WEG MET WOKE!

Op de inauguratie van Donald Trump was geen enkele vertegenwoordiger van de Europese instellingen uitgenodigd. Ook de staatshoofden en regeringsleiders van de landen van Europa kregen geen invitatie, met uitzondering van de rechtse Italiaanse premier Giorgia Meloni, die ook daadwerkelijk haar opwachting maakte. Heel wat andere leiders van rechtse partijen gingen eveneens in op Trumps uitnodiging: Mateusz Morawiecki, oud-premier van Polen en voorzitter van de Partij van Europese Conservatieven en Hervormers; Santiago Abascal van het Spaanse Vox; Nigel Farage van de Britse partij Reform UK; Eric Zemmour van de Franse nationalistische partij Reconquête; Tino Chrupalla, co-voorzitter van de Duitse partij Alternative für Deutschland; Tom Van Grieken van Vlaams Belang.

Verder waren 14 Europarlementariërs present van partijen als het Italiaanse Fratelli d’Italia, het Hongaarse Fidesz, het Poolse PiS, het Rassemblement National van Marine Le Pen en verder nationalisten uit Kroatië, Tsjechië en Letland.

Trump maakte hiermee een duidelijk statement: net zoals hij niets moet hebben van de links-liberalen in de VS, die zijn gezworen vijanden zijn, zo lust hij ook de links-liberale elite die in Europa de lakens uitdeelt niet. Zijn sympathie gaat uit naar de tegenstanders van die elite, die in onze media steevast het etiket “extreemrechts” krijgen opgekleefd. Het zijn partijen en bewegingen die kunnen omschreven worden als conservatief, patriottisch of nationalistisch en die in heel Europa de wind in de zeilen hebben. Hun succes danken zij in hoge mate aan hun afwijzing van het liberale gedachtengoed en de woke-ideologie die er de meest recente uiting van is.

Het oude continent wordt meer en meer een politiek slagveld met aan de ene kant liberale globalisten die volop de EU-kaart trekken en aan de andere kant eurosceptische, nationalistische democraten voor wie Trump een gamechanger is, een rolmodel voor een totaal ander soort politiek. 

DE ENE DONALD IS DE ANDERE NIET

Sinds 1 januari van dit jaar bekleedt Polen gedurende zes maanden het voorzitterschap van de EU. Dit betekent dat de Poolse premier Donald Tusk, als oud-voorzitter van de Europese Raad (2014-2019) gepokt en gemazeld in het Brusselse EU-wereldje, een heel belangrijke rol gaat spelen.

Tusk is een liberaal in hart en nieren. Toen hij nog in de oppositie zat, beloofde hij in Polen een «mars naar moderniteit en tolerantie» te leiden, inclusief het versoepelen van de strenge abortuswet, het introduceren van burgerlijke partnerschappen tussen personen van hetzelfde geslacht en het bevorderen van de rechten van transgenders. «We hebben een wetsvoorstel over legale abortus tot 12 weken zwangerschap, wat een beslissing zou zijn van de vrouw in overleg met een arts, en niet de beslissing van een priester, een aanklager of een activist van de [regeringspartij] PiS», zei Tusk. «We zullen dit 100% garanderen» (Notes from Poland, 8 juni 2022). Over de LGBT-gemeenschap verklaarde hij dat zij het «slachtoffer» is van een onverdraagzame regeringspolitiek.

Bij de parlementsverkiezingen op 15 oktober 2023 werd de regerende partij Recht en Rechtvaardigheid (PiS) opnieuw de grootste, vóór het Burgerplatform van Tusk. Maar de liberaal smeedde een coalitie met drie kleinere partijen en veroverde zo de macht, vastbesloten om zijn “anti-conservatief” programma uit te voeren.

Wat het EU-voorzitterschap betreft, focust Tusk op een toekomstige oorlog tegen Rusland. Moskou is helemaal niet zinnens zo’n oorlog te voeren en heeft overigens weinig kans om een grootschalig militair conflict tegen de NAVO te winnen, maar het past in het kraam van de Europese leiders om het spookbeeld van een Russische invasie op te roepen en zo de publieke opinie verder te doen instemmen met militaire en financiële steun aan Oekraïne.  

Op de website van de EU lezen we dat het Poolse voorzitterschap «zich richt op het versterken van zeven dimensies van veiligheid in Europa: defensie en veiligheid; mensen en grenzen beschermen; weerstand tegen buitenlandse inmenging en desinformatie; veiligheid en vrijheid van ondernemerschap waarborgen; de energietransitie; een concurrerende en veerkrachtige landbouw; en een goed functionerende gezondheidsbeveiliging» (www.consilium.europa.eu). Een hoop blabla om niet vlakaf te moeten zeggen: wij haten Rusland en wij willen het kapotmaken, liefst met militaire middelen.

HET GROOTSTE LEGER VAN EUROPA

Polen investeert enorm in zijn leger en dat is al vele jaren aan de gang. «Waar het land in 2024 al 4 procent van het bbp reserveerde voor Defensie (twee keer de norm die NAVO-landen hebben afgesproken als minimum), gaat Polen in 2025 naar bijna 5 procent. Onlangs bestelde Warschau voor de krijgsmacht bijna 100 Apache-gevechtshelikopters. Eerder besloten de Polen al 400 Amerikaanse Himars-raketsystemen en 1000 Zuid-Koreaanse tanks aan te schaffen. De bestellijst van Polen liegt er niet om: ze willen de komende jaren het grootste landleger van Europa optuigen» (NOS, 6 sep. 2024).

Een van de doelstellingen van het Poolse EU-voorzitterschap zal zijn om ervoor te zorgen dat militaire uitgaven worden uitgesloten van de Brusselse begrotingsregels, die overheidstekorten in principe beperken tot 3 % van het bbp per jaar. Warschau is bereid om diep in het rood te gaan om zijn militaire slagkracht te verstevigen. Tot nu toe heeft Brussel geweigerd een uitzondering te maken voor het Poolse verzoek; vooral de Duitsers, met hun strikte begrotingsdiscipline, willen niet weten van uitzonderingen. Polen hoopt nu gebruik te kunnen maken van het  voorzitterschap om schot in de zaak te krijgen.

Op dit moment is de belangrijkste Europese bondgenoot van de Poolse regering Frankrijk, dat bij monde van president Macron al meer dan eens de oorlogstrom geroffeld heeft. Op de recente top van de G20 in Rio de Janeiro draaide hij op cynische wijze de rollen om: «Emmanuel Macron riep president Vladimir Poetin op “tot rede” en hekelde de “escalerende” houding van Rusland in Oekraïne, tijdens een persbriefing op dinsdag 19 november. “We roepen Oekraïne op zich te verzetten omdat het slachtoffer is van agressie”, vervolgde hij. “Rusland moet stoppen met aanvallen, moorden en binnenvallen”» (Franceinfo, 19 nov. 2024). Als er iemand is die tot “redelijkheid” moet komen dan is het de Franse president met zijn onverantwoordelijke oorlogsretoriek!

Macron manoeuvreert al langer om de Europeanen angst voor een Russische invasie aan te praten. In juli 2023 keurde het Franse parlement de wet op de militaire programmering 2024-2030 goed: een budget van 413 miljard euro, wat neerkomt op een verhoging met 40 % in vergelijking met de vorige programmeringswet.  

DE OPGANG VAN DE AfD IN DUITSLAND

En Duitsland? De “Stoplicht-coalitie” van socialisten (rood), liberalen (geel) en ecologisten (groen) is in november 2024 roemloos ten onder gegaan en eind deze maand zijn er parlementsverkiezingen. Friedrich Merz van de christendemocratische CDU-CSU is de grote favoriet om kanselier te worden. Merz en zijn partij zijn heel erg pro-Oekraïne, terwijl de socialist Olaf Scholz als kanselier altijd de pacifistische kaart heeft getrokken en zich weerbarstig toonde tegenover de vragen (eisen!) van Kiev.

De Amerikanen onder Joe Biden, de Britten en de Fransen hebben voortdurend druk uitgeoefend op Berlijn om mee te gaan in hun oorlogslogica en meer te investeren in het leger. Maar onder het “Stoplicht” is de Duitse economie een puinhoop geworden, waardoor er geen enkele financiële ruimte meer is. Friedrich Merz wil het tij keren, de Duitsers weer aan het werk zetten en zo over vier jaar 3 % van het bbp aan defensie besteden. Het is nog maar de vraag of dat gaat lukken, want met de oorlog in Oekraïne heeft Duitsland twee van zijn economische pijlers verloren: de toegang tot goedkoop Russisch gas en de terugval van de export naar China, de belangrijkste handelspartner van Berlijn. 

Ondertussen gaat de partij Alternative für Deutschland er bij elke peiling op vooruit. Bij de Bondsdagverkiezingen van 2021 haalde zij net geen 5 %, in 2021 was dat al meer dan het dubbele: 10,4 %. De laatste prognose voor de verkiezingen van 23 februari plaatst de AfD op 20 %, waarmee de partij de tweede grootste zou worden. Ondertussen heeft de AfD al spectaculaire resultaten neergezet tijdens de deelstaatverkiezingen die in 2024 doorgingen in  Brandenburg (29 %), Saksen (31 %) en Thüringen (33 %).

Is Alternative für Deutschland neonazistisch? Dat is wat de tegenstanders verkondigen, die gedaan kregen dat de partij van nabij opgevolgd wordt door het Bundesamt für Verfassungsschutz (de Duitse dienst voor binnenlandse veiligheid) en dat in het parlement geprobeerd wordt om haar gewoonweg te verbieden als gevaarlijk voor de democratie. De obsessie van de Duitsers met hun verleden maakt hen uiterst gevoelig voor alles wat “rechts” is, maar in lijsttrekster Alice Weidel een reïncarnatie van Hitler zien is wel heel erg kort door de bocht. 

Eigenlijk komt de partij op voor de nationale belangen van Duitsland. Zo kant ze zich tegen de EU-politiek die haar land vooral als een melkkoe beschouwt: «Voortzetting van het lidmaatschap van de eurozone is voor Duitsland onbetaalbaar. De basis van de euro was: geen aansprakelijkheid voor de schulden van andere landen en geen staatsschuld die hoger was dan 60 procent van het bruto binnenlands product. Deze regels zijn vernietigd» (uit het partijprogramma versie 2024). De AfD zegt «neen tegen de Verenigde Staten van Europa» die streven naar collectivisme en uniformiteit en komt op voor «het Europa van de vaderlanden». Zij verzet zich tegen «onherroepelijke afstand van soevereiniteit ten gunste van een “steeds hechtere” Europese Unie».

En wat de immigratie betreft: «De grenzen moeten onmiddellijk worden gesloten om een einde te maken aan de ongereguleerde massa-immigratie van voornamelijk beroepsmatig ongeschoolde mensen naar ons land en zijn sociale systemen.» De AfD pleit ervoor dat «wij zelf bepalen wie er naar ons toe komt en dat alleen gekwalificeerde immigratie wordt toegestaan ​​op basis van behoefte».

Friedrich Merz probeert zijn eigen partij meer naar rechts te doen opschuiven en was onlangs bereid steun van de AfD te aanvaarden om een strenger asielbeleid door te drukken (wat hem op kritiek van oud-kanselier Angela “Wir schaffen das” Merkel kwam te staan). Maar als puntje bij paaltje komt zal hij de eerste zijn om het cordon sanitaire rond de AfD te handhaven.

ORBÁN TEGEN DE EU EN VÓÓR HONGARIJE

Al jarenlang voert de Hongaarse premier Viktor Orbán een moedige eenmansstrijd tegen de Brusselse eurocraten. Voor hem komt het belang van zijn vaderland op de eerste plaats. Wat is daar mis mee? Alles, blijkbaar, want het is onmogelijk om op het internet ook maar één Engels- of Franstalig artikel te vinden waarin Orbán niet wordt afgeschilderd als een machtswellusteling, een dictator, een doodgraver van de rechtsstaat enz. Vreemd genoeg slaagt dit “zwarte beest” erin om enorm populair te blijven in Hongarije zelf: hij won glansrijk de verkiezingen in 2010, 2014, 2018 en 2022 (in dat jaar zelfs met 135 van de 199 parlementszetels). Om een ander klokje te horen, moeten we Hongaarse media raadplegen.

Tamás Menczer, communicatiedirecteur van regeringspartij Fidesz, zei onlangs in een video op Facebook: «De Hongaarse economie zal zich ontwikkelen dankzij ons economisch beleid en ons buitenlands beleid, en ook dankzij het feit dat er nu een miljoen banen meer zijn dan in 2010 en dat we deze ondanks alle crises hebben beschermd. Links-liberale, linkse en disco-liberale figuren zijn alleen maar met zichzelf bezig, ze zijn bezorgd om hun eigen belangen en de belangen van hun Brusselse opdrachtgevers. Wij houden ons bezig met het land, want voor ons staat Hongarije op de eerste plaats» (fidesz.hu, 16 jan. 2025).

De strijd met de Brusselse hydra kwam in een stroomversnelling in 2018, toen Orbán zich voornam de door de joods-Hongaarse miljardair George Soros gefinancierde Central European University – een haard van anti-nationalistische propaganda en activiteiten – te sluiten. Het Europese parlement startte prompt een strafprocedure tegen Boedapest. De Hongaarse regering kreeg nog meer tegenstand te verduren toen zij in 2021 alle media verbood die een homo- of transseksuele levensstijl promoten onder jongeren. De Europese Commissie begon een nieuwe procedure na de invoering door Hongarije van een wet die moet tegengaan dat kinderen op school of door boeken en films in aanraking worden gebracht met homoseksualiteit, transgenders en geslachtsverandering.

Eind januari hield Viktor Orbán een toespraak op de Lámfalussy-conferentie van de Hongaarse Nationale Bank in Boedapest, waarin hij sprak over de toekomstige vervanging van het liberale tijdperk door een soevereinistisch tijdperk:

«Wij, Hongaren, zijn al 15 jaar bezig met het bouwen van het soevereinistische tijdperk – als enigen in de westerse wereld. We kunnen het een en het ander zeggen over de specifieke kenmerken van het tijdperk dat voor ons ligt. De eerste belangrijke ervaring is stabiliteit en veiligheid. Veiligheid zal in de komende periode steeds belangrijker worden. Wie zich niet kan verdedigen, is geen partner, geen bondgenoot en hooguit ondergeschikt. Het behoud van de eigen zelfverdedigingscapaciteiten zal daarom een ​​belangrijke kwestie zijn voor elk land. De focus ligt daarbij niet op de Russisch-Oekraïense oorlog, maar op migratie en de wiskundig voorspelbare gevolgen daarvan. […]

«De tweede ervaring die we opgedaan hebben betreft de concurrentie tussen verschillende modellen van staatsorganisatie in de komende periode, aangezien neoliberale modellen momenteel falen. Dit is al gebeurd in Amerika en het zal ook in Europa gebeuren. De vraag is welke andere modellen kunnen voortkomen uit nationale culturen en nationale kenmerken. […]

«Onze derde ervaring is dat een buitenlands beleid gebaseerd moet zijn op connectiviteit. Een land dat verbinding kan maken met iedereen zal zijn gewicht en rol vergroten. Hongarije wordt door onze liberale tegenstanders vaak afgeschilderd als een geïsoleerd land. Maar Hongarije heeft vandaag de dag de beste betrekkingen van heel Europa met de nieuwe Amerikaanse Republikeinse regering, met China en met Rusland. Het is niet Hongarije dat geïsoleerd is, maar de Europese Unie, die in onmin is geraakt met de nieuwe Amerikaanse regering, zichzelf heeft geïsoleerd van China omdat het een tarievenoorlog is begonnen en zichzelf heeft afgesneden van Rusland waarmee het in oorlog is. Wie is hier geïsoleerd? Wij hebben het gevoel dat wij op de hoofdstraat van de geschiedenis lopen, terwijl de EU ergens in de modderige zijstraten ronddwaalt…» (aangehaald in fidesz.hu, 27 jan. 2025).

DRAMATISCHE ESCALATIE IN SLOWAKIJE

Robert Fico is al tweemaal premier van zijn land geweest (2006-2010 en 2012-2018) vooraleer hij in oktober 2023 met zijn partij Smer (“Richting”) de parlementsverkiezingen won en opnieuw een regering kon vormen. Wie de politiek van Fico wil begrijpen moet beseffen dat hij in de eerste plaats een Slavische nationalist is. Dat verklaart waarom hij voorstander is van het aanhalen van de banden met Servië en Rusland (al vóór de oorlog in Oekraïne) en dat hij de onafhankelijkheid van Kosovo niet erkent.

Maar hij is ook antiliberaal. In 2023 noemde hij adoptie door koppels van hetzelfde geslacht «een perversie». Ten aanzien van zijn politieke tegenstander Michal Šimečka, leider van de progressief-liberale partij en pleitbezorger van de homolobby, zei Fico in een videoclip: «Terwijl Michal zich afvraagt of hij vandaag een jongen, een meisje of een helikopter is, verdedigen wij het standpunt dat de genderideologie op scholen onaanvaardbaar is en dat het huwelijk een unieke vereniging tussen een man en een vrouw is» (france24.com, 26 sep. 2023).

Fico wil de cultuur en de media losmaken uit de linkse, liberale en joodse wurggreep. Ook in Slowakije heeft George Soros zijn subversief netwerk uitgebouwd om de geesten te kunnen hersenspoelen: al in 1992 stichtte hij de Open Society Foundations Bratislava. «Door zijn onbeperkte financiële middelen en vertrouwelingen op sleutelposities heeft de beursmagnaat invloed gekregen in het politieke leven, het (pseudo)maatschappelijke middenveld en de media van Slowakije. […] Lokaal belangrijke organisaties ontvingen van hem sinds 2021 bijna 2016 miljoen dollar. Zijn “Media Development Investment Fund” heeft een doorslaggevende positie verworven in de op één na grootste uitgeverij in Slowakije» (Soros is also in Slovakia, Naapuriseuran Sanomat, 3 okt. 2023).

Als minister van Cultuur stelde Fico in 2023 Martina Šimkovičová aan, lid van de Slowaakse Nationale Partij (die deel uitmaakt van zijn coalitieregering). Omwille van haar verdediging van de traditionele moraal werd zij in 2018 door het Instituut voor mensenrechten genomineerd als homofoob van het jaar… Na haar benoeming tot minister ging Šimkovičová er onmiddellijk met de grove borstel door, legde tv en radio een nationalistische lijn op en ontsloeg de directeurs van het Slowaakse Nationaal Theater en de Slowaakse Nationale Galerij wegens hun woke-ideologie én bewijzen van corruptie.  

Slowakije zet zich onder Fico fel af tegen steun aan Oekraïne. De succesvolle campagne van 2023 draaide trouwens rond de slogan: «Geen enkele kogel meer voor Kiev!» De EU en de NAVO reageerden erg zenuwachtig toen de kandidaat-premier verklaarde: «We willen dat de EU zich sterk gaat maken voor vredesgesprekken. Rusland zal de Krim nooit verlaten, nooit de gebieden prijsgeven die het heeft. Kan iemand me uitleggen waarom er tien- en misschien wel honderdduizenden mensen aan beide kanten moeten sterven?» En hij deed er nog een schepje bovenop door te stellen dat de oorlog begonnen is door de schuld van Oekraïense nazi’s en fascisten – wat nog juist is ook, denk maar aan het beruchte Azovbataljon (Waarom Europese leiders met spanning uitkijken wie de nieuwe premier van Slowakije wordt, RTL Nieuws, 28 sep. 2023).

Fico zag met groeiende ongerustheid hoe de oppositie tegen zijn beleid alsmaar agressiever werd. Op 10 april vorig jaar sprak hij profetische woorden: «De kiezers van Progressief Slowakije vervloeken regeringspolitici in het openbaar en ik wacht af wanneer deze frustratie, die wordt uitgediept door verschillende media, zal omslaan in de moord op een aantal van de leidende regeringspolitici.»

Amper een maand later werd Fico drie keer in het lichaam geschoten door een politieke tegenstander die als lone wolf zou gehandeld hebben. De eerste-minister overleefde de aanslag en verscheen in juni terug in het openbaar: «Zou hij tot verzoening oproepen of integendeel tot wraak? De eerste toespraak van premier Robert Fico werd verwacht en gevreesd door zijn tegenstanders. Hij richtte zich voor het eerst tot het publiek sinds de moordaanslag waaraan hij op 15 mei ontsnapte, in een opgenomen video van veertien minuten die op Facebook werd gepubliceerd, getiteld “Ik vergeef en ik waarschuw”. […] De Slowaakse leider verscheen in zijn huis in Bratislava, afgeslankt maar vechtend als altijd en klaar om aan het eind van de maand terug te keren in de politieke arena» (Le Figaro, 6 juni 2024).

STAATSGREEP IN ROEMENIË

Eén dwarsligger zoals Orbán kunnen ze in de EU nog wel isoleren en proberen buitenspel te zetten. Met een tweede erbij, Fisco, wordt dat al veel moeilijker en gaat Brussel over tot een algemene mobilisatie van alle verborgen krachten waarover het beschikt. Wanneer dan ook nog eens Roemenië overstag dreigt te gaan, is het red alert en werpt men de maskers af.

In de eerste ronde van de Roemeense presidentsverkiezingen op 24 november 2024 kwam de pro-Russische onafhankelijke kandidaat Călin Georgescu als winnaar uit de bus met net geen 23 % van de stemmen. De relatief onbekende politicus voerde vooral campagne op TikTok, waar hij bijna 300.000 volgers heeft. Hij kwam op voor meer steun aan de landbouw, de verdediging van familiewaarden, aanhankelijkheid aan de orthodoxe Kerk en minder afhankelijkheid van het Westen. En vooral: een einde maken aan de militaire hulp aan Oekraïne.

«Hij bekritiseerde de EU en beweerde dat de NAVO nooit zou ingrijpen om voor Roemenië te vechten als het land zou worden aangevallen. Verder riep hij op tot het beëindigen van de oorlog in Oekraïne, met het argument dat president Zelensky zijn land in het verderf stort. Het Amerikaanse ballistische raketafweersysteem op de militaire basis Deveselu in het zuiden van Roemenië beschouwt hij als een kwestie van nationale “schaamte”, omdat het conflicten in de hand werkt» (Politico, 25 nov. 2024). 

Algemene consternatie bij de Roemeense politieke elite, die volledig prowesters is. Dit kon niet en dit mocht niet! «Wat op het spel staat, is wie de leider wordt van een cruciaal lid van het westerse bondgenootschap op een kritiek moment. […] Tot nu toe heeft Roemenië een ondersteunende rol gespeeld in de steun van het Westen aan Oekraïne, door de haven van Constanţa open te stellen als een vitale route om Oekraïense graanvoorraden uit het land te exporteren en militaire voorraden naar Kiev te sturen. De oorlog heeft ook het strategische belang vergroot van de luchtmachtbasis “Mihail Kogălniceanu” aan de Zwarte Zee, die op weg is om de grootste van de NAVO te worden. Dat kan allemaal veranderen als Georgescu president wordt» (ibid.). 

“Men” was er dan ook als de kippen bij om de overwinnaar ervan te beschuldigen dat hij zijn zege te danken had aan Russische beïnvloeding (herinner u de gelijkaardige valse aantijging tegen Trump in 2016). Op 6 december annuleerde het grondwettelijk hof de resultaten van de eerste ronde, waardoor de pro-Europese president Klaus Iohannis van de liberale partij verder aan de macht kan blijven. Opmerkelijk: Georgescu’s tegenstander, de eurofiele Elena Lasconi, was het helemaal niet eens met de rechterlijke beslissing en zei: «Het besluit van het grondwettelijk hof is illegaal en amoreel en het vernietigt de essentie zelf van democratie, nl. stemmen». Călin Georgescu sprak over «een staatsgreep» (The Guardian, 6 dec. 2024).

Uiteindelijk zullen de presidentsverkiezingen pas doorgaan in… mei. Dat geeft de huidige machthebbers en hun Brusselse bondgenoten alle tijd om het publiek te hersenspoelen en op “betere gedachten” te brengen!

We hebben iets dergelijks nog al meegemaakt, toen de burgers van Frankrijk en Nederland bij referendum het voorstel van Europese grondwet verwierpen: de Fransen op 29 mei 2005 met 55 %, de Nederlanders op 1 juni van datzelfde jaar zelfs met 62 %. Wat deden de eurocraten? Zij lieten het verdrag van Lissabon (13 december 2007) goedkeuren door de parlementen van de lidstaten, die zij kunnen manipuleren, om zo het “domme” volk te omzeilen. Studies gaven aan dat er amper 4 % verschil was tussen het voorstel van grondwet en het uiteindelijke verdrag. Valéry Giscard d’Estaing, opsteller van de grondwet samen met onze Jean-Luc Dehaene, sprak over «een louter cosmetische operatie» (Just like the Constitution, say friends and foes of new European Treaty, Euobserver, 24 juli 2007).   

Dat de triomf van Georgescu minder «onverwacht» was dan men doet uitschijnen, blijkt uit de resultaten van de Europese - en parlementsverkiezingen die doorgingen op 1 december 2024, precies één week na de eerste ronde van die voor het presidentschap. Grote winnaars waren de rechts-nationalistische partijen “Alliantie voor de eenheid van de Roemenen”, “S.O.S. Roemenië” en “Partij van de Jeugd”, die samen één derde van de stemmen behaalden. Volgens politicoloog Marius Ghincea «werd Georgescu’s razendsnelle opkomst gedreven door de grote ontgoocheling van de kiezers over de twee grootste mainstreampartijen van Roemenië, die sinds 2021 in een grote coalitie zitten en als “incompetent” worden gezien. De pandemie, de inflatie, de verschillende crises die Roemenië de afgelopen jaren heeft doorgemaakt… hebben het vertrouwen in het establishment ondermijnd» (Politico, 25 nov. 2024).

DE KIKKER EN DE OS

In heel Europa zien we dus een onafgebroken groei van soevereinistische of nationalistische protestpartijen. Drie  thema’s komen voortdurend terug: ten eerste hebben de mensen genoeg van het Europese systeem en zijn politieke en economische dictatuur; ten tweede spuwen zij al het woke-gedoe uit; en ten derde weigeren zij om nog verder de oorlog in Oekraïne te steunen, laat staan er in meegesleurd te worden.

Aan de andere kant hebben we nog steeds het schijnbaar oppermachtige EU-blok, dat weliswaar barsten begint te vertonen, maar dat nog altijd kan rekenen op de steun van een zeer groot deel van de politieke klasse in verschillende Europese landen. Dat EU-blok voert een verbeten strijd tegen elke opflakkering van nationale reflexen binnen de lidstaten; en het stuurt aan op oorlog met Rusland.

Wat is het doel van de eurocraten en de politici die hen steunen? Zij willen de koers van de globalisering handhaven, de mars naar een kapitalistische wereld van onbeperkte financiële rijkdom ten koste van een tot slaaf gemaakte mensenmassa zonder eigenheid en zonder ziel. Om dat te bereiken, willen zij profiteren van de oorlog in Oekraïne en van alle crises die Europa doormaakt op het gebied van economie, veiligheid, gezondheid, defensie enz. Want al die crises versterken de EU.

Het is in dit verband interessant te wijzen op de Covid-pandemie. Die crisis en de aanpak ervan roepen bij zeer velen nog altijd gemengde gevoelens op, die al te gemakkelijk worden weggezet als complottheorieën. Feit is dat de EU met de pandemie zijn greep op de bevolking heeft kunnen vergroten en dat pleidooien voor meer “wereldwijde” samenwerking er een dankbaar argument in vonden. Het aanvoelen dat er een luchtje zit aan de hele coronacrisis en de vaccinatiecampagnes leeft in verschillende landen. In Slowakije bv. ligt een sterke beweging van zgn. “anti-vaxxers” aantoonbaar mee aan de basis van het succes van Fico’s partij (zie het artikel Slovak health minister quits over government ‘support’ for anti-vaxxer’s Covid report, Politico, 4 okt. 2024).

Op 7 november van vorig jaar nam Emmanuel Macron het woord in Boedapest om de Europeanen te waarschuwen voor de gevaarlijke Russische beer die ons naar het leven zou staan: «Voor mij is het simpel: de wereld bestaat uit planteneters en vleeseters. Als we besluiten herbivoren te blijven, zullen de carnivoren winnen en zich aan ons te goed doen. Ik denk dat het mooi zou zijn als we op zijn minst omnivoren zouden zijn.» Allemaal goed en wel, maar het  wordt moeilijk om een alleseter te zijn als je geregeerd wordt door een kikker die denkt dat hij een os is… Macron liegt. Hij is pro-Europees, wat betekent dat hij ervoor is dat Europa wordt opgegeten door de Amerikanen en dat hij een tegenstander is van elke effectieve nationale defensie, die noodzakelijkerwijs nationalistisch moet zijn.

De kern van het probleem is of we weer soevereine naties worden dan wel of we verdwijnen in het project van globalisering en mondialisering, dat de toren van Babel van de 21^ste eeuw is.

«Christus en heel zijn leer, heel zijn werk worden verafschuwd en bestreden omdat zij de veroordeling inhouden van elke nieuwe poging om een toren van Babel op te richten. Het christendom moet vernietigd en voorgoed vergeten worden om de humanistische droom te kunnen realiseren. Ook de mens zelf, de concrete individuele mens en geen abstractie, wordt uitgesloten, verminkt en opgeofferd aan de eisen van een universele orde. Samen met hem gaat het spontane leven van de traditionele beschaafde samenlevingen, in hun fraaie verscheidenheid van zeden en wetten, op de schop. Alles moet wijken voor het totalitarisme van de Grote Principes en het kille monster van de Wereldstaat» (punt 62 van de 150 punten van de Falanx van de Onbevlekte).

broeder Michel van de Triomferende Onbevlekte & redactie KCR