Wat moeten we doen om de Goede Week  godvruchtig te beleven?

ALS we het over het lijden van onze goddelijke Verlosser hebben, denken we meestal aan zijn kruisweg en zijn kruisiging. Maar de Kerk vraagt ons allereerst om Hem te volgen in zijn strijd, in de grote strijd die Hij voerde toen Hij zijn gelaat vastberaden naar Jeruzalem wendde en opging naar de heilige stad, waar Hij wist welke haat Hem wachtte, welke vervolging Hij zou moeten ondergaan. Daar moest Hij zijn getuigenis voltooien, zijn openbaring klaarder onthullen, zijn leer – de openbaring van zijn Messiasschap en zijn goddelijkheid – vervolmaken voor de ogen van zijn getrouwen én van zijn vijanden.

Het Evangelie van Johannes laat ons zien hoe Jezus worstelt met zijn tegenstanders. En dat lijken onze tijdgenoten te negeren. Na de gemakkelijke tijden in Galilea komt nu de strijd, een strijd die, wees gewaarschuwd, heel lang zal duren. Het zal de conditie van de Kerk zijn – de Apocalyps zal dit heel goed aantonen – om tot het einde van de tijden een vervolgde Kerk te zijn, een Kerk die bestreden wordt, waarin het nodig zal zijn om moedig te vechten.

Eén zijn met het lijden van Jezus Christus is in de eerste plaats één zijn met zijn strijd. Het betekent het hoofd bieden aan zijn vijanden, het betekent zijn waarheid verkondigen, het betekent zijn Kerk verdedigen, het betekent de zielen verdedigen die ons zijn toevertrouwd, in de strijd. En omdat niemand dit vandaag nog zegt, wekken we de indruk dat de Kerk een gemeenschap van zwakkelingen is, van pacifisten die niet de moed hebben om te vechten en daarom al bij voorbaat verslagen zijn. De Heer was zo niet! We hebben het deze dagen nog gezien, hoe Hij de Farizeeën trotseerde, de priesters, de Schriftgeleerden, de Herodianen, zelfs de menigte die soms tegen Hem tekeer ging, en hoe Hij hen energiek het hoofd bood.

Dat is het eerste deel van de Passie van Jezus en het moet een hele periode van ons leven beslaan. We gaan niet op voorhand verslagen het leven in, dat is niet waar! We gaan het leven in zoals de ruiter van de Apocalyps, symbool van Jezus Christus, die uitgaat om te overwinnen: «En Hij reed weg, zegevierend en om de zege te behalen» (Ap 6, 2). En uiteindelijk zal de Kerk overwinnen; er wordt ons aan het einde geen nederlaag beloofd waarin we moeten berusten, maar de overwinning!

Dit gezegd zijnde, moeten we een andere periode van het Lijden van Jezus Christus binnengaan en zien dat op een bepaald uur alles verandert in de houding van de Heer. Zo zal het op bepaalde momenten in ons leven belangrijk zijn dat alles verandert omdat onze God ons zal vragen om op een andere manier te lijden. Dat is geen nederlaag, het is de overgang naar een hoger niveau, naar een mysterie van verlossing waarbij het offer de opperste manier van vechten en overwinnen is.

Er komt dus een moment in het leven van Onze-Lieve-Heer (en we zullen het deze week meemaken) waarop Hij weet dat het de wil van zijn Vader is dat Hij zich niet langer verzet tegen zijn vijanden, maar zich in hun handen overgeeft.

Tijdens deze dagen van de Goede Week zal ons niet gevraagd worden om op het Kruis te klimmen of om buitengewone offers te brengen. Er wordt ons gewoon gevraagd om naar het Kruis te kijken, om onze ogen op Jezus Christus te richten en te zien en te horen wat Hij doet. We gaan al die grote liturgische ceremonies bijwonen om te begrijpen waarover dit offer van de mensgeworden Zoon van God gaat, die sterft voor de zonden van de velen.

De Heer voltooit een werk dat ons te boven gaat, het is het mysterie van onze verlossing. Hij voltooit het en het enige wat van ons gevraagd wordt, is om er ons voordeel mee te doen door vol geloof, hoop en liefde met Hem mee te leven. Jezus’ dood aan het Kruis opent voor ons opnieuw het Paradijs.

Wanneer we zien hoe Jezus sterft en ons zo van onze zonden verlost, krijgen we weer hoop om het toekomstige leven te bereiken. Binnenkort, als we Hem zien opstaan uit de dood, zullen we deze verrijzenis begrijpen als het teken van onze verlossing, onze vergeving en onze eigen opstanding. We zullen de genade krijgen om te delen in deze bovennatuurlijke goederen.

Dat is wat we vandaag moeten weten om deze Passietijd goed te beleven. We zijn klaar om ons te verenigen door het getuigenis van ons geloof, door de strijd tegen de tegenstanders van de Kerk, tegen de krachten van Satan die ontketend zijn in de wereld, een strijd met het zwaard in de hand als het moet. Jezus heeft ons hiervoor gewaarschuwd. Daarom vraagt Hij ons naar het Kruis te kijken en in deze Goede Week te begrijpen dat wat wij zelf niet konden doen wat de Heer onder onze blik voor ons heeft gedaan.

Het enige wat overblijft, is dat we ons ermee verenigen door het sacrament van de boetedoening en de paascommunie. Dit zijn niet onze eigen werken; het zijn sacramenten, met andere woorden manieren voor ons om te delen in de vergeving die Christus heeft verworven en om te delen in het goddelijke leven dat ons in de Eucharistie wordt gegeven. Als we daarna trouwer willen zijn aan Jezus Christus, zullen we proberen om, naar de maat van de genade die ons geschonken wordt,  iets van zijn mysterie in onszelf te reproduceren, door meer te sterven aan de wereld en zo te leven van de Verrezene, te leven van de Hemel.

Abbé Georges de Nantes
Uittreksels uit de preken van 31 maart en 7 april 1967