Het rapport-Sauvé over
het kindermisbruik in de Kerk van Frankrijk

DE hoge Franse ambtenaar Jean-Marc Sauvé,  voorzitter van de onafhankelijke onderzoekscommissie naar het seksuele misbruik in de Kerk van Frankrijk (CIASE), overhandigde het eindrapport van de commissie op 5 oktober 2021 aan de Franse bisschoppenconferentie. Die aanvaardde alle conclusies in het rapport kritiekloos en ging diep door het stof. Terecht of onterecht ?

HET IS DE SCHULD VAN DE KERK... VAN VROEGER !

« Wanneer iemand van u met een ander een geschil heeft, durft hij dan recht zoeken bij de ongerechtigen en niet bij de heiligen ? » schreef Sint-Paulus verontwaardigd naar de Corinthiërs (1 Co 6, 1). Eén enkele bisschop, die van Bayonne, heeft zich gedragen naar het woord van de apostel : hij weigerde deel te nemen aan de georganiseerde bevraging en redde daardoor de eer van de H. Kerk waarvan hij de bedienaar is.

In plaats van de vuile was intern te doen – want de Kerk heeft daarvoor haar eigen “ politie ” – wierp Mgr. de Moulins-Beaufort, president van de bisschoppenconferentie, zich op de knieën voor de vertegenwoordiger van de Franse staat. Hij legde zich neer bij een rapport dat zonder enige controle opgesteld werd en wou zelfs de meest onwaarschijnlijke cijfers die het bevat – niet minder dan 216.000 gevallen van misbruik van jongeren ! – niet in twijfel trekken. Wat hij voorstelt, is een financiële schadeloosstelling geval per geval, zoals Sauvé hem ingefluisterd heeft, waardoor deze bisschop zich aan handen en voeten gebonden uitlevert aan de wereld. En die wereld zal vervolgens de Kerk uitleveren aan de tribunalen van de Republiek voor geschillen waar geen eind aan komt.

In november kwamen de bisschoppen bijeen in Lourdes. Zij kwamen er tot het besluit dat al het gebeurde de « institutionele verantwoordelijkheid van de Kerk » is en dat de « systematische dimensie van de misdaden » dient onderstreept te worden. Wat bedoelen zij daarmee ? Dat de schuld ligt bij de Kerk zelf of beter bij een bepaald Kerkmodel. Het zijn niet de misbruikplegers die ontrouw zijn geworden aan de Kerk, neen, het is de Kerk zelf die schuldig is omdat zij bepaalde eisen aan haar “ personeel ” opgedrongen heeft ! En natuurlijk gaat het dan om de Kerk van vroeger, van vóór Vaticanum II, de Kerk van het Concilie van Trente, van de pauselijke onfeilbaarheid en van de H. Pius X.

De verklaring gegeven door een van de Franse prelaten ligt helemaal in de lijn van het bovenstaande : « Elk gesloten, geïdealiseerd, gesacraliseerd systeem vormt een gevaar. Seksuele en financiële misbruiken worden dan mogelijk. »

Volgens de Franse bisschoppen is de vijand... het klerikalisme. De uitleg die de aartsbisschop van Straatsburg geeft, is typerend : « Een van de factoren die eigen zijn aan de katholieke Kerk is de gewichtige sociale positie die de geestelijkheid in het Westen bekleedde. Daar waar de clerus minder machtig was (sinds de Franse Revolutie...), minder omkaderend (sinds de scheiding van Kerk en staat...) en minder talrijk (sedert Vaticanum II...) waren er minder misbruiken. » Wat een leugenaar ! « We moeten bijgevolg afstappen van bepaalde voorstellingen van de Kerk die niet meer aangepast zijn aan de hedendaagse realiteit, in het bijzonder de idee van de Kerk als volmaakte maatschappij. » Inderdaad : niemand die het in zijn hoofd haalt onze huidige bisschoppenconferentie van heiligheid te verdenken ! « Het interne klerikalisme is een van de wortels van het seksuele misbruik », besluit deze “ kerkleraar ”.

En zo treden onze bisschoppen paus Franciscus bij, die al langer te keer gaat tegen het “ klerikalisme ” : « Niet de clerus is het probleem, wel het klerikalisme », zei hij al tijdens een toespraak in december 2016.

EEN OPSTEKER VOOR... VATICANUM II !

Het rapport-Sauvé heeft slechts één doel : op een zogezegd wetenschappelijke manier, met veel statistieken, aantonen dat de beginselen waarop de Kerk vroeger gebouwd was systematisch perverse geestelijken voortbracht. En onze bisschoppen gaan daar maar al te graag mee akkoord ! Is dat de reden waarom de cijfers van Sauvé zo klakkeloos aanvaard worden ?

De absolute prioriteit is dus om deze beginselen voorgoed te liquideren en de principes van Vaticanum II krachtdadig op te leggen. Weg met de piramidevormige structuur van de Ene Kerk, weg met de religieuze geloften, weg met de geestelijke leiding. En leve de synodale Kerk waarin alle plaatselijke Kerken hun eigen weg gaan, leve ook de bevordering van leken in de parochies. Dat komt uiteindelijk neer op de hervorming die paus Franciscus wil doordrijven met zijn synode over de synodaliteit, die volop in voorbereiding is.

Als het klerikalisme zo gevaarlijk is en de promotie van de leken de oplossing, hoe komt het dan dat het rapport gewag maakt van 114.000 gevallen van misbruik van minderjarigen gepleegd door leken « in kerkelijke zending »?

Merken we ook op dat men blijkbaar het grootste aantal schuldigen vindt in de nieuwe religieuze gemeenschappen en niet in de traditionele. Dat betekent dat er in die traditionele gemeenschappen dus principes bestaan die helpen tegen de ondeugd.

De « onafhankelijke onderzoekscommissie » miskent de bovennatuurlijke aard van de Kerk en analyseert haar als een gewone menselijke instelling. Niet verwonderlijk voor republikeinse functionarissen. Het schandaal is echter dat de Franse bisschoppen daarin meegaan ! De rol van de H. Geest, de trouw aan het geloof, het onderricht van de waarheid, de zuiverheid, de nederigheid, de devotie tot de H. Maagd, de genade van de sacramenten, het belang van de geestelijke overheden om de gelovigen te wijzen op boete en offers : niets van dat alles wordt in rekening gebracht. Met geen woord wordt gerept over de goede God, Onze Heer Jezus Christus of Onze-Lieve-Vrouw.

En het is juist dat traditionele geloof van altijd dat in de aanloop naar het Tweede Vaticaans Concilie uitgehold werd en op losse schroeven kwam te staan, waarna het door deze kerkvergadering officieel voor achterhaald werd verklaard. En net toen begonnen de schandalen, want de ketterse en progressistische beginselen van het model dat onze bisschoppen nu definitief willen opleggen, hebben de bronnen van de genade doen opdrogen.

DE ROTTE VRUCHTEN VAN EEN NIEUWSOORTIG PRIESTERSCHAP

Onze vader, abbé de Nantes, voorzag tien jaar na het Concilie al wat ons vandaag overspoelt :

« Het nieuwe type priester dat Vaticanum II wou opleggen, was de aankondiging én de oorzaak van wat er zou gebeuren : de onherroepelijke verdwijning van de priesterstand en het opduiken van schandalen op een schaal zonder voorgaande.

« Het Concilie was obsessief bezig met twee zaken : enerzijds de bevordering van het episcopaat, dat beschouwd werd als de hoogste priesterlijke wijding, rechtstreeks geërfd van de apostelen en daardoor een soeverein college vormend (met de paus !) ; anderzijds de bevordering van de leken, het “ volk Gods ”, begiftigd met een profetisch, priesterlijk en koninklijk charisma en daardoor bekleed met een onvervangbare zending.

« Over de priesters werd slechts “ en passant ” gesproken, tot het op een mooie dag duidelijk werd dat men zonder hen niets zou kunnen bereiken. Het was belangrijk om de priesters geestdriftig te maken voor het “ aggiornamento ” waarvan zij de onmisbare uitvoerders moesten worden. En dus deed men helemaal op het einde van het Concilie, in oktober 1964, zijn best om een veelbelovende mutatie van de priester uit te vinden. Twee conciliaire decreten hebben het daarover : Presbyterorum ordinis en Optatum totius. De commentaren van de toenmalige bisschoppen waren lyrisch, maar de realiteit was het complete failliet van al die hersenschimmen.

« Hoe zag dat nieuwe type priester er uit ? Het was het tegendeel van de priester volgens het Hart van God, gedefinieerd op het Concilie van Trente en geïllustreerd door zoveel heiligen. Het “ pastoraat ”, uitgevonden door Luther en dan opnieuw ontdekt door Vaticanum II, is de antithese van het katholieke priesterschap. De priester moest weggehaald worden van bij het altaar en uit de biechtstoel, in plaats van de eredienst en de sacramenten moest de zending centraal staan. Het theocentrisme moest anthropocentrisme worden, de dienst van God moest plaatsmaken voor de dienst van de wereld...

« De schandalen die vandaag in de Kerk aan de oppervlakte komen, zijn de rotte vrucht van deze fundamentele ommekeer » (CRC nr. 54, 1972).

Heet van de naald : de Franse Republiek is blijkbaar zo tevreden over de slaafse onderdanigheid van Mgr. de Moulins-Beaufort dat de minister van Binnenlandse Zaken hem op 6 december jl., twee maanden na het kritiekloos in ontvangst nemen van het rapport-Sauvé, het Légion d’honneur op de borst spelde...

broeder Bruno van Jezus-Maria
Hij is verrezen ! nr. 115, januari-februari 2022