HET KAPITALISME IN DIENST VAN HET COMMUNISME

EEN TITANENSTRIJD

De handels- en technologische oorlog gelanceerd door Donald Trump tegen China doet de financiële markten op hun grondvesten daveren. Washington wil een halt toeroepen aan de commerciële expansie van Beijing. Tegelijkertijd willen de VS, die beducht zijn voor het streven naar de wereldhegemonie van China, die gevaarlijke ambitie bekampen. Een rechtstreeks gevolg is al dat de Chinese multinational Huawei, producent van telecomapparatuur, uit verschillende landen verbannen wordt [onder meer op verdenking van spionage voor de Chinese overheid].

Het is niet voor niets dat het Chinese imperium schrik aanjaagt: het gaat om al de macht van het kapitalisme die ten dienste gesteld wordt van de communistische ideologie.

China is zich ook op een spectaculaire manier aan het bewapenen. Het wil Hongkong, in 1997 losgelaten door Groot-Brittannië maar nog altijd een enigszins onafhankelijke Speciale Bestuurlijke Regio, stevig in handen nemen. Het eiland Taiwan, door het regime in Beijing beschouwd als een Chinese “provincie”, zal desnoods manu militari veroverd worden. De vanuit geopolitiek standpunt erg belangrijke Zuid-Chinese Zee [langs waar de helft van het wereldwijde olietransport verloopt] moet volledig geannexeerd worden, ondanks de aanspraken van vijf andere landen. En van Noord-Korea zal verder gebruik gemaakt worden om de Amerikaanse aanwezigheid in Azië onder druk te zetten.

Toch heeft Beijing ook zwakke plekken. De enorme toename van publieke en private schulden, die meer dan 260 % van het Chinese BNP bedragen, leidt tot zeer gevaarlijke speculatiebubbels. De voortdurende vermenigvuldiging van projecten in het kader van de «nieuwe zijderoutes» over land en over zee – het zgn. Belt and Road Initiative (BRI) – heeft ernstige financieringsproblemen tot gevolg. Tenslotte is er het openlijke streven naar de verovering van het wereldleiderschap tegen 2049, eeuwfeest van de oprichting van de Volksrepubliek, dat angst inboezemt voor de “Rode keizer” Xi Jinping: ook in Azië zelf groeit de weerstand tegen een autoritair regeringsmodel en een agressieve staatseconomie die de landen waarmee ze samenwerkt tot vazalstaten herleidt. En dan spreken we nog niet over de niets ontziende vernietiging van het milieu.

De vraag is of dit alles de verdere expansie van de Chinese gigant echt gaat bemoeilijken...

Eén zaak is zeker: als de paus volhardt in zijn weigering om te gehoorzamen aan de vragen van Onze-Lieve-Vrouw van Fatima, zullen wij vroeg of laat onderworpen worden aan het leadership van China, dat de «dwalingen van Rusland» geërfd heeft: controle over de machtsuitoefening en de bevolking door de communistische partij, continue digitale supervisie, toezicht op alle ondernemingen door de staat, ideologische controle door de oplegging van de marxistische, antichristelijke dogma’s in de media en de universiteiten. En opsluiting van al wie tegenstribbelt.

Voor de eerste keer in zijn geschiedenis heeft de Chinese Volksrepubliek een akkoord ondertekend met de paus in zijn hoedanigheid van Opperherder van de Kerk. Volgens die overeenkomst zijn alle katholieke bisschoppen, zowel die van de patriottische als die van de ondergrondse Kerk, nu samengebracht in één schaapsstal... die van de Chinese Katholieke Patriottische Vereniging (CKPV), die gecontroleerd wordt door het communistisch regime! Daarmee plant het Vaticaan de Romegetrouwe ondergrondse katholieken een mes in de rug. Als zij trouw willen blijven aan Jezus Christus en zijn goddelijke Moeder, zijn zij veroordeeld tot een dubbele “clandestiniteit”, tegenover de staat én tegenover de Kerk, en krijgen zij het etiket van schismatiek opgekleefd.

De «eeuw van China» komt eraan. De H. Maagd heeft ons verwittigd.

EEN CHINESE SUPERHAVEN IN VENETIË

Om te begrijpen wat de «nieuwe zijderoutes» in de praktijk betekenen, is het interessant om na te gaan welke rol de Chinezen willen toebedelen aan Venetië, gelegen op de maritieme zijderoute [weergegeven in het blauw op de kaart van het Belt and Road Initiative hierboven].

China heeft zich voorgenomen van Venetië de draaischijf van de handel met Centraal-Europa te maken. «Een volledig vernieuwde Venetiaanse haven moet goederen uit het gebied van de Middellandse Zee doen toekomen in Oostenrijk, Duitsland, Zwitserland, Slovenië en Hongarije: Venetië als alternatieve superhaven voor Rotterdam en Hamburg» (Pepe Escobar, Marco Polo in Reverse: how Italy fits in the New Silk Roads, Asia Times, 3 december 2018).

De Chinese investeringen in Italiaanse havens nemen de laatste tijd geweldig toe. De multinational COSCO (China Ocean Shipping Company) «is zinnens 40 % van de containerterminal Vado Ligure op te kopen, waardoor de aantrekkingskracht van de haven van Genua – geïntegreerd met gelijkaardige terminals in Marseille en Barcelona – zal vergroten» (ibid.).

Venetië van zijn kant heeft een memorandum ondertekend voor wederzijdse samenwerking met de havens van Tianjin (de derde grootste haven van China en de toegangspoort tot Beijing) en Ningbo (in combinatie met de naburige haven Zhoushan de nummer één). Het meest ambitieuze plan is evenwel de uitbouw van Venetië, samen met Ravenna en Capodistria-Trieste, als het geprivilegieerde verbindingspunt van China met Zuid- en Centraal-Europa. Mega-containerschepen uit Shanghai zullen in de Adriatische Zee aanmeren en goederen doen toekomen bestemd voor een reusachtige markt. Dat betekent vijf dagen tijdswinst ten opzichte van de verderaf gelegen havens aan de Noordzee.

De toekomstige nieuwe containerhaven luistert naar de naam VOOPS: Venice Offshore-Onshore Port System. Alle terminals zullen geconstrueerd op acht zeemijl van de lagune, zodat de stad Venetië met haar kunstschatten ongerept blijft. Paolo Costa, voorzitter van de Venetiaanse haven, licht toe: « De toegevoegde waarde, zeg maar het “ei van Columbus” van VOOPS, ligt in het feit dat één enkel offshore-platform de inhoud van megaschepen kan lossen en vervolgens transporteren naar verschillende bestaande zeehavens (Marghera, Chioggia, Porto Levante, maar ook Ravenna) en inlandse havens (zoals Mantua en Padua). Op die manier kan Venetië verzekeren dat Italië niet afgesneden wordt van de zeeroutes van de megaschepen, die bestemd zijn om de handelsrelaties tussen Europa en Azië te domineren.»

DE OPRUKKENDE ISLAM

Het tijdschrift Famille Chrétienne laat aan zijn traditionalistisch lezerspubliek weten dat de omgeving van de karmel van Alençon – de geboorteplaats van de H. Teresia van Lisieux – zo druk en onleefbaar geworden is dat de arme zusters gedwongen zijn de stad te verlaten... Op die manier vertelt het blad echter slechts de halve waarheid. De echte reden is de invasie van de moslims, die vlak naast de karmel een moskee opgetrokken hebben met een gemeenschappelijke muur! De karmelietessen worden niet alleen geconfronteerd met de oproepen tot het gebed door de muezzin, maar ook met de overlast van de mohammedanen rond hun huis.

Een contemplatieve orde vertrekt uit een stad onder druk van de islam. Waarom wordt die waarheid gecamoufleerd en zelfs simpelweg verzwegen? Omdat zij hinderlijk is voor het «samenleven» dat sinds Vaticanum II aan alle katholieken opgelegd wordt, omdat de «dialoog» met de «godsdienst van vrede en naastenliefde» die de islam zogezegd is erdoor in het gedrang kan komen!

Iets gelijkaardigs gebeurde enkele jaren geleden met de communauteit van Les Soeurs Victimes du Sacré-Coeur de Jésus in Marseille. Zij woonden er in het huis van de stichtster, Julie Adèle de Gérin-Ricard (1793-1865), priorin geworden onder de naam van Mère Marie Victime de Jésus. Volgens hun aalmoezenier vertrokken de achttien zusters « wegens het rumoer en de drukte van de wijk»... De Zuid-Franse metropool telt anderhalf miljoen inwoners. Momenteel is 40% van de bevolking mohammedaan. Men verwacht dat Marseille de eerste Franse stad met een moslimmeerderheid zal worden.

PAUS FRANCISCUS IN PANAMA

De aartsbisschop van Panama, dom José Domingo Ulloa, had het pelgrimerende beeld van de H. Maagd dat zich in de Capelinha van Fatima bevindt, laten overkomen naar zijn land opdat zij de Wereldjongerendagen (16 t/m 27 januari 2019) zou voorzitten. Ongetwijfeld koesterde hij de geheime wens dat het wonderteken van 1950 zich zou herhalen, toen duiven het beeld van Onze-Lieve-Vrouw vergezelden op haar toenmalige rondreis door Panama: « De H. Maagd die de vrede brengt aan de zielen, de gezinnen en de volkeren, heeft zich willen omringen met een groep duiven die het symbool zijn van onschuld en vrede... Langs alle kanten heeft men Onze-Lieve-Vrouw van Fatima toegejuicht als Koningin van de vrede en Maagd van de duiven» (kanunnik Barthas).

Maar paus Franciscus besteedde aan het beeld geen enkele aandacht aan. Vanaf het eerste ogenblik van zijn bezoek had hij het over een heel andere “beschermer”: « Ik begin mijn bedevaart op deze historische plek waar Simón Bolívar de leiders van zijn tijd opriep de droom van de eenwording van het Grote Vaderland te smeden. Die oproep helpt ons te begrijpen dat onze volkeren in staat zijn een groot vaderland te scheppen, te smeden en vooral te dromen, een vaderland dat de multiculturele rijkdom van elk volk en elke cultuur kan verwelkomen, respecteren en omarmen.»

Woorden uitgesproken in aanwezigheid van de H. Maagd van Fatima, die uit de Hemel gekomen is – « Ik ben van de Hemel» (13 mei 1917) – en die Lucia, Francisco en Jacinta beloofd heeft hen daarheen te voeren. Paus Franciscus spreekt echter alleen over de aarde. Hij gaat verder: « Volgens die inspiratie kunnen we Panama beschouwen als een land van dromen dat ons allemaal roept» (toespraak tot de president en de burgerlijke en diplomatieke autoriteiten, 24 januari 2019). Het beeld van Onze-Lieve-Vrouw staat er vergeten bij. Alleen een cameraman heeft de ingeving om in te zoomen op haar bedroefd gelaat. Van duiven is geen sprake, wél van een vulgair “ballet”, een choreografie die geïnspireerd lijkt door de hel! Terwijl de paus zijn boodschap (eigenlijk zouden we moeten zeggen: zijn tegen-boodschap) brengt, spreekt Zij heel andere woorden: «Willen jullie jezelf offeren aan God om al het lijden te verdragen dat Hij jullie wil zenden, tot eerherstel voor de zonden waardoor Hij beledigd wordt en voor de bekering van de zondaars?» – « Ja, dat willen wij.» – «Dan zullen jullie veel afzien, maar de genade van God zal jullie sterken. Bid alle dagen het rozenhoedje om de vrede voor de wereld te bekomen en het einde van de oorlog» (13 mei 1917).

Franciscus heeft het niet over de zonde en nog minder over bekering, maar over « onze tegenstellingen, onze zwakheden, onze kleinzerigheid waarop God antwoordt met een uitnodiging om deel uit te maken van een geschiedenis die verweven is met onze eigen geschiedenis», zoals Hij « Maria, de jonge vrouw uit Nazareth, verrast heeft». En verder: « Hij wil geboren worden onder ons opdat wij vrucht zouden dragen daar waar wij zijn, zoals wij zijn en met wie wij zijn.»

Wat betekent dat laatste? Dat er geen noodzaak meer is verbonden te zijn aan een communauteit van geestelijken, overeenkomstig de recente richtlijnen van de Romeinse Congregatie voor de instituten voor het gewijde leven en de gemeenschappen van apostolisch leven (goedgekeurd door de H. Vader op 8 juni 2018).

De oproep van de paus in Panama aan de jongeren van de hele wereld is met andere woorden geen oproep om te antwoorden op de religieuze roeping. Hoogstens kunnen bepaalde jonge vrouwen erdoor aangespoord worden om «Maria van Nazareth» na te volgen en de consecratio virginum (maagdenwijding) te ontvangen. De H. Stoel «besteedt een voortdurende aandacht aan de ordo virginum en spant zich in om de ontwikkeling van deze manier van leven te begunstigen» (richtlijnen van Rome)... ... ten nadele van de traditionele religieuze orden en congregaties.

“GODSDIENSTVRIJHEID”

In het voorjaar van 2018 kregen de Kleine Zusters van Maria Moeder van de Verlosser, een traditionele communauteit gevestigd in het Franse Laval (Maine), tijdens een “canoniek bezoek” te horen dat zij « een veel te grote gehechtheid» betoonden aan de herinnering aan hun stichtster, moeder Maria van het Kruis, overleden in 1999.

De bezoekers werden uitgenodigd om de kamer te bezoeken waar moeder Maria, die de stigmata ontving in het jubeljaar van de Verlossing 1933, dertig jaar lang geleefd had en gestorven was. Zij kwamen tot het besluit dat dit respect voor de intact gelaten sterfkamer getuigde van een weigering om te « evolueren». Een bijkomend bewijs daarvan was het feit dat de zusters geen persoonlijke verbinding met het internet hadden: de communauteit sloot zich in haar sektarisme duidelijk af van de buitenwereld!

De algemene overste en de novicenmeesteres werden daarop afgezet bij decreet van de Romeinse Congregatie voor de instituten van het gewijde leven. Ze werden verplicht om zich gedurende minstens één jaar te gaan “bijscholen” in twee religieuze gemeenschappen aangeduid door het Vaticaan. In hun plaats werden drie apostolische commissarissen [!] benoemd aan het hoofd van de 37 zusters en de twee novicen van de communauteit.

De religieuzen legden zich daar echter niet zomaar bij neer en deden een beroep op het tribunaal van de Apostolische Signatuur. Maar met complete minachting voor het kerkelijk recht kregen zij te horen dat zij zich in naam van de gehoorzaamheid moesten onderwerpen én vertrekken uit hun klooster in Laval. De plaatselijke bisschop, Mgr. Scherrer, liet hen vallen en toonde daarmee de ondankbaarheid van zijn hart tegenover de zusters, van wie de toewijding aan hemzelf en aan zijn bejaarde moeder in heel het bisdom bekend was. Ook de bisschop van Toulouse, waar de communauteit twee huizen bezit, huilde mee met de wolven. Bedreigingen, verbod aan de priesters die trouw langsgingen bij de Kleine Zusters om hen nog te zien, weigering van Mgr. Scherrer om de geloften van de twee novicen te ontvangen; die laatsten kregen te horen dat ze beter terugkeerden in de wereld...

Maar de zusters zullen hun mooie witte kleed, dat zij opnieuw invoerden in 2012, niet afleggen. In de beproeving wachten zij met geloof, hoop en liefde op de terugkeer van de Heer die niet op zich zal laten wachten!

broeder Bruno van Jezus-Maria