119. De globalisering, de overwinning van het kapitalisme

De globalisering is de meest recente incarnatie van het liberaal kapitalisme. Ze werd sinds lange tijd aangekondigd als het ideaal van de overheersing van de internationale financiële machten over de wereld en werd een realiteit op het einde van de jaren 1970 door toedoen van de Trilaterale Commissie. Het idee van deze commissie was eenvoudig: « Financiers zoeken technocraten die democraten creëren om met de hulp van deze marionetten de wereld te regeren » (abbé de Nantes). Haar programma bestond erin het stadium van de confrontatie tussen het communisme en het kapitalisme te overstijgen door een verstandhouding op wereldschaal in het leven te roepen. Daardoor zouden technologische, commerciële en financiële uitwisselingen vergemakkelijkt worden, onder het voorwendsel van de strijd tegen de economische ongelijkheden en de regeling van de grote wereldproblemen zoals energievoorziening, ecologische risico’s enz.

Die politiek betekende een reddingsboei voor de communistische landen, waarop het gewicht van het staatscollectivisme en de wapenwedloop woog, maar ook voor de kapitalistische landen, waarvan de verzadigde economie nood had aan nieuwe markten.

Het laatste decennium van de vorige eeuw werd gekenmerkt door een ingrijpende verandering in het bestuur, die werd voorgesteld als een onvermijdelijke evolutie voor het welzijn van de planeet. Wat nog overbleef aan autonomie van de naties werd tenietgedaan door de instelling van regionale politieke entiteiten, bv. de Europese Unie, of louter economische, zoals de vrijhandelszones. Onder dat regime werd de economische structuur van historisch welvarende landen diepgaand gewijzigd door het fenomeen van de delokalisatie, terwijl in de Derde Wereld of in het voormalig communistisch blok economieën opdoken die een wonderbare ontwikkeling kenden. Hierop is een fantastische groei van de financiële uitwisseling gevolgd, die op zich een aparte economische activiteit werd, met als resultaat een nog grotere rijkdom dan die voortgebracht door de echte economie!

De Conferentie van Davos zet het werk van de Trilaterale Commissie verder. Vertegenwoordigers van onze westerse regeringen nemen eraan deel naast de leiders van de internationale financiële wereld en vertegenwoordigers van communistische landen. De globalisering wordt geacht voor de hele wereld vrede en welzijn te bewerken, maar in feite is ze slechts de uitbreiding van de kapitalistische onvoorzichtigheid over heel de planeet.

Alvorens men de volledige balans opmaakt van de voor- en nadelen van de globalisering moet onderstreept worden dat er een uiterst eenvoudig principe bestaat om er een oordeel over te vellen, een principe dat een buitengewone klaarheid schept om de waarheid te kunnen onderscheiden in de schijnbare chaos van de gebeurtenissen: elke macht – of het nu gaat om een monarchie, een keizerrijk, een dictatuur, een republiek, socialisme of communisme – die haar trouw betuigt aan de grote beginselen van 1789 zal nu of later de speelbal zijn van de door Joden beheerste vrijmetselarij in haar drievoudige strijd tegen God, tegen de vorsten en tegen de mens zelf, met het oog op het instellen van de tirannie van het Geld.

Als er daarentegen nog een toekomst is voor de wereld, dan zal die volkomen tegengesteld zijn aan de alliantie tussen kapitalisme, socialisme en communisme, die alle drie hun oorsprong vinden in de joods-protestantse, calvinistische, methodistische en lutherse interpretatie van de Bijbel en die uitmonden in een driekoppig barbarendom van Angelsaksische, Germaanse en Slavische aard. Die verhoopte toekomst is katholiek, monarchistisch en op een evenwichtig gemeenschapsleven gebaseerd, zoals onze maatschappij leefde in de gelukkige tijden vóór 1789.