De Kerk, een naadloze tuniek
geweven door de Onbevlekte Maagd
IN Argenteuil, een voorstad van Parijs, wordt een kostbare relikwie bewaard : de H. Tuniek van Jezus, voorwerp van een eeuwenlange verering. Onze-Lieve-Heer droeg hem tijdens zijn openbare leven en Hij werd ervan ontdaan voordat Hij op het Kruis werd geslagen op Golgotha. De vier soldaten die op die dag, vrijdag 7 april van het jaar 30, dienst hadden, trokken liever lootjes dan dit onderkleed van Jezus te verscheuren, omdat het uit één stuk was. De andere kledingstukken van de veroordeelde man verdeelden ze onder elkaar, waaronder zijn mantel, die nu bewaard wordt in de Dom van Trier onder de naam H. Rok ; die mantel is het voorwerp van eenzelfde eeuwenoude devotie, net als de H. Lijkwade van Turijn, getuige van de dood en de Verrijzenis van Christus.
De H. Tuniek van Argenteuil is daarentegen een symbool van zijn geboorte uit de maagdelijke schoot van Maria. Dat kledingstuk is namelijk « zonder naad, uit één stuk geweven van boven tot onder » (Jo 19, 23), net zoals de Zoon van God ontsprong uit de schoot van zijn Vader en het vlees aannam in de schoot van Maria door de werking van de H. Geest... in één beweging !
De soldaten aan de voet van het Kruis zeiden tegen elkaar : « Laten we hem niet in stukken scheuren, maar erom loten om te zien wie hem krijgt » (Jo 19, 24). Sint-Jan wilde dit providentiële detail benadrukken, want in Palestina was het gebruikelijk dat een tuniek gemaakt werd door twee stukken aan elkaar te naaien, zoals de H. Johannes Chrysosthomos vermeldt in zijn preken over het Johannesevangelie.
De beslissing van de soldaten was werkelijk geïnspireerd door God, in die Passietijd toen alles gebeurde in de gehoorzaamheid van Jezus aan zijn Vader, omdat de tuniek zo getuigt van het mysterie van de Menswording van het Woord dat vlees werd, de Zoon van God die mens werd in de schoot van de Maagd Maria om ons te bevrijden uit de slavernij van Satan.
DE KETTERIJ VAN NESTORIUS
De Maagd Maria weefde de tuniek van haar Zoon uit één stuk, nadat ze zijn « ene natuur » in haar maagdelijke schoot had “ geweven ”. Zo formuleerde het de H. Cyrillus van Alexandrië, kerkleraar van het mysterie van de Menswording, die de nestoriaanse ketterij verwierp omdat zij de menselijkheid van Christus verminkte. Met al zijn geloofsinzicht verkondigde hij dat het Woord voor zichzelf een volmaakte menselijkheid heeft gevormd, zonder enige amputatie of verandering van zijn goddelijke natuur.
In zijn studie over De grote crises van de Kerk, in de loop waarvan de kerkvaders het dogma van het geloof ontwikkeld hebben, sloot abbé de Nantes zich volledig aan bij de leer van de H. Cyrillus : het Woord werd “ naadloos ” of “ uit één stuk ” geweven in de maagdelijke schoot van Maria. Hij, de aanbiddelijke Heer, is de Zoon van God én de Zoon van Maria, ondeelbaar. De patriarch van Alexandrië vatte zijn hele geloof samen in één formule : « Mia phusis tou Theou Logou sesarkomenè », « Eén enkele natuur van het geïncarneerde Woord van God ».
Een dergelijke formule verpulvert uiteraard de ketterij van Nestorius, de patriarch van Constantinopel, die beweerde dat de Maagd Maria de Moeder van de mens Jezus is, maar niet van God : Moeder van de Persoon van Jezus naar het vlees, maar niet van de Persoon van het Woord. Monniken en gelovigen riepen schandaal. De keizer en het hof lieten zich door Nestorius overtuigen, maar het tumult groeide toen deze beweerde de banvloek te werpen op hen die de Theotokos, Maria Moeder van God, aanriepen. Voor hem kon Onze-Lieve-Vrouw hoogstens Christotokos genoemd worden, Moeder van Christus als mens...
Zodra hij van deze ruzie hoorde, kwam Cyrillus, patriarch van Alexandrië, tussenbeide. Hij benaderde de keizer om hem van Nestorius af te keren en deed een beroep op paus Celestinus, voor wie de verwerping van de traditionele en liturgische term “ Moeder van God ” genoeg was om de leer van Nestorius te verwerpen. De H. Vader sommeerde Nestorius zich te bekeren op straffe van afzetting en droeg de patriarch van Alexandrië op ervoor te zorgen dat dit vonnis werd uitgevoerd.
Nestorius drong aan dat er een concilie bijeengeroepen zou worden in de hoop zichzelf te rechtvaardigen. Keizer Theodosius II riep het bijeen op 7 juni 431 in Efeze. De paus vaardigde twee bisschoppen af om de veroordeling van Nestorius voor te lezen die door het Concilie van Rome in 430 was uitgesproken. Die zevende juni was iedereen aanwezig in Efeze, behalve de grote groep van sympathisanten van Nestorius uit Antiochië en de pauselijke legaten, die met oponthoud te kampen hadden. Men wachtte veertien dagen. Uiteindelijk opende Cyrillus op 22 juni zonder verder uitstel het concilie. In afwezigheid van zijn trouwste medestanders weigerde de patriarch van Constantinopel echter te verschijnen.
Honderdachtennegentig aanwezige bisschoppen verklaarden Nestorius, na het voorlezen van alle documenten van het proces, « tot vervreemd van de bisschoppelijke waardigheid en van elk priesterlijk genootschap ». Ze riepen Maria uit tot Moeder van God en hun besluit werd door de inwoners van Efeze met grote vreugdebetuigingen toegejuicht. De pauselijke legaten arriveerden op 11 juli. Ze lazen de veroordeling van Nestorius voor die ze hadden meegebracht en bevestigden de besluiten van het Concilie met hun eigen gezag.
MOEDER VAN GOD
Zo vervulde de Allerheiligste Maagd Maria al voor de aankomst van de gezanten van paus Celestinus wat haar was beloofd : « Gij alleen zult alle ketterijen in de hele wereld overwinnen. »
Christus werd werkelijk tweemaal geboren : eenmaal uit de schoot van de Vader, waardoor Hij zijn goddelijke natuur kreeg, en eenmaal uit de schoot van Onze-Lieve-Vrouw, waardoor Hij zijn menselijke natuur kreeg. Maar dat maakt nog geen twee afzonderlijke naturen ! In Christus, aldus het Concilie van Efeze, is er eenheid van de twee naturen. Dit is het “ monofysisme ” dat op deze kerkvergadering werd afgekondigd.
« Christus is het unieke Woord van God, de Zoon van God, God zelf. Zijn goddelijke natuur is zijn wezen zelf, geboren uit de Vader. Wie Hem ziet, ziet God, ziet de Vader. Om door ons gezien te worden, wordt Hij mens, geeft Hij zichzelf een vorm, een menselijke conditie, een historische individualiteit, een plaats in de wereld, kortom alles wat menselijk is, afgezien van de zonde. Daartoe neemt Hij het noodzakelijke “ genetische materiaal ” van de Maagd Maria, zijn Moeder. Maar deze vermenselijking van het Woord verdubbelt zijn goddelijke natuur niet met een andere natuur. Het menselijke heeft geen gemeenschappelijke maat met het goddelijke », legt onze vader uit.
En hij vervolgt : « Een Franse priester [de H. Charles de Foucauld] werd Toeareg uit liefde tot Christus. Als officier, aristocraat, monnik-missionaris legde hij er zich op toe om onder de Toeareg te leven en in alles te verschijnen als één van hen, om hun zijn geloof over te brengen. Daarbij verloor hij niets van zijn wezen en zijn diepgaande kwaliteiten, wel integendeel !
« Jezus verscheen voor het oog van de mensen, een mens zoals zij allemaal, maar een volmaakte mens. Hij was zichtbaar zelfs meer dan volmaakt, meer dan een mens. Hij was begaafd met wijsheid, kracht en superieure gaven in een overtreffende, bovenmenselijke mate. Zijn hele persoon en gedrag waren een mysterie voor zijn tijdgenoten.
« Het was Jezus die hen verlichtte met zijn woorden over zijn diepste wezen, over zijn onzichtbare natuur, over het radicale principe van zijn bovenmenselijke energieën en handelingen. Hij openbaarde zichzelf geleidelijk, sprekend op een onrechtstreekse manier, als in raadsels, en dan duidelijker, met een bewonderenswaardige pedagogie. Eerst had Hij het over de Messias, de aangekondigde “ Christus ” die zijn tijdgenoten in Israël verwachtten ; en vervolgens sprak Hij over de Zoon van God, wiens diepe natuur werd verklaard door zijn “ geboorte ” buiten de tijd, uit de schoot van God zijn Vader, met wie Hij één was, hoewel, in een bepaald opzicht, onderworpen aan Hem. »
Wat opvalt aan het begin van de nestoriaanse crisis is het beroep dat beide partijen op de paus deden. Nestorius anticipeerde op het feit dat Cyrillus paus Celestinus benaderde. En het Concilie van Efeze werd gehouden door delegatie van de bevoegdheden van Celestinus aan Cyrillus. Want een concilie zonder de paus, en tegen hem, is geen concilie, maar banditisme !
In Efeze zegevierde de “ Moeder van God ” over de ketterij van Nestorius, door de stem van het volk die de Theotokos toejuichte. Maar niet zonder de paus ! Die is de stem van de Kerk, de Bruid van Christus.
FATIMA EN DE PAUS
Op een dag vroeg zuster Lucia aan Onze-Lieve-Heer waarom hij Rusland niet bekeerde zonder dat Zijne Heiligheid de toewijding zou verrichten. Hij antwoordde : « Omdat Ik wil dat heel mijn Kerk deze toewijding erkent als een triomf van het Onbevlekte Hart van Maria, om haar cultus uit te breiden en naast de devotie tot mijn Goddelijke Hart ook de devotie tot haar Onbevlekte Hart te plaatsen. »
- « Maar, mijn God, de H. Vader zal me niet geloven tenzij U hem zelf overtuigt door een bijzondere ingeving.
- « De H. Vader ! Bid veel voor de H. Vader. Hij zal de toewijding doen, maar het zal laattijdig zijn. Niettemin zal het Onbevlekte Hart Rusland redden ; het land is eraan toevertrouwd. »
In 1991 stortte de Sovjet-Unie in. Washington kraaide victorie, maar had geen “ vijand ” meer om zijn formidabele militair-industriële apparaat te rechtvaardigen en om zijn Europese en Aziatische bondgenoten in de ban te houden van de angst voor een invasie.
Geen probleem ! De sovjetofobie van de Amerikanen veranderde in russofobie, zonder aanwijsbare reden. In werkelijkheid was een leeggebloed Rusland in de jaren 90 niet in staat om een bedreiging te vormen voor de NAVO. De Atlantische alliantie werd van defensief nu offensief, met de bedoeling de West-Europese landen verder aan Washington te binden, de Oost-Europese ex-leden van het Warschaupact eraan toe te voegen en Rusland in het nauw te dringen. Nadat wij tijdens de Koude Oorlog een vloedgolf van Rode hordes over West-Duitsland gevreesd hadden, waren het nu de Russen die geconfronteerd werden met het vooruitzicht van een invasie door Amerikaanse, Britse en Duitse tanks.
Michail Gorbatsjov had overlegd met de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken James Baker en met diens Duitse ambtgenoot Hans Dietrich Genscher. Beide politici hadden de president van de Sovjet-Unie ervan verzekerd dat « de NAVO geen duimbreed naar het Oosten » zou opschuiven. Maar verba volant en een jaar later besloot president Clinton, die begin 1993 aantrad, de NAVO zo ver mogelijk naar het oosten uit te breiden. Gesterkt door de ineenstorting van het voormalige Sovjetimperium geloofden de VS dat ze de wereld in hun macht hadden. Ze hadden niets minder voor ogen dan de uitbreiding van de NAVO tot Vladivostok en de annexatie van alle Russische satellietstaten in het proces, inclusief de integratie van twee buurlanden van Rusland : Georgië en Oekraïne.
De Amerikanen maakten geen geheim van hun minachting voor het achterlijke, geruïneerde en corrupte Rusland. Het is waar dat met Boris Jeltsin als president van de nieuwe Russische Federatie er mogelijkheden te over waren om het land tot op de grond af te breken. Om zijn plan uit te voeren, creëerde Washington in 1994 het Partnerschap voor de Vrede (PfP). Lidmaatschap van dit partnerschap gaf toegang tot Amerikaanse hulp... Rusland dreigde totaal irrelevant te worden.
Maar de Hemel had gezegd : « Het Onbevlekte Hart zal Rusland redden, het is eraan toevertrouwd. » En op het kritieke ogenblik verscheen Vladimir Poetin op het toneel.
DE WEDERGEBOORTE VAN HET HEILIGE RUSLAND
Alexander Orlov, voormalig ambassadeur van Rusland in Frankrijk, schreef in zijn memoires : « Waarom koos de ouder wordende Boris Jeltsin Vladimir Poetin als zijn opvolger ? Hij had een heleboel andere politici om zich heen die ervaren en bekend waren. Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik tot de conclusie kom dat de Voorzienigheid in het spel was : het was de Goede God die Rusland wilde redden van de chaos, van de politieke, economische en morele ineenstorting die volgde op het verdwijnen van de Sovjet-Unie » (zie Hij is verrezen ! nr. 127, jan.-feb. 2024).
Wat deze diplomaat nog niet wist, was « dat de Goede God Rusland van de chaos wilde redden » door de macht van het Onbevlekte Hart van Maria.
Gedurende haar hele leven, dat de 20ste eeuw overspande, hield Lucia de aanbeveling in haar geheugen gegrift die haar gelukzalig nichtje Jacinta haar had gedaan : « Ik heb niet veel tijd meer voordat ik naar de Hemel ga. Jij zal hier beneden blijven om te zeggen dat God de devotie tot het Onbevlekte Hart van Maria in de wereld wil vestigen. Als de tijd komt om het te zeggen, verberg je dan niet ! Vertel iedereen dat God ons zijn genaden schenkt door het Onbevlekte Hart van Maria ; dat we ze aan haar moeten vragen ; dat het Hart van Jezus wil dat we het Onbevlekte Hart van Maria samen met het zijne vereren ; dat we het Onbevlekte Hart van Maria om vrede moeten vragen, omdat God die aan haar heeft toevertrouwd. »
In zijn toespraak tot de oosterse Kerken, uitgesproken door paus Leo XIV op 14 mei 2025 ter gelegenheid van het Jubileum van de Hoop, verwelkomde de H. Vader hen in Rome en riep uit : « De Kerk heeft jullie nodig. Wat een belangrijke bijdrage kan het christelijke Oosten vandaag aan ons leveren ! Hoezeer moeten we het gevoel voor het mysterie herontdekken dat zo levend is in jullie liturgieën, die de menselijke persoon in zijn totaliteit betrekken, de schoonheid van de verlossing bezingen en verwondering opwekken over de goddelijke grootheid die de menselijke kleinheid omarmt.
« En hoe belangrijk is het om, zelfs [vooral !] in het christelijke Westen, het besef van de voorrang van God opnieuw te ontdekken, de waarde van de mystagogie [kennis van het mysterie], van de onophoudelijke voorspraak, van boetedoening en vasten, van tranen voor de eigen zonden en voor die van de hele mensheid – allemaal zo kenmerkend voor de oosterse spiritualiteit ! »
Indertijd benadrukte onze vader, abbé de Nantes, de « zonde van het Westen » in de « dwalingen van Rusland ». Hij bekende : « Zodra het boek in 1961 verscheen, las ik Marie Kerhuels bewonderenswaardige, buitengewone studie over Rusland, Le Colosse aux pieds d’argile (“ De reus op lemen voeten ”). Maar ze heeft mij bedrogen. Door gerechtigheid en liefdadigheid te eisen voor het Oekraïense volk en de andere onderdrukte landen van Europees Rusland, laat Marie Kerhuel de vrije loop aan onrechtvaardigheid en haat tegen het volk van Moskou, die haar onpartijdigheid definitief compromitteren. Dit is niet langer een geschiedenis van Rusland, het is een Oekraïens pleidooi tegen de barbaarsheid van Moskou » (CRC nr. 184, december 1982, p. 4).
Wat onze vader de « zonde van het Westen » noemde, omdat ze allesbehalve onschuldig was, is ook vandaag nog van kracht. Tegen de leugenachtige propaganda van de media in zet de Franse kolonel Marc Humbert in duidelijke woorden de waarheid uiteen (net zoals wijzelf al deden in verschillende nummers van De actualiteit doorgelicht) :
« Het is zonneklaar dat de huidige situatie in Oekraïne het gevolg is van Amerikaanse acties in het land sinds het einde van de Koude Oorlog in 1991, met het uiteenvallen van de Sovjet-Unie en de onafhankelijkheid van Rusland, Wit-Rusland en Oekraïne. Het proces is welbekend : een kleurenrevolutie, gevolgd door versterkte militaire samenwerking om vermeende Russische expansie te blokkeren, ingeluid door een communicatiecampagne die culmineert in een proxy-conflict [een oorlog uitgevochten door een derde partij voor rekening van een land dat geen rechtstreekse confrontatie wil aangaan] met als doel de Russische macht te vernietigen... maar uiteindelijk ten koste van Amerikaanse levens (Lectures françaises, april 2025, pp. 49-50).
Kolonel Humbert schrijft dat « de Amerikanen, in hun complexe en kundige planning, één detail zijn vergeten : als je schaakt, is er een tegenstander. En in het echte leven, anders dan bij schaken, kan deze tegenstander ook sterker worden in de loop van de tijd. Rusland spande zich daartoe krachtig in en zou de VS al snel de nutteloosheid van hun plannen bewijzen » (ibid., p. 54).
DE KLEINE DEVOTIE VAN EERHERSTEL
Rusland de schaakkampioen ? Ja, dat is bekend. Maar in de geopolitiek is dat slechts een parabool voor de goddelijke orthodromie of rechtlijnigheid, geopenbaard in Fatima in 1917, aan de vooravond van de door Onze-Lieve-Vrouw aangekondigde bolsjewistische revolutie :
« Om dit te voorkomen kom ik vragen om de toewijding van Rusland aan mijn Onbevlekte Hart en om de communie van eerherstel op de eerste zaterdagen. Als mijn verzoeken worden ingewilligd, zal Rusland zich bekeren en zal er vrede zijn ; zo niet, dan zal het zijn dwalingen over de hele wereld verspreiden en oorlogen en vervolgingen tegen de Kerk uitlokken. De goeden zullen gemarteld worden, de H. Vader zal veel te lijden hebben en vele naties zullen vernietigd worden. »
« Het is niet nodig om uit te leggen hoe dit alles zich gerealiseerd heeft », schrijft zuster Lucia, « want het is bij iedereen bekend. Laten we dus kijken naar wat Onze-Lieve-Vrouw ons nog zegt : “ Op het einde – dat wil zeggen : na dit alles – zal mijn Onbevlekte Hart zegevieren ” over al de oorlogen die in de wereld worden uitgelokt door de dwalingen die Rusland verspreidt » (De boodschap van Fatima, pp. 53-54).
Die triomf is enkel mogelijk als de H. Vader doet wat de Allerheiligste Maagd vraagt : Rusland toewijden aan haar Onbevlekte Hart. Joannes XXIII vond zoiets « niet in overeenstemming met mijn pontificaat ». Paulus VI weigerde zuster Lucia in Fatima te ontmoeten. Joannes-Paulus I was vast van plan wél de toewijding te verrichten, maar zijn plotse dood – zo goed als zeker door mensenhand – verhinderde dat. Joannes-Paulus II wijdde de wereld toe, maar niet expliciet Rusland. Benedictus XVI ondernam niets.
Uiteindelijk was het paus Franciscus die Rusland (en Oekraïne) toewijdde aan het Onbevlekte Hart op 25 maart 2022. Meer dan een eeuw nadat de H. Maagd haar dringend verzoek geformuleerd had ! Maar hij deed het, al liet hij na om « de communie van eerherstel op de eerste zaterdagen » te propageren. En daarom bleef de toewijding voorlopig nog zonder concrete resultaten.
Laten we bidden, veel bidden voor onze H. Vader paus Leo XIV opdat hij in deze levensbelangrijke kwestie de draad van zijn voorganger zou opnemen en de kleine devotie van eerherstel zou verspreiden !
broeder Bruno van Jezus-Maria & redactie KCR
Hij is verrezen ! nr. 137, september-oktober 2025