« DE GOEDEN ZULLEN GEMARTELD WORDEN »
IN SYRIË
De Nederlandse jezuïet pater Frans van der Lugt, die resoluut weigerde om het klooster in de Syrische stad Homs te verlaten waar hij leefde en werkte, werd op 7 april 2014 ontvoerd, afgeranseld en vervolgens gedood met twee kogels in het hoofd. Deze 75-jarige geestelijke predikte de dialoog tussen moslims en christenen... In januari had hij een dramatische oproep gedaan opdat de internationale gemeenschap de grote Syrische stad, die zwaar getroffen was door hongersnood, ter hulp zou komen.
« Ik heb geweend toen ik vernam dat er christenen gekruisigd zijn », vertrouwde paus Franciscus de gelovigen toe tijdens zijn homilie van 2 mei 2014 in Santa Marta. « Ook vandaag [vandaag meer dan ooit, Heilige Vader !] zijn er mensen die doden en vervolgen in de naam van God. Maar ook vandaag nog zijn er velen die, zoals de apostelen, waardig bevonden worden om vernederingen te ondergaan voor de naam van Jezus. »
De paus becommentarieerde de passage uit de Handelingen waarin de apostelen voor het Sanhedrin verschijnen en gegeseld worden (5, 40).
In een getuigenis voor de micro van Radio Vaticaan, op Goede Vrijdag jl., gaf zuster Raghida, voormalige directrice van de school van het Grieks-katholieke patriarchaat in Damascus, een huiveringwekkend relaas van de gruwelen bedreven tegen de christenen van Maaloula. Deze stad is al lange tijd het toneel van een felle strijd tussen de regeringstroepen van president Assad en de jihadisten [zie ook KCR nr. 67]. Maaloula, « voor de helft in puin », is het symbool van het martelaarschap van de christenen in Syrië.
DE « DEMOCRATISCHE » OPPOSITIE
Verschillende kranten meldden dat de Syrische Nationale Coalitie, de « gematigde » oppositie – het troetelkind van Obama, Hollande en Barroso – op 9 juli jl. in reactie op de haast unanieme herverkiezing van Bashar al-Assad tot president ook zelf een « president » aangeduid heeft : een zekere Hadi al-Bahra, 55 jaar oud.
De karige details die de media over Bahra geven, zijn wel betekenisvol. De « verkiezing » vond plaats in een badplaats aan de Zwarte Zee, vlakbij Istanboel (en ver van het oorlogsgeweld). Bahra kreeg zijn opleiding tot ingenieur in de VS. Hij is een zakenman die in Saoedi-Arabië woont, waar hij trouwens het grootste deel van zijn leven doorgebracht heeft. Kan nog duidelijker geïllustreerd worden dat deze man simpelweg een marionet is van Turkije, de VS en de Saoedi’s, die – samen met Qatar – de felste vijanden van Assad zijn ?
Deze Syrische oppositie, die bovendien onderling verdeeld is, stelt niets voor. De leden ervan vertegenwoordigen alleen zichzelf. Maar zij vormen wel het perfecte alibi voor de plannen van een bizarre Amerikaans-islamitische alliantie... waaraan Europa domweg zijn karretje vastgeklonken heeft.
Zuster Raghida verblijft vandaag in Frankrijk, maar haar moeder en haar zes broers en zussen wonen nog altijd ginder, waar hun leven dagelijks bedreigd wordt :
« In de dorpen op het platteland die bezet zijn door de gewapende bendes stellen de jihadisten en de moslimextremisten de chistenen voor de keuze : ofwel de shahada (de islamitische geloofsbelijdenis), ofwel de dood. Soms vragen zij losgeld. Wie zijn geloof niet afzweert, ondergaat het martelaarschap, en vaak een extreem onmenselijk martelaarschap, van een gewelddadigheid waarvoor geen woorden bestaan. In Maaloula bv. hebben zij twee jonge christenen gekruisigd die weigerden de shahada uit te spreken. Zij zegden hen : Willen jullie misschien sterven zoals jullie meester in wie jullie geloven ? Jullie hebben de keuze : spreek de shahada uit of anders kruisigen wij jullie !
« En zij hebben hen gekruisigd. Eén van de twee werd aan het kruis gehangen vóór de ogen van zijn vader, die ze daarna ook gedood hebben.
« In Abra, in de industriezone aan de rand van Damascus, zijn ze binnengedrongen en begonnen ze mannen, vrouwen en kinderen af te maken. Na de moordpartij namen ze de afgehakte hoofden om er voetbal mee te spelen... Ze haalden ongeboren baby’s uit de buik van hun moeder en hingen ze aan de bomen met de navelstrengen...
« Toch zijn de hoop en het leven sterker dan de dood. Sinds de stad terug in handen is van het leger, is de rust teruggekeerd. Er worden requiemmissen opgedragen en men bidt intens en zonder ophouden. »
Hoe leefden de christenen dan vóór de oorlog ?
« Christenen en moslims leefden tezamen. Ze aanvaardden elkaar wederzijds. Spijtig genoeg hebben de gebeurtenissen alles veranderd. In het begin waren de christenen beschermd en ook vandaag nog zijn ze dat door de neutrale minderheden. Maar wij leven in angst en zelfs onder terreur. Vroeger hadden wij een beter leven. Syrië is het enige land waar de christenen hun geloof konden pratikeren. Er bestond veiligheid zoals in geen enkel ander buurland. De Kerken hielpen elkaar...
« Jammer genoeg bestaat dat niet meer. Twee derden van de christenen zijn vertrokken. Na de bedreigingen en de moorden in Maaloula zeggen de christenen onder elkaar : Volgende keer is het onze beurt, we moeten onze kinderen redden. Ondanks de oproepen van de patriarchen en de paus om ter plaatse te blijven, zijn de achterblijvers enkel degenen die geen middelen om te vluchten hebben, aan wie een visum geweigerd wordt.
EEN VERGIFTIGD GESCHENK
« Denken jullie werkelijk, met alles wat er gebeurt in Irak, in Libië en in Syrië, dat wij uit zijn op jullie democratie ?
Amjad, een handelaar in Syrië
Le Figaro, 4 juni 2014
« Ik doe een oproep tot de hoofdrolspelers, vooral de Fransen, want Frankrijk heeft nog altijd een grote invloed op de andere naties. »
Helaas ! Frankrijk was het eerste land om in november 2012 de Syrische Nationale Coalitie te erkennen « als enige wettige vertegenwoordiger van het Syrische volk ». Eerste misdaad. Daarop voegden zevenhonderd Fransen de daad bij het woord : ze vertrokken naar Syrië om er te gaan vechten in de rangen van de jihadisten, de krijgers van de « heilige oorlog » ! In plaats van zijn fout in te zien ging François Hollande nog een stap verder : « Tot hiertoe wijzigt het risico van deze nieuwe generatie terroristen het Franse standpunt niet. Wij zijn tegen het regime [van Assad] en voor een vrij en democratisch Syrië. Concreet is Parijs toeleverancier van de Golfstaten en Turkije, die zorgen voor het hoofdbestanddeel van de financiering en de bewapening van de gewapende groeperingen » (La Croix, 4 juni). Tweede misdaad !
Walid al-Mouallem, de Syrische minister van Buitenlandse Zaken, verklaarde daags na de presidentsverkiezingen : « De Franse regering is onze voornaamste vijand. Wanneer zij ophoudt de terroristen politiek, financieel en met wapens te steunen, en wanneer zij integendeel de Syrische legitimiteit zoals uitgedrukt in deze stemming steunt, zullen de deuren opnieuw opengaan » (Le Figaro, 4 juni).
POETIN, VREDESTICHTER
Op diezelfde 4de juni van dit jaar zond de Franse televisiezender TF1 een interview uit met Vladimir Poetin. Aan de vragen van de journalisten kan men merken hoe goed de hersenspoeling van de media haar werk heeft gedaan...
« Meneer de president, de Syrische president Basjar el-Assad heeft zichzelf net een nieuwe herverkiezing zonder verrassingen cadeau gedaan. U hebt invloed op hem. Waarom vraagt u hem niet om een einde te maken aan de gruwelijkheden die zijn leger begaat en te stoppen met zijn volk zo te lijf te gaan ? »
Poetin : « Wist u dat alle partijen in het conflict gruwelijkheden begaan en al zeker de extremistische organisaties, die momenteel zeer talrijk zijn ? Op dit punt komen zij veeleer op de eerste plaats. Het zijn organisaties die rechtstreeks gelinkt zijn aan Al-Qaeda en ze zijn met velen. Niemand probeert dat nog te ontkennen. Het is een algemeen bekend feit. Wat ons het meest verontrust, is dat als wij met te veel onvoorzichtigheid optreden, Syrië een soort van tweede Afghanistan kan worden, een totaal oncontroleerbaar nest van terroristen. Het is trouwens voor de Europese staten ook een bedreiging, omdat de terroristen die nu in SyrIë zitten op een dag naar andere landen zullen trekken, ook Europese landen. » [We hebben dat in België al mogen ervaren : de man die op 24 mei de dodelijke aanslag pleegde op het Joods Museum in Brussel was een teruggekeerde Syriëstrijder ! – nvdr].
« Wat wij niet begrijpen is waarom u, Vladimir Poetin, die Rusland wil moderniseren, verder gaat met het steunen en misschien zelfs bewapenen van iemand die zijn volk uitroeit en die zoals Macbeth bloed aan zijn handen heeft. Hoe komt dat ? En hoelang nog ? »
Poetin : « Ik zal u een korte en gemakkelijk te begrijpen verklaring geven. En ik denk dat het merendeel van de Franse kijkers en luisteraars mij zal begrijpen. Wat wij het meest van al vrezen, is het in stukken scheuren van Syrië naar het voorbeeld van wat in Soedan gebeurd is. Wij zijn bang dat de toestand zal beginnen te gelijken op wat wij vandaag in Irak zien. En wij vrezen ook dat Syrië een nieuw soort Afghanistan wordt. Daarom houden wij eraan om het wettelijk gezag in dit land te bewaren, om vervolgens stap na stap, met de medewerking van het Syrische volk en onze Amerikaanse en Europese partners, na te denken over de manier waarop deze maatschappij kan hervormd worden, om haar te moderniseren en menselijker te maken. »
De taal van het gezond verstand. Maar wie luistert nog naar Poetin ? Hij is de vijand, de oorlogsstoker, de imperialist. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry verklaarde op 4 maart in Kiëv : « Het is duidelijk dat Rusland met alle mogelijke middelen een voorwendsel gezocht heeft om Oekraïne een beetje verder binnen te vallen. Het is onaanvaardbaar een land binnen te vallen en het vanuit de loop van een geweer te dicteren wat je probeert te realiseren. »
Het lijkt wel of we dromen ! In de loop van de afgelopen twintig jaar, sinds het einde van de USSR, hebben de Verenigde Staten volgende landen gebombardeerd of militair bezet : Servië, Irak, Pakistan, Afghanistan, Libië, Syrië, Soedan, Somalië, Jemen, Egypte. En elke keer om er chaos te installeren. En dan wil Washington Rusland en de wereld lessen in pacifisme geven ?
Poetin : « In 2003 hebben wij gezien, en heel de wereld samen met ons, hoe de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken – Colin Powell – op de Veiligheidsraad van de UNO met bewijzen zwaaide van massavernietigingswapens in Irak. Er werd een proefbuisje met een onbekende substantie getoond die misschien gewoon waspoeder was. Uiteindelijk zijn de Amerikaanse troepen Irak binnengevallen en hebben ze Saddam Hoessein doen ophangen. Vervolgens hebben we vernomen dat er geen massavernietigingswapens in Irak waren en dat ze er ook nooit geweest zijn. Er is dus een groot verschil tussen verklaringen afleggen en harde bewijzen kunnen voorleggen.
« Het land dat internationaal de meest agressieve en meest harde politiek voert, om zijn belangen te verdedigen zoals zijn leiders die opvatten, is de VS. En dat sinds vele jaren. Wij hebben nagenoeg geen militaire aanwezigheid in het buitenland, terwijl er overal op de planeet bases van het Amerikaanse leger zijn. En overal waar zij zijn, beslissen zij actief over het lot van andere volkeren, op duizenden kilometers van hun grenzen... »
IN LIBIË
Drie jaar na de interventie van de NAVO is Libië op alle domeinen een puinhoop.
« De christelijke bevolking bestaat hoofdzakelijk uit zwarten afkomstig uit de gebieden ten zuiden van de Sahara. Het merendeel van hen is werkloos in dit land van zes miljoen inwoners waar elke economische activiteit is stilgevallen sinds 2011. Het statuut van deze zwarten verschilt weinig van dat van slaven. In Tripoli bieden zich elke dag families aan bij het dispensarium dat in de kerk van de H. Franciscus overeind gehouden wordt door twee Dochters van Liefde, een Spaanse en een Filippijnse. Deze christenen “ worden gedwongen om een losgeld te betalen, krijgen slaag of worden beschoten ”, zegt Mgr. Rézeau. Hun gezangen vrolijken niettemin de zondagsmis op. Na een al dan niet verlengd verblijf slagen sommigen er in om de buurlanden of Europa te bereiken. Anderen komen om in de Middellandse Zee na veel geld betaald te hebben voor een plaatsje op onbetrouwbare vaartuigen » (La Croix, 6 mei 2014).
In februari van dit jaar werden zeven jonge arbeiders dood teruggevonden op een strand in Cyrenaïca : « Gewapende mannen hadden hen ontvoerd nadat ze gemerkt hadden dat er een kruis gegraveerd was op hun pols, en vervolgens hebben ze hen vermoord. »
IN NIGERIA
Op 10 september van vorig jaar vielen moslims om 3 uur in de ochtend het dorp Vwang Fwil aan. Ze vermoordden dertien christenen en verwondden er vele anderen. Onder de doden waren : Danjuma Gyang Tsok (familiehoofd) ; Perewat (9 jaar), Blessing (5 jaar) en Patience (3 jaar) Polohlis ; Paulina Pam (13 jaar) ; Maimuna, Kale, Hadiza (10 jaar) en Aisha (3 jaar) Garba.
Een week later, midden in de nacht, werden drie christenen door moslims gedood en acht anderen verwond in het dorp Ungwan Rana Bitaro (provincie Jaba). De namen van de drie martelaars zijn Monday Hassan, zijn dertienjarige dochter Godiya en zijn 35-jarige neef Istifanus Daniel. De vijftien aanvallers lieten hen eerst buitenkomen, schoten dan op hen en maakten hen tenslotte af met machetes.
Op 4 november viel een groep van tweehonderd islamisten van Boko Haram de stad Damaturu aan. Hun eerste doelwit waren de politiecommissariaten, de legerkazernes en de banken. Daarna begingen ze een massamoord in de christelijke wijk : in New Jerusalem, waar vijftienduizend christenen wonen, werden 130 personen gedood en tien kerken verwoest. De aanvallers, aangevuld met moslims uit de stad, gingen eerst na van welke godsdienst hun slachtoffers waren door hen onder dwang koranverzen te laten opzeggen.
Op Kerstdag 2013 eisten terroristen van Boko Haram bomaanslagen op tegen de christelijke kerken van Madalla, Jos, Gadaka en Damaturu. De bloedigste aanslag was die van Madalla, waar een bomauto tot ontploffing werd gebracht op het ogenblik dat de gelovigen de kerk van de H. Teresia verlieten na het bijwonen van de mis. Veertig mensen stierven als martelaar, 73 anderen liepen verwondingen op. De verantwoordelijke voor de communicatie van de parochie, pater Joseph Akor, verklaarde : « De gelovigen hebben alle reden om bang te zijn, maar ze ze zijn in hun geloof gesterkt door het bloed van de martelaren en zijn niet gestopt met naar de mis te gaan. »
Mgr. John Olorunfemi Onaiyekan, de katholieke aartsbisschop van Abuja (op 60 km van Madalla) verklaarde aan het agentschap Fides dat hij de islamitische verantwoordelijken van Nigeria gevraagd had om iets te doen, « want zelfs als zij onderstrepen dat de leden van Boko Haram niet tot de waarachtige islam behoren, dan moeten ze toch erkennen dat het moslims zijn, goede of slechte, en dat zij het zijn, de leiders van het land, die het best in staat zijn om hen te identificeren. Daarom moéten zij iets doen. »
IN DE CENTRAAL-AFRIKAANSE REPUBLIEK
Sinds president Bozizé begin 2013 werd afgezet door islamistische rebellen is het bijzonder onrustig in het voormalige rijk van keizer Bokassa en heerst er chaos. De spanning tussen moslims en christenen is om te snijden.
« Het is een echte vervolging », aldus pater Frédéric Tonfio. « De plunderingen, verkrachtingen en moorden hebben systematisch de christenen tot doelwit. De moslimwijken worden altijd gespaard » (Paris Match, 4 oktober 2013).
Duizenden christelijke vluchtelingen hebben hun dorpen verlaten om hun toevlucht te zoeken rondom de kathedraal van Sint-Antonius van Padua in de stad Bossangoa.
Op 28 mei 2014 voerden buitenlandse islamitische milities een aanval uit op de hoofdstad Bangui. Talrijke christenen verscholen zich daarop in de kerk van Onze-Lieve-Vrouw van Fatima. Drie dagen later werden tussen de 17 en de 40 personen daar vermoord.
Een katholieke priester van 76 jaar, pater Paul-Emile Nzale, werd gedood toen hij een bezoek bracht aan families die zich in zijn parochie verscholen hadden.
Al wat we hier beschrijven is de vervulling van het Derde Geheim van Fatima :
« Op dezelfde manier stierven de een na de ander bisschoppen, priesters, mannelijke en vrouwelijke religieuzen en verschillende leken, mannen en vrouwen van uiteenlopende rangen en standen.
« Onder de twee armen van het Kruis bevonden zich twee engelen, ieder met een kristallen kan in de hand. Daarin vingen zij het bloed van de martelaren op, waarmee zij de zielen besprenkelden die naderden tot God. »
Maar we weten dat de sleutel van de redding in handen is van de paus en van Rusland. Op dit ogenblik is het ordewoord in heel de wereld : alles wat Russisch is misprijzen en bestrijden. Daar zal echter een einde aan komen, want in mei 1936 zei Jezus tot zuster Lucia :
« HET ONBEVLEKT HART VAN MARIA ZAL RUSLAND REDDEN. HET IS AAN HAAR TOEGEWIJD. »
broeder Bruno van Jezus-Maria
Hij is verrezen ! nr. 71, september-oktober 2014