TOTALE OORLOG

DE berichtgeving over de oorlog in Oekraïne die ons door de westerse liberale media wordt voorgeschoteld, is zo algemeen en eenzijdig anti-Russisch gekleurd dat wij ons laten meeslepen door een onredelijke sympathie voor alles wat Kiev zegt, doet en eist en daardoor elke kritische zin dreigen te verliezen. Het standpunt van Rusland en zelfs de nuchtere feiten waarmee Moskou uitpakt, worden niet meer gehoord, want alle “pro-Russische” kanalen zijn vakkundig afgesneden. Gelukkig zijn er nog verschillende objectieve analisten bij wie we te rade kunnen gaan om de desinformatie te doorprikken.

«NOVOROSSIJA»

Op 19 april jl. lanceerde Vladimir Poetin fase 2 van wat de Russen de «speciale militaire operatie» in Oekraïne noemen. Omdat de machthebbers in Kiev weigeren om zich gewonnen te geven of op een ernstige manier te onderhandelen, heeft Moskou de doelstellingen van de oorlog bijgesteld. Het opzet is nu de controle over een groot deel van Oekraïne: niet alleen het oosten (de Donbass), maar ook heel het zuiden, om zo de verbinding tot stand te brengen met Transnistrië. Dat is een smalle landstrook langs de oostelijke oever van de Dnjestr die de facto onafhankelijk is van Moldavië en waar de Russen met 34 % de grootste bevolkingsgroep vormen.

Als Poetin zijn doel kan verwezenlijken, verliest “romp-Oekraïne” – het deel van Oekraïne dat dan nog overblijft onder het gezag van Kiev – elke verbinding met de zee, waardoor het langs die weg in de toekomst niet meer kan bevoorraad worden met westers wapentuig. De voorgenomen verovering van het volledige oosten en zuiden van het land komt neer op het herstel van wat de Russen Novorossija of Nieuw-Rusland noemen.

Nieuw-Rusland is een historisch gebied dat een kolonie van het Russische tsarenrijk was. De Russen veroverden het hele zuiden van het huidige Oekraïne in de loop van de 18^de eeuw op de Kozakken en de Ottomanen. Onder impuls van Catharina de Grote werd het schaars bewoonde territorium opengesteld voor kolonisten. Dat waren hoofzakelijk leden van de Russische adel, die de gronden door hun lijfeigenen lieten bewerken, maar er kwamen ook geïnteresseerden uit Centraal- en Oost-Europa (o.m. Duitsers en Polen). Al die boeren ploegden de steppen om tot een van de grootste graanschuren van Europa.

Het waren de Russen die Odessa stichtten in 1794. De stad werd de regeringszetel van de kolonie en groeide pijlsnel uit tot een belangrijke haven en een grote metropool. De kolonisatie van heel Novorossija verliep zo succesvol dat de bevolking toenam van enkele honderdduizenden in 1800 tot meer dan 9 miljoen aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog. Onder Lenin was het echter gedaan met Nieuw-Rusland. De regio werd in 1922 onderdeel van de Oekraïense Socialistische Volksrepubliek. Na de ineenstorting van de USSR in 1991 werd Oekraïne een onafhankelijke staat… met een betekenisvolle minderheid van etnische Russen, afstammelingen van de kolonisten die Novorossija groot gemaakt hadden.

EEN GENIALE STRATEGIE

In maart van dit jaar, kort na het begin van de militaire operatie, begonnen de Russische troepen aan de omsingeling van Kiev. Onze westerse “experts” waren ervan overtuigd dat Poetin van plan was de Oekraïense hoofdstad in te nemen, Zelensky te liquideren en een pro-Russisch regime te installeren. Allemaal onzin. De werkelijke bedoeling was om een groot deel van het Oekraïense leger bij Kiev te immobiliseren. Zelensky durfde zijn militairen daar niet weghalen om ze naar de Donbass te sturen, dat het echte objectief van Rusland was.

Toen de Russische troepen rond Kiev zich terugtrokken, was het Westen er snel bij om over een «nederlaag» van Moskou te spreken, een «totale mislukking van Poetin» die de «tiran in het Kremlin» tot razernij zou drijven… Dat was allemaal propagandataal om de realiteit te verdoezelen. Want in werkelijkheid gaven de leiders in Kiev en hun Angelsaksische raadgevers er zich onmiddellijk rekenschap van dat ze in de val gelopen waren: het was te laat om de Oekraïense soldaten vanuit de hoofdstad naar de Donbass te sturen, waar de aanwezige Oekraïense strijdkrachten langzaam maar zeker in de tang genomen werden door de Russen en hun bondgenoten van de volksrepublieken Donetsk en Loehansk.

Jacques Baud, de oud-kolonel van het Zwitserse leger en politiek analist die we vorige maand al citeerden, legt het manoeuvre van fase 1 perfect uit:

«Het Russische offensief ontwikkelt zich langs twee assen. Om te beginnen een hoofdinspanning gericht op het zuiden van Oekraïne, in de streek van de Donbass en langs de Zee van Azov. De voornaamste objectieven op deze as zijn: het neutraliseren van de Oekraïense strijdkrachten («demilitarisering») en het onschadelijk maken van de ultranationalistische paramilitaire milities in de steden Charkiv en Marioepol («denazificatie»). Deze hoofdinspanning wordt uitgevoerd door een coalitie van krachten: Russische militairen uit het Zuidelijke Militaire District en de Krim en – in het centrum – milities van de republieken Donetsk en Loehansk, met de hulp van de nationale Tsjetsjeense garde in de stadszones van Marioepol. Daarnaast is er een secundaire inspanning die focust op Kiev, met als doel de Oekraïense strijdkrachten van de hoofdstad (en de huurlingen uit het Westen) te “fixeren”, dat wil zeggen te beletten dat zij operaties kunnen uitvoeren tegen de hoofdinspanning of de Russische militairen in de Donbass in de rug kunnen bedreigen.

«Dit offensief volgt naar de letter de doelstellingen die Vladimir Poetin definieerde in zijn toespraak van 24 februari. Als men beter naar hem had geluisterd, had men geweten dat het strategische opzet van de Russische coalitie niet is zich meester te maken van heel Oekraïne, maar wel elke bedreiging wegnemen van de Russischsprekende bevolking van de Donbass. In functie van dit algemene objectief […] had het duidelijk moeten zijn wat de Russische coalitie viseert: het gros van de Oekraïense militairen die al sinds eind 2021 opeengepakt zitten in het uiterste zuidoosten van het land, en niet Kiev» (Le point sur la situation militaire en Ukraine, 25 maart 2022).

HOE ZIET FASE 2 ERUIT?

Op de overzichtskaarten van de Donbass die de media ons tonen wordt aangegeven welke gebieden in handen van de Russen gevallen zijn, maar vreemd genoeg nooit dat het overgrote deel van het Oekraïense leger zich daar ook bevindt. Zo suggereert men dat het Moskou enkel te doen is om het veroveren van steeds meer territorium, terwijl het in werkelijkheid gaat om het omsingelen van de vijandelijke troepen, vanuit het noorden (Charkiv) en vanuit het zuiden (Marioepol). Waarom is het Oekraïense leger daar trouwens zo massaal aanwezig? Omdat het al een hele poos vóór de Russische inval begonnen was met een grootschalig offensief tegen de Russischsprekende bevolking, maar dat wordt geheim gehouden tot in de kaarten van de oorlog toe!

Fase 2 is er op gericht de 60.000 tot 80.000, misschien zelfs 100.000 omsingelde Oekraïense soldaten in de Donbass uit te schakelen. Die staan er zeer slecht voor. Ze krijgen geen enkele logistieke steun, hoeven niet te rekenen op versterking en krijgen geen duidelijke richtlijnen van hun commandanten. Op Intel Slava, een Russisch kanaal, verschijnen regelmatig interviews van militairen die gevangen genomen zijn of zich overgeven aan de Russen; allemaal spreken ze hun walging uit over het feit dat ze gewoon aan hun lot overgelaten werden door het regime in Kiev. Maar de wapens neerleggen is hoogst gevaarlijk, want Zelensky heeft de nationalistische milities van Azov en co. de opdracht gegeven alle soldaten die willen overlopen neer te schieten.       

De verwachting is dat de tweede fase hooguit vier tot zes weken in beslag zal nemen, met daarna nog extra tijd voor het zuiveren van de goed verdedigde steden Kramatorsk en Slovyansk.

Tot hiertoe heeft Rusland nog slechts 12 % van zijn soldaten ingezet (beroepssoldaten of vrijwilligers), 10 % van zijn gevechtsvliegtuigen, 7 % van zijn tanks, 5 % van zijn raketten en 4 % van zijn artillerie (bron: generaal Dominique Delawarde in Réseau International van 3 mei). Moskou houdt het gros van zijn troepen en meer bepaald zijn beste eenheden in paraatheid achter de grens, voor het geval de NAVO zou besluiten tot een rechtstreekse confrontatie.

Ondertussen zal Oekraïne naar verwachting heel binnenkort, onder druk van de VS, zijn terugtrekking uit de vredesonderhandelingen aankondigen. Kiev heeft tot op vandaag enkel de schijn opgehouden, maar is in feite nooit van plan geweest tot een akkoord te komen. Zelensky en zijn entourage gingen zelfs zover dat zij een van hun onderhandelaars, Denys Kiriejew, lieten vermoorden door de binnenlandse veiligheidsdienst SBU. Kiriejew, 45, maakte deel uit van de Oekraïense delegatie tijdens de eerste onderhandelingen met Moskou in Wit-Rusland op 28 februari. Op 7 maart werd hij in Kiev door leden van de SBU doodgeschoten omdat hij een «spion voor Moskou» zou geweest zijn. De ware reden was wellicht dat hij té ijverig was in zijn vredesstreven…

BOETSJA, EEN OPERATIE ONDER VALSE VLAG  

Liever dan zich neer te leggen bij de onvermijdelijke overwinning van Rusland kiest het Westen voor een dubbele politiek: enerzijds het aanvuren van Kiev opdat Zelensky oorlog zou blijven voeren «tot de laatste Oekraïner»; anderzijds het organiseren van false flag operations onder leiding van (vooral) de Amerikaanse en Britse inlichtingendiensten.

Een «operatie onder valse vlag» is een actie die ondernomen wordt met de bedoeling de tegenpartij in diskrediet te brengen door ze te voorzien van alle kenmerken van de vijand. Het hoeft geen betoog dat de Amerikaanse CIA en de Britse MI6 meesters zijn in dat soort manoeuvres, die ze al heel hun geschiedenis door op het getouw gezet hebben. De bedoeling is in dit geval om Rusland in een zo slecht mogelijk daglicht te stellen, zodat de geëmotioneerde publieke opinie in het Westen akkoord gaat met alsmaar meer wapenzendingen aan Kiev en sancties tegen Moskou.  

De zogezegd door Russische soldaten uitgevoerde moordpartij in Boetsja, een voorstad van Kiev, kadert volledig in die optiek.

«De leiders in Kiev, de westerse regeringen en de mainstream media beweren dat Russische soldaten in Boetsja honderden Oekraïense burgers brutaal afgeslacht hebben. Rusland ontkent die aantijgingen en minister van Buitenlandse Zaken Lavrov noemt ze een “informatie-aanval”. Moskou vroeg de dringende bijeenroeping van de Veiligheidsraad over de zaak, maar dat werd tweemaal afgewezen door het Verenigd Koninkrijk dat in april het voorzitterschap bekleedt. 

«Ondanks het feit dat er geen onafhankelijk onderzoek werd uitgevoerd, was president Biden er als de kippen bij om Vladimir Poetin een “oorlogsmisdadiger” te noemen. De leiders van Frankrijk, Duitsland, het VK en andere Europese landen volgden zijn voorbeeld. De westerse media hangen het beeld op van die afschuwelijke Russen die iedereen zomaar doden omdat ze er plezier in hebben…

«De Russische troepen verlieten Boetsja op 30 maart. In de daaropvolgende vier dagen was er geen enkel teken van begane gruweldaden en geen enkele vermelding daarvan in de media. Op 31 maart kwam de burgemeester van Boetsja, Anatoly Fedoruk, aan het woord in een video; hij zei geen woord over straten die bezaaid zouden zijn met lijken. Op 1 en 2 april was fotograaf Konstantin Liberov in de stad; hij maakte videobeelden, maar vermeldde op geen enkel moment de aanwezigheid van lijken van lokale burgers, hoewel hij daar was als vrijwilliger en doorheen heel de stad trok.

«Op 2 april kwam de nationale politie van Oekraïne in de stad aan. Er bestaat een lange video op het internet die toont hoe de agenten Boetsja doorzoeken, maar er liggen nergens doden, behalve één neergeschoten Russische soldaat. Wanneer het Oekraïense leger echter de stad binnentrekt, verschijnen plots de lijken.  

«Op de beelden die genomen werden op 3 april zien we dode burgers met rond hun arm een witte armband. Die witte armbanden werden als herkenningsteken gedragen door de Russische strijdkrachten (zoals blauwe voor de Oekraïners) en ook door Russisch-gezinde burgers in de door Moskou gecontroleerde gebieden. De conclusie ligt voor de hand: de getoonde lijken zijn die van mensen gedood door Oekraïense soldaten tijdens een zuiveringsoperatie na het vertrek van de Russen. Uit de beelden van de doden – nauwelijks gestold bloed en geen lijkstijfheid – blijkt ook dat ze niet op 30 maart vermoord werden, maar later» (Intel Slava, april 2022). Volgens Danielle Bleitrach in een artikel op de site van Histoire et société (5 april 2022) behoren de moordenaars tot de speciale Oekraïense bataljons voor territoriale verdediging of terbats.

EEN STRIJD OP LEVEN EN DOOD

De westerse aanklachten in verband met zogezegde Russische oorlogsmisdaden en de aankondiging dat er tribunalen zullen komen om Poetin en zijn trawanten te vonnissen naar analogie met de processen in Nürnberg tegen de nazikopstukken, zijn een overduidelijk teken dat Washington elke verzoening onmogelijk wil maken.

Deze wil om het conflict in Oekraïne om te vormen tot een strijd op leven en dood tegen Rusland bleek ook op 25 april uit de verklaringen die de Amerikaanse ministers van Defensie en Buitenlandse Zaken aflegden na hun bezoek aan Kiev. Lloyd Austin en Antony Blinken zeiden in Polen dat zij «Rusland zo verzwakt willen zien dat het land niet meer in staat is om zaken als een invasie van Oekraïne te ondernemen». Een woordvoerder van de Nationale Veiligheidsraad van de VS voegde daar aan toe: «Wij willen de invasie omvormen tot een strategische mislukking voor Rusland.»

Door te verklaren dat het er om gaat «Rusland te verslaan» maken de VS duidelijk dat er geen vrede mogelijk is. Washington wil een onbegrensde oorlog en Sergej Lavrov gaf zich daar onmiddellijk rekenschap van: «Zij hebben een totale hybride oorlog tegen ons uitgeroepen.» Hybrid warfare is een militaire strategie waarbij conventionele oorlogsmiddelen worden gecombineerd met politieke middelen, economische maatregelen, maatschappelijke beïnvloeding, propaganda, fake news, cyberaanvallen enz. Het is de Totaler Krieg waarvan het concept werd uitgedacht door de Pruisische militaire theoreticus von Clausewitz.

De oorlog die de VS op het oog hebben, is ongelimiteerd in de tijd: hij moet zo lang mogelijk duren en met de hoogst mogelijke intensiteit; de enige begrenzing is (voorlopig?) het gebruik van kernwapens. De oorlog is ook ongelimiteerd in de ruimte: hij overschrijdt de grenzen van Oekraïne en is er op gericht Poetin en zijn regering ten val te brengen,  door Rusland te isoleren van de rest van de wereld met onafgebroken pakketten van economische sancties en een enorme druk op de landen die weigeren zich bij de VS aan te sluiten.

«Vanuit die hoek gezien krijgt de strijd om Oekraïne een andere dimensie. Het gaat om niets minder dan een oorlog om de suprematie over de wereld. De enen proberen hun volledige hegemonie te herstellen en daarbij Europa tot hun vazalstaat te maken. De anderen vechten voor een multipolaire wereld, een wereld met verschillende gelijkwaardige centra. […] Dat zou verklaren waarom er veertig landen uit Azië, Afrika en Zuid-Amerika zijn die Rusland steunen of zich onthouden hebben bij de stemming in de Verenigde Naties om Moskou te sanctioneren. Samen vertegenwoordigen zij vier en een half miljard mensen. Zij kijken van ver naar het spektakel in de stille hoop dat Rusland het armworstelen wint. Zij kennen maar al te goed de smaak van de bommen, de moorden en de van buitenaf opgelegde dictaturen. En zij hebben de roofzucht, de hebzucht en het cynisme leren kennen van het Westen, dat hen […] verdrukt in naam van de democratie en de mensenrechten en precies het tegenovergestelde predikt als zijn belangen op het spel staan» (Guy Mettan, Les causes profondes de la guerre en Ukraine, 11 maart 2022).

EEN BESCHAVINGSOORLOG

Wat aan de gang is, is niet alleen een geopolitiek conflict, maar vooral een beschavingsoorlog tussen aan de ene kant het Amerikaanse en westerse atheïstische progressisme en aan de andere kant de christelijke beschaving zoals die vandaag belichaamd wordt door Rusland. Dat is de diepste reden voor de absolute haat van het Westen voor Rusland.

Amerika is draagster van een ideologische en sociale revolutie, met een eigen filosofie, eigen dogma’s en zeden, een eigen economisch systeem. Dat alles wil Washington met geweld aan heel de wereld opleggen en in de eerste plaats aan West- en Oost-Europa. Daarom proberen de VS Rusland te doen vallen. De oorlog tegen dat land winnen zou voor de partizanen van het globalisering een zeer grote overwinning betekenen – een beslissende overwinning zelfs voor de overheersing van de wereld gedurende de komende honderd jaar.

Vladimir Poetin is zich bewust van wat er op het spel staat. In zijn toespraak van 24 februari zei hij: «Tot recentelijk heeft het collectieve Westen onophoudelijk pogingen ondernomen om ons te gebruiken in hun eigen belang, onze traditionele waarden te vernietigen en ons hun pseudowaarden op te dringen die ons volk van binnenuit zouden kapot maken. Die houding leggen ze al op agressieve wijze op in hun eigen landen. Hun politiek leidt rechtstreeks tot degradatie en decadentie, want hij is tegengesteld aan de menselijke natuur zelf.  Dat zal hier niet gebeuren, het heeft trouwens nog nooit voor iemand gewerkt.»

Patriarch Kirill, die nu ook al op de zwarte lijst van de VS en de EU staat, spreekt dezelfde taal. In een sermoen op 6 maart verklaarde hij: «Al acht jaar lang probeert men te vernietigen wat in de Donbass bestaat. En in de Donbass verwerpen de bewoners fundamenteel de zogezegde waarden die vandaag voorgeschoteld worden door hen die streven naar de wereldheerschappij.» De geestelijke leider viseerde heel concreet de manie om overal gay pride-optochten af te dwingen. «Als de mensheid aanvaardt dat de zonde geen schending van de wet van God is, als de mensheid accepteert dat de zonde gewoon een variatie van het menselijke gedrag is, dan zal de menselijke beschaving gewoon ophouden te bestaan. […] De gewone burgers proberen aan die druk te weerstaan, maar hun verzet wordt met geweld onderdrukt. Men wil met andere woorden de zonde die veroordeeld wordt door de goddelijke wet met geweld opleggen; men wil de mensen met geweld de ontkenning van God en van zijn waarheid doen slikken.»

En de patriarch besloot met woorden die het bovennatuurlijke karakter onderstrepen van wat er aan de gang is: «Wat vandaag in de sfeer van de internationale betrekkingen gebeurt, heeft niet alleen met politiek te maken. Het gaat om iets anders en veel belangrijkers dan de politiek. Het gaat om het Heil van de mens, om de plaats die hij zal innemen aan de rechterzijde of aan de linkerzijde van God onze Verlosser, die in de wereld komt als Rechter en Schepper van al wat bestaat.»

In die titanenstrijd om de ziel van de mens weten we aan welke kant Onze-Lieve-Vrouw staat. Zij heeft in Fatima duidelijk de zijde van Rusland gekozen en gevraagd dat de H. Vader dat land zou toewijden aan haar Onbevlekte Hart «opdat de wereld een tijd van vrede zou kennen». En op 25 maart jl. heeft paus Franciscus eindelijk die toewijding verricht! Om de beloofde vruchten daarvan te kunnen smaken, moet hij ook nog de eerherstellende devotie van de eerste zaterdagen verspreiden, zoals de H. Maagd uitdrukkelijk gevraagd heeft. Aan ons om dat alvast op eigen initiatief te doen!

broeder Bruno van Jezus-Maria
& redactie KCR