TURIJN 2015 – FATIMA 2017
OP 11 april 2015 kondigde paus Franciscus met de bul « Misericordiae vultus » voor volgend jaar een buitengewoon jubeljaar af. Zijn tekst begint als een brief van Sint-Paulus :
« Van Franciscus, bisschop van Rome, dienaar van de dienaren Gods, aan hen die deze brief lezen : genade, erbarmen en vrede.
« Jezus Christus is het gelaat van de barmhartigheid van de Vader. Heel het mysterie van het christelijk geloof is daarin vervat. Het is levend en zichtbaar geworden en bereikt zijn hoogtepunt in Jezus van Nazareth. Nadat de Vader, “ rijk aan ontferming ” (Ef 2, 4), aan Mozes zijn naam had geopenbaard als “ een barmhartige en ontfermende God, lankmoedig, vol van liefde en trouw ” (Ex 34, 6), heeft Hij niet opgehouden zijn goddelijke natuur te doen kennen op verschillende manieren en op talrijke tijdstippen.
« Toen de “ volheid van de tijd ” (Ga 4, 4) was aangebroken, toen alles voorzien was volgens zijn heilsplan, zond Hij zijn Zoon geboren uit de Maagd Maria om ons op definitieve wijze zijn liefde te openbaren. Wie de Zoon ziet, ziet de Vader (cf. Jo 14, 9). Doorheen zijn woorden, zijn handelingen en heel zijn persoon openbaart Jezus van Nazareth de barmhartigheid van God » (nr. 1).
Het devies dat de H. Vader het komende Jaar van het erbarmen meegeeft, is dan ook : « Barmhartig zoals de Vader. De evangelist rapporteert het onderricht van Christus die zegt : “ Weest dus barmhartig zoals ook uw Vader barmhartig is ” (Lc 6, 36). Het is een levensprogramma dat even veeleisend is als rijk aan vreugde en vrede » (nr. 13).
Als voorspel op dit Jaar decreteerde de paus, tegen alle verwachtingen in, een nieuwe uitstalling van de H. Lijkwade van Turijn (19 april t/m 24 juni). Daarmee lanceerde hij een oproep tot een echte kruistocht in de betekenis die de H. Franciscus van Sales (1567-1622) aan dat woord gaf [toen hij de Savoye probeerde terug te winnen op de calvinisten – nvdr]. Het is « door de naastenliefde », door de « barmhartige Liefde » dat niet alleen Genève, maar heel de wereld moet heroverd worden – te beginnen met de katholieke Kerk, die sinds het Tweede Vaticaans Concilie ondermijnd is door het werelds karakter van de protestantse geest, het modernisme en het progressisme. In tegenstelling tot zijn voorgangers legt Franciscus zich niet neer bij het verlies van het geloof dat hele generaties treft en evenmin bij de marteldood van onze broeders en zusters door toedoen van de islam. « Gedreven door de Geest » neemt hij zijn toevlucht tot aangepaste, bovennatuurlijke en uiterst efficiënte middelen om eraan te verhelpen.
De H. Vader verheft dit jaar dus de banier van de H. Lijkwade van Jezus, opdat « deze daad van verering ons allemaal zou helpen om in Jezus Christus het barmhartig gelaat van God te vinden. »
Al op 30 maart 2013, kort na zijn uitverkiezing, sprak hij een indrukwekkende geloofsbelijdenis uit :
« Doorheen de H. Lijkwade bereikt ons het unieke en ultieme Woord van God : de mensgeworden Liefde, geïncarneerd in onze geschiedenis ; de barmhartige Liefde van God die al het kwaad van de wereld op zich genomen heeft om ons te verlossen van de overheersing ervan. Dit vervormde Gelaat gelijkt op zoveel gezichten van vrouwen en mannen die gekwetst zijn door het leven... Toch deelt het Gelaat van de Lijkwade ons een grote vrede mee ; het gemartelde Lichaam drukt een soevereine majesteit uit. Het is alsof het een ingehouden, maar machtige energie uitstraalt, het is alsof het ons zegt : “ Heb vertrouwen, verlies de hoop niet. De kracht van de liefde Gods, de kracht van de Verrezene overwint alles. ” »
De paus maakt zich ook klaar om nog een tweede banier de lucht in te steken met het oog op de eindstrijd en de vaststaande overwinning : de banier van Onze-Lieve-Vrouw van Fatima. In 2017, « als God mij leven en gezondheid schenkt », wil Franciscus in de Cova da Iria de honderdste verjaardag van de verschijningen vieren, ver weg van de macchiavellistische druk uitgeoefend door de emeritus paus...
De H. Lijkwade van Turijn en Onze-Lieve-Vrouw van Fatima zijn de twee “ tekenen des tijds ” waarmee de goddelijke Barmhartigheid de Kerk en de wereld wil redden. Maar om die twee tekenen in werking te stellen, is er nog een derde “ teken ” nodig : « de H. Vader ». In 1978 was abbé de Nantes vervuld van vreugde toen hij zag hoe de heilige paus Joannes-Paulus I resoluut deze weg insloeg. In 1996, op het hoogtepunt van de vervolging, toen onze vader door de bisschop van Troyes tot ballingschap werd verplicht, zond abbé de Nantes zijn « kleine kudde » naar Fatima. Onder leiding van broeder Bruno ontplooiden wij toen de drie banieren van onze bevrijding : paus Joannes-Paulus I – de « bisschop in het wit gekleed » die voor zijn broeders als martelaar stierf – het H. Gelaat van Jezus en het Onbevlekt Hart van Onze-Lieve-Vrouw van Fatima.
Met paus Franciscus zijn vandaag de tijden opnieuw rijp. « Arme H. Vader », die de moed had op 13 maart 2013 zo’n zwaar en immens groot kruis op zijn schouders te laden... Want de Kerk die hij geërfd heeft, is naar zijn eigen woorden als « een militair veldhospitaal na de slag ». Het is een Kerk die « voor de helft in puin ligt », met hele generaties kinderen en jongeren die het geloof niet kennen, en zelfs met religieuzen die het verloren hebben... Franciscus heeft op de Kerk een nieuwe en eerlijke blik durven werpen. Zijn hart is vervuld van de vaste wil om haar te redden en haar opnieuw op missie te zenden, tot aan de « randen » van de wereld.
Broeder Bruno, die de diepe bedoelingen van onze Opperherder en van de H. Geest die hem bijstaat begrepen heeft, leidde de CRC op 1 mei op bedevaart naar Turijn. En nauwelijks nadat de paus zijn verlangen om naar Fatima te gaan bekend had gemaakt, kondigde onze prior aan dat ook wij in 2017 in de Cova da Iria aanwezig zullen zijn, aan de voeten van Onze-Lieve-Vrouw, om er nadrukkelijk te bidden voor onze H. Vader !
broeder Philippe van het Gelaat van God
Hij is verrezen !, juli-augustus 2015
HET EINDE VAN DE CONCILIAIRE GEEST
SINDS de uitverkiezing van paus Franciscus zijn meer dan twee jaar verlopen. Het bilan van dit pontificaat beantwoordt aan de drie Aanklachtenboeken of Libri accusationis die abbé de Nantes publiceerde tegen de voorgangers van Franciscus : Paulus VI (Liber I), Joannes-Paulus II (Liber II) en Joseph Ratzinger, auteur van de Catechismus van de katholieke Kerk (Liber III). Dat bilan kan kort en bondig als volgt samengevat worden : geen ketterij, geen schisma, geen schandaal.
Franciscus belijdt en verdedigt het dogma van het integrale katholiek geloof. Door zijn universele naastenliefde herstelt hij de eenheid van de Kerk. En hij heeft resoluut een einde gemaakt aan de schandalen die de Kerk teisterden.
Dat neemt niet weg dat hij « met wankelende stappen » voortgaat, zoals de herdertjes van Fatima het zagen op 13 juli 1917... Aarzelend, maar wel in de goede richting !
In zijn homilie van 16 januari 2015 in de kathedraal van Manilla riep de paus de gelovigen op tot evangelische radicaliteit, in het spoor van Christus die arm was : « Het is enkel door zelf arm te worden, door af te zien van onze zelfvervulling, dat wij ons kunnen identificeren met de minsten van onze broeders en zusters. » Anders gezegd : door af te zien van de zelfverheerlijkende pretenties van Joannes-Paulus II. Het sleutelwoord van de “ antropologie ” van paus Wojtyla was immers de « zelfvervulling », en die komt op niets anders neer dan op de cultus van de mens.
broeder Bruno van Jezus-Maria