of een land als Duitsland een project als Nord Stream 2 voor de energiebevoorrading wel in gebruik mag nemen.»

We schreven het al: De Duits-Russische samenwerking inzake energie is de VS vanaf het begin een doorn in het oog geweest. De realisatie van Nord Stream werd in Washington beschouwd als een daad van ongehoorzaamheid van Berlijn. Er stond voor de Amerikanen te veel op het spel: het ging om het spook van de Euraziatische eenwording waarvoor de Amerikaanse geopolitieke denkers, van Spykman tot Brzezinski, al zo lang waarschuwen.

DE BONDSREPUBLIEK PLEEGT HARA-KIRI

«De presidenten Clinton, Busch, Obama, Trump en Biden», gaat Lafontaine verder, «gingen door met de oostelijke uitbreiding van de NAVO en de bewapening van Oekraïne, hoewel Rusland al meer dan twintig jaar had aangegeven dat het geen Amerikaanse troepen en raketten aan zijn grens met Oekraïne zou accepteren. Met de putsch op het Maidanplein in 2014 hebben de VS laten zien geen rekening te willen houden met de veiligheidsbelangen van Rusland. Ze installeerden in Kiev een Amerikaanse marionettenregering en deden al het mogelijke om de Oekraïense strijdkrachten te integreren in de NAVO-structuren. Er werden gezamenlijke manoeuvres gehouden en de voortdurende bezwaren van de Russische regering werden genegeerd.

«In deze context werd het leugenachtige argument gebruikt dat elke staat het recht heeft om vrij zijn alliantie te kiezen. Maar geen enkele staat zou zonder waarschuwing moeten proberen om raketten van een rivaliserende mogendheid bij de grens van een kernmacht te plaatsen en dit naïef te rechtvaardigen met de vrije keuze van een alliantie. Stel je voor dat Canada, Mexico of Cuba Chinese of Russische troepen op hun grondgebied zouden toelaten of dat ze raketbases zouden laten installeren waarvan het wapentuig Washington zou kunnen bereiken. Sinds de Cubacrisis in 1962 weten we dat de VS dat nooit zouden accepteren en bij twijfel een kernoorlog zouden riskeren. 

«Uit deze overwegingen volgt dat een agressieve supermacht geen “defensieve alliantie” kan leiden. Hoe lang zal het na alle ervaringen van de afgelopen decennia duren voordat Duitsland eindelijk begrijpt dat het zijn veiligheid in eigen handen moet nemen en onafhankelijk moet worden van de Verenigde Staten?

«Op dit moment is er zelfs geen spoor van een buitenlands beleid dat de belangen van Duitsland voorop stelt. De leiders van de Verkeerslichtcoalitie, Scholz, Baerbock, Habeck en Lindner, zijn loyale Amerikaanse vazallen. Scholz pleit voor herbewapening en is er trots op met steeds kortere tussenpozen wapenleveringen aan Oekraïne te kunnen aankondigen. Hij doet alsof hij nog nooit van Willy Brandts Ostpolitik en detentebeleid heeft gehoord. Het buitenlandse beleid van de liberale FDP wordt gedomineerd door bewapeningslobbyist Strack-Zimmermann, die om de dag nieuwe wapens voor Oekraïne vraagt.

«De Groenen zijn veranderd van een partij die voortkwam uit de Duitse vredesbeweging in de felste oorlogspartij in de Duitse Bondsdag. De uitspraken van [minister van Buitenlandse Zaken] Annalena Baerbock dat we Rusland moeten “ruïneren” dienen simpelweg als fascistoïde te worden bestempeld. Ook de grootste oppositiepartij geeft verstek. Als voormalig werknemer van de Amerikaanse financiële gigant Blackrock is CDU-voorzitter Friedrich Merz een loyale Atlanticist, die nog meer wapenleveringen eist en zelfs Nord Stream 1 wil stilleggen [de vrije tribune werd geschreven vóór de sabotageoperatie].

«De Duitse buitenlandse politiek schaadt de belangen van ons land en draagt ​​niet bij aan de vrede in Europa. Ze heeft een volledige heroriëntatie nodig. Als er oorlog dreigt tussen kernmachten vanwege de Amerikaanse geopolitiek, dan is het de taak van Duitse en Europese politici om al het mogelijke te doen om ons grondgebied buiten zo’n conflict te houden. Europa moet zich losmaken van de Verenigde Staten en een bemiddelende rol spelen tussen de rivaliserende wereldmachten. 

«Europa heeft nu de hoogste energieprijzen. Europese industriële bedrijven zijn bezig met verhuis van hun activiteiten naar het buitenland en het opzetten van nieuwe vestigingen in de VS. De enorme orders voor de Amerikaanse wapenindustrie en de buitensporige winsten die de milieubelastende Amerikaanse fracking-industrie binnenhaalt, maken het overduidelijk wie profiteert van deze oorlog en de sancties.

«Met het oog op deze situatie zouden stoplichtpolitici die onervaren zijn in buitenlands beleid ook moeten begrijpen dat er geen manier is om de zelfbevestiging van Europa te omzeilen. Een eerste stap zou zijn om aan te dringen op een staakt-het-vuren, een vredesplan te presenteren en Nord Stream 2 in werking te stellen. De voortzetting van het huidige beleid leidt daarentegen tot de verarming van grote delen van de bevolking, vernietigt hele sectoren van de Duitse industrie en stelt Duitsland bloot aan het gevaar in een kernoorlog te worden gezogen.»

«DUITSLAND VERZWAKKEN EN DE VS VERSTERKEN»

Lafontaine slaat spijkers met koppen, maar toch zou ook hij schrikken als hij wist hoe ver Washington wil gaan in het knechten van Duitsland.

De RAND Corporation is een Amerikaanse denktank die officieel een bijzonder nobel doel nastreeft: «het ontwikkelen van oplossingen voor publieke uitdagingen met de bedoeling om gemeenschappen over heel de wereld veiliger, gezonder en welvarender te maken». Mooi, toch? In werkelijkheid werkt de RAND Corporation voor de Amerikaanse overheid en houdt ze zich vooral bezig met onderzoek ten behoeve van de nationale veiligheid van de VS.

Op 25 september 2022 bezorgde de RAND aan de beleidsmakers in Washington een geheim rapport met de titel: «Weakening Germany, Strenghtening the U.S.» Tot afgrijzen van het Witte Huis werd het rapport echter gelekt; men was er daarom als de kippen bij om te verklaren dat het rapport fake was (zie de website van de RAND Corporation) en dat Moskou er allicht achter zat… Want zoals iedereen weet manipuleerde Poetin ook al de Amerikaanse presidentsverkiezingen!

Het rapport vertrekt van de vaststelling dat de Amerikaanse economie in zwaar onweer verkeert «onder meer door de ongecontroleerde uitdeling van geld gedurende de Covid-lockdowns van 2020 en 2021». Gevolg: «Het is dringend noodzakelijk dat er verse financiële middelen in de nationale economie vloeien, in het bijzonder in het banksysteem. Alleen Europese landen, gebonden door hun EU- en NAVO-verplichtingen, kunnen daarvoor zorgen zonder dat wij er een betekenisvolle militaire of politieke prijs moeten voor betalen.»

Maar er is een probleem: «Het grootste obstakel is de toenemende onafhankelijkheid van Duitsland. Hoewel het nog altijd een land met een beperkte soevereiniteit is, probeert het al decennialang om die beperkingen op te heffen en een volledig onafhankelijke staat te worden. Extrapolatie toont aan dat dit ultieme doel pas over enkele tientallen jaren zal bereikt worden. Als de sociaaleconomische problemen in de VS echter escaleren, zou de evolutie in Duitsland op een betekenisvolle manier kunnen versnellen. 

«Een bijkomende factor die bijdraagt tot de Duitse economische onafhankelijkheid is de Brexit. Met de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk uit de EU zijn we een belangrijke opportuniteit kwijt om de onderhandelingen over intergouvernementele beslissingen te beïnvloeden.» Want ja, de Britse “neven” (“Our cousins in Britain”) vormen nog altijd een trouw verlengstuk van Uncle Sam. Groot-Brittannië en de VS, het zijn op geopolitiek vlak twee handen op één buik.

EEN GECONTROLEERDE CRISIS

«Een toenemende kapitaalsvlucht van Europa naar de VS kan verwacht worden wanneer Duitsland een gecontroleerde economische crisis begint te ervaren. Het huidige Duitse economische model steunt op twee pijlers: onbegrensde toegang tot goedkope Russische energiebronnen en tot goedkope Franse elektriciteit. Het belang van de eerste pijler is beduidend groter. Het stopzetten van de Russische energietoevoer kan ongetwijfeld een systeemcrisis veroorzaken die verwoestend zal zijn voor de economie van Duitsland en, onrechtstreeks, voor die van de hele EU.»

Hoe kan Berlijn ertoe gebracht worden om zichzelf te beroven van het voor zijn industrie levensbelangrijke aardgas? Door de oorlog in Oekraïne natuurlijk: «De enige manier om te waarborgen dat Duitsland de Russische energiebevoorrading afwijst, is ervoor te zorgen dat beide partijen betrokken raken in het militaire conflict in Oekraïne. Onze verdere acties in dat land zullen onvermijdelijk leiden tot een militair antwoord van Rusland. Dat zal het mogelijk maken Rusland een agressor te noemen en het volledige pakket van sancties dat we vooraf voorbereid hebben toe te passen.» Het RAND-rapport werd geschreven eind september. We zijn nu half november en alles loopt voor Washington gesmeerd.

Voor de volledige realisatie van hun plan vinden de VS steun bij de spreekwoordelijke “nuttige idioten”: «Om Duitsland in deze val te doen trappen kunnen we rekenen op de leidende rol van de groene partijen en hun ideologie in Europa. De Duitse “Grünen” zijn een bijzonder dogmatische en zelfs overijverige beweging, wat het vrij gemakkelijk maakt om hen doof te doen zijn voor economische argumenten.» Vergeten we niet dat de Groenen ook fel gekant zijn tegen kernenergie en de volledige sluiting van alle Duitse kerncentrales geëist hebben. 

Het toekomstperspectief ziet er somber uit voor de Bondsrepubliek: «De noodzaak om aanzienlijke hoeveelheden [van het nog beschikbare] gas in de winter om te leiden voor de verwarming van woningen en openbare voorzieningen zal de tekorten verder verergeren. Lockdowns in industriële ondernemingen zullen leiden tot tekorten aan componenten en reserveonderdelen voor de productie, de onderbreking van de logistieke ketens en, uiteindelijk, een domino-effect. Een volledige stilstand in de grootste fabrieken voor chemie, metallurgie en machinebouw is waarschijnlijk. De cumulatieve verliezen van de Duitse economie kunnen slechts bij benadering worden ingeschat. Zelfs als de inkrimping van de Russische bevoorrading beperkt blijft tot 2022, zal de consequentie ervan meerdere jaren aanhouden en de totale verliezen kunnen oplopen tot 200 tot 300 miljard euro. Het zal niet alleen een verwoestende slag toebrengen aan de Duitse economie, maar de hele EU-economie zal onvermijdelijk instorten. We hebben het niet slechts over een daling van het groeitempo van de economie, maar over een aanhoudende recessie en een daling van het BBP van alleen al de materiële productie met 3 à 4% per jaar voor de komende 5 tot 6 jaar. Een dergelijke daling zal onvermijdelijk leiden tot paniek op de financiële markten en tot een ineenstorting.»

En de euro? «De euro zal onvermijdelijk, en hoogstwaarschijnlijk onomkeerbaar, onder de dollar zakken. Een scherpe daling van de euro zal bijgevolg leiden tot de wereldwijde verkoop ervan. Het zal een giftige valuta worden en alle landen in de wereld zullen er zo snel mogelijk willen vanaf komen. Dit gat zal voornamelijk worden opgevuld met dollars en yuans. Een ander onvermijdelijk gevolg van een langdurige economische recessie is een scherpe daling van de levensstandaard en een stijgende werkloosheid, wat zal leiden tot de uittocht van geschoolde arbeidskrachten en goed opgeleide jongeren. Er zijn tegenwoordig letterlijk geen andere bestemmingen voor een dergelijke emigratie dan de VS.»

Hoe zal dit allemaal aflopen?

Alles hangt uiteindelijk af van de reactie van de Duitse bedrijfsleiders en van het Duitse volk, anders gezegd: van het “reële land”. Als het “wettelijke land” – de politici en de media die verkocht zijn aan de Amerikanen – er in slaagt om zijn dictatuur op te leggen, zal de Bondsrepubliek verarmen ten voordele van de VS en zal het land voor lange tijd herleid zijn tot de status van machteloze vazal van Washington. Maar als de overlevingsreactie van de gewone Duitsers het haalt, zal Berlijn zich opnieuw naar Moskou keren, de Europese Unie opblazen en zijn onafhankelijkheid terugvinden!

broeder Bruno van Jezus-Maria
& redactie KCR