BRIEF AAN DE FALANX NR. 110
maandag 16 maart 2020
Jezus-Maria! Jozef!
Onbevlekt Hart van Maria, red ons!
(H. Jacinta van Fatima)
Beste vrienden
Het is het moment om de vertrouwelijke mededelingen van zuster Lucia aan pater Fuentes, gedateerd 26 december 1957, te herlezen:
« Pater, de Allerheiligste Maagd is erg bedroefd omdat niemand rekening houdt met haar boodschap, noch de goeden noch de slechten. De goeden vervolgen hun weg, maar zonder zich te bekommeren om de boodschap. De slechten, die niet zien dat Gods straf op dit ogenblik op hen neervalt, gaan door met hun zondig leven zonder zich de boodschap aan te trekken. Maar geloof me, pater, God gaat de wereld straffen op een verschrikkelijke manier. De hemelse straf is nabij. »
Het is zover, beste vrienden. Die tijd is aangebroken, zoals beschreven in het ‘derde geheim’ van Fatima: alvorens aan te komen bij het groot kruis uit ruwe stammen als van kurkeiken met schors, « liep de Heilige Vader door een grote stad die voor de helft in puin lag; half bevend, met wankele tred, door pijn en verdriet neergeslagen, bad hij voor de zielen van de lijken die hij onderweg tegenkwam. »
Tegen pater Fuentes zegt Lucia verder nog: « Wat ontbreekt er nog voor 1960, pater, en wat zal er dan gebeuren? »
1960… de datum die de heilige Maagd als uiterste datum voor het ‘derde geheim’ opgegeven had. Lucia, die het geheim kent, vraagt zich dus af of de paus en de bisschoppen in gemeenschap met hem zullen gehoorzamen aan de verzoeken van Onze-Lieve-Vrouw. Dat is wat er « ontbreekt », het is het onbekende… En wat zal er dan gebeuren? Indien ze gehoorzamen? Alleen de heilige Maagd weet het. Ze zal in ieder geval alle macht hebben om te handelen. En als men niet gehoorzaamt? Dat is wat er voorzien is; net zoals de profeten van het Oude Testament voorzagen voor de ontrouw van Israël:
« Het zal heel triestig zijn voor iedereen en allesbehalve prettig, als de wereld niet vooraf bidt en boete doet. »
Welnu, dat is precies wat er gebeurd is: ze hebben niet gehoorzaamd.
En dus is de « hemelse straf » over ons neergekomen. De ergste die men zich kan voorstellen: de verblinding zonder remedie van de hele kerkelijke hiërarchie verzameld in een oecumenisch Concilie, vervallen in een verblinding waarvan we vandaag heel de draagwijdte kunnen vaststellen. Lucia had dat voorzien en daarom zei ze: « Pater, het is niet mijn zending de wereld te wijzen op de materiële straffen die zeker zullen komen als de wereld niet van tevoren bidt en boete doet. Neen. Mijn missie is om iedereen te wijzen op het dreigende gevaar waarin we verkeren dat we onze ziel voor altijd zullen verliezen als we in de zonde blijven volharden… »
Vandaag, beminde broeders, is de « materiële » straf over ons gekomen… En ze komt uit China! Al is het geen atoombom… die niemand de tijd zou geven om zich te bekeren. Neen, het is een virus dat afkomstig is uit het communistische China waarmee paus Franciscus een niet-aanvalspact heeft gesloten! Wat het vervolg van Lucia’s woorden verklaart:
« Laten we niet wachten totdat uit Rome vanwege de H. Vader een oproep tot boete komt voor de hele wereld; laten we ook niet wachten tot die algemene oproep komt van onze bisschoppen in hun bisdom of van de religieuze congregaties. Neen. Onze-Lieve-Heer heeft al heel dikwijls deze middelen gebruikt en de wereld is er niet op ingegaan. Daarom moet ieder nu aan zijn eigen geestelijke hervorming beginnen. Iedereen moet niet alleen zijn eigen ziel redden, maar ook alle zielen die God op zijn weg heeft geplaatst. »
Zending die onze vader, abbé de Nantes, perfect begrepen had en die hij met al zijn krachten heeft geprobeerd te volbrengen tot aan zijn laatste snik.
« Onze-Lieve-Vrouw heeft me niet gezegd dat we ons in de laatste tijden van de wereld bevinden, maar ik heb het begrepen om drie redenen:
« Ten eerste omdat ze me zei dat de duivel een beslissende strijd voert met de Maagd; en een beslissende strijd is een ultieme strijd waarbij men te weten komt aan welke kant zich de overwinning bevindt en aan welke kant de nederlaag. Dus, vanaf nu behoren we ofwel God ofwel de duivel toe; er is geen middenweg.
« Ten tweede omdat ze heeft gezegd, zowel tegen Francisco en Jacinta als tegen mij, dat God de twee laatste remedies aan de wereld heeft gegeven: de H. Rozenkrans en de devotie tot het Onbevlekt Hart van Maria. En aangezien het de twee laatste redmiddelen zijn, betekent dit dat er geen andere zijn.
« En ten derde omdat de plannen van de goddelijke Voorzienigheid steeds zo beschikt zijn, dat wanneer God de wereld gaat straffen, Hij eerst alle andere redmiddelen uitput. Toen hij zag dat de wereld van geen enkel ervan gebruik wou maken, bood Hij ons met een zekere ‘angst’ – zoals we in onze onvolmaakte manier van spreken zouden zeggen – het laatste middel tot redding aan, nl. zijn Allerheiligste Moeder. Want als we dit laatste middel verachten en verwerpen, zullen we niet langer de vergeving van de Hemel bekomen, omdat we dan een zonde begaan die het Evangelie de zonde tegen de Heilige Geest noemt en die bestaat uit het openlijk verwerpen, met volle kennis en uit vrije wil, van de redding die ons wordt aangeboden.
« Laten we niet vergeten dat Jezus Christus een zeer goede Zoon is en dat Hij niet toestaat dat we zijn Allerheiligste Moeder beledigen en minachten. We hebben als duidelijk bewijs de eeuwenlange geschiedenis van de Kerk die, door middel van vreselijke voorbeelden, laat zien hoe onze Heer Jezus Christus altijd de eer van zijn Moeder verdedigd heeft.
« Er zijn twee manieren om de wereld te redden: het gebed en het offer. En dus is er de H. Rozenkrans. Kijk, pater! De heilige Maagd heeft in deze laatste tijden waarin wij leven een nieuwe doeltreffendheid gegeven aan het bidden van de Rozenkrans. Op zo’n manier dat er geen probleem is, hoe moeilijk ook, tijdelijk of vooral geestelijk, met betrekking tot het persoonlijke leven van ieder van ons, van onze gezinnen – of het nu gaat om gezinnen die in de wereld leven of om religieuze congregaties, of om het leven van volkeren en naties – ik zeg u dat er geen probleem is, hoe groot ook, dat we niet kunnen oplossen door het bidden van de H. Rozenkrans. Met de H. Rozenkrans zullen we onszelf redden, onszelf heiligen, Onze-Lieve-Heer troosten en de redding van vele zielen verkrijgen. »
En zonder Hem… zijn we verloren!
« Laten we dus de devotie koesteren tot het Onbevlekt Hart van Maria, onze Allerheiligste Moeder, en haar beschouwen als de zetel van barmhartigheid, goedheid en vergeving en als de zekere deur om de Hemel binnen te geraken. » Amen!
van uw vriend, broeder Bruno van Jezus-Maria.
P.S.: Al onze bijeenkomsten worden tot nader order geannuleerd. Maar we vinden elkaar terug in het gebed tot Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans, bij wie onze vader tussenbeide komt voor zijn kinderen, die beproefd worden zoals hij voorspeld had gedurende heel zijn strijd hier op aarde tegen de apostasie.