NAAR EEN NIEUWE WERELDORDE

WIE niet beter weet en zich alleen door onze westerse, pro-Amerikaanse media laat leiden zou de indruk kunnen hebben dat Rusland moederziel alleen staat tegenover een wereld die vervuld is van afkeer voor Poetin. Niets is minder waar. Het aantal landen dat economische sancties tegen Moskou heeft genomen is opmerkelijk klein: het gaat hoofdzakelijk om de VS, het VK, de EU, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, Japan, Zuid-Korea en Taiwan. Zeg maar de Angelsaksen en hun trouwste vazallen.   

Maar geen enkel land in Midden- of Zuid-Amerika, ook niet de grote spelers Mexico, Brazilië en Argentinië, volgt die politiek. Heel Afrika weigert mee te doen met de sancties, net als het Midden-Oosten. En ook het overgrote deel van Azië, met zwaargewichten China, India en Iran, vertikt het om dienst te doen als lakei van de Amerikaanse belangen. Het geeft aan hoe de geopolitieke realiteit aan het veranderen is. «The US Empire is Crumbling Before Our Eyes», schreef Rebecca Gordon al in januari 2021: het Amerikaanse imperium dat de wereld overheerste tussen 1945 en 2020 is voor onze ogen aan het ineenstorten. De reden? De hoogmoed van een  natie die een messiaanse ideologie koestert en aanspraak maakt op een unieke zending, die niemand naast zich duldt en iedereen die niet in de pas loopt met militair geweld probeert te verpletteren.

De door de VS geplande vernietiging van Rusland keert zich vandaag tegen Washington en zijn bondgenoten. Moskou heeft de sympathie van alle landen die het juk van Uncle Sam voorgoed willen afwerpen en bereid zijn samen te werken met een natie die hun eigenheid, soevereiniteit en waarden respecteert. En wat voor een natie! Het volstaat de wereldkaart te bekijken om vast te stellen hoe de EU in feite niet meer dan een franje is aan de westelijke periferie van de Euraziatische landmassa die door het “eeuwige Rusland” gedomineerd wordt.

Geen enkele Russische beleidsverantwoordelijke zal handelen zoals president Biden, die bij het begin van zijn ambtstermijn aankondigde dat de VS overal in de wereld de LGBT-rechten willen afdwingen en daartoe speciale gezanten van het ministerie van Buitenlandse Zaken zullen uitsturen… En wat te denken van een zopas aan het licht gekomen Amerikaans regeringsplan om schenkingen tot 500.000 dollar te doen aan organisaties die zich toeleggen op het verspreiden van atheïsme en “humanisme”, meer bepaald in Zuid- en Centraal-Azië, in het Midden-Oosten en in Noord-Afrika?

De Russische president sprak keiharde taal aan het adres van het perverse Westen in de toespraak die hij hield op het 25^ste Internationaal Economisch Forum in Sint-Petersburg, op 17 juni jl. Het was een speech die met recht en reden historisch kan genoemd worden en waaruit wij hieronder de belangrijkste passages aanhalen. Terzijde: «Poetin sprak op het podium gedurende meer dan een uur en toonde geen uiterlijke tekenen van gezondheidsproblemen» (Andrew Anglin in The Unz Review, 18 juni 2022). Hoe ridicuul zijn toch de westerse media die beweren dat de 69-jarige president “ernstig ziek” is, dat hij “een ongeneeslijke kanker” heeft en zelfs (volgens een of andere Madame Blanche in Kiev) dat hij “binnen twee jaar zal sterven”!

«DE UNIPOLAIRE WERELD IS VOORBIJ»

Na een kort ontvangstwoord stak de Russische leider meteen van wal:

«Dit forum vindt plaats op een moeilijk moment voor de internationale gemeenschap. Fundamentele bedrijfsbegrippen zoals de reputatie van een onderneming, de onschendbaarheid van haar bezit en het vertrouwen in de munteenheden hebben serieuze schade opgelopen. Spijtig genoeg zijn ze ondermijnd door onze westerse partners. Die hebben dat bewust gedaan, voor hun eigen ambities en met de bedoeling hun voorbijgestreefde geopolitieke illusies te vrijwaren.

«Vandaag wil ik de eigen visie van het Russische leiderschap op de globale economische toestand uiteenzetten. Ik zou het willen hebben over de fundamentele acties die Rusland momenteel onderneemt en hoe ons land zijn ontwikkeling plant in de omstandigheden die zo dynamisch veranderen.

«Toen ik anderhalf jaar geleden het woord nam op het Forum van Davos onderstreepte ik dat het tijdperk van een unipolaire wereld tot een einde gekomen is. Dit tijdperk is voorbij, ondanks alle pogingen om het in stand te houden en tegen elke prijs te doen overleven. Verandering is een natuurlijk historisch proces. Het is moeilijk om de diversiteit aan beschavingen en de rijkdom aan culturen op onze planeet te verzoenen met politieke, economische of andersoortige stereotypen. Die worden door één enkel centrum opgelegd op een botte en compromisloze wijze, maar ze werken hier niet.

«De fout ligt in het concept zelf, dat zegt dat er één supermacht is – weliswaar een sterke supermacht – met een beperkte kring van nauwe bondgenoten. Alle bedrijfspraktijken en internationale relaties worden uitsluitend geïnterpreteerd in het belang van die macht, zoals het haar uitkomt. Een wereld gebouwd op zo’n doctrine is per definitie onstabiel.

«Nadat ze hun overwinning in de Koude Oorlog hadden uitgeroepen, proclameerden de VS zichzelf tot Gods Boodschapper op aarde, zonder enige verplichtingen en met alleen maar belangen die “heilig” werden genoemd. Ze lijken het feit te negeren dat in de voorbije decennia nieuwe machtscentra tot stand kwamen die in toenemende mate van zich durven afbijten. Elk van die centra ontwikkelt zijn eigen politiek systeem met eigen openbare instellingen, overeenkomstig zijn eigen model van economische groei. Ze hebben uiteraard allemaal het recht hun eigenheid te beschermen en hun nationale soevereiniteit veilig te stellen.

«Het belang van dynamische en potentieel sterke landen en regio’s neemt zienderogen toe. Het is niet langer mogelijk de ogen te sluiten voor hun belangen. Ik herhaal het, deze veranderingen zijn van fundamentele aard. Het zou een misvatting zijn te denken dat het volstaat om in turbulente tijden gewoon af te wachten tot alles weer in zijn oude plooi valt. Dat zal namelijk niet gebeuren. Niettemin lijkt de heersende elite van bepaalde westerse staten dit soort illusies te koesteren. Ze klampen zich vast aan de schaduwen van het verleden. Zo lijken ze te geloven dat de dominantie van het Westen in de wereldpolitiek en de economie een onveranderlijke en eeuwige waarde is. Ze beschouwen zichzelf als uitzonderlijk, wat betekent dat alle anderen tweederangs zijn.

OPGEKLOPTE RUSSOFOBIE

«Daarbovenop komt hun ontoombaar verlangen om te straffen, om iedereen die niet in de pas loopt en niet blindelings wil gehoorzamen economisch te vernietigen. Verder leggen ze op een grove en schaamteloze manier hun eigen ethiek op, hun visie op cultuur en hun ideeën over de geschiedenis. Geregeld stellen zij de soevereiniteit en integriteit van staten in vraag en bedreigen zij het bestaan zelf ervan. Het volstaat te herinneren aan wat er gebeurde in Joegoslavië, Syrië, Libië en Irak. En als een of andere “rebelse” staat niet kan geliquideerd of gepacificeerd worden, dan proberen zij hem te isoleren of, om het met een moderne term te zeggen, te cancellen. Een ban op sport, cultuur, meesterwerken van de kunst: enkel en alleen omdat de vertegenwoordigers ervan uit het “verkeerde” land komen.

«Dat maken we nu mee met de huidige Russofobie in het Westen en de waanzinnige sancties tegen Rusland. De westerlingen zijn gek, blijkbaar zijn ze hun verstand kwijt. De sancties zijn ongekend in aantal en in het tempo waarin ze geproduceerd worden. Het idee was zo duidelijk als wat: ze hoopten de Russische economie plotseling en gewelddadig te vernietigen, de Russische industrie, financiën en de levensstandaard van mensen te treffen door bedrijfsketens te vernietigen, westerse bedrijven met geweld terug te roepen van de Russische markt en Russische activa te bevriezen.

«Dit werkte niet. Het is duidelijk niet gelukt; het is niet gebeurd. Russische ondernemers en gezagsdragers hebben eensgezind en professioneel gehandeld en de Russische burgers toonden solidariteit en verantwoordelijkheid. Stap voor stap normaliseren we de economische situatie. We hebben de financiële markten, het bankwezen en het handelsnetwerk gestabiliseerd. Nu zijn we bezig de economie te verzadigen met liquiditeit en werkkapitaal om de stabiele werking van ondernemingen en bedrijven, werkgelegenheid en banen te behouden.

«De sombere prognoses voor de Russische economie, gemaakt in het vroege voorjaar [toen het sancties regende bij de aanvang van de speciale operatie in Oekraïne – red.], zijn niet uitgekomen. Het echte leven heeft deze voorspellingen gelogenstraft. Ik wil echter benadrukken dat om succesvol te blijven, we volkomen eerlijk en realistisch moeten zijn in het beoordelen van de situatie. Maar we zijn een sterk volk en kunnen elke uitdaging aan. Net als onze voorgangers kunnen we elke opdracht tot een goed einde brengen. De hele duizendjarige geschiedenis van ons land bevestigt dit.

«Binnen slechts drie maanden na het enorme pakket sancties hebben we de inflatiepieken onderdrukt. Zoals u weet, staat de inflatie, na een piek van 17,8 procent, nu op 16,7 procent en blijft ze dalen. De economische dynamiek wordt gestabiliseerd en de staatsfinanciën zijn nu onder controle. Maar uiteindelijk ligt dit inflatiecijfer van 16,7 voor ons te hoog. We moeten en zullen hieraan werken en ik ben er zeker van dat we een positief resultaat zullen bereiken.»

EEN BOEMERANG IN HET EIGEN GEZICHT

In mei gaf Duitsland na lang tegenstribbelen groen licht aan de EU-resolutie om de import van Russisch gas volgend jaar met twee derde te verminderen en er zelfs volledig mee te stoppen in 2027. Niet echt vooruitziend voor een land dat vandaag de helft van zijn gas uit Rusland krijgt! Op 23 juni moest minister van Economische Zaken en Klimaat Robert Habeck dan ook fase 2 van het gasnoodplan afkondigen en toegeven dat onweerswolken zich samenpakken boven de Duitse industrie, de belangrijkste van de EU. «Een economische aanval van Poetin», zoals de minister beweerde? Allesbehalve: het verdiende loon voor een dwaze anti-Russische politiek opgelegd door Washington.

Poetin liet in Sint-Petersburg niet na het mes in de wonde rond te draaien:

«De economische Blitzkrieg tegen Rusland was vanaf het begin gedoemd te mislukken. Sancties als wapen hebben de afgelopen jaren bewezen een tweesnijdend zwaard te zijn dat de advocaten en architecten ervan veel, zo niet meer, schade toebrengt. De Europese politici hebben hun economieën in hun eentje al een flinke klap toegebracht. We zien sociale en economische problemen verslechteren in Europa en trouwens ook in de VS: voedsel-, elektriciteits- en brandstofprijzen stijgen, de levenskwaliteit in Europa daalt en bedrijven verliezen hun voorsprong op de markt. Volgens deskundigen zouden de directe, berekenbare verliezen van de EU als gevolg van de sanctiekoorts dit jaar meer dan 400 miljard dollar kunnen bedragen.

«Dat is de prijs van beslissingen die ver verwijderd zijn van de realiteit en in tegenspraak met het gezond verstand. Deze uitgaven komen rechtstreeks op de schouders van mensen en bedrijven in de EU terecht. De inflatie in sommige landen van de eurozone is boven de 20 procent uitgekomen. Ik vernoemde de inflatie in Rusland, maar de landen van de eurozone voeren geen speciale militaire operaties uit en toch heeft de inflatie in sommige ervan 20 procent bereikt. Ook de inflatie in de Verenigde Staten is onaanvaardbaar, de hoogste in de afgelopen 40 jaar. Wat Rusland betreft, wij hebben de sociale uitkeringen en pensioenen aangepast aan de inflatie en het minimum- en bestaansloon verhoogd, waardoor de meest kwetsbare groepen van de bevolking zijn beschermd. Tegelijkertijd hebben de hoge rentetarieven mensen geholpen hun spaargeld in het Russische banksysteem te houden.

«De toenemende uitgaven van Europese bedrijven en het verlies van de Russische markt zullen blijvende negatieve effecten hebben. Het voor de hand liggende resultaat hiervan zal het verlies van het mondiale concurrentievermogen zijn en een algemene daling van het groeitempo van de Europese economieën in de komende jaren. Alles bij elkaar genomen zal dit de diepgewortelde problemen van de Europese samenlevingen verergeren. Eerlijk gezegd lijken de democratische procedures en verkiezingen in de EU niets fundamenteels te veranderen: het zijn nagenoeg identieke politieke partijen die komen en gaan, terwijl diep van binnen alles hetzelfde blijft. De werkelijke belangen van mensen en nationale bedrijven worden steeds verder naar de periferie geduwd.

«Zo'n loskoppeling van de realiteit en de eisen van de samenleving zal onvermijdelijk op korte termijn leiden tot een toename van populisme en extremistische en radicale bewegingen, grote sociaaleconomische veranderingen, degradatie en een wijziging van de elites. De pogingen om de schijn op te houden en het gepraat over zogenaamd acceptabele kosten in naam van pseudo-eenheid kunnen het belangrijkste niet verbergen: de Europese Unie heeft haar politieke soevereiniteit verloren en haar bureaucratische elites dansen naar andermans pijpen. Ze voeren enkel uit wat hun van bovenaf opgedragen wordt en zijn bereid hun eigen mensen, economieën en bedrijven veel pijn te doen.»

BRICS+ TEGEN DE G7

Het is duidelijk dat het echte Rusland niet beantwoordt aan de zielige karikatuur die onze mainstream-media ervan maken. De waarheid is dat het land van Poetin zich sterk voelt, meer dan ooit in zichzelf gelooft en klaarstaat om de wereld te herscheppen, weg van het voorbijgestreefde Amerikaanse hegemonisme.

Een van de instrumenten waarin Moskou hoge verwachtingen stelt, is BRICS. De vijf BRICS-landen – Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika – vormen een alsmaar belangrijker politiek-economische organisatie. Samen vertegenwoordigen zij 40 % van de wereldbevolking, met in 2020 een gezamenlijk bruto binnenlands product (BBP) van bijna 21 miljard Amerikaanse dollar of een vierde van het bruto wereldproduct. De verwachting is dat de gecombineerde BRICS-economieën op termijn de gecombineerde economieën van de huidige rijkste landen van de wereld – de zgn. G7: de VS, het VK, Duitsland, Frankrijk, Italië, Canada en Japan – zullen overtreffen.  

Op 23-24 juni van dit jaar ging de 14^de Ontmoeting van de BRICS-landen door in de vorm van een videoconferentie georganiseerd door Beijing. Ook op dit forum hield Vladimir Poetin een opgemerkte tussenkomst die getuigde van zelfvertrouwen.

«Zijn boodschap was gericht tot het volledige Globale Zuiden (the Global South) en bevatte volgende punten: 1. Rusland zal zijn verplichtingen nakomen inzake energievoorziening en meststoffen. – 2. Rusland verwacht een goede graanoogst en zal daardoor tot 50 miljoen ton graan op de wereldmarkt kunnen leveren. – 3. Rusland zal de doorvaart van graanschepen naar de internationale wateren verzekeren, ook al heeft Kiev mijnen gelegd in de Oekraïense havens. – 4. De scherpe toename van de inflatie in de wereld is het resultaat van de onverantwoordelijkheid van de G7, niet van Operatie Z in Oekraïne. – 5. Het teloorgaan van uitgebalanceerde relaties in de wereld is een proces dat al lang bezig is en is het onvermijdelijke resultaat van het uithollen van het internationaal recht.

«Poetin ging ook rechtstreeks in op een van de belangrijkste thema's die de BRICS sinds de jaren 2000 diepgaand hebben besproken: het ontwerp en de invoering van een internationale reservevaluta. “Het Russische MIR-betaalsysteem [een steeds succesvoller alternatief voor de westerse betaalsystemen Visa en Mastercard – red.] breidt zijn aanwezigheid uit. We onderzoeken de mogelijkheid om een ​​internationale reservevaluta te creëren op basis van het mandje met BRICS-valuta’s”, zei de Russische leider. Die evolutie is onvermijdelijk na de hysterische westerse sancties op Operatie Z, de totale de-dollarisering die aan Moskou werd opgelegd en de toenemende handel tussen de BRICS-landen. Zo zal tegen 2030 een kwart van de vraag naar olie op aarde komen uit China en India, met Rusland als belangrijkste leverancier. De “RIC” in BRICS – Rusland, India, China – kan eenvoudigweg niet het risico lopen buitengesloten te worden van een door de G7 gedomineerd financieel systeem (Pepe Escobar, Behind the Tin Curtain: Brics+ vs NATO/G7, 28 juni 2022).

Een einde maken aan de suprematie van de dollar, het wapen bij uitstek van het Amerikaanse imperialisme: daar dromen Rusland en China al langer van – en die droom krijgt stilaan vorm. Maar om de almacht van het Empire met succes te counteren is een uitbreiding van BRICS absoluut noodzakelijk. Vooral China drong tijdens de 14de Ontmoeting aan op het scheppen van een wijder netwerk van integratie en samenwerking. De Chinese minister van Buitenlandse Zaken Wang Yi had het over BRICS+, het creëren van partnerschappen met andere rijzende economische machten in de verschillende continenten. «Wij zullen de cirkel van vrienden van de BRICS wijder maken en zo het meest invloedrijke platform scheppen voor Zuid-Zuid-samenwerking in de wereld», verklaarde Wang Yi.

“Zuid-Zuid-samenwerking” is in feite een codewoord voor: los van het door Washington beheerste Westen. En daarom kan Poetin het initiatief van Beijing alleen maar toejuichen.

RUSLAND IN HET GODDELIJKE PLAN

Tijdens het grootste deel van de 20^ste eeuw was Rusland, of beter de communistische Sovjetunie die zich van het heilige Roes had meester gemaakt, de roede van Gods toorn: de «dwalingen van Rusland» verspreidden zich over een ontrouw geworden wereld, zoals aangekondigd door Onze-Lieve-Vrouw in Fatima in 1917, het jaar van de bolsjewistische Oktoberrevolutie.

Rusland bevrijdde zich echter van het communisme. Na de pijnlijke jaren van het bewind van Boris Jeltsin, die het land overleverde aan het ongebreidelde kapitalisme van een groep gewetenloze oligarchen, vond Rusland een tweede adem vanaf 1999, toen Vladimir Poetin premier werd. Op twee decennia tijd vormde hij een leeggebloed en vernederd land om tot een zelfverzekerde natie, die opnieuw enthousiast aanknoopte met haar christelijke verleden. Daarmee werd de basis gelegd voor de nieuwe rol die Rusland moet spelen in het plan van de Voorzienigheid. Want in de boodschap van Fatima draait alles rond dat land en is er geen sprake van de VS of van China.

«De H. Vader zal Rusland aan mij toewijden, dat zich zal bekeren; en er zal aan de wereld een zekere tijd van vrede geschonken worden» (13 juli 1917). Paus Franciscus verrichtte die toewijding aan het Onbevlekte Hart van Maria op 25 maart van dit jaar. Wat zijn daarvan de te verwachten gevolgen?

«Na een providentiële, om niet te zeggen miraculeuze opeenvolging van gebeurtenissen was Rusland vanaf 1999 in staat om zowel binnen als buiten zijn ontzaglijk grondgebied een schitterend werk van politieke en morele restauratie tot stand te brengen. Daardoor blijft het ook vandaag nog “apart gezet” van het Westen, dat koppig verder gaat met zijn verschrikkelijke “cultus van de Mens”, die vandaag helaas zelfs onderwezen wordt vanop de Stoel van Petrus…

«Voor Rusland koesteren de goede God en de H. Maagd Maria andere plannen. Vermits Moskou bevrijd werd van de dominantie van Constantinopel, dat ten val kwam om het een les in nederigheid te leren, kan het plan er in bestaan de oude oosterse christenheid door middel van Rusland terug tot leven te wekken, te heroveren en groter te maken. Het land heeft dankzij zijn immens grondgebied toegang tot die voormalige christelijke territoria die overspoeld werden door de islam.

«Maar volgens welke politiek? Volgens de politiek van de H. Maagd Maria, die wil dat al die moslimvolkeren zich bekeren tot haar Onbevlekte Hart. Het is de natuurlijke roeping van Rusland, dat binnen zijn grenzen veel mohammedanen telt en dat met de islamitische landen aan zijn buitengrenzen vreedzame relaties onderhoudt.  

«Tot daar voor het Zuiden. En het Westen? Op het programma van de Hemel staat een verzoening met de westerse christenheid, die evenzeer moet gered en gerestaureerd worden. Verzoening eerst en vooral met Kiev… en met Rome… en Fatima…

«Wanneer zal dat dan wel gebeuren?

«Wanneer de laatste demonen die Rusland nog in hun klauwen hebben, zullen uitgeroeid zijn: die van het orthodoxe schisma en de ketterij. De glorie van een dergelijk mirakel behoudt de H. Maagd zichzelf voor. De toewijding door de paus is gebeurd, ze moet alleen nog voltooid worden door het aanbevelen van de devotie van eerherstel van de vijf eerste zaterdagen van de maand.

«Dan zal Rusland zich bekeren. “Het zal iets ongelooflijks zijn”, schreef abbé de Nantes. “Door zijn verbazingwekkende bekering tot het katholieke geloof zal Rusland het werktuig zijn voor de redding van alle andere volkeren, die zo diep gevallen zijn in anarchie, immoraliteit en apostasie.” Het bekeerde Rusland zal vervolgens heel de wereld evangeliseren en bemiddelaar zijn van de wereldvrede. Zo zal het woord van Onze-Lieve-Vrouw van Fatima tenslotte bewaarheid worden: “En er zal aan de wereld een zekere tijd van vrede geschonken worden”» (broeder Pierre-Julien van de Goddelijke Maria, La géopolitique de la Sainte Vierge sur la Russie, in Il est ressuscité! nr. 233 van juni 2022). 

redactie KCR