141. De nationale gemeenschap

Vanuit de wetenschap dat de strijd om te overleven de natuurlijke toestand is van de mens op aarde, wordt het behoud van de welvaart van de families stapsgewijs doorverwezen tot op het niveau van de natie: een van haar essentiële functies is de vrede, het behoud van de vrede. De economische oorlog wordt in de hand gehouden door de voorzichtigheid van het soeverein gezag dat, verbonden met de macht, de matiging van de nationale gemeenschap verzekert, moeder van elke gerechtigheid.

1. Sinds de Revolutie van 1789, maar in een versneld tempo sinds het einde van de jaren 1980, veroorzaakt de vorming van professionele coalities op het vlak van handel, financiën en industrie het uiteenspatten van alle natuurlijke kaders. In een maatschappij die volledig vrijgevochten is van haar eeuwenoude instincten van natuurlijk evenwicht en voorzichtigheid, volgt daaruit dat het economisch leven volledig op hol slaat: de wereld dreigt meegesleurd te worden in een waanzinnige zucht naar profijt, zonder enige norm, die alleen maar naar de afgrond kan voeren. Daar waar de nationale gemeenschap nog bestaat, is ze de ultieme ecologische kracht, tenminste op dit moment, die in staat is om dit barbaarse fenomeen te beheersen en de ontketende economische krachten aan te manen tot behoedzaamheid.

2. De natie is de meest ruime van alle gemeenschapsvormen met nog een « familiale » geest, waar men die meer uitgebreide « voorzichtigheid », onze vierde "utopie", nog kan terugvinden en door middel van een vaderlijk gezag kan opleggen. De natie vormt een eenheid van een hogere, politieke orde waarin noodzakelijke evenwichten bewaard of hersteld kunnen worden: landbouw tegenover industrie, stad tegenover platteland, uitgaven versus investeringen, productie en consumptie, kapitaal en arbeid, export en import, evenals de onmisbare sociale harmonie tussen klassen, regio’s en volkeren.

3. Daarbuiten bestaat er op dit ogenblik geen enkele internationale ecologische gemeenschap tenzij een puur denkbeeldige en evenmin een efficiënt soeverein gezag ter verdediging van het gemeenschappelijk goed van de families. Elke natie moet dus proberen haar organiserende macht voorbij de eigen grenzen uit te breiden om de controle te hebben over haar bevoorrading in basisproducten, haar handelsbalans, de koers van haar munt op de internationale markt enz. Zoals het geval is tussen families is ook tussen naties de deugd van voorzichtigheid de beste garantie voor een ecologisch evenwicht!