Het Evangelie is een kruis,
maar samen met Jezus!

MET ernstige woorden verwittigt Jezus zijn apostelen en leerlingen, zijn «kleine kudde», aan het einde van het 10^de hoofdstuk van de H. Mattheüs, dat de Kerk ons laat overwegen op deze 13^de zondag door het jaar.

Ze moeten zeker niet bevreesd zijn, maar Jezus verbergt hen niet dat wie zijn vader of moeder meer bemint dan Hem, Hem niet waardig is. Dat wie zijn leven wil redden het zal verliezen en wie het zal verloren hebben omwille van Hem het zal vinden. Hij nodigt dus uit om goed na te denken, om te doen zoals die koning die ten strijde gaat trekken en die, vooraf, een inschatting maakt van zijn strijdkrachten en die van de vijand. Of zoals hij die een toren wil bouwen en die moet beginnen met het berekenen van zijn middelen, want anders zal hij eraan beginnen, het niet kunnen afmaken en bespot worden door zijn vijanden.

Jezus dringt krachtig en herhaaldelijk aan op de noodzakelijke integriteit van hen die zullen beweren zijn leerlingen te zijn: « Wie zijn kruis niet opneemt en Mij niet volgt, is Mij niet waardig.»

We moeten dus dit Evangelie volgen dat de apostelen zelf met zoveel weerstand, onbegrip... gevolgd hebben. Ze hebben gewild dat hun onwetendheid, hun ongelovigheid uitgebreid verhaald werden in alle Evangelies opdat het ons tot een les zou dienen. Aan hen, zoals aan ons vandaag die trouwe christenen willen zijn, vraagt Christus ons kruis op te nemen en te verzaken aan onszelf.

Jullie kennen deze teksten, ze zijn van heel groot belang: Men moet het juk van Christus op zijn schouders nemen, men moet het Kruis opnemen, afzien van alle goederen; Jezus zal aan de apostelen die het vragen niet de roem geven, maar de kelk, zijn bittere kelk. Vermits geen enkele dienaar boven zijn Meester staat, zullen de dienaars, wanneer de Meester lijden en kruis heeft doorgemaakt, Hem zelf hierin volgen.

Jezus gebruikt in verband met deze vereiste van het Koninkrijk vreselijke woorden: « Geeft uw oog u aanstoot, ruk het uit; het is beter voor u met één oog het koninkrijk binnen te gaan», veeleer dan er niet binnen te gaan, maar in de hel te storten. Men moet niet zeggen dat Jezus gekomen is om het leven eenvoudiger te maken! Het Evangelie is het kruis, het betekent de beproeving, maar samen met Jezus.

Zo is het onderricht aan de apostelen en leerlingen en het eindigt steeds met een uitnodiging: « Waakt en bidt.» Ons leven dient dus niet om te dromen, ons te vermaken, noch om te slapen. God heeft ons een roeping gegeven. Deze roeping bestaat erin onze talenten vrucht te doen dragen, het Koninkrijk Gods te bevorderen, zelfs als ons dat veel inspanning kost.

De Kerk moet dat Evangelie prediken. Het is het Evangelie van Jezus die eenzaam strijdt tegen zijn vijanden. Alleen, door iedereen in de steek gelaten, zal Hij als het ware ten prooi zijn aan wilde buffels, briesende stieren en bloeddorstige honden. Enkele generaties later zullen duizenden christenen op hun beurt de profetie tot werkelijkheid brengen wanneer ze zullen overgeleverd worden aan wilde dieren in de circussen van Rome.

In het Evangelie bemerken we de mate waarin Jezus eenzaam was. Hij staat er alleen voor om zich te verdedigen tegen zijn vijanden: de Herodianen, Sadduceeën, Farizeeën, Schriftgeleerden en hogepriesters. Hij staat alleen, alleen met zijn kleine kudde die bang is.

En Jezus gaat de confrontatie met hen aan want dat is de wil van zijn Vader en Hij is hier op aarde gekomen om de wil van zijn Vader te doen. Het Koninkrijk vestigen kan slechts gebeuren door tranen, bloed, vervolging en tenslotte de dood.

Dat is het Evangelie en als dat leven van Jezus zo verloopt dan is dit omdat het een teken is van wat heel de geschiedenis van de wereld, heel de geschiedenis van de Kerk zal zijn tot aan het einde der tijden.

Het is Sint-Jan die deze controverse, deze strijd van licht en duisternis in zijn Evangelie beschreven heeft in zeer heftige bewoordingen. En het is dezelfde Sint-Jan die ons in zijn Apocalyps de strijd geopenbaard heeft tussen de Kerk en de wereld, het grote Babylonië, tussen de leerlingen en de verpersoonlijkingen van de Antichrist die zullen opstaan. De volgelingen van Christus zullen getuigenis moeten afleggen door hun bloed.

Dat is het Evangelie, dat is de waarheid over het Koninkrijk der Hemelen dat onder geweld lijdt. Ik geef toe dat het me overkomt op sommige momenten niet te begrijpen dat deze eis van het Evangelie voor allen geldt. Ik kan wel begrijpen dat Jezus deze eis stelt aan bijvoorbeeld de rijke jongeling, of aan deze of gene ziel die Hij uitgekozen, voorbestemd heeft, die Hij een bijzondere liefde toedraagt: alles of niets, alles op aarde en de eeuwige verdoemenis, of niets op aarde en de eeuwige zaligheid als beloning. Ik kan dit begrijpen voor sommige zielen.

Maar lees het Evangelie: het is het woord van Jezus, HET WOORD VAN DE LEVENDE GOD dat gericht wordt tot iedere mens die in deze wereld komt!

«Omdat grote menigten met Hem optrokken, keerde Hij zich om en zei hun: "Als iemand tot mij komt zonder zijn vader, zijn moeder, zijn vrouw, zijn kinderen, zijn broers, zijn zussen te haten, en dit tot zijn eigen leven toe, dan kan die mijn leerling niet zijn. Wie zijn kruis niet opneemt en Mij volgt, kan mijn leerling niet zijn."«

Beeld jullie de vervorming in die het Evangelie ondergaat als men de herhaalde waarschuwingen van Jezus vergeet die ons bezweert ons Kruis te dragen om Hem te volgen in lijden en tegenspraak, tot de dood toe.

Predikt men nog wel het Evangelie in onze dagen?!

abbé Georges de Nantes
uittreksels uit de reeks «Les vérités de notre Credo»